Astrid was na het ontbijt van Heidi's slaapfeestje thuisgekomen. Deze keer hadden ze wel deftig geslapen! Philippe en Annick zijn rond een uur of 10 weer doorgereden. Zij vertrekken voor enkel dagen Italië, zonder hun 3 (b)engels. Volgende donderdag doet Philippe ook mee aan de huttentocht die Erik organiseert. Annick dropt hij daarna op de luchthaven van Bergamo, zodat zij weer naar het belgenland kan vliegen en pikt eveneens Maarten op, zodat ze daarna Erik ergens in Maloja treffen... Erik maakte deze namiddag nog een toerke van 95 km met de fiets. De kids bleven thuis of gingen hier of daar spelen. Na het avondeten namen we de "feestbus" naar Fislisbach voor het Dorfsfest. De familie Bontempi ging mee! De bus was gratis, maar we betaalden wel entree voor het dorpsfeest. Spijtig want er was eigenlijk helemaal niks te zien. Enkel drank- en eetkraampjes, nergens geen muzikanten of optredens. Een beetje teleurgesteld waren we toch wel. We zijn dan maar het dorpscafé ingedoken en hebben daar nog een gezellige avond door gebracht. Met de bus uiteraard terug naar Remetschwil.
Na zeer veel regen vrijdagnacht, was de sneeuwgrens in sommige streken in Zwitserland gedaald tot onder de 2000 meter. Dus ons uitzicht was vanochtend een beetje anders...
Annick en Philippe waren op het middaguur hier. Omdat het toch al kwakkelweer was, konden we hen er moeilijk van beschuldigen dat zij het slechte weer hadden meegebracht. Veel wind, zeg maar gerust, storm én tussendoor regen. Nadat we een boke hadden gegeten, en de bedden hadden opgedekt, maakten we nog een toerke door 't dorp. De wind blies ons bijna weg! Erik was op een deftig uur thuis zodat we met z'n allen - met uitzondering van Astrid die naar een slaapfeestje mocht - raclette konden eten. Wat heeft dat gesmaakt! Het was een gezellig avond!
Kort na 8u was iedereen uit bed. Moeke had een lekker ontbijt voorzien met Vlaamse pistolets, verse charcuterie en smoskes. Dat smaakt altijd! Vooral de smoskes want dat kennen ze bij ons zo niet. Het was al gauw tijd om afscheid te nemen. Tegen 10u30 reden we nog naar oma en opa om opa's verjaardag te vieren. Hij is weliswaar morgen (31/8) pas jarig, maar vandaag mocht hij de 68 kaarsjes al uitblazen. Oma had een lekkere taart gebakken, mooi versierd met - jawel - Zwitserse marsepeinen worteltjes. 't Was weer veel te goed geweest! Om 13u zijn we naar Remetschwil vertrokken. Gelukkig hadden we nu geen file onderweg en hebben ze veel geslapen. Wat een rust! Om 19u50 waren we weer thuis. Home sweet home!
Om 7u30 was iedereen uit de veren. Ons moeke was dan al vertrokken om alles klaar te maken voor de jaarlijkse familiebijeenkomst. In de voormiddag zijn we gaan winkelen, hebben we een blitsbezoekje gebracht bij Maarten, Monique, Anne en Lisa en zijn we bij oma en opa geweest. Yannick en Milan waren er ook zodat ze met hun neefjes konden voetballen (vooral Albert). Na het middageten reden we dan naar Reet voor het familiefeest. We waren met 97 en ook het zonnetje was van de partij. Dit is het 5e jaar op rij dat we mooi weer hebben zodat iedereen de ganse tijd buiten kon zijn. De "jeugd" heeft eveneens buiten gegeten. Onze bompa zou dit jaar 100 geworden zijn, daarom was het dit jaar anders dan de afgelopen jaren. Het was plezant om iedereen terug te zien. Rond 20u30 zijn we afgezakt naar de braderij en kermis in Hove. Net voor het vuurwerk om 23uur (schandalig laat) waren we weer bij moeke en voke om te slapen. Het was weer véél te laat geworden.
Deze voormiddag zijn we nog gaan werken. Voor mij was het de laatste werkdag; hopelijk voorlopig. Vanaf maandag zoek ik iets anders. We zien wel wat er komt! De collega's hadden een mooi boeket bloemen voor me gekocht. Zij vinden het spijtig dat ik niet wil blijven. Primo, de afstand is te groot; secundo, man en vrouw op hetzelfde werk is niet goed (wel voor effe maar niet voor lang). Na de middag hebben we alles ingepakt zodat we direct na schooltijd om 15u30 naar België konden vertrekken. In de auto hebben ze heel effe geslapen; helaas niet in Thionville want daar hebben we 1,5 uur in de file gestaan. Miss Decibel op de achterbank heeft weer flink haar best gedaan. Om 23u15 arriveerden we dan in Boechout. De kinderen zijn vrijwel onmiddellijk in bed gekropen, net zoals wij.
Astrid mocht na schooltijd onmiddellijk mee naar Tina's verjaardagsfeestje. Omdat het mooi weer was, mochten ze allemaal hun zwemgerief meebrengen. Tina's oma heeft een zwembad in de tuin. Volgens Astrid was het héél plezant geweest. Allemaal 10-ers, een hoop giecheltrienen bij mekaar! Bij Albert ging het er veel rustiger aan toe. Albert en Luca mochten mee met Alessio en Aramis naar de cinema in Baden. Ze keken naar "Ice Age 3" en hebben zich tegoed gedaan aan popcorn, zuurtjes en een flesje coca-cola. De film was "mega-cool", wat zelfs "kei-cool" overtreft. En Sophieke... die mocht niet feesten maar ze heeft bij Ramona op de trampoline gesprongen. Dat was zeker zo goed!
Daarstraks is Astrid gaan turnen en Albert naar de karate geweest. Astrid had de rangschikking van de turnwedstrijd van gisteren bij. Ze was als 5e geëindigd in een totaal klassement van 87 meisjes. Knap hé! Het meisje dat 3e eindigde had slechts 0,30 punten meer dan Astrid.
Vandaag zijn we allemaal een beetje triest, de ene al wat meer dan de andere. Vooral Albert heeft het moeilijk. Sinds zaterdagmiddag komt onze poes Mimosa niet meer naar huis. Ik had de kinderen verteld dat ze misschien een paar dagjes op verlof is en ze morgen of overmorgen weer opduikt. Niks is minder waar. Sinds daarnet weten we dat ze zaterdagmiddag overreden is... Thérèse, de mama van Ramona en Manuel heeft het bevestigd; een witte poes met grijs-getijgerde vlekken, zonder halsband. Tja, zo ziet de onze er ook uit en sindsdien komt ze niet meer naar huis... Degene die ze overreden heeft, heeft ze meteen weggebracht naar de kadavercontainer. We hebben dus geen afscheid kunnen nemen. Lieve Mimosa, slaap zacht daarboven op je wolkje in de dierenhemel! We zullen je missen...
Omdat de kinderen al een hele tijd de oren van mijn kop gezaagd hadden, om eindelijk eens mee in de vijver te gaan, heb ik toegezegd. Amai, had ik geweten had, dat het helemaal niet ijs-ijskoud was, had ik er al veel langer in gesprongen. Het was zaaaaaaaaaaaaalig! Sophie en Albert hebben er echt van genoten. Toegegeven, ik ook. Ik heb hen beloofd, dat als het weer deze week nog goed is, ik nog mee in de vijver ga. En belofte maakt schuld!
Deze namiddag zijn Erik en Albert weer gaan fietsen. Dezelfde richting als vorige week, alleen tegen 2 km/uur sneller deze keer. Na ongeveer 17 km ben ik Albert gaan ophalen en is Erik nog verder gereden. In totaal had hij 75 km gefietst met een hoogteverschil van 750m. Hij was wel moe maar heel content. Na 't avondeten hadden we de familie Suter uitgenodigd. Zij zijn in april in Remetschwil komen wonen. De oudste zoon, Stefan, zit bij Astrid in de klas en de jongste, Christian, zit bij Albert in de klas. Zij komen uit Mexico, een heel andere wereld, een compleet andere cultuur, een andere taal. Dat is nog wat anders vinden wij ... Hun papa is een rasechte Zwitser, hun mama Mexicaanse. Zij blijven voor onbepaalde tijd in Zwitserland wonen. Het was plezant, de gesprekken liepen heel vlot want pas om 23u30 zijn zij huiswaarts gekeerd. Zeker voor herhaling vatbaar!
Vanmorgen had Astrid maar kleine oogjes. Tja, het is gisteren dan ook super laat geworden. Als het bezoek blijft plakken en die hebben ook kinderen, is het moeilijk om de onze naar bed te sturen. Los daarvan heeft Astrid super gepresteerd vandaag. Het was het "Kantonale Meisterschaften Mannschaften Einzelgeräteturnen Turnerinnen" in Oberrohrdorf. Het dorp(je) vlak naast het onze. Verspreid over 2 dagen, namen 461 meisjes deel aan de wedstrijd. De punten van de 3 beste meisje per team en per kategorie, telden als eindresultaat. TSV Rohrdorf ging lopen met de 2e plaats; Astrid, Gioia en Valerie mochten op het schafotje staan! Fier dat ze waren met hun medaille. De 3 beste meisjes van het individuele klassement kregen acheraf ook nog een geschenk nl een toffe sportzak. Astrid greep naast een podiumprijs maar hoeveel ze uiteindelijk geworden is, weten we niet. De rangschikking volgt achteraf op de website van de sportclub.
Iedereen spreekt over het weer, net zoals in België waarschijnlijk. In Kanton "Basel Land" (BL) - je hebt ook "Basel Stadt" (BS) - hebben de kinderen de komende dagen geen school omwille van de tropische temperaturen. Misschien is het volgende week een heel pak frisser, maar je zal zien, dan wordt er weer geklaagd!
Na schooltijd zijn Albert, Sophie en ik naar Baden gereden omdat Albert op controle moest bij de "Kieferorthopäd" (tandarts). Astrid was bij Heidi gaan spelen. Het ziet er allemaal niet zo best uit. De kruisbeet is zo goed als verdwenen maar de tanden die nu groeien op de plaats die vrijgekomen is, staan "schots en scheef". Hij zal nog een tijdje verder moeten met zijn beugel totdat die 2 tanden helemaal zijn doorgekomen. Daarna kan de tandarts verder sleutelen. Ze heeft hem beloofd dat alles goed komt! Vandaag in Remetschwil tropische temperaturen (34°C), morgen en overmorgen hetzelfde weer. Allemaal goed en wel maar voor mij/ons toch net iets té warm. In de fontein in Baden waren veel kindjes met de voeten in 't water. Natuurlijk mochten Sophie en Albert dat ook. Plezier dat ze hadden! Daarna nog inkopen gedaan en verder naar de volgende dokter, de dermatoloog. Albert's voeten zien er al heel wat gezonder uit, alhoewel er hier en daarnog scheurtjes zijn. Daarvoor heeft hij een nieuwe tube zalf voorgeschreven gekregen. Na 't avondeten zijn ze alle 3 nog gaan plonsen in de vijver! Sophie en Albert slapen nog steeds in de kelder...
Eveneens zoals gisteren is het vandaag een snikhete dag. Daarom zijn Erik en Albert in de voormiddag al gaan fietsen ipv in de namiddag. Met goede moed zijn ze vertrokken richting Bremgarten. Als Albert ongeveer 17 km in de benen had, heeft Erik gebeld om hem te komen ophalen. Tja, 17km is nu niet echt ver-ver, maar bergop en bergaf is nog wat anders dan vlakke weg. Ze hadden gemiddeld 18 km/u gefietst. Voor ons venteke een hele prestatie. Albert's fiets in de koffer en terug naar huis. Erik profiteerde ervan om nog een ferme tour te doen. Ongeveer 75 km later is hij ook thuisgekomen. In de namiddag werd Albert nog eens extra verwend. Ons mannen zijn een kijkje gaan nemen in de Ferrari-garage in Widen. Ach, keep on dreaming. Albert was er helemaal weg van en begint meteen te sparen voor later! Wij meisjes hebben ons thuis ook goed geamuseerd in de vijver. Om de hitte een beetje te ontvluchten zijn Erik, Albert en Sophie in de kelder gaan slapen. Daar is het een flink pak koeler. De kids hadden goed geslapen. Erik niet, hij heeft elke beweging van Albert gehoord. Wroeten dat dat manneke kan!
Het was eraan te zien dat Astrid vannacht geen oog heeft dicht gedaan. Toen we vanmorgen met de auto vertrokken, had ze na een kwartiertje haar ogen al dicht. Vijf minuten later viel ook haar mond open! Astrid was weg van de wereld! Eigenlijk hadden we een uitstapje gepland naar de Triftgletscher maar omdat we onderweg lang in de file gestaan hadden door wegwerkzaamheden, hadden we geen parking meer (ook nergens langs de Sustenpas) bij de Triftbahn. Omdat we dan al op de Sustenpas reden, zijn we verder gereden tot aan de Steingletscher. Daar zijn we vorig jaar in november ook geweest met nonkel Chris en tante Gunhilde, Rik en Marie. Deze keer zijn we helemaal tot aan de gletschermond geweest. Alhoewel het in Remetschwil zo'n 30°C was, was het daar aan de gletscher maar frisjes. Een truitje was geen overbodige luxe. Het is echt indrukwekkend. Onder de ijsmassa stroomt het smeltwater; enkele meters verderop is het een heuse rivier. Iedereen heeft flink gestapt, zelfs Astrid die oor- en keelpijn had omdat ze er een kies bij krijgt. 's Avonds zijn we frietjes en een hamburger gaan eten bij McDonald's. Voor de kids een feest, ook al vinden ze het niet zo lekker. 't Is vooral de speeltuin dat het hem doet! Thuisgekomen, bad in en bed in.
Astrid mocht vannacht bij Michèlle blijven slapen in de tuin, in een tentje. Heidi, die één straat verder woont en tevens het nieuwkomertje van de klas is, was ook van de partij. Volgens mij hebben ze zich héél erg goed geamuseerd want vannacht om 4 uur hoorde ik buiten kinderstemmetjes. Erik zei dat ik droomde maar achteraf bleek, dat ik gelijk had. Ze waren om 21u gaan "slapen" (lees "tetteren en giechelen") en zijn omstreeks 22u15 in slaap gevallen volgens Astrid. 's Nachts werden ze gewekt door de regen, alhoewel er geen wolkje aan de lucht was. Bij Michèlle hebben ze in de tuin een sproei-systeem. Onder het gras en de struiken liggen overal buizen met gaatjes zodat het gras, de bloemen en de struiken voldoende drinken krijgen. Het was dus niet de regen maar de sproeier die de meisjes uit hun slaap hield.
Eerste schooldag! Ze konden maar moeilijk uit hun bed vanmorgen alhoewel ze al een hele week op tijd in bed lagen. Dat komt wel goed! Astrid en Albert mocht ik niet mee naar school brengen, die wilden persé alleen gaan want wegbrengen is voor kleine kindjes. Sophie zag het wel nog zitten. In de Kindergarten was ze meteen een hele uitleg aan 't doen tegen Aline. Ik kreeg nog snel een kusje en mocht beschikken! Daarna ben ik verder gereden naar het werk. 's Middags waren ze heel enthousiast; ieder had vanalles te vertellen. Wie was waar op vakantie geweest, wie zit naast wie in de klas, nieuwkomers. Bij Sophie in de klas kwamen enkel de 6-jarigen, zij die dus vorig jaar bij Frau Weiss en Frau Jäggi in 't klasje zaten. Morgen is het dan eveneens de beurt aan de 5-jarigen. Op die manier kan de juf morgen meer aandacht schenken aan de nieuwkomertjes want de "groten" weten al wat komt! Na schooltijd is Astrid gaan turnen en is Albert naar de karate geweest.
Laatste dag van de grote vakantie, dan moeten we er nog effe van profiteren. Daarom zijn we naar Oberrickenbach (kanton Nidwalden) gereden om daar een flinke wandeling te maken. Deze keer gingen we niet met de kabelbaan naar boven maar te voet. Het was snikheet, dus af en toe onder de bomen lopen was welkom! We overbrugden een hoogteverschil van 500m en daarboven genoten we van het mooie uitzicht. Vlakbij stonden een paard en een ezel in de wei. Zij mochten onze appelschilletjes opsmullen, de rest van onze lunch aten we lekker zelf op! Helaas was er geen tijd meer over om tot aan het meertje "Bannalpsee" te geraken. Daarvoor moeten we de volgende keer vroeger vertrekken (van 1600m naar 2800m). Op weg naar huis was het stilletjes in de auto. Vooral Miss Decibel was snel in dromenland! Vandaag hebben we geen foto's genomen...
Vrijdag 28 augustus 2009
