Oma en opa zijn veel te curieus, vandaar dat ze met ons nog mee naar Ernen reden. We vertrokken na het ontbijt als alles ingepakt was. Boven op de Grimselpas zijn we gestopt om van het uitzicht te genieten. Er was heel veel volk, veel motards en toeristen met mobile homes... kortom je ziet dat het vakantie is. Bij aankomst in Ernen was het al een eind voorbij het middaguur en hebben we nog snel een boke gegeten. Eerst alles laten zakken en dan een duik in het zwembad. Wat kan dat deugd doen als het snikheet is. Zelfs oma liet zich overhalen om eens te plonsen! Voorts hebben we het rustig gehouden; 't is vakantie voor iets!
Het warme, snikhete, subtropische weer blijft maar aanhouden. Het is té heet om fit en actief te zijn. Het enige wat overschiet is een frisse duik in het water. Daarom zijn oma en opa met de kinderen naar het openluchtzwembad van Baden gereden. Mijn programma was niet zo aantrekkelijk nl boven kuisen en strijken...
Toen Erik en ik vanmorgen om 7 uur de deur achter ons dicht trokken, was het nog muisstil in huis. Daar is dan blijkbaar wel snel verandering in gekomen, want Miss Decibel kan niet lang in haar bed blijven liggen.
Oma en opa genoten van het "babysitten" en van de rust! Opa heeft nog de buxussen in tuin verplant. De technieker van Fust is ook nog langs geweest. De wasmachine (niet de onze maar van de eigenaar) heeft het na 12 jaar begeven. Geen teken van leven meer, tijd voor vervanging. Gelukkig had ik mijn Miele uit België meegebracht. Als er nu één ding is dat je niet kan missen, is het toch wel een wasmachine... Een nieuwe machine staat al bijna klaar!
Later op de middag zijn we nog naar het tuin- en plantencenter in Niederwil gereden voor potgrond. Een citrusboompje hadden ze niet dus blijft de plant - lees: scharminkel - nog een jaartje staan in de grote kuip op wieltjes.
Terwijl Erik en ik gingen werken, bleven oma en opa met de kinderen thuis. Zo hebben ze ook nog eens de kinderen voor hen alleen en kunnen ze een beetje verloren tijd inhalen... Geen speciaal programma, gewoon thuisblijven. Tegen het middaguur had oma een lekkere maaltijd op tafel getoverd. Als alle potten en pannen weer op hun plaats stonden, zijn we naar Baden vertrokken op boekentassenjacht. Opa bleef liever in Remetschwil want winkelen, da's niet zo zijn ding! Astrid kreeg een nieuwe boekentas want zij begint op 9 augustus in het eerste middelbaar, Sophie ook want zij mag nu eindelijk ook naar het eerste leerjaar! En Albert... die krijgt er geen want de zijne is nog helemaal in tact. Als hij binnen een jaartje naar de "Oberstufe" gaat, krijgt hij ook een nieuwe en dan onze meisjes niet. Wel hebben ze alle 3 een mooie pennenzak gekregen en zo was iedereen tevreden.
Terwijl wij rustig de tijd namen om uitgebreid te ontbijten, waren oma en opa al een hele poos onderweg naar Remetschwil! Er stond slechts een kleine verkenningstocht naar het dorp op het programma. Verder hebben we de kids niet geambeteerd! Bij terugkeer in de chalet zijn we allemaal het zwembad in gedoken. Helaas schoot er niet veel tijd meer over want na het middageten was het inpakken en terugkeren naar Remetschwil!
Bij aankomst thuis waren oma en opa er al. Oma had kriekskes en een grote frikadellenkoek bij. De pistolekes gingen ook goed binnen!
Vandaag hebben we het niet laat gemaakt want oma en opa hadden er ook een vermoeiende rit op zitten!
Een droom gaat vandaag in vervulling! Reeds geruime tijd zochten we een vakantiewoning en na lang zoeken hebben we onze goesting gevonden in Ernen (kanton Wallis). De koop is rond en vandaag krijgen we de sleutel van "Chalet Bügeli" in handen. Om 6u liep de wekker helaas al af. Sophie was snel uit de veren, Astrid en Albert deden er wat langer over! Vlak voor 7 vertrokken we dan via de Grimselpas naar Ernen. Onderweg nog ergens een ontbijtje meegepakt en de beentjes gestrekt. De vorige eigenaars - klinkt wel raar - stonden ons al op te wachten. Onze komst was dan ook piekfijn voorbereid. Terwijl de mannen zich om de technische dingen bekommerden, deden de vrouwen een toer door het huis. Uiteindelijk zal alles zichzelf wel uitwijzen... 's Middags bakten we nog pizza in de pizza-oven in de tuin. Mmmm, dat smaakte! Daana konden de kids afkoelen in het zwembad. Rond 15u zijn ze dan, voor de laatste keer na 20 jaar,vertrokken. Een klein wandelingske tot aan de galg en weer terug deed ons deugd. Na het avondeten zijn we nog met z'n allen in het zwembad geweest. We hebben niemand horen klagen. Morgen meer van dat....
Eindelijk is het zover, de laatste schooldag! Astrid mocht gisteren na "5 vor 5" eveneens in de klas blijven slapen. Net zoals Albert had ieder kind iets meegebracht. Ook Astrid nam een pot Speculaaspasta mee. Om 11u was het dan afgelopen voor haar. Gedaan met de lagere school, weer een hoofdstuk afgesloten. Op naar het volgende. Voor velen een emotioneel moment, dat weet ik van Katja, de mama van Jill... Ook Astrid moest een traantje wegpinken.
Na de middag zijn we (Katja, Nicole en ik) met de kids in Villmergen in openlucht gaan zwemmen. Ideaal weer, eigenlijk veel te warm maar onder de bomen op de grasweide was het zaaaaaaaaaaaaaaalig! Terwijl de kids konden plonsen, hadden wij ruimschoots de tijd om de "quatschen". Dat was echt heel plezant. Tegen het avondeten weer terug naar Remetschwil en daarna nog op bezoek bij de Suters. Isabel had typisch Mexicaanse hapjes bereid. Allemaal veel te lekker. Ik kan dan ook moeilijk nee zeggen! Omdat we morgen vroeg uit bed moesten, zijn we niet blijven plakken. Trouwens de hitte en slecht slapen... het begint allemaal wat door te wegen. Rond 23u namen we afscheid van onze vrienden want zij vertrekken morgen voor 5 weken naar Mexico.
De toetsen zijn achter de rug, tijd voor plezier. Albert mocht vandaag in de klas overnachten, net zoals Sophie vorige week. Om 19u moest hij met zijn spullen in 't school zijn. Voor het ontbijt van morgen, bracht iedereen iets mee. Albert bracht "etwas Belgisches, wie Schoggie" mee nl een pot Speculaaspasta, geïmporteerd uit België want dat is niet te vinden bij ons. Gewone speculaaskoekjes van Lotus wel.
Dinsdag 29 juni 2010
Albert had om 11u al uit vandaag maar is nog tot 's middags in 't school blijven hangen. Zo plezant moet het geweest zijn!
In de namiddag was het Sophie's verjaardagsfeestje in de klas. Omdat het subtropische temperaturen waren van meer dan 30°C was de keuze snel gemaakt. Een ijsje voor iedereen. Deze keer dan maar met de auto tot aan de kindergarten gereden om problemen te vermijden. Zeker bij dit weer! Vandaag stond Sophie in het middelpunt van de belangstelling. Zo mocht ze welgeteld 7 kaarsjes uitblazen en 7 druppeltjes geurolie in het potje doen. Verder verlopen de verjaardagsfeestjes volgens ritueel. Je ziet goed dat de kinderen weten wat er komt. Ze vinden het dan ook reuze, ook al is het geen verrassing meer! Alvorens we weer naar huis reden, kreeg ieder kind nog een zakje gevuld met een "Biberli" (Lebkuchen, zoals peperkoek), een drankje en nog wat snoepjes. Dat viel in goede smaak natuurlijk.
Donderdag 1 juli 2010
Om 16u55, um 5 vor 5, moesten we allemaal in de sporthal van 't school zijn. Dan begon de 'Tagesschow' (nieuws). Bij ons op tv noemt het laatavondjournaal "10 vor 10". Vandaar de naam "5 vor 5". Jill (Astrid haar beste vriendin) en Nicola presenteerden het nieuws. Elke klas bracht een nummertje. Heel plezant. Op het laatste kregen alle kinderen van het 5e leerjaar, als afsluiter van de lagere school, een aandenken dat overhandigd werd door de kleinsten, nl de kindjes van het 1e leerjaar. Handen schudden is hier een doodnormale zaak. Zo wordt in elke klas, ook in de Kindergarten, de turnkring, de voetbal en de karate, telkens een hand gegeven aan de leraar/trainer bij aanvang van de les. Daarna wordt er weer deftig (mét oogcontact) afscheid genomen. Zelfs als de kids in de namiddag terug naar school gaan wordt het ritueel herhaald. Niet slecht eigenlijk. Op die manier leren ze respect voor mekaar hebben. Beleefdheid moet er zijn...
Na het spetterend optreden - iedereen had zijn beste beentje voorgezet - werd iedereen buiten op de speelplaats uitgenodigd voor de apéro. Een gezellige babbel met leerkrachten en natuurlijk ook andere ouders deden de tijd veel te snel voorbij vliegen. Morgen alweer de laatste schooldag!
Snikheet, ook de afgelopen dagen. Een plekje in de schaduw is altijd welgekomen. Astrid moest vanmiddag om 13u in Oberrohrdorf zijn. Daar is het dit weekend dorpsfeest. Er valt vanalles en nog wat te beleven zoals kermis, kraampjes, stands met eten en drinken, een animatiepark voor de allerkleinste kindjes, eentje voor de grotere kinderen (bungee-trampoline met gordel, sumo-worstelen, muurklimmen, kratten stapelen, rodeo, springkastelen enz...). Verschillende muziekoptredens waaronder de ABB Big Band. Je kon eveneens per helikopter de buurt verkennen. De drankkraampjes hadden uiteraard veel te doen. Om 13u30 ging het optreden van TSV Rohrdorf (Turn- und Sportverein) dan van start. Met meer dan 100 turn(st)ers en nog eens zoveel dansers konden we allen genieten van de verschillende acts. Oefeningen aan het rek (mannen), op een grote springvloer (die eruit ziet als een enorme luchtmatras), aan de "Schaukelringen" (er wordt dus geschommeld en niet de oefeningen die je soms op tv ziet). Verder nog een optreden van de mini-trampoline spring(st)ers, en verschillende dansgroepen. Adembenemend! We konden 2 uur lang van het spektakel genieten!
's Avonds als de kinderen in bed lagen (en de buurvrouw en de kids geinformeerd waren), maakten Erik en ik, net zoals vrijdag, een mooie fietstocht waar we toch serieus wat hoogtemeters klommen. We maakten ook tijd om van het uitzicht te genieten en (in mijn geval dan) op adem te komen. Af en toe wat tijd voor onszelf is geen overbodige luxe en voor herhaling vatbaar!
Voor Albert is het vandaag min of meer een speciale dag. Hij mag voor de eerste keer een voetbalmatch meespelen; het voetbaltornooi "KIA Cup" van FC Niederwil. Om 7u45 moesten alle spelers in Niederwil zijn. Verschillende ploegen streden om de beker. Hun ploeg speelde schittend en ze speelden zelfs de finale. Helaas moesten ze in de finale het onderspit delven tegen FC Hägglingen. De trainer was tevreden en de sjotters nog veel meer. Ze konden dan ook een mooie beker in ontvangst nemen. Daarna werden ze getrakteerd door de club op frietjes met braadworst en een drankje om alles door te spoelen. Allemaal blije gezichtjes. Een toffe eerste voetbalmatch!
Sophie was heel snel uit haar bed, geen gezaag, geen gelanterfanter... zo zou het altijd moeten zijn. Het is dan ook een hele speciale dag voor haar en haar klasgenootjes. Toen ik vanmiddag na 't werk om 12u door het dorp op weg naar huis reed, kwam ik Sophie onderweg tegen aan het begin van de Pilatusweg. Niet te geloven. Ze had onze grootste valies volgepropt met allerlei dingen (slaapzak, knuffels, pillamp, toiletzak, etc) en ging nu uittesten of de wieltjes het wel goed deden. En vooral... kom ik de berg op met die valies. Het was geen zicht.
Tegen 18 uur brachten Astrid en ik, Sophieke (uiteraard te voet) naar de Kindergarten. Daar stonden Frau Weiss en Frau Jäggi de kindjes al op te wachten. Eerst gingen ze nog samen "Nachtessen" nl Pommes (frietjes), Rüeblisalat (worteltjes), Gurkensalat (komkommer) en Poulet Flüegeli (kippevleugeltjes). Als dessert was er nog vanille-ijs met verse aardbeien. Dan nog verhaaltjes voorlezen en weet-ik-wat-nog-allemaal. Achteraf blijkt dat ze om 21u30 allemaal in dromenland waren. Oooh, wat had ik eens graag een vlieg geweest!
Direct na schooltijd mocht Astrid mee naar Jill, samen met nog 4 andere meisjes. Vandaag is Jill 12 jaar geworden en dat moest natuurlijk gevierd worden. Katia had een lekker, eenvoudig middagmaal voorbereid nl tacco's met kaas, geplette bonen, sla, mais etc. en lekkere sausjes. Volgens Astrid was het kei-lekker. Tja, dat zullen we dan ook eens klaarmaken zeker. Alhoewel je bij Astrid alle ribben kan tellen, kan ze aardig wat verzetten. Katia was dan ook sterk onder de indruk...
Albert had vandaag "Probetraining" bij FC Fislisbach. Daar staat hij al een dik jaar op de wachtlijst. Eindelijk is het dan zover. Een beetje met de lange arm weliswaar, maar zo doen we mee met de grote hoop! Volgens de trainer heeft hij het er goed vanaf gebracht. Omdat hij blijkbaar wel techniek heeft en snel is, maar helaas nog bijna geen "sjot"ervaring heeft, komt hij in de B-ploeg terecht. Content dat hij is. Of het nu in de A-ploeg of de B-ploeg is... het maakt allemaal niet uit. Hij kan alleen maar beter worden en meegroeien in het voetbal. Hij heeft alvast potentieel. Nu nog zien of het te combineren valt met karate want blijkbaar vallen de trainingen op dezelfde dagen (ma - woe).
Vandaag brachten alle kleutertjes een bezoekje aan de "grote school". Het is uiteraard niet de eerste keer. Kwestie van ze allemaal een beetje voor te bereiden om wat binnenkort zal komen. Ieder kind mocht wat schrijfgerief in een pennenzak meebrengen. Voor Sophie was dat al een echte belevenis! Ze was echt héél enthousiast en vond het zelfs leuk bij Frau Nathalie Pfiffner. Of ze het in augustus ook nog zo leuk zal vinden... dat wordt afwachten! Ze is in ieder geval klaar om te leren lezen en rekenen.
Alle kinderen van het 5e leerjaar werden om 10 uur samen met hun familie in de kerk 'Gut Hirt' in Niederrohrdorf verwacht. Als iedereen er was, kon de viering beginnen. De viering werd in een speciaal kleedje gestoken omdat deze meisjes en jongens een hoofdstuk afsluiten en binnenkort een nieuw hoofdstuk beginnen. Schluss met de 'Primarschule', klaar voor de grote school. Elk kind mocht een zelfgemaakte tekst voorlezen. Verplicht was het niet, dus Astrid hebben we niet gezien! Het koor van Niederrohrdorf was ook van de partij. Toch wel prachtig hoe die kunnen zingen! Mijnheer pastoor sprak klaar en duidelijke taal; een taal die ook kinderen verstaan. Op die manier zou er misschien terug wat meer volk naar de kerk komen. Alhoewel...
Astrid was de enige die er vanmorgen aan dacht... onze poesjes zijn vandaag jarig. Een verjaardagstaart hebben we natuurlijk niet voorzien, wel kregen ze ieder een lekkere worst om op te smullen!
Sinds augustus 2008, bijna 2 jaar dus, doet Albert karate. Om 10 uur streden de "karate kids" voor hun volgende gordel nl wit-oranje. Je ziet wie potentieel heeft en wie (helaas) niet. Het kleinste meisje van de ploeg, daarom niet het jongste natuurlijk, steelde de show. Albert deed het ook schitterend; kreeg positieve commentaar van de sensei en mocht een bepaalde "kata" aan het publiek tonen. Volgens de sensei heeft hij "viel Kraft und Selbstkontrolle". Ik denk wel dat hij fier is op zichzelf. Als afsluiter werden alle kinderen één voor één naar voor geroepen met de melding "bestanden" (geslaagd), "gut bestanden" of "sehr gut bestanden". De nieuwe gordels overhandigd. Albert viel onder de categorie "sehr gut bestanden" en verdiende een daverend applaus! Hopelijk ziet hij in dat hij tot de betere van zijn categorie behoort en heeft hij zin om verder te doen. Hij was degene die de oren van onze kop gezaagd heeft om naar de karate te gaan. Nu zou hij liever stoppen... Misschien is er nu een klein lichtpuntje om door te zetten.
Na de middag zijn we gewoonweg thuis gebleven. Rotweer was spelbreker. De ganse week heeft het slecht geweest. Op woensdag en donderdag zijn de kleutertjes van Frau Weiss haar klasje voor de laatste keer het bos in getrokken. Toen is het droog gebleven. Donderdagavond en -nacht heeft het non-stop geregend. Ook 's morgens viel het er in bakken uit. De juf besliste dan ook om niet naar het bos te gaan zoals gepland. Het principe "weer-of-geen-weer; ze gaan" werd voor de allereerste keer opzij geschoven. Volgende week belooft het beter te worden.
Na het avondeten zijn Erik en ik tussen de regenbuiten door nog een toerke gaan maken hier boven in het bos. Albert heeft ons een tijd lang begeleid met de fiets maar is daarna naar huis gekeerd. Het was nat en vooral heel sompig. Toch blij dat we nog effe buiten konden zijn.
Sophie gaat wekelijks op donderdag van 17u30 tot 19u30 "ins Kinderturnen" (enkel voor kleuters en kindjes van het eerste leerjaar) in Oberrohrdorf. Net zoals vorig jaar, mochten de kindjes deelnemen aan de interclub. Vorig jaar bracht Sophieke er niet veel van terecht, en eindigde, samen met 4 andere kindjes op de 7e plaats. Om de kinderen niet te ontmoedigen, roepen ze de "laatsten" allemaal tegelijk af en krijgen ze dezelfde rang. Dit jaar was het anders. Je ziet duidelijk dat ze een jaartje ouder geworden is! Van de 7e (en meteen ook dus de laatste plaats) naar... de 2e plaats. Zo fier als iets mocht ze op het "schavotje" staan. Voor elke deelnemer/-ster was er een eetbare medaille. Deze keer zullen we ze bewaren alhoewel ze heel veel goesting heeft om erin te bijten. Een aandenken voor later... Het turnen zit duidelijk in het bloed!
Omdat België bij de preselecties voor het WK voetbal niet verder is geraakt, mogen we wel supporteren voor Zwitserland. Vandaag om 16 uur ging de eerste match voor ons dan van start: Zwitserland-Spanje. Vele collega's stuurden in de namiddag dan ook hun kat! Vlak voor de rust scoorde "rood-wit" tegen Spanje; wat een ontlading... Gelukkig bleef de stand in de 2e helft ongewijzigd. De scheidsrechter was duidelijk geen fan van Zwitserland. Ze kregen 5 minuten bij in de toegevoegde tijd én 10 seconden voor het afblazen van de wedstrijd nog een hoekschop. Toen ik Astrid wegbracht naar de turnkring, kwamen we een aantal "zotgedraaide" jongeren tegen, helemaal in rood-wit gekleed, met toeters en bellen. Zelf hadden we zo'n pakketje gekocht met vlaggetje, sjaal én pet. Best wel grappig, we doen gewoon mee met de hoop!
Na schooltijd moest Sophie op controle bij de tandarts. Het moet niet altijd Albert zijn!! Alles zag er piekfijn uit, geen reden tot paniek alhoewel Sophie ook wel een beugel zal nodig hebben want zij heeft hetzelfde probleem als Albert (kruisbeet).
Erik bracht later op de dag ook een bezoekje bij de dokter, nl de dermatoloog. Vorige week bij de huidcontrole heeft een bruine vlek in de knieholte zich laten opmerken. Beter voorkomen dan genezen dus moest die vlek vandaag verwijderd werden. Het was een kleine ingreep onder plaatselijke narcose. Eerst met de tondeuze erover en dan... de verdoving. Volgens Erik een venijnige prik, gevolgd door knippen en plakken (lees naaien). De pleister moet er 2 weken op blijven. Binnen 2 weken mag hij terug op controle.
Terwijl de Belgen massaal gaan stemmen, kijken wij toe vanop een afstand. Een 3-tal weken geleden hadden we bericht gekregen van de Belgische Ambassade in Bern over hoe we onze stem (verplicht) konden uitbrengen. De dag erna werd alles netjes per aangetekende brief teruggestuurd. Sindsdien hebben we niks meer vernomen en dus ook niet gestemd. Eerlijk gezegd... het zal ons worst wezen!!
Het weer was de spelbreker... veel hebben we niet gedaan. Een rustige zondag is ook niet slecht. De kinderen konden spelen met Michelle. De ene keer bij ons, de andere keer bij Michelle. Zo konden ze toch nog tussen de regenbuien buiten spelen met de "sjotterkes". De laatste tijd spelen ze dikwijls verstoppertje. Astrid blijft maar oefenen op haar "Einrad" (fiets met één wiel). Aline en Vivien waagden zich in de vijver; op zich geen slecht idee want het verschil in temperatuur is nu minder groot en op een snikhete dag. Op de radio infoberichten over de watertemperaturen werd gezegd dat het water van de Hallwilersee (het meer dat 3 valleien verderop ligt) nu 21°C warm is. Het is nochtans een groot meer dus het verwondert me dat het water al flink opgewarmd is.
Net zoals in België worden we in Remetschwil geconfronteerd met wegwerkzaamheden. Niets in vergelijking met wat er allemaal gebeurt in en om Hove. De Dorfstrasse wordt volledig nieuw aangelegd. Momenteel is het niet zo'n veilige straat want een voetpad ontbreekt. Daar komt dus binnenkort verandering in. Hinder ondervinden we er helemaal niet van...
Al verschillende keren hebben we bij ons in de tuin vossen gezien. Volgens de kinderen is het nest hier vlak naast ons (nog één huis tussen) in de wei. Het is een vossen-gezinnetje met 3 jongskes. Twee ervan hebben we al in onze tuin zien rondlopen; het derde heeft zich nog niet laten bewonderen. Vooral als het 's avonds begint te schemeren zijn ze van de partij. Met het fototoestel in de aanslag zit ik ongeduldig te wachten. De kids kunnen maar beter uit de buurt blijven want Albert wist te zeggen dat vader of moeder vos begint te grommen als je te dicht komt... Je weet maar nooit of zo'n beest, hoe schoon het ook is, in de aanval gaat!
Vandaag hebben we niks speciaals uitgespookt. Het weer zat ook niet mee. Astrid en Sophie kregen wel nieuwe schoenen... blije gezichtjes dus!
