Kort na de middag had ik met Rosario afgesproken in Baden. Sophie ging eveneens mee. Rosario is de edchtgenote van mijn collega Francisco en zij bracht eveneens hun jongste telg Fernanda mee (8 jaar). Samen trokken we naar de binnenstad en deden ons tegoed aan een ijsje en een tasje koffie in "Manora". De meisjes konden het goed vinden met mekaar. De tijd is voorbij gevlogen en al gauw was het tijd om naar Remetschwil terug te keren. We spreken zeker nog een keertje af, maar dan met onze partners en de kids!
's Avonds was er meer ontspanning dan sport. Er werd geen aerobic-les gegeven maar iedereen was uitgenodigd op de BBQ van Marcel, de beenhouwer van Fislisbach. Zoals vooraf afgesproken, bracht iedereen een slaatje of dessert mee. Eerst nog Conny opgepikt en dan met de tupperwarepotten naar Marcel in Oberrohrdorf. Die had voor de gelegenheid zijn buren verwittigd. Dat was een schitterend idee van Marcel want het was één en al gegibber. Niet enkel vrouwen, maar 3 mannen trainen wekelijks mee. Hopelijk hebben we niemand wakker gehouden want het was de moeite. Het was echt REUZE maar lang blijven was geen optie, ook niet voor Conny. Om stipt 23u heb ik ze voor haar deur weer afgezet. Erik was allang in dromenland!
Omstreeks 9 uur waren de meisjes pas uit bed. Het was nochtans vroeg stil gisteren avond! Kort na de middag vertrokken we naar de verzamelplaats in Oberrohrdorf. Als iedereen er was, reden we naar Klingnau, vlak tegen de Duitse grens. De turnsters van K2 hadden vandaag hun eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen, nl de "Kantonale Meisterschaften Mannchaften" (ploegenwerk dus). Ik had de indruk dat Astrid eerder een beetje gespannen was. Misschien was het omdat Jill mee kwam supporteren! Pas om 14u45 ging de wedstrijd van start.
Dit zijn haar punten (steeds op 10): Rek: 9,30 Grond: 9,30 Ringen: 9,35 Sprong: 9,05
Ze (Astrid, Valerie, Anja, Gioia en Angelica) hebben schitterend gepresteerd en behaalden de 5e plaats in het algemeen klassement. Er namen 21 groepen deel. Enkel de punten van de 3 beste turnsters kwamen in aanmerking. In totaal namen in kategorie K2 welgeteld 81 meisjes deel; Astrid behaalde in het individuele klassement de 10e plaats, samen met Gioia. De 10 eerste groepen kregen een "Auszeichnung". Spijtig dat niet alle kinderen dat krijgen. Sommigen zijn dan ook erg teleurgesteld. Je kan altijd gaan kijken op de website van de turnkring: www.tsvrohrdorf.ch Bij KMM kan je klikken op Gesamtrangliste en de foto's bekijken!
Bij terugkomst in Remetschwil en nadat we Jill bij haar thuis gedropt hadden, waren Erik, Albert en Sophieke terug uit Ernen. Zij hadden zich blijkbaar goed geamuseerd (schilderen, gras maaien, zwemmen, dammen bouwen). Er was nog net genoeg tijd om de kids in bad te steken en de boekentassen klaar te maken voor morgen.
Terwijl Erik, Albert en Sophie in Ernen van het zonnetje konden genoten, scheen ook in Remetschwil de zon weer volle bak! Snikheet was het (31°C), eigenlijk te warm in vergelijking met de afgelopen dagen. Astrid, Jill en ik zaten om 9u aan de ontbijttafel. Daarna konden ze naar hartelust spelen. Ik profiteerde van de rust om na het winkelen in mijn boek te lezen. Astrid mocht 's namiddags met Jill mee gaan schnupperen (proberen) bij de Pfadi (scouts). Blijkbaar vond ze het niet zo leuk. Bruut gedoe, schreeuwen en brullen. Volgens Astrid eerder iets voor stoere jongens. Nochtans hebben ze met water gespeeld; ideaal bij zulke temperaturen.
's Avonds aten de Mädels nog chips en keken tv. Omdat Jill gisteren ook al was blijven slapen, moesten ze vandaag vroeger in bed. Anders zitten ze maandag in de klas constant te geeuwen!!
"Hurra, die Schule brennt" In juni hadden de kids een uitnodiging gekregen om deel te nemen aan een evacuatie-oefening in de school. Op voorhand inschrijven was de boodschap. De brandweermannen van Remetschwil - ja, je leest het goed, zelfs ons klein dorpje heeft een eigen brandweerkazerne - hadden vrijdag een levensechte oefening nl. de kinderen en leerkrachten in de school evacueren. Om 18u30 werd iedereen op de speelplaats verwacht. Sommige kinderen werden zo geschminkt alsof ze echte brandwonden hadden, fameuze snijwonden waar het "glas" nog in stak... Héél knap gedaan. Iedereen was onder de indruk van dit soort kunst. Als de rookmachine het gebouw helemaal vol rook geblazen had, mochten de kinderen binnen en moesten ze zich in verschillende klaslokalen, de toiletten etc begeven. Daarna kon het redden van start gaan. Astrid mocht, samen met een paar andere kinderen, via een speciale brandweerladder, van het tweede verdiep naar beneden komen. Nu mocht ze letterlijk de aap uithangen. Een toffe oefening voor klein én groot. Zo weten ook de brandweermannen hoelang het duurt om de schoolkinderen én leraars te evacueren. Na de oefening werd iedereen met een stukje cake en een glaasje fruitsap verwend.
Erik, Albert en Sophie waren er helaas niet bij. Zij waren onderweg naar onze chalet in Ernen. Astrid heeft zondag haar eerste turnwedstrijd. Aangezien dit een verplichte wedstrijd is, konden wij niet mee naar Ernen. Afmelden kan enkel en alleen met een doktersbriefje...
Sophie zit eindelijk in het eerste leerjaar, in het klasje van juf Nathalie Pfiffner en dat vindt ze echt reuze. Alhoewel ze heel gemotiveerd is en atlijd op tijd in bed ligt, heeft ze 's morgens veel moeite om op te staan. Blijven liggen is natuurlijk geen optie! Ze heeft elke dag les van 8u tot 11u50. Enkel op dinsdag en donderdagnamiddag heeft ze dan nog school. 's Middags maakt ze plichtsbewust haar huiswerk. Wat zou ze zo graag boeken lezen...
Albert zit nu in het 5e en laatste leerjaar en heeft, net zoals vorig schooljaar dezelfde juffen nl Frau Gsell en Frau Heimgartner, de 2 Carolientjes. Stilletjes aan wordt hij klaargestoomd voor het 1e middelbaar. Zo heeft hij geen agenda meer maar een "Wochenplan" en moet hij zijn tijd zelf indelen. Dat vinden we heel goed. Maandag krijgen ze de planning en vrijdag moet alles afgegeven worden. Dat loopt (voorlopig) allemaal op wieltjes want tegen woensdag heeft hij alles klaar.
Astrid rijdt elke dag met de fiets naar Oberrohrdorf, naar de "Sekundarschule" (TSO) en is de laatste tijd héél positief ingesteld. Voor bijna elk vak heeft ze een andere leraar of lerares, een ander klaslokaal. Zij heeft nochtans een zwaar programma: - maandag:7u30 tot 16u20 - dinsdag: 7u30 tot 15u15 - woensdag: 7u30 tot 13u15 - donderdag: 9u00 tot 17u15 - vrijdag: 7u30 tot 15u15 Zo volgt ze extra lessen "Textiles Werken" en "Tastaturschreiben" (dactylo). Thuis wordt er vlijtig geoefend! Astrid heeft vanaf nu ook 5 uurtjes Frans per week. We hopen dat alles naar plan mag verlopen en dat Astrid snel haar draai kan vinden.
Alle nieuwkomers bij ABB (Asea Brown Boveri) worden verplicht om het "kennismakingsprogramma Join ABB" bij te wonen. Vandaag was het, samen met 37 andere starters, mijn beurt. Omstreeks 7u43 vertrok ik met de bus in Remetschwil naar Baden stad, naar het opleidingscentrum van ABB. In het begin was het maar stilletjes in de zaal, maar na de eerste ronde, begon er al wat "Schwung" in te komen. Niet alleen luisteren en ja-knikken, maar actief deelnemen stond op het programma. Er werd in groepjes gewerkt rond bepaalde thema's en tussendoor was er een korte koffiepauze met "Gipfeli" (croissants). 's Middags kregen we een volledige menu aangeboden in de Power Tower. Dat was best gezellig, ook al waren het allemaal onbekenden... Tijdens het 2e deel hadden velen het moeilijk tijdens de presentatie. Buikje vol, stilzitten... Gemakkelijk voor te stellen, toch? Een studente van de ABB University was eveneens aanwezig en zocht 3 nieuwkomers voor een kort interview. Niemand meldde zich spontaan. Helaas, alhoewel, moest er ook een vrouw haar zegje doen en ik was haar blijkbaar meteen opgevallen. Begin oktober valt bij alle ABB-medewerkers het magazine "Akzent" in de bus. Ik ben eens benieuwd hoe ze alles verwoord heeft én of ik deftig op de foto sta... Een boekje om bij te houden. In tussntijd werden de kinderen door Isabel opgevangen. Gelukkig maar!
De kids hebben lang geslapen. Albert héél lang en dat is niet van zijn gewoonte. Om 9u30 is hij met een dikke slaapkop een boke komen eten terwijl zijn zussen allang een kamp hadden gebouwd. Tussen de buien door zijn Erik en ik naar Mühlebach gewandeld. De grond was "sompig". Aan de overkant van de vallei kon je de eerste sneeuw al zien. Sneeuwgrens ligt op 2500m. Dat is goed voor de gletsjer, maar we zouden het toch liever anders zien, midden augustus. Ach, de zomer is nog niet voorbij want voor volgend weekend voorspellen ze stralend zomerweer. Toen we weer in de chalet waren, speelden de kinderen toneel. Ze leefden zogezegd op straat, waren sukkels en bedelden voor geld. Met het gekregen geld kochten ze bij de kiosk een krasbiljet en waren op slag multi-millionair. Rara... dat was Albert's idee! Met niks kunnen ze zich toch nog bezighouden. Zelfs Astrid speelt mee... 's Middags aten we nog patatjes in de chalet en dan was het tijd om in te pakken. Als alles weer netjes was, konden we de deur achter ons dichttrekken. Deze keer was de Grimselpas open, maar kozen we de Furkapas. Zo konden we timen en de reistijd vergelijken. Het komt overeen uit. Een boke eten, boekentassen klaarzetten... het weekend is - zelfs bij regenweer - voorbij gevlogen! Iedereen op tijd in bed.
Het heeft, net als de voorbije dagen, bijna non-stop geregend. Ook vannacht is het er in bakken uitgevallen. Een frisse neus halen, was er zelfs niet bij. In de voormiddag zijn we nog gaan winkelen in Fiesch, in de namiddag reden we naar Brig. Brig is een groter stadje op ongeveer 16km van Ernen. Weinig of geen volk in de straten, mensen met paraplu's... lang zijn we er niet gebleven. Toch zijn we efkes buiten geweest, beter dan niks. Omdat de sauna 's avonds op het programma stond, hebben we vroeg een boke gegeten. Als het "groen lampeke" brandde, als de sauna voldoende opgewarmd was, konden we er in. Astrid en Sophie konden er echt van genieten alhoewel ze er maar effe (10 min maximum) in mochten. Albert daarentegen, begon al op voorhand te puffen en heeft het slechts 5 minuutjes uitgehouden. Het zit tussen zijn oren. Volgende keer gaat het misschien beter. Niet dat ze moeten, in tegendeel. Ze mogen, maar dan héél beperkt in tijd. Erik en ik hebben ook maar één keertje geweest (een normaal programma bestaat uit 2 à 3 keer, met tussenpauze en voldoende afkoelen). Dat is voor de volgende keer. 's Avonds mochten ze, zoals beloofd, nog chips eten...
Erik was wat vroeger gestopt zodat we vandaag nog naar onze chalet in Ernen konden vertrekken. Alvorens we vertrekken, checken we eerst of de desbetreffende pas, in dit geval de Grimsel, open is voor verkeer. Dat was ook vandaag zo. Onderweg, ter hoogte van de Lungernsee, gaf de GPS melding dat de pas "gesperrt" was. (Achteraf bleek dat door de hevige regenval van de afgelopen dagen, stenen en modder de weg versperden.) We moesten bijgevolg onze route herzien en zijn zo via de Susten en de Furka toch nog in Ernen geraakt. Voordeel: alleen op de Furkapass, pikdonker én bovendien in de mist. Uiteindelijk gemakkelijker te doen dan overdag wanneer er reisbussen, motards, mobilehomes, "semmelaars"... rijden. Bij aankomst in Ernen omstreeks 23u hadden de kids in de auto al effe geslapen. Auto uitladen en bed in, allemaal.
2 tot 3 keer per jaar, komen de assistentes van ABB bijeen voor een etentje. Dat was vanavond. Ik pikte Alice op aan de fontein en samen reden we naar Restaurant Baldegg in Baden. Daar boven heb je een panoramisch zicht en kan je bij open weer Spreitenbach zien. Vandaag dus ook want het was prachtig weer (28°C). We konden buiten op het terras onder de bomen dineren. Een dineetje met alles erop en eraan (helaas niet op kosten van de firma!). Je kan het al raden, alleen maar vrouwen dus één en al gekwebbel en gegibber. Héél plezant. De tijd ging helaas veel te snel voorbij want al gauw was het 22 uur en weer tijd om naar huis te rijden. Alice heb ik bij haar thuis voor de deur (Widen) afgezet. Het was een zeer geslaagde avond.
Vanmiddag rond 12 uur zijn Nancy, Nico, Chloé, Matteo en Yari aangekomen. Ook hun hond Chiara was erbij. Omdat het mooi weer was, konden we buiten in de tuin eten. Spijtig genoeg, moesten onze kinderen na het middageten weer naar school, maar als ze weer terug waren, kon er eindelijk gespeeld worden. Ondertussen hadden wij een klein wandelingske gemaakt en hebben ze ons dorpje eens gezien. Maar helaas, aan mooie liedjes komt ook een einde en al gauw was het weer tijd om afscheid te nemen. Zij reden terug naar de camping in Ellwangen (Duitsland) waar ze nog tot komende vrijdag blijven. De gelukzakken!!! Hopelijk komen ze nog een keertje terug want de kids konden het goed met mekaar vinden, ook al was er niet veel tijd.
Vanmorgen konden ze maar moeilijk uit hun bed. Maar eens ze eruit waren, ging het goed. Alle 3 waren ze "aufgeregt" om weer naar school te gaan. Albert en Sophie gingen met Erik naar school. In het klasje van Sophie mochten de ouders nog effe blijven. Ondertussen was ik al op kantoor. Astrid mocht vandaag met Anic meerijden (voormiddag). Anic's mama begeleidde de meisjes tot in de klas. Voor Astrid toch wel een grote aanpassing: andere school, voor elk vak een andere leeraar en ander lokaal... Toen ze 's middags thuis kwam, was ze heel content. Albert en Sophie ook. Dan kon het boeken kaften van start gaan.
Astrid en Sophie turnen vanaf nu in dezelfde groep; ttz Astrid in een hogere categorie maar ze heeft wel dezelfde uren als Sophie. Volgens Astrid bakt Sophieke er niks van!!! Tja, Astrid is dan ook een turntalent... Albert blijft voorlopig nog naar de karate gaan op maandag en woensdag. Dinsdag en donderdag staan de voetbaltrainingen van FC Fislisbach op het programma. Zolang hij sport en school kan kombineren, mag het zo blijven.
Van 20u15 tot 22u15 ga ik sinds vandaag ook weer sporten (in clubverband). Een combinatie van aerobics, jazz dance, turnen, krachttraining... Het was afzien. De conditie zit goed, maar waar is die spierkracht naartoe? Het wordt tijd dat ik dat terug wat opbouw (voor het om zeep is). Moe maar voldaan naar huis geslenterd!
Uitslapen was er (weeral) niet bij. Om 7 uur liep de wekker af want we wilden op tijd vertrekken. Na het ontbijt, als de auto goed vol zat, zijn we vertrokken. Bij oma en opa nog een blits-tussenstop gemaakt om verse eitjes, sla, tomaten en boontjes op te pikken, bij de bakker koffiekoeken gekocht en dan... naar huis. Alhoewel het opvallend stil was op de achterbank, hebben enkel Albert en Astrid geslapen. Sophie was blijkbaar nog niet moe genoeg!!! Onderweg zijn we meer dan anders gestopt. Uiteindelijk was het 17 uur als we de Pilatusweg indraaiden. Home sweet home.
Na het avondeten en het bad werden de boekentassen voor morgen klaargezet. Om 20 uur gingen "de rollekes" dicht!
Moeke had vanmorgen lekker ontbijt voorzien. Op een ander smaakt zelfs een gewoon boke, stukken beter dan thuis! In de voormiddag zijn we op bezoek geweest bij Ingrid en Tom en konden ze reeds hun verjaardagscadeautje in ontvangst nemen nl een webcam. Zo kunnen Yannick en Milan met Albert en zijn zussen "telefoneren". We maakten nog een tussenstop bij tante Yvonne en nonkel Willy. Annick was spijtig genoeg niet thuis. Sophieke, het petekindje van Gert, kon eindelijk zijn cadeautje overhandigen. Dat werd ook hoog tijd!
's Middags werden we bij oma en opa verwacht. Ook Ingrid, Tom, Yannick en Milan mochten een hapje meeëten. Het was een druk programma want in de namiddag ben ik nog snel naar de supermarkt geweest voor Belgische specialiteiten, langs de bloemenwinkel, naar de Vebex, met Ingrid naar de keurslager. Nog langs Maarten en Monique maar enkel Anne en Lisa waren thuis.
Al gauw was het weer tijd om naar moeke en voke te gaan. Daar waren ook ons Els, Sam, Matizz, Gunhilde en Marie. Zo konden we toch al moederdag vieren, alhoewel onze Chris en Rik er niet bij waren (op weekend). Ons moeke had lekkere, Vlaams pistolets met verse charcuterie voorzien. De smoskes gingen er goed in want dat kennen ze in Zwitserland niet zo. Achteraf was er nog een verrassing. Moeke had een biscuit gebakken (crème au beurre en mokka crème au beurre) voor Sophieke's verjaardag. Het vuurwerk op de taart was natuurlijk interessanter dan de taart zelf. Het was super lekker!
Omdat het maandag weer school is, moeten we de kinderen in Boechout weer oppikken. Erik had een halve dag verlof genomen zodat we op het middaguur konden vertrekken. Helaas hebben we in Straatsburg wel 45 minuten in de file gestaan. Uiteindelijk zijn we dan om 21u bij moeke en voke aangekomen. Kort daarna zijn de kids gaan slapen. Wij hebben het ook niet lang meer getrokken.
Wat is het stilletjes in huis! Waar is de rommel? Wel eens plezant dat de kinderen niet thuis zijn; alhoewel... de verveling begint toe te slaan. Er is genoeg te doen, maar sfeer is er niet. Erik klopt lange dagen (is pas na 19u thuis) en het weer is ronduit rot. We missen die drukte toch wel. Het zou maar saai zijn, wij tweetjes alleen...
Gisterenavond is Erik's collega met zijn vrouw nog op bezoek geweest. Een Braziliaans koppel die, net zoals wij, sinds 2008 jaar in Zwitserland wonen. Lindemans Kriek en pickles-chips... zo te zien vonden ze het heel lekker (en wij ook natuurlijk). Het was een gezellige avond!
Tegen het middaguur hadden we alles gedaan, wat we gepland hadden. Er schoot gelukkig nog een beetje tijd over voor een uitstapje. Deze keer reden we naar Binn, een dorpje gelegen op een boogscheut van Ernen, helemaal afgelegen. In het dorpje kan je een geleide wandeling maken waar je tevens op zoek gaat naar kristal en andere mineralen. Dat staat zeker op het programma in één van de komende weken (of volgende zomer). Je kan er eveneens prachtig houtsnijwerk vinden. Misschien moeten we daar maar eens aankloppen voor een nieuwe plakkaat aan de chalet... Terwijl ik de chalet van boven tot onder een poetsbeurt gaf, was Erik onderweg met zijn fiets. Rond 16u30 zijn we weer richting Remetschwil gereden. Omdat het later op de avond beginnen onweren is, zijn we niet meer naar de "Waldhütte" geweest om mee te vieren met de dorpsgenoten. Naargelang het slechte weer, werd er wel heel veel vuurwerk afgestoken ter gelegenheid van de Zwitserse nationale feestdag. Pas na 23u was de rust in het dorp teruggekeerd. Wat een gekte!
In plaats om van de rust en de stilte te genieten, zijn we er eens goed ingevlogen. In het werk, wel te verstaan! Bedden werden uit mekaar gehaald en elders weer in mekaar gezet. Het sofa-bed kreeg eveneens een andere locatie. Als dat allemaal klaar was, een hele karwei, heeft Erik de tuin aangepakt en ik ging met de verfborstel tekeer. Pas later op de avond hadden we tijd om een duik in het zwembad te nemen. De douche (voorzien van zowel koud als warm water) buiten in de tuin is pure luxe! De sauna zal voor een ander keertje zijn. Vooral Astrid zou eens graag mee in de sauna willen. Als de kids er niet zijn, kan je een berg werk verzetten! Voor hen zou het ook niet plezant geweest zijn...
Toen ik thuis kwam van mijn werk, had Kurt zijn spullen al ingepakt. Na het middageten is hij weer naar Antwerpen gereden. Ik had ruimschoots de tijd om alles klaar te zetten en nog naar de winkel te rijden. Als Erik thuis was, hebben we de auto ingeladen en zijn we naar Ernen vertrokken. Rond 20u waren we op onze bestemming.
Vandaag mag Sophieke welgeteld 7 kaarsjes uitblazen. Spijtig genoeg is ze nu niet thuis. Gelukkig kunnen we ze dagelijks op de webcam zien! Waar de technologie goed voor is. Na het werk, tijd voor ontspanning. Grijze wolken kwamen onze richting uit en besloten we om naar Spreitenbach te rijden. Kort daarna klaarde het op en werden de plannen gewijzigd. Een stadsbezoekje aan Baden zag Kurt wel zitten. Eerst trotseerden we de 440 trappen naar de ruïne "Stein", daarna ging het via het oude stadscentrum over de oude houten brug naar het "moderne" handelscentrum. De stroming van de Limmat, één van de 3 rivieren die door Baden stroomt, was enorm door de hevige regenval van afgelopen dagen. Op een gegeven moment konden we ook niet meer door en zijn we langs een andere weg naar de Badstrasse gewandeld. Op de bovenste verdieping van winkelcentrum Manor trakteerde Kurt op een taske koffie én een gebakske. Dat gaat er bij mij altijd in!
Bij onze terugkeer in Remetschwil scheen de zon. Voorzien van paraplu en bottinnen, vertrokken we voor een klein toerke langs de bosrand. Het was een wandeling van korte duur want de regen is er in bakken uitgevallen. Druipnatte schoenen en broeken... wat een pech! Erik en Kurt hebben 's avonds nog "op Grepolis gezeten".
