Normaal gezien hadden de kinderen vandaag school. We hadden toelating gevraagd om een dagje te "spijbelen" zodat ook Albert en Sophie (zaterdag) een kijkje konden nemen in hun toekomstige school. Erik had vandaag een aantal afspraken lopen. Ik deed in de loop van de voormiddag een aantal boodschappekes, samen met Astrid.
Astrid had de mama van Klaartje gebeld om te vragen wanneer het school uit was. We zouden haar opwachten aan de schoolpoort. Astrid, Klaartje en Carolien zijn letterlijk in elkaars armen gevlogen. Omstaanders begrepen het niet helemaal... Ook Sophie's vriendinnetje Elise was daar. Ze mochten met de mama van Klaartje mee, ook Elise ging mee, wat dus allemaal op voorhand netjes geregeld was. Ze zou de meisjes tegen 17u terug bij oma droppen. Zo gezegd zo gedaan. Content dat ze waren. Sophieke in de 7e hemel omdat ze nu eindelijk Elise nog eens kon terugzien. De tijd was echter veel te kort. Niet getreurd, ze zullen mekaar binnenkort wat meer kunnen opzoeken! Terwijl wij aan de schoolpoort van Regina Pacis stonden te wachten, werd Yannick aan de poort van het Sint-Gabriël door oma en Albert opgewacht. Yannick kwam blijkbaar als eerste de schoolpoort uitgelopen, recht naar Albert. Wat een blij weerzien!
Tegen 17u werden we dan op het volgende adres verwacht nl bij moeke en voke in Boechout. Een hele menu: verse soep, Vlaamse frietjes met kip en groentjes! Een beetje later is ook tante Els, Ward en Matizzke aangekomen. Ze brachten de pruimentaart die ze een tijdje geleden bij de Ward besteld hadden. Het ideale dessert met een taske koffie... Ze vielen "in plukken" binnen want kort daarna waren ook Sam en Erik daar. Omdat het gisteren ook al té laat was, zijn we niet blijven plakken. Om 21u zijn we weer naar oma gereden, maar de kids moesten onmiddellijk gaan slapen. Wij hebben het ook niet lang getrokken.
Als iedereen thuis was, konden we vertrekken. Rond 18u vertrokken we in Remetschwil maar al gauw stonden we in Rheinfelden een uur vast in de file. Dat was minder plezant. Gelukkig is Sophie vlak ervoor in slaap gevallen De rest van de reis is vlotjes verlopen. Om 21u moesten de oogjes dicht en snaveltjes toe met als gevolgd dat kort daarna de Mastjes in slaap gevallen zijn. De ene al wat sneller dan de andere. In Hove aangekomen zijn we met veel hindernissen (lees: omweg) op onze bestemming geraakt. Om 00u30 lag iedereen in bed.
Vrijdag zijn we na 't werk nog naar Ernen gereden. Onderweg langs de autostrade was het bord "Furka" op "open" gezet, maar enkele kilometers verder stond er terug "gesperrt". We namen het zekere voor het onzekere en zetten de auto op de trein door de tunnel.
Zaterdag reden Erik en ik eerst naar de Jumbo. De verfspuitmachine die in de chalet stond, deed het niet al te best meer. Dan maar een nieuwe gekocht. Toen ging het razendsnel!! Wat een gerief. In een mum van tijd waren de 4 luikjes volledig geschilderd (2 lagen). De bergflank tegenover de Jumbo in Brig smeulde hier en daar nog. Al meer dan een week zijn ze daar onophoudelijk met 2 helikopters aan het blussen.
's Namiddags reed Erik met de fiets naar Saas Almagell en wij zouden hem een dik uur later oppikken. In Ernen was het 27°C en puffend warm, in Saas Almagell was het "amper" 19°C. Wat een verschil. Gelukkig zijn we altijd op alles voorzien. Een lekkere coupe crème à la glace ging er bij iedereen - ondanks het grote temperatuurverschil - goed in. Alhoewel... ik was content met een stukje warme Apfelstrudel met ijs. Erik is terug tot in Visp gereden en daar pikten we hem weer op. Het laatste stukje mocht hij met de auto meerijden
Zondag speelden we met de kids op het voetbalveld. Erik en Albert hebben gesjot, de meisjes speelden een partijtje badminton. Sophie doet het met momenten beter dan Astrid! We weten dat er op zondag niet mag gewerkt worden, maar daar trekken we ons niks van aan. Het gras werd gemaaid en de klaver uitgetrokken. Wist je, dat je in Zwitserland op zondag ook geen was mag buiten hangen? Werken noemen ze dat... maar een ganse menu koken, daar heeft niemand bezwaar tegen. Dat valt waarschijnlijk onder een andere categorie of logica.
Deze keer wisten we het zeker, de passen zijn allemaal weer open, behalve de Nufenen. We reden via de Grimsel naar huis. Helemaal boven lag er nog een massa sneeuw. Op bepaalde stukken tot zelfs 2 meter naast de weg. Er is niks naar beneden geschoven toen we passeerden... Onderweg, vlak voorbij Sins, hebben we op een graanveld welgeteld 18 reigers gezien. Een beetje verder is er een restaurant dat "Zum Storch" noemt. Nu weten we waarom. Daar hebben we er al dikwijls gezien.
De kids in 't school, Erik op kantoor en ik in de tuin. Niet in de ligstoel of op mijn knieën onkruid wieden maar de luiken van de chalet afschuren. Met een schuurmachine gaat het redelijk snel vooruit. Alhoewel... ik was blij dat dat gedeelte achter de rug was zodat ik het gevecht met de verfborstel kon aangaan. Eén luikje had ik gedaan maar al gauw bleek er iets niet te kloppen. De (nog nieuwe) pot verf die in de chalet stond, was niet de juiste verf. Het was verf voor een verfpistool. Dat hadden we natuurlijk wel gezien, maar proberen gaat altijd mee. Het is dus bij "slissen" gebleven.
Sophie heeft vandaag geen les in de klas, maar wel in het bos. Ze liepen te voet naar het moeras- en natuurgebied "Torfmoos" in Niederrohrdorf. Daar zijn wij zelf ook al een paar keer gaan wandelen. Tijdens de lessen van Realien (W.O.) leren ze over de kikkers; vandaar deze uitstap. Sophie is één en al interesse, neemt prentjes mee naar school en heeft ook haar kikkerknuffel aan de kindjes getoond!
Alles gaat weer zijn gewone gangetje. Er is slechts één verschil met de afgelopen weken, zeg maar maanden. Het heeft vandaag eindelijk geregend!! Wat zijn de bomen, de plantjes en de struiken blij. Ook de koeien en de paarden in de wei doen zich tegoed aan nat gras! Helaas was het geluk van korte duur. Te kort althans want lang heeft het niet geregend. Beter dat dan niks. Dat neemt niet weg dat je nergens in Zwitserland in het bos mag BBQ-en.
Oma en opa zijn na het ontbijt weer naar Hove vertrokken. Als zij weg waren, is Erik nog tot aan de voet van de Furkapas gereden met zijn fiets. Er zijn sinds zaterdag al 2 passen open nl de Gotthard en de Klausen. Dit is 2 weken vroeger dan normaal. Tot Hotel Rhônequelle kon hij fietsen, vanaf daar was de weg afgesloten. Als Erik terug was van het fietsen, was de chalet weer helemaal spic & span. Rond 15u trokken we de deur achter ons toe en ging het weer richting Remetschwil. Gedaan met de vakantie!
In de voormiddag werd de laatste hand aan het afdak gelegd, in de namiddag trokken we naar Binn. Een schoon dorpje gelegen in een prachtige vallei, vlak achter Ernen. Een klein wandelingske en spelen in de speeltuin werd unaniem goedgekeurd. Astrid en Sophie zijn daarna met oma en opa weer met de auto teruggereden. Albert ging met ons mee tevoet terug.
Overal waren de wandelwegen afgespannen wegens "Holzschlag" dus mochten we eigenlijk niet in het bos. Omdat het zondag was, werd er niet gewerkt en werd het verbod aan onze laars gelapt. Er waren nog andere wandelaars die hetzelfde idee hadden. Zoiets zouden we anders NOOIT doen. Op bepaalde stukken was het weggetje (net breed genoeg voor één wandelaar) versperd door omgezaagde bomen. Erover klauteren was de boodschap maar dat maakt het nu net nog plezanter. Albert doet niet liever...
's Avonds stond er raclette op het menu. Iedereen heeft goed zijn best gedaan. Tja, dat smaakt toch altijd!
Opa en Erik hebben de laatste houtblokken nog verlegd. Ik heb een tijd lang geholpen maar ben er dan van tussenuit gemuisd. Oma en ik maakten nog een toerke. Deze keer passeerden we langs de galg. De kids hadden geen zin om mee te gaan. Zij hadden andere dingen te doen dan te wandelen...
Omdat Jill vandaag weer naar huis vertrok, reden we kort na het middageten al naar Brig, zodat Astrid en Jill nog effe konden shoppen. Oma was ook mee gegaan. Om 15u20 stipt vertrok de trein in het station van Brig. Deze keer moest ze overtappen in Visp en Bern. Telkens ze overgestapt was, kreeg Astrid een smsje zodat we wisten dat alles OK was. 's Avonds belde ze nog om te laten weten dat ze goed was aangekomen.
Het hout dat we in het najaar hadden laten leveren, gezaagd en gekliefd hebben, ligt niet zo stabiel. Erik had er al langer over nagedacht om een betere oplossing te zoeken en het hout eventueel op een andere plaats te stapelen. Samen met opa reed hij naar de Jumbo voor houten palen. Stenen telens van 50x50 en aluminiumplaten voor het dak waren al voorhanden. In de loop van de voormiddag bouwden ze samen een nieuw afdak. Omdat het afdak tegen de flank gebouwd werd, moesten ze eerst een deel zand uitgraven en waterpas leggen. Een heel karwei.
's Namiddags hebben we de kinderen in de speeltuin in Fieschertal afgezet om te spelen (weer ging Albert's bal mee). Erik was ondertussen met zijn fiets naar Bellwald gereden wat vlak tegenover Ernen ligt op zo'n 1600m hoogte en is het hoogste dorpje in de Goms (streek). Hij is gelijktijdig met ons aangekomen. Oma en opa trakteerden ons een drankje op het panoramisch terras van één van de cafeetjes. Lang zijn we niet weggebleven want de kids waren er niet bij.
In de voormiddag hebben we niet veel uitgespookt. Een technieker was om 8u15 al bij ons om de afwasmachine na te kijken. Die had het vorige maand begeven. Blijkbaar was er ergens een zekering doorgebrand. Niet moeilijk met een (industriële) afwasmachine van maar liefst 21 jaar oud. Afgezien daarvan is de machine in topconditie en kan gerust nog enkele jaren meegaan. Hout vasthouden!
Na het middageten trokken we naar het Zauberwald (toverbos) waar de kids konden spelen. Albert nam een bal mee zodat ze "buske stamp" konden spelen. De ganse namiddag hebben ze onafgebroken hetzelfde spelletje gespeeld. Wel grappig als Jill ook afklopt op de bal en "1-2-3 bedot" zegt!! Ze hebben zich echt geamuseerd. Overal in Zwitserland is er "Feuerverbot" omdat het al weken geen druppel meer geregend heeft! Worstjes braden en marshmellows smelten boven het vuur staat zeker de volgende keer op het programma.
Erik was rond 20u30 ook terug in Ernen! Hij heeft voor morgen een dagje verlof gepland en heeft zodoende ook nog een lang weekend. Oma en ik hebben nog een wandelingetje gemaakt tot in het dorp. We liepen nog "met de rapte" de kerk binnen. Het kerkhof is echt prachtig. Iedereen krijgt evenveel plaats en overal zie je dezelfde kruisbeelden. Alle graven zijn ook piekfijn tot in de puntjes verzorgd! Via een omweg zijn we weer naar chalet Bügeli gewandeld.
Vandaag hadden we niks speciaals gepland. De kids amuseerden zich in de tuin. In ons vijvertje wonen momenteel 2 dikke kikkers. Dat hadden we vorige week al ontdekt. Ze werden Fridolin en Elvin gedoopt. In plaats van die beestjes met rust te laten, hebben ze ze gevangen. Daarna werden ze weer vrijgelaten. Terwijl de kids de ganse tijd buiten speelden, was het rustig binnen om te poetsen. Met de muziek wat luider, gaat het allemaal een beetje beter! Laat in de namiddag kwamen dan onze volgende bezoekers aan: oma en opa. Vandaag konden ze wat langer opblijven. De chips die oma had meegebracht, heeft ons allen gesmaakt. Pickleschips kennen ze hier niet en de paprikachips die hier verkocht wordt, kan er niet eens aan tippen!
Astrid en Jill zijn vanmorgen vroeg naar de bakker geweest. Wat een service! Terwijl de kids zich buiten amuseerden, gaf ik de vensters een flinke beurt. Een heel karwei moet ik zeggen. Ik was blij dat dat klaar was. Veel tijd om een echte uitstap te doen schoot er helaas niet meer over. Een wandelingetje naar de kapel van Mühlebach ging er nog net af. Jill brandde een kaarsje voor haar overleden papa... De meisjes zijn nog in de sauna geweest behalve Albert. Hij had er absoluut geen zin in. Hij is op het voetbalveld wat gaan sjotten.
De Van Dammekes zijn nog niet vertrokken of er kondigt zich al een nieuwe bezoeker aan nl Jill, Astrid's beste vriendinnetje. 's Morgens had Astrid ze gebeld om te vragen of ze geen zin had om te komen. Dat was allemaal heel snel geregeld. Omstreeks 15u gingen we te voet naar Fiesch. Eerst langs de supermarkt en dan aan het station Jill oppikken. Deze keer met de bus terug naar Ernen. Astrid is héél content. Eindelijk is het dan toch gelukt want daar heeft ze lang op zitten wachten. Jill kan bij wijze van spreken altijd meekomen. Er is maar één probleem: onze auto zit vol. Katja, haar mama, had alles netjes uitgepluisd zodat Jill op voorhand wist waar ze moest overstappen (van Baden tot Zürich, overstappen, tot Brig, overstappen tot Fiesch). Jill is wel een jaartje ouder dan Astrid, maar toch... Een knappe prestatie. Van mij zou het (nog) niet mogen!!!
Aan alle mooie liedjes komt een eind. Ook aan het verblijf in Chalet Bügeli want de Van Dammekes zijn na het ontbijt weer naar Mortsel teruggekeerd. Tijd voor actie: poetsen en wassen. Erik is na het avondeten nog naar Remetschwil gereden. Voor hem is de paasvakantie ook afgelopen. Ik blijf met de kids in Ernen. Donderdagavond is onze papa weer terug!
Gisteren hadden Erik en ik toch wel spijt dat we niet geskied hadden. Daarom beslisten we om met de speciale abo-kaarten die we nog hadden, een dagje te gaan skiën in Saas Fee. De kids konden mee maar bleven liever in Ernen. Ingrid en Tom zagen het wel zitten om op de bende op te passen. Een uurtje rijden van Ernen naar Saas Fee. Da's een pak hoger gelegen en heeft dus nog voldoende sneeuw. We konden skiën tot op 3500 m (2 kabelbanen en de "metro"). Daarboven was het echt schitterend. 's Middag aten we in het draairestaurant "Metro-Alpin". Dit restaurant bij het bergstation Mittelallalin is recordhouder: het is het hoogste draairestaurant ter wereld en überhaupt het hoogste restaurant van Zwitserland. De belevenis Mittelallalin biedt een perfecte combinatie van piek- en smaakvreugde: middenin een glanzend witte sneeuw- en gletsjerwereld staat het restaurant op 3.500 m. hoogte boven Saas-Fee. Aan de grote panoramaschijf trekken tijdens de draaiing langzaam de Saas-Feer 3000- en 4000-plussers voorbij: Lenzspitze, Dom, Täschhorn, Allalinhorn, Alphubel, Rimpfischorn, Strahlhorn. Achter de etalage naar de geweldige alpenwereld, wordt in een aangename sfeer het beste van de inheemse keuken geserveerd. Het toppunt van genot op het dak van de Alpen! Lekker gegeten, nieuwe energie. Tijd om nog van de laatste afdalingen te genieten want dit was de laatste keer van het seizoen.
Tegen het avondeten waren we weer terug in Ernen. De kids hadden zich geamuseerd, Ingrid en Tom hebben genoten van de rust maar vooral van de zon!
In het dorp hadden we al eens geinformeerd of er in Kühboden (Aletscharena) nog geskied kan worden. Er ligt zeker nog genoeg sneeuw maar omdat overdag de zon hevig schijnt en het 's nachts nog goed vriest, liggen de pistes er gevaarlijk bij. Geen reden om nog persé te gaan skiën. Bovendien hebben we voldoende skiplezier gehad. Enkel in de hoger gelegen gebieden is het nog goed doenbaar. Een daguitstap naar Kühboden stond vandaag op het programma. Alle sleeën gingen met ons mee. We zijn eerst helemaal met de kabelbaan tot op de Eggishorn (2926 m) gegaan. Daar boven heb je een grandioos 360°-zicht op de Aletschgletsjer. In het kabelbaanstation konden we picknicken. Er staan tafels ter beschikking om vrij te gebruiken. Zo zaten we goed beschut tegen de koude wind en konden we van het panorama genieten.
Na de picknick zijn we weer afgezakt naar Kühboden (2220 m). De kids konden met de slee spelen terwijl wij ons neerploften in het salon van Hotel Eggishorn. De zon brandde op je gezicht. Erik heeft het niet lang uitgehouden en is vroeger teruggekeerd naar de chalet om nog met zijn fiets te rijden. Wij bleven nog wat zitten, lekker nixen! De meisjes zijn met tante Ingrid en nonkel Tom met de auto meegereden, de jongens zouden met mij de bus nemen. Die hadden we blijkbaar toch gemist en Erik is ons dan maar komen halen. 's Avonds werd er Boggle gespeeld.
Terug wat beter weer. Enkel dinsdag was het wat minder warm (17°C) en heeft de zon zich pas laat in de namiddag laten zien. Koud is het wel niet! Omdat de paashaas niet overal gelijktijdig kan zijn, komt hij in Zwitserland al wat vroeger om van hieruit via Frankrijk in België te belanden! De jongens waren Sophieke te snel af. Zij mochten alles terug netjes verstoppen todat ze eindelijk haar schoenen aan had! Dan ging het rapen nog sneller natuurlijk...
Erik is na de middag met zijn koersfiets naar Naters gereden waar we hem op een parking opwachtten. Naters ligt vlakbij Brig en is van Ernen gezien altijd bergafwaarts. Hij had dan ook een gemiddelde van 35Km/u op zijn tellerke staan. Hup, de fiets effe in de koffer en te voet verder naar Brig. Daar was het markt : een gezellige drukte in de Briger binnenstad. De kids hadden een "Zuckerwatte" (suikerspin) afgeluisd van tante Ingrid. Omdat de boys nog steeds geen deftige bal hadden om te sjotten, gingen we ook op zoek naar een sportwinkel waar wél ballen verkocht worden. En ja, wie zoekt, die vindt! 3 héél tevreden gezichtjes. Erik is met zijn fiets teruggereden. Ondertussen hadden de boys het voetbalveld al opgezocht. Alle 3 hetzelfde tenueke. Van de Lierse, hoe kan het anders!!!
Er is er één jarig hoera, hoera... en dat is Astrid! Ze mag vandaag 12 kaarsjes uitblazen! Omdat we gisteren al een fikse wandeltocht maakten, was het vandaag rustdag. 't Is te zeggen... we wandelden wel te voet naar Fiesch en terug! Van een inspanning kan je niet echt spreken. Deze keer heeft er niemand geklaagd of gezaagd. Een echte verjaardagstaart hebben we niet gevonden, wel allemaal aparte "pateekes" en die zagen er goed uit! In Restaurant/Café/Hotel Schmitta konden we even verpozen. Ingrid en Tom trakteerden. Tom en ik bestelden een goeie straffe Kaffee Luz (Zwitserse specialiteit) die we al van ver konden ruiken. Sophieke haar Cola was snel om(gegooid) maar de kelner, een eche Hollander, bracht terstond een nieuwe.
's Namiddags speelden de kids in het Zauberwald en daarna konden we ons aan de pateekes tegoed doen. Een echte verjaardsagstaart komt dan nog, eentje met kaarsjes én vuurwerk. Helaas... weeral een dag van de vakantie voorbij.
