Een blauwe hemel, een besneeuwd landschap, een stralende zon... dat is het weerplaatje van vandaag. In de voormiddag gingen we naar Baden en brachten we een bezoekje aan de Burcht. Langs trappen tussen de huizen ging het stijl omhoog. Helemaal boven konden we genieten van een prachtig uitzicht over de stad en veel verder. Op weg terug naar beneden telden we samen de kinderen de trappen. Het waren er wel 441. Naar beneden gaan ging dan ook stukken vlotter! Na de middag konden we genieten van de zon, buiten op het terras. Het was 18°C en het deed werkelijk deugd. Nog een mooie toer langs de bosrand gedaan en terug naar huis gekeerd. 's Avonds stond er raclette op het menu.
Oma en opa waren benieuwd hoe goed onze kinderen al kunnen skiën. De plannen om naar Engelberg te gaan, waren dus snel gemaakt. Rond 10 uur vertrokken we met 2 auto's. Sophie, de tatermie, mocht bij oma en opa in de auto zitten. Ach, wat was het rustig in papa's auto! Astrid en Albert vonden het ook wel eens plezant. Nu hadden ze een zee van plaats! Kort na de lunch stonden we op de latten. Oma heeft ons allemaal gefilmd! Ze waren onder de indruk van hun kunnen. Wij ook trouwens, want sinds ze terug zijn van de skiklassen, zijn we niet meer geweest. De rode piste kunnen ze met gemak aan, daarop hebben ze op skikamp steeds geoefend (zelfs de zwarte piste). Volgende keer gaan we met de grote kabelbaan helemaal naar boven. Rond 15 uur hebben we alles ingepakt en zijn we naar huis gereden. Het was een mooie dag. Kindjes zijn vroeg gaan slapen want maandag is het weer school!
Vrijdag 13 februari 2009
Om 8 uur kregen we een smsje van oma en opa. Zij waren net voorbij Neufchâteau en hadden nog een hele rit voor de boeg. Om 13.30u stopte de Toyota van opa, volgeladen met Belgische lekkernijen, voor onze deur. Albert had wel "abgemacht" met Matthias om samen te gaan spelen. Hij is vertrokken kort nadat oma en opa toekwamen. Na de middag hebben we een stukje overheerlijke chocoladecake gegeten die ik uiteraard zelf gebakken had.
Oma had de nieuwe gordijnen voor onze slaapkamer bij. Ze heeft mooi werk geleverd! Zo heeft nu iedere kamer overgordijnen en geraakt het huis helemaal aangekleed. Na het avondeten hebben we nog filmpjes gezien van toen de kids nog kleintjes waren en mochten ze wat langer opblijven. Chips en frisdrank mocht vanavond dus niet ontbreken. Om 21 uur lag de laatste "snottebel" in bed!
Jammer dat er vanmorgen zoveel sneeuw gevallen is. Tussen 8u en 10u is er maar liefst 6 cm sneeuw uit de lucht gevallen. Vandaag en morgen heeft Erik verlof. We hadden vandaag naar Engelberg willen gaan skiën, of morgen. We zijn best wel benieuwd hoe Astrid en Albert het nu doen! Omdat zelfs de hoofdbaan niet sneeuwvrij was, waagden we het niet om zover te rijden. Zeker niet naar een gebied waar het de ganse dag zou sneeuwen. Zondag zou het mooi weer worden, ook in Engelberg. Na de middag zijn we naar Zug gereden voor een stadsbezoek. Zug is groot en ligt aan de Zuger See. In de zomer best wel aantrekkelijk om in het meer te zwemmen of een boottocht te maken. De oude binnenstad heeft iets charmants. Hetzelfde uitstapje staat zeker deze zomer op het programma.
Vannacht heeft het wat bijgesneeuwd. Jammer dat de temperaturen boven het vriespunt liggen, zo is de sneeuw veel te snel weg. Sophie vindt lange haren niet meer plezant. Ze hangen in het gezicht, wassen is ambetant, uitkammen nog erger, laat staan staartjes maken... echt rampzalig. Dan maar een drastische oplossing nl kort laten knippen bij de kapper. Zo gezegd, zo gedaan. Ze is er niet zo gelukkig mee, 't is echt wel kort. Nu hebben we precies 2 Albertjes in huis. Ach, het groeit wel weer terug. Het is best ok want ze kan nog steeds speldjes in haar haren steken. De kapster had er blauwe gel in gedaan en dat maakte alles goed!
Een doodgewone dag als een andere. In de voormiddag de huishoudelijke klusjes, na de middag zijn we dan maar naar Baden gereden om een duik in het water te nemen. Het was rustig in het zwembad zodat we ongestoord konden plonsen. Astrid en Albert hebben in het groot bad ook mee baantjes getrokken. Dat doen ze erg goed. Sophie is een echte waterrad. Ze is liever onder water dan erboven. De duikbril met de "voetenzwemmers" (zwemvliezen) heeft dan ook steeds succes.
4 uur 40 - lawaai op straat.... de sneeuwruimer. Zaterdag, werd er op het radionieuws verkondigd dat de strooi- en ruimdiensten aan het einde van hun krachten waren.... maar blijbaar hebben die van Remetschwil nog wat overschot. Onze kinderen vonden het deze ochtend doodnormaal dat er sneeuw ligt, geen oooohs of wauws meer. Intussen ligt hier 13 cm sneeuw en het sneeuwt nog steeds lichtjes. Maandag en dinsdag wordt er wel warmer weer verwacht, maar woensdag en donderdag wordt het terug kouder, met opnieuw sneeuw (zie ook onze link "het weer in Zwitserland" aan de rechterkant bij "mijn favorieten"). Vandaag staat er geen uitstapje op het programma, maar winterpret in Remetschwil !
4 uur in de namiddag zouden Astrid en Albert met de bus aankomen bij het gemeentehuis. Om half drie telefoon, de bus was al gearriveerd ! Iedereen stond al te wachten, al de bagage was al uitgeladen en de bus was al terug vertrokken. Astrid en Albert hadden veel te vertellen, hoe goed ze al kunnen skiën, wat ze (al dan niet) gegeten hebben, hoe hard ze moesten werken (tafel klaarzetten, afruimen, ...), hoe het in de slaapzaal was, ... Voor het skiën zaten ze beiden in de beginnersgroep met slechts 4 kinderen, waardoor ze heel veel hebben bijgeleerd. Ze hebben zelfs een stuk van de zwarte piste gedaan ! Astrid en Albert hebben een prachtige week achter de rug, maar zijn toch blij om weer thuis te zijn. Maar Sophie was het gelukkigst; de grote broer en zus waren terug !
Gisteren is de postbode in onze straat gevallen. Ik was toevallig buiten en hoorde een knal en wat gejammer. De vrouwelijke postbode was uitgeschoven op de gladde weg. Ik heb haar recht geholpen met haar "brommer" en de postzakken terug gevuld. Diezelfde postbode bracht vandaag post uit Braunwald. Het is al ver gekomen dat onze kinderen kaartjes naar huis sturen... in het Duits!!!
Om 10 uur hadden we, 3 mama's en 6 kindjes, afgesproken om naar Trampolino in Dietikon te gaan. Celine, Sophiekes vriendinnetje, reed met ons mee. Bij aankomst was het rustig, niet al te veel volk, maar na de middag... full house. Voorzien van eten en drinken, wat lekkers om te snoepen, konden de kinderen naar hartelust ravotten. Keuze genoeg nl grote trampolines, al dan niet met gordel, een treintje, springkastelen, klimtoren, reuzeschommel, botsautootjes... Om 17 uur zijn we moe maar voldaan naar huis gereden. Sophie is als een blok in slaap gevallen op weg naar huis... Bad in, bed in. Deze keer naar dromenland !
Vanmiddag tussen 13.30u en 14u werden over gans het land de alarmsirenes getest. Zwitserland telt 5 kerncentrales wat natuurlijk niet gering is. In elk dorp loeiden vanmiddag dan de sirenes, met interval van enkele minuten. Best wel een beangstigend geluid! Gelukkig was het maar een test.
Nu is Sophieke alleen thuis met mama. Astrid en Albert zijn op skiklassen en papa gaat werken. Dat valt niet mee voor haar. Ze heeft niks om te doen, zegt ze. Je zou onze speelzonder eens moeten zien... een schande! In de voormiddag hebben we samen boodschappen gedaan. Ik had met de mama van Celine gebeld, een kindje van haar klas, of die zin had om te komen spelen. Ja, hoor. Om stipt 14 uur was Celine bij ons. Wat hebben ze een plezier gehad die twee kleine meisjes. We hebben afgesproken dat Sophie morgen bij Celine mag gaan spelen.
Nadat Astrid en Albert met de school vertrokken waren op skiklassen naar Braunwald, vertrokken wij naar Appenzell. Daar brachten we een stadsbezoek. Appenzell is heel gezellig, heel mooi maar als de zon schijnt nog mooier. Het was dan ook barkoud, zo'n -3°C en zijn ons in een cafeetje gaan opwarmen. Daarna ging het naar St-Gallen en hebben daar in een Amerikaans restaurant ons buikje rond gegeten. Het was rustig, zo met z'n drietjes, alhoewel we constant het gevoel hebben dat we niet compleet zijn...
Eindelijk is het zover, het is 1 februari ! Astrid en Albert vertrekken op ski-klassen naar Braunwald. Om half zeven liep de wekker af, maar onze kindjes hadden geen wekker nodig, ze zaten al alle drie benenden te wachten. Astrid was zelfs al van half 4 wakker... zenuwen.... Alles was gisteren al ingepakt dus vandaag is het gewoon eten, aankleden en wegwezen. Dus om tien voor acht waren we al present aan het gemeentehuis. 30 kinderen en 11 begeleiders vertrokken om stipt 20 na acht - zoals aangekondigd - richting kanton Glarus, 110 km verderop. Albert was gerustgesteld, het was een VOLVO bus.... Het zullen vermoeiende dagen worden, maar gelukkig hebben ze bij hun terugkomst nog een weekje vakantie voor de boeg.
Mimosa werd afgelopen maandag gesteriliseerd en had huisarrest tot vandaag. Ze stelt het goed, eet weer flink en zit aan de deur te miauwen. Eindelijk mag ze weer naar buiten, maar we houden ze toch nog binnen 's nachts. Haar buikje is voor de helft kaalgeschoren en er zit een kleine wonde van een centimeter of 2 dichtgeknoopt 3 verteerbare draadjes. 't Is ook zo koud buiten...
Nu Astrid genezen is en sinds maandag terug naar school gaat, is Sophie in panne gevallen. Omdat ze koorts heeft, niet wil eten (wat normaal is) en lelijk hoest, besloten we om een bezoekje te brengen aan de huisdokter. Met hem hadden we nog geen kennis gemaakt. Al snel bleek dat Sophie een keelontsteking heeft. Enkel rust en een koortswerend middel zullen haar weer gezond maken. Albert blijft voorlopig buiten schot. Hopelijk blijft het zo want zondag vertrekken ze op skiklassen...
Mimosa, ons kleine poesje, moest vanmorgen onder het mes. De dierenarts heeft ervoor gezorgd dat er ten Huize Mast geen babypoesjes zullen komen... Dit tot grote spijt van de kinderen. Mimosa is ondertussen terug thuis; ze stelt het goed maar is nog een beetje dizzy en heeft absoluut geen trek in eten. Donderdag kan ze weer buiten spelen met de katten uit de buurt.
Eindelijk was het dan zover. Om 14 uur mocht ik mijn nieuwe auto afhalen in de garage. Daar stond hij dan te blinken. Zo blij als een klein kind heb ik de sleutels van mijn nieuwe Ford Fiesta in ontvangst genomen. Meer dan tevreden naar huis gereden...
Meer bepaald het griepvirus heeft Astrid te pakken. Hopelijk waait het niet over op de rest van het gezin, dat zou jammer zijn natuurlijk. Nog erger zou zijn, dat ze Albert aansteekt en hij volgende week zondag 1 februari niet mee kan op skiklassen naar Braunwald. Tegen dan zal Astrid normaal gezien wel weer gezond zijn. Afstand houden en handen wassen is de boodschap...
... die tatert maar. Ja, ons Sophieke haar mondje staat ook nooit stil. Zo was ze vanalles aan 't zeggen, alles door elkaar en ik heb wel 3 keer moeten vragen of ze het nog eens kon herhalen. Opeens zei ze "hoe zit het" (ik hoor mezelf precies) "of moet ik het in 't Duits zeggen misschien?" Tja, kleine meisjes worden stilaan groot!
Maandag 26 januari 2009
Vrijdag 23 januari 2009
