Sophie was heel snel uit haar bed, geen gezaag, geen gelanterfanter... zo zou het altijd moeten zijn. Het is dan ook een hele speciale dag voor haar en haar klasgenootjes. Toen ik vanmiddag na 't werk om 12u door het dorp op weg naar huis reed, kwam ik Sophie onderweg tegen aan het begin van de Pilatusweg. Niet te geloven. Ze had onze grootste valies volgepropt met allerlei dingen (slaapzak, knuffels, pillamp, toiletzak, etc) en ging nu uittesten of de wieltjes het wel goed deden. En vooral... kom ik de berg op met die valies. Het was geen zicht.
Tegen 18 uur brachten Astrid en ik, Sophieke (uiteraard te voet) naar de Kindergarten. Daar stonden Frau Weiss en Frau Jäggi de kindjes al op te wachten. Eerst gingen ze nog samen "Nachtessen" nl Pommes (frietjes), Rüeblisalat (worteltjes), Gurkensalat (komkommer) en Poulet Flüegeli (kippevleugeltjes). Als dessert was er nog vanille-ijs met verse aardbeien. Dan nog verhaaltjes voorlezen en weet-ik-wat-nog-allemaal. Achteraf blijkt dat ze om 21u30 allemaal in dromenland waren. Oooh, wat had ik eens graag een vlieg geweest!
Direct na schooltijd mocht Astrid mee naar Jill, samen met nog 4 andere meisjes. Vandaag is Jill 12 jaar geworden en dat moest natuurlijk gevierd worden. Katia had een lekker, eenvoudig middagmaal voorbereid nl tacco's met kaas, geplette bonen, sla, mais etc. en lekkere sausjes. Volgens Astrid was het kei-lekker. Tja, dat zullen we dan ook eens klaarmaken zeker. Alhoewel je bij Astrid alle ribben kan tellen, kan ze aardig wat verzetten. Katia was dan ook sterk onder de indruk...
Albert had vandaag "Probetraining" bij FC Fislisbach. Daar staat hij al een dik jaar op de wachtlijst. Eindelijk is het dan zover. Een beetje met de lange arm weliswaar, maar zo doen we mee met de grote hoop! Volgens de trainer heeft hij het er goed vanaf gebracht. Omdat hij blijkbaar wel techniek heeft en snel is, maar helaas nog bijna geen "sjot"ervaring heeft, komt hij in de B-ploeg terecht. Content dat hij is. Of het nu in de A-ploeg of de B-ploeg is... het maakt allemaal niet uit. Hij kan alleen maar beter worden en meegroeien in het voetbal. Hij heeft alvast potentieel. Nu nog zien of het te combineren valt met karate want blijkbaar vallen de trainingen op dezelfde dagen (ma - woe).
Vandaag brachten alle kleutertjes een bezoekje aan de "grote school". Het is uiteraard niet de eerste keer. Kwestie van ze allemaal een beetje voor te bereiden om wat binnenkort zal komen. Ieder kind mocht wat schrijfgerief in een pennenzak meebrengen. Voor Sophie was dat al een echte belevenis! Ze was echt héél enthousiast en vond het zelfs leuk bij Frau Nathalie Pfiffner. Of ze het in augustus ook nog zo leuk zal vinden... dat wordt afwachten! Ze is in ieder geval klaar om te leren lezen en rekenen.
Alle kinderen van het 5e leerjaar werden om 10 uur samen met hun familie in de kerk 'Gut Hirt' in Niederrohrdorf verwacht. Als iedereen er was, kon de viering beginnen. De viering werd in een speciaal kleedje gestoken omdat deze meisjes en jongens een hoofdstuk afsluiten en binnenkort een nieuw hoofdstuk beginnen. Schluss met de 'Primarschule', klaar voor de grote school. Elk kind mocht een zelfgemaakte tekst voorlezen. Verplicht was het niet, dus Astrid hebben we niet gezien! Het koor van Niederrohrdorf was ook van de partij. Toch wel prachtig hoe die kunnen zingen! Mijnheer pastoor sprak klaar en duidelijke taal; een taal die ook kinderen verstaan. Op die manier zou er misschien terug wat meer volk naar de kerk komen. Alhoewel...
Astrid was de enige die er vanmorgen aan dacht... onze poesjes zijn vandaag jarig. Een verjaardagstaart hebben we natuurlijk niet voorzien, wel kregen ze ieder een lekkere worst om op te smullen!
Sinds augustus 2008, bijna 2 jaar dus, doet Albert karate. Om 10 uur streden de "karate kids" voor hun volgende gordel nl wit-oranje. Je ziet wie potentieel heeft en wie (helaas) niet. Het kleinste meisje van de ploeg, daarom niet het jongste natuurlijk, steelde de show. Albert deed het ook schitterend; kreeg positieve commentaar van de sensei en mocht een bepaalde "kata" aan het publiek tonen. Volgens de sensei heeft hij "viel Kraft und Selbstkontrolle". Ik denk wel dat hij fier is op zichzelf. Als afsluiter werden alle kinderen één voor één naar voor geroepen met de melding "bestanden" (geslaagd), "gut bestanden" of "sehr gut bestanden". De nieuwe gordels overhandigd. Albert viel onder de categorie "sehr gut bestanden" en verdiende een daverend applaus! Hopelijk ziet hij in dat hij tot de betere van zijn categorie behoort en heeft hij zin om verder te doen. Hij was degene die de oren van onze kop gezaagd heeft om naar de karate te gaan. Nu zou hij liever stoppen... Misschien is er nu een klein lichtpuntje om door te zetten.
Na de middag zijn we gewoonweg thuis gebleven. Rotweer was spelbreker. De ganse week heeft het slecht geweest. Op woensdag en donderdag zijn de kleutertjes van Frau Weiss haar klasje voor de laatste keer het bos in getrokken. Toen is het droog gebleven. Donderdagavond en -nacht heeft het non-stop geregend. Ook 's morgens viel het er in bakken uit. De juf besliste dan ook om niet naar het bos te gaan zoals gepland. Het principe "weer-of-geen-weer; ze gaan" werd voor de allereerste keer opzij geschoven. Volgende week belooft het beter te worden.
Na het avondeten zijn Erik en ik tussen de regenbuiten door nog een toerke gaan maken hier boven in het bos. Albert heeft ons een tijd lang begeleid met de fiets maar is daarna naar huis gekeerd. Het was nat en vooral heel sompig. Toch blij dat we nog effe buiten konden zijn.
Sophie gaat wekelijks op donderdag van 17u30 tot 19u30 "ins Kinderturnen" (enkel voor kleuters en kindjes van het eerste leerjaar) in Oberrohrdorf. Net zoals vorig jaar, mochten de kindjes deelnemen aan de interclub. Vorig jaar bracht Sophieke er niet veel van terecht, en eindigde, samen met 4 andere kindjes op de 7e plaats. Om de kinderen niet te ontmoedigen, roepen ze de "laatsten" allemaal tegelijk af en krijgen ze dezelfde rang. Dit jaar was het anders. Je ziet duidelijk dat ze een jaartje ouder geworden is! Van de 7e (en meteen ook dus de laatste plaats) naar... de 2e plaats. Zo fier als iets mocht ze op het "schavotje" staan. Voor elke deelnemer/-ster was er een eetbare medaille. Deze keer zullen we ze bewaren alhoewel ze heel veel goesting heeft om erin te bijten. Een aandenken voor later... Het turnen zit duidelijk in het bloed!
Omdat België bij de preselecties voor het WK voetbal niet verder is geraakt, mogen we wel supporteren voor Zwitserland. Vandaag om 16 uur ging de eerste match voor ons dan van start: Zwitserland-Spanje. Vele collega's stuurden in de namiddag dan ook hun kat! Vlak voor de rust scoorde "rood-wit" tegen Spanje; wat een ontlading... Gelukkig bleef de stand in de 2e helft ongewijzigd. De scheidsrechter was duidelijk geen fan van Zwitserland. Ze kregen 5 minuten bij in de toegevoegde tijd én 10 seconden voor het afblazen van de wedstrijd nog een hoekschop. Toen ik Astrid wegbracht naar de turnkring, kwamen we een aantal "zotgedraaide" jongeren tegen, helemaal in rood-wit gekleed, met toeters en bellen. Zelf hadden we zo'n pakketje gekocht met vlaggetje, sjaal én pet. Best wel grappig, we doen gewoon mee met de hoop!
Na schooltijd moest Sophie op controle bij de tandarts. Het moet niet altijd Albert zijn!! Alles zag er piekfijn uit, geen reden tot paniek alhoewel Sophie ook wel een beugel zal nodig hebben want zij heeft hetzelfde probleem als Albert (kruisbeet).
Erik bracht later op de dag ook een bezoekje bij de dokter, nl de dermatoloog. Vorige week bij de huidcontrole heeft een bruine vlek in de knieholte zich laten opmerken. Beter voorkomen dan genezen dus moest die vlek vandaag verwijderd werden. Het was een kleine ingreep onder plaatselijke narcose. Eerst met de tondeuze erover en dan... de verdoving. Volgens Erik een venijnige prik, gevolgd door knippen en plakken (lees naaien). De pleister moet er 2 weken op blijven. Binnen 2 weken mag hij terug op controle.
Terwijl de Belgen massaal gaan stemmen, kijken wij toe vanop een afstand. Een 3-tal weken geleden hadden we bericht gekregen van de Belgische Ambassade in Bern over hoe we onze stem (verplicht) konden uitbrengen. De dag erna werd alles netjes per aangetekende brief teruggestuurd. Sindsdien hebben we niks meer vernomen en dus ook niet gestemd. Eerlijk gezegd... het zal ons worst wezen!!
Het weer was de spelbreker... veel hebben we niet gedaan. Een rustige zondag is ook niet slecht. De kinderen konden spelen met Michelle. De ene keer bij ons, de andere keer bij Michelle. Zo konden ze toch nog tussen de regenbuien buiten spelen met de "sjotterkes". De laatste tijd spelen ze dikwijls verstoppertje. Astrid blijft maar oefenen op haar "Einrad" (fiets met één wiel). Aline en Vivien waagden zich in de vijver; op zich geen slecht idee want het verschil in temperatuur is nu minder groot en op een snikhete dag. Op de radio infoberichten over de watertemperaturen werd gezegd dat het water van de Hallwilersee (het meer dat 3 valleien verderop ligt) nu 21°C warm is. Het is nochtans een groot meer dus het verwondert me dat het water al flink opgewarmd is.
Net zoals in België worden we in Remetschwil geconfronteerd met wegwerkzaamheden. Niets in vergelijking met wat er allemaal gebeurt in en om Hove. De Dorfstrasse wordt volledig nieuw aangelegd. Momenteel is het niet zo'n veilige straat want een voetpad ontbreekt. Daar komt dus binnenkort verandering in. Hinder ondervinden we er helemaal niet van...
Al verschillende keren hebben we bij ons in de tuin vossen gezien. Volgens de kinderen is het nest hier vlak naast ons (nog één huis tussen) in de wei. Het is een vossen-gezinnetje met 3 jongskes. Twee ervan hebben we al in onze tuin zien rondlopen; het derde heeft zich nog niet laten bewonderen. Vooral als het 's avonds begint te schemeren zijn ze van de partij. Met het fototoestel in de aanslag zit ik ongeduldig te wachten. De kids kunnen maar beter uit de buurt blijven want Albert wist te zeggen dat vader of moeder vos begint te grommen als je te dicht komt... Je weet maar nooit of zo'n beest, hoe schoon het ook is, in de aanval gaat!
Vandaag hebben we niks speciaals uitgespookt. Het weer zat ook niet mee. Astrid en Sophie kregen wel nieuwe schoenen... blije gezichtjes dus!
Alles staat in het teken van de voetbal. Niet alleen het WK komt eraan, ook het school voetbalt mee. Vandaag geen les (weeral niet), enkel voetbal. Iedere klas, zowel jongens als meisjes, doen mee aan het tornooi. Albert en Astrid hadden voor de gelegenheid zelf een t-shirt gemaakt tijdens de knutselles. Albert speelt bij Denemarken, Astrid bij Spanje. Ze moesten het op een bepaald moment tegen mekaar opnemen. Gelijkspel! De klas van Albert is uiteindelijk 2e geworden, de klas van Astrid 6e. Ze waren dan 's avonds ook pompaf wegens de hitte (31°C)...
Op vrijdag ben ik uitzonderlijk ook in de namiddag gaan werken. Een toespraak van onze algemeen directeur over het voorbije jaar én een visie op het komende jaar werd uit de doeken gedaan. Verschillende wetenschappers toonden fier hun project, maar dat was echter Chinees voor mij... Voor mede-wetenschappers zeer interessant wat zij vuurden achteraf ook pittige vragen af! Nieuwkomers werden voorgesteld; ook ik mocht opstaan en "voor goed bevonden" worden!!! Na de toespraak was er voor iedereen een hapje en een drankje. Kort daarna ben ik weer naar Remetschwil gereden. Samen met Isabel en Markus keken we op het grote scherm in Restaurant Schöneck naar de match Zuid-Afrika = Mexico. Spannend, zeker voor Isabel. Ze speelden echter gelijk... Om 18 uur was iedereen weer thuis.
Schitterend weer voor een schoolreis. Sophieke heeft geluk! Vandaag mag ze met haar klasje naar Fischbach-Göslikon op uitstap. Het ganse trajekt werd per bus afgelegd. Zoals gewoonlijk mochten ze een worst of ander stukje vlees meebrengen om boven het vuur te "brätle", een "schoofzakske", een stukje fruit en vooral véél drinken mocht niet ontbreken. Bij elk bosbezoekje moeten ze ook van tekenspray voorzien worden. Zonnecrème was vandaag meer dan nodig. Ze maakten een mooie wandeling, konden naar hartelust spelen en zich verstoppen. Volgens Sophie was het veel te vlug tijd om weer naar Remetschwil te keren. Daaraan zie je dat ze zich geweldig amuseerde!
Sophie haar kleuterschooltijd zit er bijna op. Binnenkort is er dan ook een heus afscheidsfeest voor de alle kleutertjes die volgend schooljaar starten in het 1e leerjaar. Daar vertel ik in 't kort meer over. Deze namiddag hadden we afspraak bij Aline. Haar mama Marion heeft samen met Silvia, de mama van Dennis, een origineel afscheidscadeau bedacht. Zij hadden 2 grote terracotta-bloembakken gekocht en speciale stiften om erop te tekenen. Elk kind kreeg een plaatsje toegewezen op de pot om een tekening te maken. Daarna wordt alles van een likje vernis 'vereeuwigt' en worden de potten gevuld met kruiden. Er wordt dan ook regelmatig gekookt in de Kindergarten en zo heeft Frau Weiss de nodige kruiden vers bij de hand. Een origineel cadeau, beter zo dan dat elk kind apart één roos, een leuke tas of doosje pralines meebrengt!! De namiddag is veel te snel voorbij gevlogen. Zowel voor de mama's die bij een stukje zelfgebakken taart de nodige woordjes konden wisselen, als voor de kindjes (7) van de klas.
Erik heeft het de laatstse tijd erg druk op kantoor en is vandaag per uitzondering (enkel voormiddag) gaan werken. Ondertussen zijn Albert en Christian met de fiets naar Fislisbach gereden om daar op het voetbalveld te sjotten. Alsof ze hier in Remetschwil geen prachtig voetbalveld hebben... Astrid en Sophie konden zich met Michelle en Kim amuseren terwijl ik de strijk deed, buiten in de tuin. Drukkend warm, weinig wind. Bij zo'n weer heb je zin om de vijver in te springen en het werk te laten staan! 's Middags waren Erik en Albert weer thuis. Onze meisjes mochten met Kim mee naar het openlucht zwembad van Bremgarten. Erg lang zijn ze niet weggeweest (tot 16u). Terwijl hier de zon nog volop scheen maar af en toe duikelde, was het in Bremgarten kermis in de hel, onweer dus. Erik heeft samen met Albert en Christian de auto gekuist, deze keer met de tuinslang! Na het avondeten nog de ganse tijd buiten gezeten maar ook bij ons is het daarna beginnen onweren. Iedereen klaar voor een nieuwe school- en werkweek.
Op tijd eruit, klaarmaken en wegwezen. Deze keer trokken we naar het Muotatal waar we in de winter op de latten stonden. In de hoofdstad van kanton Schwyz, in Schwyz dus, was het "Trachtenfest". Vanuit gans Zwitserland kwamen mensen in originele klederdracht naar Schwyz afgezakt. Prachtige kostuums. Voor Sophie leek het eerder op carnaval...
Met het kabelspoor naar boven, naar Stoos. Mooie vallei, veel groen en vooral veel bloemen. Aan het eindstation op 1922m konden we genieten van een prachtig uitzicht. Het was ideaal weer, een zacht briesje en vooral veel zon. Zomerweer alom (28°C). Zoals vele mensen, hebben we daarboven gepicknickt. De kinderen konden nog op de speeltuin spelen terwijl wij van het uitzicht genoten. We namen de "Gratwanderung" weer naar beneden. Onderweg hebben we zelfs nog sneeuwballen gegooid. Erik en Albert amuseerden zich, net zoals gewoonlijk als er water in de buurt is, met dammen bouwen. En Sophie doet dan mee terwijl Astrid vanop een afstand toekijkt.
Het laatste stuk zijn we met het kabelspoor afgezakt en zat het er weer op. Tevreden weer naar Remetschwil gereden en daar nog handgemaakte frietjes gegeten in de tuin. De kids konden het niet laten, hebben de oren van onze kop gezaagd. Alhoewel het water van 'onze' vijver nog ijskoud is, waagden ze zich in het water. Kim en Michelle waren ook van de partij. Wat een gegil... maar aan alle mooie liedjes komt een einde. Morgen zeker meer van dat.
Winkels dicht, geen school, niet gaan werken. Althans in kanton Aargau niet want degene die in kanton Zürich werken, zoals Erik, moesten wel gaan werken. De kids hadden dus tijd zat om buiten te spelen. Ik profiteerde van de gelegenheid om van boven tot beneden alles te poetsen. Zo moest dat morgen niet meer gebeuren.
Jill is nog tot 16 uur bij ons gebleven. Een braaf en rustig kind. Je zou haast vergeten dat ze er is. Een groot verschil met de vriendjes van Albert. Enkel als Christian bij ons is, is het rustig want dan spelen ze buiten of met de Lego. Klagen mag ik niet! 's Avonds lekker gekookt. Als dessert was er zelfgemaakte appelcake. Onze buurvrouw mocht ook meesmullen!
Stilletjes aan begint het weer erop te trekken; misschien is nu eindelijk de lente - en daarmee ook de zomer - in zicht. 't Is nog gene stoef maar het gaat. Vandaar dat ik mijn autootje eens een flinke beurt gegeven heb. Het was nodig want toen ik vorige dinsdag de jongens van de voetbal ging afhalen, was het veld juist afgereden en nat. Bijgevolg hing mijn hele auto vol gras en zand want zo'n gasten zitten natuurlijk niet stil! Hij ziet er weer spic & span uit en wacht al op de volgende wasbeurt. You can see the difference!
De kids hebben in de namiddag buiten kunnen spelen. Astrid heeft veel geoefend op de "Einrad" die we onlangs gekocht hadden. Jill mocht nog eens blijven slapen want morgen is het geen school (Fronleichnam) en moet ik niet werken (Erik wel). Ze mocht blijven op voorwaarde dat het om 21u muisstil was. Ze hebben de boodschap begrepen!!
Oma en opa konden wat langer blijven liggen; wij niet... werken en school geblazen. Toen we op de middag thuiskwamen, stond het eten gereed en was de tafel gedekt. Plezant is dat want de afgelopen 2 jaar, moesten we ons overal "alleen" doorboxen (ja, ik weet het, hier hebben we zélf voor gekozen). Toch doet het deugd om eens in de watten gelegd te worden als oma of moeke komt!!
Rond 13uur waren de valiezen gepakt en konden oma en opa weer naar Hove vertrekken. Sophie bleef thuis terwijl Astrid en Albert weer naar 't school gingen. Niet altijd gemakkelijk want haar beste vriendinnetjes zijn een jaartje ouder en die hebben wel school. Uiteindelijk wist ze zich bezig te houden met de trotti (step) en de krijtjes. Zo had ik de tijd om (ongestoord) op te ruimen, de keuken af te wassen en de strijk te doen.
Liters regen, sterke wind en bovendien nog redelijk koud. Voor de tuin althans niet slecht; nu kunnen de meststoffen op de gazon hun werk goed doen. "Voor de noen" hebben we niet veel uigespookt. Oma had, op speciaal verzoek natuurlijk, haar naaimachine meegebracht en kon zo nog het laatste afwerken. Allemaal 3 moesten ze eens proberen. Astrid en Albert kunnen er aardig mee overweg. Zij krijgen immers naailes in de school. Ik herinner me nog goed toen Astrid thuiskwam en zei "mama, ge kunt nooit raden wat wij leren... naaien met een naaimachien, een écht zoals dat van oma". Momenteel maakt Astrid een t-shirt in 't school. Albert had rond de feestdagen een ovenhandschoen gestikt. Ongelooflijk hoe hij dat gedaan had; bovendien waren alle strookjes (steeds verschillende stofjes) nog recht gestikt ook! Ja, ja, binnenkort kan Astrid de broeken verkorten...
Rond de middag reden we naar een typisch Zwitsers restaurantje hier in de buurt. Eigenlijk wisten we niet wat te kopen voor oma's verjaardag, vandaar deze traktatie. Omdat we pas later vertrokken waren, hadden we wat langer moeten wachten, wat we niet erg vonden. De kids konden zich in tussentijd in de Kiddi's speelzaal amuseren. Het was lekker en het heeft ons allen gesmaakt, alhoewel opa niet echt "begeistert" was.
Veel bokes hebben we achteraf thuis niet meer kunnen eten. Al gauw was het tijd voor 't bad en 't bed!
Droog en zonnig weer; ideaal om in de tuin te werken. De verticuteermachine was reeds langer op voorhand gereserveerd voor vandaag. Spijtig voor opa maar het was nu zo. Terwijl opa, Erik, Sophie en Albert thuis bleven, vertrokken oma, Astrid en ik te voet naar Bellikon. Daar was het rommelmarkt in de sporthal van de school. Veel volk was er niet, rommel des te meer. Astrid was in haar nopjes want we konden een "Einrad" op de kop tikken. Enkel Sophie kan er niet op rijden want het zadel kan niet lager. Bij thuiskomst hebben we opa en Erik nog geholpen zodat op het middaguur het werk-gedeelte voorbij was. 's Middags in de tuin gegeten. We vertrokken naar Zürich centrum maar op de autostrade was het stilstaan geblazen. Drie Duitse camionnettes met jongeren maakten het bont onderweg. Zo schommelde de camionnette van links naar rechts, muziek voor jan & alleman, spoten ze water naar de 'buren' met een waterkanon (oma kreeg er ook van langs want de ramen stonden open) maar deelden ze ook Snickers uit... Op die manier was het voor een keertje niet saai om in de file te staan. Wel 2 uur hebben we erover gedaan om een afstand van 2 km te overbruggen. Helaas nergens geen uitrit dus daar stonden we dan. Uiteindelijk zijn we via Rapperswil weer binnendoor naar huis gereden want de winkels waren ondertussen al gesloten. Dat zal voor een ander keertje zijn maar dan met de trein! Buiten in de tuin gegeten en daarna zijn we (behalve opa want die bleef thuis) in de school nog gaan voetballen/turnen. Markus, Stefan, Christian, Céline van Astrid's klasje waren er ook. 's Avonds toen de kids in bed lagen, keken we naar het Eurovisie Songfestival. Ik kon van hieruit wel stemmen natuurlijk en heb ook een smsje gestuurd. Het heeft niet mogen zijn voor België!! Mooie prestatie en een prachtig lied. Pas laat in bed gekropen.
