In de voormiddag hebben we het zwembad laten leeg lopen. Omdat het niet snel genoeg vooruit ging, hebben Erik en ik een handje geholpen. De kids hadden we wandelen gestuurd nl brood gaan halen bij de bakker. Ze mochten ook nog effe op de speeltuin spelen terwijl wij nog wat werk verzetten. Kort na de middag, als het zwembad leeg was heeft Erik het gras nog afgereden terwijl ik het zwembad proper maakte. In de zon gelegd om te drogen en hup.... de kelder in tot volgende zomer! Weeral een klus geklaard. Gelukkig zijn dit dingen (hout zagen/klieven, zwembad opstellen/opbergen) die slechts eenmalig zijn. Volgende keer kunnen we op en top genieten van het weekend! Om 16u ingepakt zodat we om 17u klaar waren om te vertrekken. Wat was het druk. Iedereen heeft natuurlijk van het schitterende weer geprofiteerd! In Schwyz stonden we stil in de file. Dan maar bij de "BurgerKing" binnen gereden om iets te eten. Ondertussen liep de tijd natuurlijk maar zo moesten we niet aanschuiven in de file. Eten moesten we sowieso. We waren pas om 21u thuis. Gelukkig habben ze in de auto al een uurtje geslapen.
Om 8 uur pikten we Albert op bij André thuis. Zij zaten allemaal buiten in de tuin aan de ontbijttafel; een gezellige boel! Als hij zijn spullen bij mekaar gepakt had, konden we naar Ernen vertrekken. Deze keer hadden we vlot verkeer, geen files. "Boenk" op de middag zijn we aangekomen en hebben we met de rapte een boke gegeten.
Dan kon het werken van start gaan! 2 weken geleden hadden we 2m³ hout besteld; hele boomstammen. Terwijl Erik met de kettingzaag in de aanval ging, stapelde ik de gezaagde boomstammen netjes onder binnen de omheining. Het .exacte aantal bomen hebben we niet maar toen Erik dacht dat we in de helft waren, lagen er nog meer dan 15 bomen. Ruw geschat had de boswachter van Ernen zo'n 30 à 40 bomen geleverd. De kinderen staken een handje toe. Man, man, hard labeur moet ik zeggen. Op den duur hingen mijn armen tot op de grond. Niet alleen die van mij natuurlijk, ook die van de kinderen... Erik was ook steendood want zo'n kettingzaag alleen al weegt wat; dan nog wat kracht zetten. Pfff, stipt om 17u waren alle bomen doorgezaagd én gestapeld. Een serieus werk maar we zijn blij dat dat achter de rug is!
Als alles opgeruimd was en iedereen gedoucht had, was er zelfs nog tijd om de pizza-oven in de tuin aan te steken en pizza's te bakken. Astrid had de alles klaargesneden (paprika, ajuinringen, champignons, mozarella) en alles netjes op een schotel geschikt (spekjes, ansjovis en tonijn, kerstomaatjes, olijven). Het deeg had ik kort na de middag al klaargemaakt. Er gaat niks boven een zelfgemaakte pizza-deeg! Als alle buikjes gevuld waren hebben we nog samen tv gekeken. Albert heeft het niet lang getrokken! Ook wij zijn vroeg onder de wol gekropen.
Direct na schooltijd mocht Albert naar het verjaardagsfeestje van André in Sennhof. Ze waren met 8, inclusief de jarige. Natuurlijk allemaal jongens want meisjes waren verboden! Gepakt en gezakt (slaap- en wasgerief, matje en slaapzak) hebben we hem gedropt. Albert was echt content want meestal is het Astrid die naar slaapfeestjes mag. Een grote tent stond opgesteld in de tuin. Iedereen had snel zijn plaats gereserveerd en zo kon het feest beginnen. Blijkbaar hebben ze nog in de tuin gegrilld.
Alle kinderen van de lagere school hebben vandaag "Waldsporttag" of in 't Nederlands "sportdag in het bos". Voorzien van aangepaste kledij en goede sportschoenen, vertrokken alle kinderen naar via het Sennhof naar het bos. Daar werden ze in groepen verdeeld en moesten ze strijden tegen mekaar. Elke groep kreeg een naam die ze zelf mochten kiezen. Volgens Albert en Sophie was het keiplezant geweest. 's Middags aten ze hun lunch en konden ze een worst braden boven het vuur (daar gaan we weer!!). Ach, buiten smaakt alles eens zo goed! Moe maar voldaan waren ze weer thuis om 15u30. Sophie heeft dan nog geturnd van 17u tot 19u... ge moet niet vragen hoe moe die wel was!
Het weekend zit er voor ons helaas al op. Ons rest nog alleen naar huis te rijden. Na het ontbijt vertrokken we. Deze keer nergens geen file gehad, vlot verkeer. Onderweg veel Belgen gezien in de tegenovergestelde richting... Naargelang dat ze 2 dagen extreem laat in bed lagen, hebben ze relatief weinig geslapen in de auto. Sophie meer dan Astrid en Albert, maar dat vonden we helemaal niet erg! Je word moe van haar gekwebbel alleen al, om nog maar van de koppijn te zwijgen... Om 17uur waren we weer in de Pilatusweg. Volgens Astrid waren onze poesjes Caramel en Praline blij dat we weer terug waren! Onze toffe buurvrouw Margrith verdient een dikke pluim. Zij soigneert ze wanneer wij er niet zijn. De kids hadden nog tijd om hun boekentassen klaar te zetten en nog eens na te kijken of alle Hausaufgaben gemaakt werden. Iedereen is vroeg gaan slapen.
Vandaag was het eigenlijk "Family Day" bij ABB. Alle werknemers, ook de studenten van de ABB University, waren welkom op het grote ABB feest. Elke laatste zaterdag van augustus wordt een groot evenement georganiseerd waar vooral de kinderen centraal staan. Helaas... alhoewel wij ook goed gefeest hebben. In de namiddag werden we verwacht op het Claeskens-feest in Aartselaar. Dit jaar was de opkomst nog talrijker dan anders. We hebben de kaap van 100 bereikt. Een mobiel frietkraam werd ingehuurd. Dat zie je tegenwoordig wel meer op feestjes. Een reuze-idee (voor ons toch), zeker als je weet dat een frietkot in Zwitserland nergens te vinden is. Tja, McDonald's kan je nu eenmaal niet vergelijken met "frietjes-van-de-frituur". Spijtig genoeg was de mobiel meer dan een uur te laat zodat iedereen gelijktijdig zin had in een "bakkie". De kids hadden liever nog veel langer gebleven, maar de braderij en de kermis in Hove vonden ze ook wel leuk. Altijd plezant om "oude" bekenden tegen het lijf te lopen. Als we maar kunnen tetteren hé! De kids lagen weer veel te laat in bed (en wij dus ook)!!
Spijtig genoeg worden 1x maandelijks op vrijdag de "Gruppenleiter Sitzungen" (de vergaderingen met managers van verschillende groepen binnen ons departement) gehouden, telkens van 10u tot 12u. Die lopen altijd uit! Als afdelingsassistente ben ik de "gelukkige" om tijdens de vergaderingen notities te nemen en achteraf het rapport te maken. Op zich is dat allemaal niet erg. Het is moeilijk, niet omwille van het feit dat de vergaderingen in het Engels worden gehouden, maar omdat zij continu vaktaal gebruiken. Het lijkt me wel Chinees. Ach, met de tijd zal het wel beteren zeker. Toen ik thuis kwam om 13u, was Erik ook net gearriveerd. Als de kids om 15u30 weer thuis waren van 't school, konden we vertrekken naar België. Het was verschrikkelijk, overal file. We hebben er bijna 2u langer over gedaan dan gewoonlijk. Om 23u45 zijn we bij oma en opa in Hove gearriveerd. Onmiddellijk zijn de kids gaan slapen, net zoals wij.
Albert is er nog niet vanaf! De beugel moet nog tot de feestdagen blijven zitten. Hij had nochtans zo gehoopt dat die eruit mocht... Nog een nieuwe draad en nieuwe elastiekjes, een grondige poetsbeurt en hup... klaar was Albert!
Om 19u30 waren de ouders uitgenodigd in Albert's klas voor de info-avond. Erik bleef thuis, net zoals de meeste andere papa's. Het was, zoals gewoonlijk, een echte vrouwen bijeenkomst. Na afloop nog een kort babbeltje met de juffen gedaan (de Carolientjes) en dan samen met Andrea en Susanne richting Pilatusweg gelopen. Susanne en ik hebben nog een dik half uur staan babbelen, alsof we overdag geen tijd hebben om een babbeltje te slaan (Susanne is onze "boven" buurvrouw).
Kort na de middag had ik met Rosario afgesproken in Baden. Sophie ging eveneens mee. Rosario is de edchtgenote van mijn collega Francisco en zij bracht eveneens hun jongste telg Fernanda mee (8 jaar). Samen trokken we naar de binnenstad en deden ons tegoed aan een ijsje en een tasje koffie in "Manora". De meisjes konden het goed vinden met mekaar. De tijd is voorbij gevlogen en al gauw was het tijd om naar Remetschwil terug te keren. We spreken zeker nog een keertje af, maar dan met onze partners en de kids!
's Avonds was er meer ontspanning dan sport. Er werd geen aerobic-les gegeven maar iedereen was uitgenodigd op de BBQ van Marcel, de beenhouwer van Fislisbach. Zoals vooraf afgesproken, bracht iedereen een slaatje of dessert mee. Eerst nog Conny opgepikt en dan met de tupperwarepotten naar Marcel in Oberrohrdorf. Die had voor de gelegenheid zijn buren verwittigd. Dat was een schitterend idee van Marcel want het was één en al gegibber. Niet enkel vrouwen, maar 3 mannen trainen wekelijks mee. Hopelijk hebben we niemand wakker gehouden want het was de moeite. Het was echt REUZE maar lang blijven was geen optie, ook niet voor Conny. Om stipt 23u heb ik ze voor haar deur weer afgezet. Erik was allang in dromenland!
Omstreeks 9 uur waren de meisjes pas uit bed. Het was nochtans vroeg stil gisteren avond! Kort na de middag vertrokken we naar de verzamelplaats in Oberrohrdorf. Als iedereen er was, reden we naar Klingnau, vlak tegen de Duitse grens. De turnsters van K2 hadden vandaag hun eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, nl de "Kantonale Meisterschaften Mannchaften" (ploegenwerk dus). Ik had de indruk dat Astrid eerder een beetje gespannen was. Misschien was het omdat Jill mee kwam supporteren! Pas om 14u45 ging de wedstrijd van start.
Dit zijn haar punten (steeds op 10): Rek: 9,30 Grond: 9,30 Ringen: 9,35 Sprong: 9,05
Ze (Astrid, Valerie, Anja, Gioia en Angelica) hebben schitterend gepresteerd en behaalden de 5e plaats in het algemeen klassement. Er namen 21 groepen deel. Enkel de punten van de 3 beste turnsters kwamen in aanmerking. In totaal namen in kategorie K2 welgeteld 81 meisjes deel; Astrid behaalde in het individuele klassement de 10e plaats, samen met Gioia. De 10 eerste groepen kregen een "Auszeichnung". Spijtig dat niet alle kinderen dat krijgen. Sommigen zijn dan ook erg teleurgesteld. Je kan altijd gaan kijken op de website van de turnkring: www.tsvrohrdorf.ch Bij KMM kan je klikken op Gesamtrangliste en de foto's bekijken!
Bij terugkomst in Remetschwil en nadat we Jill bij haar thuis gedropt hadden, waren Erik, Albert en Sophieke terug uit Ernen. Zij hadden zich blijkbaar goed geamuseerd (schilderen, gras maaien, zwemmen, dammen bouwen). Er was nog net genoeg tijd om de kids in bad te steken en de boekentassen klaar te maken voor morgen.
Terwijl Erik, Albert en Sophie in Ernen van het zonnetje konden genoten, scheen ook in Remetschwil de zon weer volle bak! Snikheet was het (31°C), eigenlijk te warm in vergelijking met de afgelopen dagen. Astrid, Jill en ik zaten om 9u aan de ontbijttafel. Daarna konden ze naar hartelust spelen. Ik profiteerde van de rust om na het winkelen in mijn boek te lezen. Astrid mocht 's namiddags met Jill mee gaan schnupperen (proberen) bij de Pfadi (scouts). Blijkbaar vond ze het niet zo leuk. Bruut gedoe, schreeuwen en brullen. Volgens Astrid eerder iets voor stoere jongens. Nochtans hebben ze met water gespeeld; ideaal bij zulke temperaturen.
's Avonds aten de Mädels nog chips en keken tv. Omdat Jill gisteren ook al was blijven slapen, moesten ze vandaag vroeger in bed. Anders zitten ze maandag in de klas constant te geeuwen!!
"Hurra, die Schule brennt" In juni hadden de kids een uitnodiging gekregen om deel te nemen aan een evacuatie-oefening in de school. Op voorhand inschrijven was de boodschap. De brandweermannen van Remetschwil - ja, je leest het goed, zelfs ons klein dorpje heeft een eigen brandweerkazerne - hadden vrijdag een levensechte oefening nl. de kinderen en leerkrachten in de school evacueren. Om 18u30 werd iedereen op de speelplaats verwacht. Sommige kinderen werden zo geschminkt alsof ze echte brandwonden hadden, fameuze snijwonden waar het "glas" nog in stak... Héél knap gedaan. Iedereen was onder de indruk van dit soort kunst. Als de rookmachine het gebouw helemaal vol rook geblazen had, mochten de kinderen binnen en moesten ze zich in verschillende klaslokalen, de toiletten etc begeven. Daarna kon het redden van start gaan. Astrid mocht, samen met een paar andere kinderen, via een speciale brandweerladder, van het tweede verdiep naar beneden komen. Nu mocht ze letterlijk de aap uithangen. Een toffe oefening voor klein én groot. Zo weten ook de brandweermannen hoelang het duurt om de schoolkinderen én leraars te evacueren. Na de oefening werd iedereen met een stukje cake en een glaasje fruitsap verwend.
Erik, Albert en Sophie waren er helaas niet bij. Zij waren onderweg naar onze chalet in Ernen. Astrid heeft zondag haar eerste turnwedstrijd. Aangezien dit een verplichte wedstrijd is, konden wij niet mee naar Ernen. Afmelden kan enkel en alleen met een doktersbriefje...
Sophie zit eindelijk in het eerste leerjaar, in het klasje van juf Nathalie Pfiffner en dat vindt ze echt reuze. Alhoewel ze heel gemotiveerd is en atlijd op tijd in bed ligt, heeft ze 's morgens veel moeite om op te staan. Blijven liggen is natuurlijk geen optie! Ze heeft elke dag les van 8u tot 11u50. Enkel op dinsdag en donderdagnamiddag heeft ze dan nog school. 's Middags maakt ze plichtsbewust haar huiswerk. Wat zou ze zo graag boeken lezen...
Albert zit nu in het 5e en laatste leerjaar en heeft, net zoals vorig schooljaar dezelfde juffen nl Frau Gsell en Frau Heimgartner, de 2 Carolientjes. Stilletjes aan wordt hij klaargestoomd voor het 1e middelbaar. Zo heeft hij geen agenda meer maar een "Wochenplan" en moet hij zijn tijd zelf indelen. Dat vinden we heel goed. Maandag krijgen ze de planning en vrijdag moet alles afgegeven worden. Dat loopt (voorlopig) allemaal op wieltjes want tegen woensdag heeft hij alles klaar.
Astrid rijdt elke dag met de fiets naar Oberrohrdorf, naar de "Sekundarschule" (TSO) en is de laatste tijd héél positief ingesteld. Voor bijna elk vak heeft ze een andere leraar of lerares, een ander klaslokaal. Zij heeft nochtans een zwaar programma: - maandag:7u30 tot 16u20 - dinsdag: 7u30 tot 15u15 - woensdag: 7u30 tot 13u15 - donderdag: 9u00 tot 17u15 - vrijdag: 7u30 tot 15u15 Zo volgt ze extra lessen "Textiles Werken" en "Tastaturschreiben" (dactylo). Thuis wordt er vlijtig geoefend! Astrid heeft vanaf nu ook 5 uurtjes Frans per week. We hopen dat alles naar plan mag verlopen en dat Astrid snel haar draai kan vinden.
Alle nieuwkomers bij ABB (Asea Brown Boveri) worden verplicht om het "kennismakingsprogramma Join ABB" bij te wonen. Vandaag was het, samen met 37 andere starters, mijn beurt. Omstreeks 7u43 vertrok ik met de bus in Remetschwil naar Baden stad, naar het opleidingscentrum van ABB. In het begin was het maar stilletjes in de zaal, maar na de eerste ronde, begon er al wat "Schwung" in te komen. Niet alleen luisteren en ja-knikken, maar actief deelnemen stond op het programma. Er werd in groepjes gewerkt rond bepaalde thema's en tussendoor was er een korte koffiepauze met "Gipfeli" (croissants). 's Middags kregen we een volledige menu aangeboden in de Power Tower. Dat was best gezellig, ook al waren het allemaal onbekenden... Tijdens het 2e deel hadden velen het moeilijk tijdens de presentatie. Buikje vol, stilzitten... Gemakkelijk voor te stellen, toch? Een studente van de ABB University was eveneens aanwezig en zocht 3 nieuwkomers voor een kort interview. Niemand meldde zich spontaan. Helaas, alhoewel, moest er ook een vrouw haar zegje doen en ik was haar blijkbaar meteen opgevallen. Begin oktober valt bij alle ABB-medewerkers het magazine "Akzent" in de bus. Ik ben eens benieuwd hoe ze alles verwoord heeft én of ik deftig op de foto sta... Een boekje om bij te houden. In tussntijd werden de kinderen door Isabel opgevangen. Gelukkig maar!
De kids hebben lang geslapen. Albert héél lang en dat is niet van zijn gewoonte. Om 9u30 is hij met een dikke slaapkop een boke komen eten terwijl zijn zussen allang een kamp hadden gebouwd. Tussen de buien door zijn Erik en ik naar Mühlebach gewandeld. De grond was "sompig". Aan de overkant van de vallei kon je de eerste sneeuw al zien. Sneeuwgrens ligt op 2500m. Dat is goed voor de gletsjer, maar we zouden het toch liever anders zien, midden augustus. Ach, de zomer is nog niet voorbij want voor volgend weekend voorspellen ze stralend zomerweer. Toen we weer in de chalet waren, speelden de kinderen toneel. Ze leefden zogezegd op straat, waren sukkels en bedelden voor geld. Met het gekregen geld kochten ze bij de kiosk een krasbiljet en waren op slag multi-millionair. Rara... dat was Albert's idee! Met niks kunnen ze zich toch nog bezighouden. Zelfs Astrid speelt mee... 's Middags aten we nog patatjes in de chalet en dan was het tijd om in te pakken. Als alles weer netjes was, konden we de deur achter ons dichttrekken. Deze keer was de Grimselpas open, maar kozen we de Furkapas. Zo konden we timen en de reistijd vergelijken. Het komt overeen uit. Een boke eten, boekentassen klaarzetten... het weekend is - zelfs bij regenweer - voorbij gevlogen! Iedereen op tijd in bed.
Het heeft, net als de voorbije dagen, bijna non-stop geregend. Ook vannacht is het er in bakken uitgevallen. Een frisse neus halen, was er zelfs niet bij. In de voormiddag zijn we nog gaan winkelen in Fiesch, in de namiddag reden we naar Brig. Brig is een groter stadje op ongeveer 16km van Ernen. Weinig of geen volk in de straten, mensen met paraplu's... lang zijn we er niet gebleven. Toch zijn we efkes buiten geweest, beter dan niks. Omdat de sauna 's avonds op het programma stond, hebben we vroeg een boke gegeten. Als het "groen lampeke" brandde, als de sauna voldoende opgewarmd was, konden we er in. Astrid en Sophie konden er echt van genieten alhoewel ze er maar effe (10 min maximum) in mochten. Albert daarentegen, begon al op voorhand te puffen en heeft het slechts 5 minuutjes uitgehouden. Het zit tussen zijn oren. Volgende keer gaat het misschien beter. Niet dat ze moeten, in tegendeel. Ze mogen, maar dan héél beperkt in tijd. Erik en ik hebben ook maar één keertje geweest (een normaal programma bestaat uit 2 à 3 keer, met tussenpauze en voldoende afkoelen). Dat is voor de volgende keer. 's Avonds mochten ze, zoals beloofd, nog chips eten...
Erik was wat vroeger gestopt zodat we vandaag nog naar onze chalet in Ernen konden vertrekken. Alvorens we vertrekken, checken we eerst of de desbetreffende pas, in dit geval de Grimsel, open is voor verkeer. Dat was ook vandaag zo. Onderweg, ter hoogte van de Lungernsee, gaf de GPS melding dat de pas "gesperrt" was. (Achteraf bleek dat door de hevige regenval van de afgelopen dagen, stenen en modder de weg versperden.) We moesten bijgevolg onze route herzien en zijn zo via de Susten en de Furka toch nog in Ernen geraakt. Voordeel: alleen op de Furkapass, pikdonker én bovendien in de mist. Uiteindelijk gemakkelijker te doen dan overdag wanneer er reisbussen, motards, mobilehomes, "semmelaars"... rijden. Bij aankomst in Ernen omstreeks 23u hadden de kids in de auto al effe geslapen. Auto uitladen en bed in, allemaal.
2 tot 3 keer per jaar, komen de assistentes van ABB bijeen voor een etentje. Dat was vanavond. Ik pikte Alice op aan de fontein en samen reden we naar Restaurant Baldegg in Baden. Daar boven heb je een panoramisch zicht en kan je bij open weer Spreitenbach zien. Vandaag dus ook want het was prachtig weer (28°C). We konden buiten op het terras onder de bomen dineren. Een dineetje met alles erop en eraan (helaas niet op kosten van de firma!). Je kan het al raden, alleen maar vrouwen dus één en al gekwebbel en gegibber. Héél plezant. De tijd ging helaas veel te snel voorbij want al gauw was het 22 uur en weer tijd om naar huis te rijden. Alice heb ik bij haar thuis voor de deur (Widen) afgezet. Het was een zeer geslaagde avond.
Vanmiddag rond 12 uur zijn Nancy, Nico, Chloé, Matteo en Yari aangekomen. Ook hun hond Chiara was erbij. Omdat het mooi weer was, konden we buiten in de tuin eten. Spijtig genoeg, moesten onze kinderen na het middageten weer naar school, maar als ze weer terug waren, kon er eindelijk gespeeld worden. Ondertussen hadden wij een klein wandelingske gemaakt en hebben ze ons dorpje eens gezien. Maar helaas, aan mooie liedjes komt ook een einde en al gauw was het weer tijd om afscheid te nemen. Zij reden terug naar de camping in Ellwangen (Duitsland) waar ze nog tot komende vrijdag blijven. De gelukzakken!!! Hopelijk komen ze nog een keertje terug want de kids konden het goed met mekaar vinden, ook al was er niet veel tijd.
Vanmorgen konden ze maar moeilijk uit hun bed. Maar eens ze eruit waren, ging het goed. Alle 3 waren ze "aufgeregt" om weer naar school te gaan. Albert en Sophie gingen met Erik naar school. In het klasje van Sophie mochten de ouders nog effe blijven. Ondertussen was ik al op kantoor. Astrid mocht vandaag met Anic meerijden (voormiddag). Anic's mama begeleidde de meisjes tot in de klas. Voor Astrid toch wel een grote aanpassing: andere school, voor elk vak een andere leeraar en ander lokaal... Toen ze 's middags thuis kwam, was ze heel content. Albert en Sophie ook. Dan kon het boeken kaften van start gaan.
Astrid en Sophie turnen vanaf nu in dezelfde groep; ttz Astrid in een hogere categorie maar ze heeft wel dezelfde uren als Sophie. Volgens Astrid bakt Sophieke er niks van!!! Tja, Astrid is dan ook een turntalent... Albert blijft voorlopig nog naar de karate gaan op maandag en woensdag. Dinsdag en donderdag staan de voetbaltrainingen van FC Fislisbach op het programma. Zolang hij sport en school kan kombineren, mag het zo blijven.
Van 20u15 tot 22u15 ga ik sinds vandaag ook weer sporten (in clubverband). Een combinatie van aerobics, jazz dance, turnen, krachttraining... Het was afzien. De conditie zit goed, maar waar is die spierkracht naartoe? Het wordt tijd dat ik dat terug wat opbouw (voor het om zeep is). Moe maar voldaan naar huis geslenterd!
