Piet Huysentruyt is God. Gisteren zette hij op de Boekenbeurs honderd handtekeningen per uur.
'Ik kan er niet bij dat mensen een uur staan te wachten voor een handtekening van mij', zegt hij. Het verslag van een namiddag aan de zijde van de man die zijn volk leerde koken.
'Kan jij even naar buiten komen', vraagt Mieke Deprez van Uitgeverij Lannoo aan de telefoon. 'Piet moet eerst nog naar de radiostudio en we zouden een andere weg nemen, niet dwars door het volk.' Piet is God en een glimp van God is al genoeg om de kokende Vlaming in vervoering te brengen. Dus moet Piet als een ware Hollywoodster via een nooduitgang naar de radiostudio van MNM geleid worden. Op weg naar de studio hoor je gefluister. 'Kijk, dat is Piet, hij loopt daar met zijn hoed op', zegt een oma tegen haar kleinzoon. 'Hey Piet, wat hebt ge vandaag geleerd', roept een ander. Piet hoort het met de glimlach aan. Hij is het gewoon.
Van de radiostudio naar zijn troon: de signeertafel. Een half uur voor het signeren staat er al een rij wachtenden. Als Piet dat ziet, gaat hij direct aan de slag. Hij is de kok van het volk en het volk mag niet morren. Dus zet hij zijn hoed af, neemt hij een balpen en is hij klaar voor meer dan vier uur signeren. 'En laat die mens met rolstoel eens door, zodat hij zo lang niet moet wachten', gebiedt hij Mieke. Mieke haalt hem prompt uit de rij. De man is dolgelukkig.
'Dag Piet. Wilt ge dit boek signeren? Het is voor mijnen André. Zo tof dat ge op tijd zijt, en ik hoop voor u dat ge hier op tijd klaar zijt zodat ge vanavond nog SOS Piet kunt presenteren.' Piet grijnst, slaat het boek open en schrijft 'En.. wat hebben we vandaag geleerd?' Het bekende zinnetje uit zijn tv-programma zal hij de komende vier uur tientallen keren neerschrijven. Met daarbij telkens de naam voor wie het boek bestemd is.
'Schrijf maar in dat het voor Catharina en gans de familie is. En voor Tim zijn chocomousse. Hij heeft dat van u geleerd en nu staat de hele koelkast vol chocomousse. En mag ik met u op de foto?' Ja, dat mag de vrouw. Piet pakt haar goed vast en poseert gewillig. 'Ge moet niet zo beven', zegt hij tegen haar. 'Ik weet het, maar ik was een beetje zenuwachtig om u te zien', zegt ze verlegen.
Piet glimlacht. Begrijpt hij dat mensen voor hem beven als een riet? 'Ja, je bent toch even van je melk als je oog in oog staat met je idool. Maar ze merken snel dat ik maar een mens van vlees en bloed ben.'
Ene Kathy komt langs, de 22ste in de rij, want Piet houdt netjes bij hoeveel boeken hij signeert. 'Gisteren nog 342, mijn record is 436.' Kathy wordt een beetje rood als ze hem ziet. 'Ik heb een vraagje maar je mag niet lachen.' Piet belooft plechtig dat hij niet zal lachen. 'Mijn man is al 20 jaar alcoholist. Hoe kan ik de alcohol in uw recepten vervangen door iets non-alcoholisch?' Piet kijkt begrijpend. 'Awel, vervang witte wijn door ongesuikerd druivensap en alcoholazijn door verjus.' Kathy straalt. 'Bedankt Piet.' De populairste tv-kok van Vlaanderen signeert verder. Met de glimlach en met grapjes op Piets wijze. 'Wat was jouw naam weer? Als ik in jouw ogen kijk, ben ik de kluts kwijt', zegt hij tegen een jongedame. De jongedame wordt rood. 'Ik heet Marijke.' Piet zingt het liedje van Sam Gooris Ooh Marijke, hou me dan vast. En als er een Barbara voor zijn neus staat, zingt hij Vergeet Barbara, ze verdient jouw liefde niet.
Ondertussen komt moeder Denise even langs. 'Piet, ik moest daarnet ook een handtekening zetten. Een madam zei me dat als ik er niet was geweest, gij niet zou bestaan', lacht ze. 'Dat is wel waar bomma', zegt Piet.
De volgende. 'Dag Piet. Schrijf maar: Aan het liefste vrouwke Emmy. Ze commandeert me als de beste.' Piet schrijft het gewillig op. Emmy staat met het fotoapparaat in aanslag. 'Moest gij niets vragen aan Piet? Was uw paling nu groen genoeg?' De man grinnikt en loopt snel weg. Het is de beurt aan Wijke, een meisje van vijf jaar. Ze geeft schuchter het boek, alsof hij sinterklaas is. Ze is een beetje bang van de meneer. 'Voor ze gaat slapen, kijkt ze altijd naar SOS Piet', zegt ze. Ondertussen wordt de rij wachtenden langer. Dranghekkens worden gezet, zodat het overzichtelijk blijft. Piet kijkt even om de hoek en ziet de menigte. We timen. Fans moeten een half uur wachten voor ze oog in oog staan met hun idool. 'Ik kan er niet bij dat mensen soms een uur willen wachten voor een handtekening van mij', zucht hij.
Andere signerende auteurs bekijken het spektakel van op afstand. Hilde Eynikel bijvoorbeeld. Ze schreef het boek Hotel Molokai over pater Damiaan. Ze zit er al meer dan uur en signeerde in totaal vijf boeken. 'Tja, Damiaan kookte niet hé. Hoewel, hij maakte wel spek met eieren klaar en als hij bezoek kreeg, draaide hij soms het strot van een kip om en maakte het zelf klaar. Maar dat is niet hetzelfde.' Of ze niet jaloers is? 'Nee, ik ken mijn plaats.'
Terug naar Piet. 'Piet, het boek is voor mijn pa en schrijf er maar bij: Blijven trainen op de witloof.' Ondertussen komt filosoof en ethicus Etienne Vermeersch voorbij gewandeld. 'Wat een dwangarbeid', grapt hij. Piet lacht. 'Dat is toch de filosoof hé.' Ja, dat is de filosoof. Ook hij kent Piet. Wie Piet niet kent, komt van een andere planeet.
'Papa, papa, sorry, ik heb efkes mijn papa nodig.' Marie, de dochter van Piet, baant zich een weg door de mensen. Even is God gewoon weer papa. 'Kijk papa, ik heb een boek gekocht van die knappe auteur.' Piet laat de wachtenden even voor wat ze zijn en geeft zijn dochter een knuffel. Maar dan weer over naar de orde van de dag. Piet signeert zich helemaal te pletter. Geeuwt af en toe. Struikelt over al die namen. 'Catherine, Katrien, Katrina, op den duur weet ik het niet meer', zucht hij. Of hij geen kramp in zijn vingers krijgt? 'Ja, mijn vinger ziet wel al wat blauw, maar ik heb het er voor over. Ik signeer eigenlijk liever dan dat ik kook. Nu zie ik voor wie ik het allemaal doe hé.'
En zo signeerde God verder. Tot ver over vijf uur, want zijn fans wil hij niet teleurstellen. In totaal 396 boeken. Voor moeder Lucienne, omdat ze niet goed te been is. Voor Stijns lief omdat hij haar auto in de prak reed en het weer goed wil maken, en voor de schoonmoeder, om op een goed blaadje te staan. Een boek en handtekening van Piet doet wonderen. Dat hebben wij vandaag geleerd. (nieuwsblad)
De Schepper toont acht grote vrouwen zoals u ze nog nooit zag
'Phara liet zelfs in haar boezem kijken'
Phara de Aguirre, Veronique De Kock en Andrea Croonenberghs. Het zijn niet van de minste vrouwen die Els De Schepper bereid vond om in haar nieuwe clip te figureren. De bedoeling: het cliché van de kijvende wijven onderuit halen. En laten zien dat vrouwen wél humor hebben en zichzelf kunnen relativeren.
Het liedje Ongezouten, uit de show Els De Schepper roddelt, gaat over hoe ver je kunt gaan in het openlijk spuien van je mening. Els De Schepper: 'Vrouwen hebben het imago van roddeltantes die elkaar genadeloos afmaken, maar niet openlijk voor hun mening uitkomen. Ik heb daar een - redelijk grof, al zeg ik het zelf - liedje over gemaakt. Om het te relativeren vroeg ik bekende dames om mee te spelen in de clip. Tot mijn verbazing hebben ze allemaal onmiddellijk 'ja' gezegd. Ik denk dat ze overtuigd werden door de onderliggende boodschap: tonen dat vrouwen zichzelf wel kennen en zichzelf kunnen relativeren. En dat ze humor hebben. We hebben het cliché van de kijvende wijven onderuitgehaald.' De opnames duurden drie dagen en waren volgens Els De Schepper één groot feest. 'We hebben hard gelachen. Het zijn acht zeer verschillende vrouwen, maar allemaal bereid om zich te laten gaan. Toen ze lelijke gezichten moesten trekken, zei ik: Denk aan iemand die je niet kunt uitstaan. Ik moet zeggen: het resultaat is nog straffer dan ik had verwacht.' (lacht)
Andrea Croonenberghs Ik ken haar al lang. Ik hoor van anderen dat ze koel overkomt, maar zo is ze allerminst. En ja, ze stak zonder problemen twee middelvingers op.
Kate Ryan Ik wist al dat zij met zichzelf kan lachen. Een heel fijne vrouw die nooit naast haar schoenen zal lopen.
Hadise Het mooie poppemieke dat er altijd piekfijn moet uitzien toont in mijn clip haar andere gezicht. En haalt in één moeite de clichés over Turkse vrouwen onderuit.
Phara de Aguirre Ik dacht dat een ernstige journaliste dit nooit zou willen doen, maar ik heb mijn stoute schoenen aangetrokken en het toch gevraagd. Ze vond het fantastisch. Door gekke bekken te trekken relativeert ze zichzelf. Ik mocht zelfs in haar boezem kijken.
Martine Prenen Sinds lang een goede vriendin. Puur en altijd zichzelf. En gezegend met een zeer flinke dosis humor.
Veronique De Kock Een vrouw die altijd professioneel moet blijven en aan het perfecte plaatje moet voldoen. Schitterend hoe ze dat in de clip doorbreekt.
Marleen Merckx Haar gezicht lijkt wel van elastiek. Het gaat alle kanten uit. Hilarisch! Ze was bereid om heel ver te gaan. Het lijkt alsof ze ladderzat is in de clip. Dat is uiteraard niet echt, maar ze zit er niet mee in dat rolletje te spelen.
Bieke Ileghems Een aimabele vrouw die ik al ken sinds mijn achttiende. Als actrice is ze ondergewaardeerd. Maar bekijk hoe straf ze is in de clip. Ze gaat helemaal op in haar rol. (nieuwsblad)
Er zijn vrouwen die niet stoppen met bellen'Boer Fons Van Looy (49) kijkt vanuit Frankrijk geamuseerd naar gekte rond 'Boer zkt vrouw'
Aan Fons Van Looy uit Boer zkt vrouw heeft de natie al veel plezier beleefd. De boer is blij dat hij de gekte rond het programma vanuit het buitenland mag meemaken. 'Alleen mijn moeder hoopt dat het zo snel mogelijk voorbij is.'
In het Franse Saint-Sornin-Leulac - populatie: 642 - weet bijna niemand dat Fons 'de la Belgique' in Vlaanderen een vedette is. Het dorp in de prachtige streek van de Limousin net boven Limoges kent de 49-jarige boer uit Hever als een hardwerkende Vlaming die honderd hectare te onderhouden heeft. Dichte buren heeft hij niet: hier wonen ze met twintig op één vierkante kilometer. Anders hadden ze het wel gemerkt: hij krijgt de laatste weken opvallend veel bezoek. 'Elke dag stopt hier minstens één Vlaming', zegt Fons. 'Mensen die op doorreis zijn en Fons van Boer zkt vrouw wel eens in het echt willen zien. Ik heb drie pagina's vol namen, adressen en telefoonnummers van mensen die me bezocht hebben. Ze zijn welkom. De natuur is hier prachtig: geen akkerbouw, maar weilanden, bomen en meren.'
Niet alleen de deurbel van Fons maakt overuren: ook zijn telefoon gaat in het rood. 'De dag na elke aflevering van Boer zkt vrouw is het prijs: tien tot vijftien telefoons. En zo gaat dat de hele week door. Een paar vrouwen stoppen ook niet met bellen. Dat is niet zo plezant. Maar ik mag niet klagen, het valt nogal mee.' Nogal wiedes dat het voor Fons meevalt: hij zit lekker in Frankrijk terwijl de gekte rond Boer zkt vrouw zich in het verre Vlaamse land afspeelt. 'Ik zit ver weg van de heisa. Als ik straks in Limoges boodschappen ga doen, is er niemand die mij herkent. Dat was drie weken geleden wel anders. Toen was ik twee dagen in België. Ik kon letterlijk geen stap zetten of ik werd aangesproken. Elke keer dezelfde vragen: hoe is dat nu afgelopen met Nadine? Ik vraag me af hoe de andere boeren van Boer zkt vrouw dat volhouden.'
Nu het dan toch over Nadine gaat: Fons koos voor de Heusdense lookalike van actrice Sophia Loren om zijn leven mee door te brengen, toch voor de duur van het programma. Dat zorgde al voor hilarische taferelen toen Fons met Nadine op restaurant ging. Fons hield een lichtblauwe cocktail voor antivries, verwarde een groene asperge met een boontje en nam voor het eerst in zijn leven een vismes ter hand. Allemaal heel geestig, maar Fons kwam er wél uit als de lompe boer die met veel moeite mes en vork kan hanteren. Fons relativeert. 'Ik weet óók dat die cocktail geen antivries was; het leek gewoon sprekend op de vloeistof die ik 's winters in mijn tractoren giet. Het was ook donker in dat restaurant: dan wordt een asperge al gauw een boon. Maar het klopt dat ik nog nooit een vismes had gebruikt: en dan? Zo'n ding snijdt van geen kanten. Het kan me weinig schelen hoe ik in dat restaurant overkwam. De sfeer zat erin, de cameraman kon zich niet houden van het lachen. Ik ga liever frieten eten met ne wust.'
Voor een nuchtere man als Fons moet het toch wennen zijn: meedraaien in een mediacircus met elke week meer dan een miljoen kijkende Vlamingen en de kranten en weekbladen die daar graag op inspelen. 'Terwijl ik niet eens degene was die zich heeft ingeschreven voor dit programma. Zij hebben mij gevraagd. Ze hebben oude krantenartikels gevonden waarin stond dat ik naar Frankrijk ging trekken. Toen ze me belden voor Boer zkt vrouw heb ik meteen ja gezegd. Niet dat ik hopeloos verloren ben zonder vrouw. Ik wou het een keer meemaken. Dat ze nu van alles over mij schrijven, raakte me niet. Over een maand of twee zijn de mensen dat allemaal vergeten. Alleen mijn moeder en mijn zus hebben het moeilijk met wat sommige bladen over mijn schrijven. Dingen als naakt flikflooien en zo. Ik ben streng katholiek opgevoed en mijn moeder vindt dit misplaatst. Ik kan dat begrijpen: zij worden er in België over aangesproken, ik niet. Ik kan er nog om lachen.'
Toch moet het niet prettig zijn om over jezelf te lezen dat je niet meer dan een overjaarse puber bent. Dat zei kandidate Solange toen Fons haar naar huis stuurde. 'Ik weet dat Solange dat heeft gezegd en ik ben er niet boos om. Ik ben jong van geest en jong van lichaam. Als ik met een vrouw van vijftig praat, heb ik meestal het gevoel dat ze te oud zijn. Ik ben al 49, maar droom nog altijd van kinderen krijgen. Zet dat uit je hoofd, zei Solange. Maar zij hééft al een kind.'
De vraag is dan wat deze stevige stronk in een vrouw zoekt. 'Tof gezelschap. Dat op de eerste plaats: je moet je beter voelen bij die vrouw dan als je alleen bent. Maar er zijn ook primaire behoeften die vervuld moeten worden. Want waarom ga je op de eerste plaats met een vrouw samenwonen? Omdat de natuur roept, hé? Anders kun je net zo goed met een man leven, met een kameraad. Onderschat dat niet, die primaire behoeften. Wat overdag scheefloopt, kan 's nachts vaak worden rechtgetrokken.' (nieuwsblad)
Actievoerders van Voorpost kwamen de slogan 'België barst' scanderen tijdens optredens van Clouseau.
De heisa rond het lied 'Leve België' van Clouseau is nog niet bekoeld. Een tiental Vlaamsgezinden van Voorpost voerden actie tijdens een promoconcert dat de groep gaf in de Carrefours van Oostakker en Schoten. Koen Wauters was alvast niet onder de indruk. "Mannen, ik hou mij hier echt niet mee bezig", zei hij schouderophalend. Bij Voorpost laten ze weten dat ze mogelijk ook tijdens de concerten in het Sportpaleis actie zullen voeren.
Vaderlandsliefde In het gewraakte nummer bezingen de broers Wauters hun liefde voor ons land, in het Nederlands én in het Frans. Onmiddellijk na de release zorgde dat al voor felle kritiek van Vlaamsgezinden. Zelfs Vlaams minister van Binnenlands Bestuur Geert Bourgeois (N-VA) kon het niet laten om te zeggen dat het "pure propaganda" was, schrijft de krant Het Laatste Nieuws. De storm is nu, meer dan twee maanden later, nog niet gaan liggen. Toen Koen en Kris Wauters zaterdag het kleine podium van de Carrefour van Schoten beklommen, haalden een tiental betogers affiches boven met daarop 'België Barst'. Die leuze werd ook luidkeels gescandeerd.
Boze fans De fans waren niet te spreken over de protestactie. Omdat sommige kinderen begonnen te wenen door het lawaai, keerden verscheidene ouders zich tegen de actievoerders en namen hun affiches af.
Nieuwe acties "We weten dat we ons niet bij iedereen populair maken met zo'n protest", reageert Björn Roose van Voorpost. "Maar we konden deze gelegenheid niet laten voorbijgaan. Dat lied zit ons nog steeds hoog, we krijgen er nog vaak reacties over, zelfs van Clouseaufans. In de toekomst plannen we nog acties, en ja, mogelijk ook in het Sportpaleis." (hlnsydney)
De finale van de tweede reeks van 'Mijn restaurant' (vtm) was er één om in te kaderen.
Het Italiaanse restaurant Dell'Anno tegen het klassieke Bigarreaux. Beide partijen kenden felle voor- en tegenstanders. De woede-uitbarstingen van Claudio en massale ontslagnemende personeelsleden bij Dell'Anno stuitten velen tegen de borst, maar daar tegenover stond wel dat dit restaurant culinair altijd het hoogst scoorde. Het culinaire niveau van Bigarreaux was wisselvalliger, maar de sympathieke uitbaters Ann en Tom wonnen de harten van velen.
Na een spannende finale, die ontsierd werd door sms-perikelen, haalde Dell'Anno de overwinning binnen. Ann en Tom moesten hun deuren die zelfde avond nog sluiten, maar ze lieten het er niet bij zitten en openden een nieuwe Bigarreaux. Tijd om te testen welk restaurant nu eigenlijk de hype verdient. Dus stuurden we twee jonge redacteurs op pad, en dit zijn hun conclusies...
Naar een restaurant ga je om te eten, en goed te eten. Wat je thuis ook kan maken, daar wil je toch niet het dubbele aan geven? Daarom vergelijken we Dell'anno en Bigarreaux eerst en vooral op hun kerntaak: de keuken.
Het kleurrijk sterven van de natuur bracht op 1 november bedrijvigheid rond gemeentelijke begraafplaatsen. dan herdenken we onze doden. En alsof die doden niet genoeg zijn, komt ook 11 november eraan.
De 91ste verjaardag van de Wapenstilstand die een einde zou maken aan alle oorlogen! Intussen weten we beter. Er zijn in oktober 60 Amerikanen gesneuveld in Afghanistan.
Die 60 zie je zo in 't gelid staan. Verbeelding hoeft niet. Op het weidse 'Tyne Cot Cemetery' in Passendale overvallen tienduizend grafstenen de bezoeker. De dodenakker is groot. Tellen lukt niet echt.
En in Langemark maakt het Kameradengrab ons blind. Het kleine dodenveld bij de ingang is amper 500 m2 groot. Het brons tegen de kille grond, vermeldt het cijfer van 24.917 doden. Onze verbeelding laat ons in de steek.
Militaire grotere begraafplaatsen moeten er zijn. Het is de enige tastbare en zichtbare manier om te getuigen. In de Westhoek alleen rusten honderdduizenden oorlogsdoden.
De Westhoek heeft de jongste bevolking van het land, zei mijn grootvader en hij voegde er droog aan toe: onder de grond. Als oudstrijder met acht frontstrepen wist hij waarover hij sprak.
In Spanje is de Burgeroorlog nog niet verteerd. Bij de ontdekking van een massagraf worden de doden afzonderlijk op hun gemeentelijk kerkhof opnieuw aan de aarde toevertrouwd.
Mijn Spaanse kennis vindt het spijtig, want zo zei hij: Nu en later beseft niemand nog hoe erg die burgeroorlog wel was. Hoe nobel het initiatief om de doden thuis te begraven, het veegt de zichtbare herinnering aan de grootte van de gruwel weg.
En als iedere dode zijn verhaal zou vertellen, komt aan het verdriet nooit een einde. (redactie van toerisme westhoek)
Het programma voor de 91ste verjaardag van het einde van die wereldbrand, ziet er als volgt uit:
Je huid als barometer Je staat er misschien niet zo vaak bij stil, maar je huid is méér dan alleen je buitenkant. Het is het grootste orgaan van het lichaam! Aan je huid kun je zien hoe het met je gezondheid is gesteld. Wist je bijvoorbeeld dat een grauwe kleur kan betekenen dat je oververmoeid bent?
De huid beschermt tegen gevaarlijke stoffen en (UV-)straling van buitenaf en zorgt dat je temperatuur en vochthuishouding op peil blijven. Een gezonde huid ziet er niet alleen fris en stralend uit, het is ook een teken dat je zelf gezond bent.
Signalen Je kunt het merken aan je huid als er iets niet helemaal goed is met je gezondheid.
Droge huid: je hebt misschien een te laag vochtgehalte. Vlekkerige huid: dit komt door een teveel aan dode huidcellen. Grauwe gelaatskleur: je bent oververmoeid of ziek. Gelige kleur: er zijn problemen met de lever.
Verzorging van buiten Grote temperatuurswisselingen en droge lucht zijn niet goed voor je huid, maar ook niet te voorkomen. Vooral in de winter heeft de huid nogal wat te lijden en wordt dan vaak droog en geïrriteerd.
Je houdt je vel langer in goede conditie door de juiste reinigende, beschermende en verzorgende producten te gebruiken die uitdroging van de huid tegengaan en de huidfuncties stimuleren.
Verder kun je beter niet te veel zonnen en dan álleen met de juiste zonbescherming. Het kiezen van de juiste verzorgingsproducten begint met het vaststellen van je huidtype. Hierbij, en voor de verzorging, kun je eventueel de hulp van een apotheker of schoonheidsspecialist inroepen.
Verzorging van binnenuit Een stralende huid komt voor een groot deel van binnenuit. Met (vette) vis, eiwitten, kip- en kalkoenfilet, olijfolie, fruit en groenten krijg je de beste stoffen binnen om de conditie van de huid te verbeteren en veroudering van de huid te vertragen.
Daarbij zorgt regelmatig water drinken dat je huid niet uitdroogt en soepel blijft. En roken kun je beter laten. Naast andere gezondheidsproblemen, zorgt het ook voor een snellere veroudering van de huid en een grauwe gelaatskleur door vaatvernauwing.
Huidproblemen Bij verregaande huidproblemen zijn de afwijkingen aan de huid duidelijk zichtbaar. Littekens, pigment- of bloedvatafwijkingen (zoals een wijnvlek) worden, vooral in het gezicht, als heel ontsierend ervaren. Een cosmetische operatie is dan mogelijk.
Voor deze en andere huidaandoeningen, onder andere als gevolg van een huidziekte, verwijst de huisarts vaak door naar een dermatoloog of een huidtherapeut.(gezondheidsnet)
Deze vrouw woont in een zone waar veel kolibri's overvliegen, een kolibriroute dus.
De vrouw heet Abigail Pine en woont in Louisiana.
Op hun trektocht verbleven er ongeveer 20 van hen in haar tuin (om te overwinteren?) . Zij nam een klein rood bekertje, vulde het met suikerwater .
Elke dag deed ze dit en bestudeerde ze en op een dag nam ze het rode bekertje met suikerwater in haar hand daar ze nu toch al aan haar aanwezigheid dichtbij het bekertje gewend waren.
Ze kwamen gewoon op haar hand zitten en uit het kopje in haar hand drinken.
Ze zegt dat ze echt vederlicht aanvoelden toen ze haar hand raakten .
Twintig jaar geleden viel de Berlijnse Muur. (voordeelbon op het boek)
In Grenzeloos reizen Peter Jacobs, journalist van De Standaard, en Erwin De Decker, freelance toeristisch journalist, langs de voormalige grens tussen West- en Oost-Europa, op zoek naar sporen van het IJzeren Gordijn. Hun reis gaat van Lübeck aan de Oostzee tot Trieste aan de Middellandse Zee.
Ze hebben aandacht voor Ostalgie, nieuwe natuurgebieden in wat ooit de sperzone was en bijzondere plekken die op ontdekking wachten.
Met de bon die u zaterdag 7 november in De Standaard vond, ontvangt u bij Standaard Boekhandel dit boek voor maar 12,95 euro i.p.v. 24,95 euro. Klik hier om uw voordeelbon te printen. (standaard)
Een complimentje maakt onze dag goed en toch kunnen we er zo moeilijk mee om.
Complimentjes maken ons onzeker of doen twijfelen over de oprechtheid. Jammer, want daarmee nodigen we de anderen uit om zich voortaan minder lovend uit te laten. Ze gepast ontvangen, kan je leren. Wie er gracieus weet mee om te springen, spoort mensen aan er nog meer te maken. En dat komt je zelfvertrouwen alleen maar ten goede.
1. Als een ander een complimentje geeft, spreekt de ander zijn waardering uit. Een gepaste 'dank je' is de beste reactie op een compliment. Kijk de ander aan met een glimlach en laat blijken dat je de aandacht en lof waardeert.
2. Vooral vrouwen hebben het best moeilijk om een complimentje te aanvaarden. Bekijk het als een stukje persoonlijke waardering en die hoef je niet te pareren. Door te reageren als 'dit oude ding? Heb ik allang' of 'mijn haar valt nooit goed' geef je een negatieve reactie aan een compliment.
3. Zoek niet naar een dubbele bodem. Stel jezelf geen verdere vragen, soms is de reden zeer duidelijk en geniet gewoon van de positieve aandacht en waardering. Niet iedereen wil je met een complimentje het bed inkrijgen of versieren.
4. Complimenten zijn niet bedoeld als ruilhandel. En toch menen velen dat ze er eentje moeten teruggeven. Dat is niet de bedoeling en ontkracht zelfs het compliment van de ander. Ga ook niet discussiëren en vergelijk jezelf niet met iemand anders.
5. Gedraag je niet onverschillig omdat je nu eenmaal niet weet hoe er mee om te springen. Sta niet wat rond te kijken of tokkel niet verder op je gsm of computer. Kijk de ander aan als die iets positiefs zegt, dat geeft een zelfzekere en attente indruk.
6. Een compliment schenkt een boost aan je zelfvertrouwen. Niet dat je naast je schoenen moet lopen, maar bekijk het als een extra stimulans om zo verder te gaan. Een compliment tovert een glimlach op je gezicht en daar kunnen anderen net zo veel genieten. (lvl)
12 appels geproefd: voor de dorst en voor zoveel meer
Kok Jeroen De Pauw vergelijkt en geeft lekkere tips
Appeltjes voor de dorst, appeltjes voor de smaak, voor moes of voor een slaatje met geitenkaas. Voor elk soort gerecht is er wel een appel op de markt. Jeroen De Pauw stapte naar de supermarkt, kocht en proefde de populairste appelrassen, en gaf zijn lekkerste tips prijs.
Granny Smith: voor sorbet
Omschrijving: Als ik een Granny Smith zie, denk ik meteen aan een heel cleane witte kamer met felgroene, frisse accenten. Een zeer harde appel met een al even harde schil. De smaak is zo zuur dat het bijna een groente is. Persoonlijk ben ik er niet echt een liefhebber van. Tip van Jeroen: Goed te gebruiken om sorbet van te maken.
Elstar: voor moes
Omschrijving: Een appel zoals je ziet op kindertekeningen. Hij ziet er ideaal uit. De smaak is heel zoet maar het vruchtvlees is een beetje zanderig. Geen krokante appel met andere woorden. Tip van Jeroen: Is geschikt als eetappel of om te verwerken in gerechten. Zal snel tot moes verkoken.
Cox: voor fruitpap
Omschrijving: Een klein herfstappeltje met een kort steeltje. Is zacht van structuur. Hij ruikt ontzettend lekker, zon appel in de fruitschaal vult de hele kamer met een heerlijke geur. Redelijk zoet van smaak. Tip van Jeroen: Goed om te verwerken in de keuken en zeer geschikt in verse fruitpap.
Royal Gala: voor kinderen
Omschrijving: De verpakking vermeldt eetappel voor kinderen. Wellicht omdat het een kleine appeltje is dat er mooi uitziet. De schil voelt zeer zacht aan, maar is tegelijk hard om in te bijten. Heel erg zoet van smaak. Tip van Jeroen: Behalve om in de brooddoos van de kinderen te stoppen, is deze zich, omdat hij zo klein is, ook zeer geschikt om te vullen met veenbessen in de oven.
Jonagored: voor tussendoor
Omschrijving: Mooie blozende appel. Eentje waar je stevig de tanden in kan zetten, kraakt lekker als je er in bijt. Is zoet met voldoende zure smaak. Stevig vruchtvlees. Aan het klokhuis kan je bij elke appel zien of hij bevroren is geweest. Als het klokhuis snel bruin wordt, betekent dat dat de appel een beetje te lang in de vriezer heeft gelegen. Tip van Jeroen: De perfecte eetappel, maar ook heel geschikt om te verwerken in een slaatje.
Cox Orange: om te bakken
Omschrijving: Veel zuurder dan de klassieke Cox met een lange steel. Voor mij persoonlijk veel lekkerder. Maar het is natuurlijk wat je graag hebt. Is helemaal niet melig van structuur. Tip van Jeroen: Ideaal om te bakken in de pan. Bak eerst wat spek, doe daar de appels over en bak even aan, en doe er dan flink wat bruine suiker over die je laat karameliseren. Heerlijk.
Braeburn: voor appelsap
Omschrijving: Appel met een zware ecologische voetafdruk, hij komt helemaal overgevlogen uit Nieuw-Zeeland. Tenminste de soort die ik in de supermarkt vond. Een heel sappige en zoete appel, absoluut niet melig. Tip van Jeroen: Geschikt om appelgelei van te maken. Dankzij het vele sap ook goed voor in de centrifuge om een lekker, vers appelsap te maken.
Pink Lady: voor bloedworst
Omschrijving: De Pink Lady valt in de supermarkt meteen op door de hartvormige roze sticker. De kleur van de appel gaat van pastelroze naar rood gecombineerd met groen. Het is een sappige appel, niet overdreven zoet. Tip van Jeroen: Lekker bij bloedworst. Fruit een ui aan en voeg de appelblokjes toe. Bak al roerend zon vijf minuten, voeg de plakjes bloedworst toe en breng op smaak.
Belgica: voor in currysaus
Omschrijving: Zelden een appel vastgehad die zo lekker ruikt. Het is alsof je een heel frisse was ruikt, ik meen zelfs een streepje passievrucht waar te nemen. Heeft een zeer mooie kleur maar een redelijk vettige schil. De smaak is heel speciaal, ik proef er een beetje zoethout in. Niet hard van structuur, dus niet echt een bewaarappel. Tip van Jeroen: Behalve als eetappel kan je deze ook goed verwerken in currysaus.
Boskoop
Omschrijving: De stoofappel bij uitstek. De schil is mooi blozend. Als je er in bijt, proef je meteen de echte appelmoessmaak. Hij bevat het juiste zuurgehalte voor een lekkere compote. Tip van Jeroen: Appelmoes kan je snel en eenvoudig maken in de microgolfoven. Je schilt de appel, snijdt hem in stukken, voegt een beetje suiker toe en zet hem zes minuten in de microgolfoven. Omroeren en klaar.
Jonagold: voor in slaatjes
Omschrijving: Zeer mooie, blozende appel. De moeder van de Jonagored. Een echte zoete eetappel met veel tannines. Tip van Jeroen: Heerlijk bij een slaatje met geitenkaas en honingdressing.
Golden: voor in rode kool
Omschrijving: Een eetappel - in de zin dat er veel eten aan is. Veel vruchtvlees en een klassieke groene appel met spikkeltjes. Je moet hem wel meteen opeten als je hem koopt, want hij is niet geschikt om te bewaren. Voor mij iets te zanderig van structuur. Tip van Jeroen: Zeer goed te gebruiken in rodekool. (nieuwsblad)
'Hopelijk zie ik mijn engeltjes met Kerstmis terug'
Kinderen tijdelijk niet meer welkom in rusthuis Begijnendijk door Mexicaanse griep
In rusthuis Edelweis in Begijnendijk zit de schrik voor de Mexicaanse griep er goed in. Aan de deur hangt een briefje: kinderen onder 16 jaar zijn 'tot nader order' niet welkom, want zij kunnen de ouderen besmetten. In Edelweis zitten dus voorlopig alleen nog eenzame oma's en opa's. 'Ik hoop dat ik mijn achterkleinkinderen met Kerstmis toch nog eens kan zien', zegt Rosa Kempeneers (84).
'Ik had normaal bezoek moeten krijgen van mijn kleindochter met haar dochtertje Lotte, dat zeven maanden oud is', vertelt Rosa Kempeneers, die naast haar zus in de zetel zit in de eetzaal van rusthuis Edelweis. 'Ze zouden een namiddagje langskomen, maar hadden gehoord dat ze niet binnen zouden mogen. Mijn kleindochter is dan ook maar thuisgebleven, want ze moet toch op haar kindje passen hé.'
Het is een gevolg van de Mexicaanse griep: kinderen onder 16 jaar zijn in het rusthuis in Begijnendijk niet meer welkom. De Mexicaanse griep heeft er nog geen slachtoffers gemaakt, maar de directie wil het zekere voor het onzekere nemen. 'Tot nader order mogen de kinderen hun oma's en opa's niet meer bezoeken', zegt zorgcoördinator Noël Verellen. 'Het risico dat ze de bejaarden besmetten, is te groot. Je mag niet vergeten dat de senioren bij ons gemiddeld 85 jaar oud zijn en bijna allemaal tot de risicogroep behoren.'
De directie nam de maatregel omdat er in de buurt veel scholieren getroffen werden door het A/H1N1-virus. 'En die groep jongeren moet soms nog op de elementaire hygiëne gewezen worden.' Het personeel van rusthuis Edelweis verzorgt de bejaarden consequent met mondmaskers en gebruikt desinfecterende gels.
'Ik heb drie achterkleinkinderen', vertelt Rosa Kempeneers. 'Behalve Lotte heb je ook Dries (1,5) en Kato (3) die geregeld op bezoek komen. Ik hoop dat de directie deze maatregel snel terug zal intrekken, want ik heb geen schrik voor de Mexicaanse griep. Natuurlijk willen ze er niet de schuld van dragen dat de kinderen mij zouden besmetten. Ik word wel eens verkouden en moet misschien een pikuur krijgen, maar ik heb geen schrik van de griep.'
'Ze brachten dikwijls cadeautjes mee voor mij. Geen pralines, nee, want die mag ik niet eten. Wel nieuwe schoenen of een rok, bijvoorbeeld. Ik ga nu weer even moeten wachten. Gelukkig mogen mijn zus en mijn broer nog binnen, maar ik hoop dat ik mijn achterkleinkinderen met Kerstmis terug kan zien. Of met Nieuwjaar.'
Ook Leonie Paeps (92) vindt het jammer dat haar achterkleinkinderen nu niet op bezoek komen. 'Mijn kleindochter springt elke dag binnen na haar werk en soms neemt ze haar drie kinderen mee', zegt Paeps. 'Dat zijn heel plezante kinderen, er zit een tweeling tussen. Ze brengen altijd aardbeien mee, want ze weten dat ik daar zot van ben. Het hele jaar door eet ik aardbeien.'
'Gelukkig komen ze mij ook vaak halen op zondag, zodat ik toch bij hen kan zijn. Vroeger kwamen ze mee tot boven, nu zullen ze in de auto wachten. Het is toch raar dat ik nog wel op bezoek mag, want ze kunnen mij dan eigenlijk daar besmetten. (lacht) Maar kom, ik ben 92 jaar, ik moet toch van iets sterven.'
In de meeste rusthuizen worden alleen zieke bezoekers geweerd en zijn er vaccinaties voor het personeel en voor de ouderen die zich in een risicogroep bevinden. Toch is het niet de eerste keer dat zoiets gebeurt. 'Bij de gewone wintergriep zijn er ook rusthuizen die de kinderen buiten houden', zegt Jan Eyckmans van de FOD Volksgezondheid. 'Bij kinderen zijn virussen veel actiever, ook als ze nog niet ziek of al genezen zijn. En omdat de wintergriep elk jaar zo'n 1.500 vooral hoogbejaarde slachtoffers maakt, is dat een nuttige maatregel. Voor de Mexicaanse griep vallen ouderen niet automatisch in de risicogroep, dus de overheid zal deze maatregel nooit opleggen. Vooral vaccinatie is nu het grote wapen.' (nieuwsblad Koen en Alain)
Geniet van winters Brugge met gratis gloedvolle muziek, een avond vol kortfilm en hartverwarmend straattheater in hartje Brugge.
Elke maandag en woensdag om 19.30 u in het Arentshof of op het Gruuthuseplein (Dijver).
Alle voorstellingen vinden plaats in de openlucht, zijn gratis en duren maximaal 1 uur. En er valt in die periode nog meer winterpret te beleven met Circus Ronaldo en zijn nieuwste productie 'Circenses'. De circustent vind je aan het station.
Ardooie ligt in het hart van West-Vlaanderen, aan de N37 die Tielt verbindt met Roeselare en aan de E403 Brugge-Kortrijk. Ardooie is een landbouwgemeente met als belangrijkste nijverheidstak de verwerking van diepvriesgroenten. De gemeente is enkele monumenten rijk, o.a. de Sint-Martinuskerk en de moderne kerk van Onze-Lieve-Vrouw Onbevlekt Ontvangen in de De Tasschewijk. In Ardooie bevindt zich ook het 44 ha grote provinciaal domein ''t Veld', met drie vijvers, dreven en een mooi 18de-eeuws kasteel. De derde vrijdag van september wordt in Koolskamp het Kampioenschap van Vlaanderen, een van de oudste wielerwedstrijden, gereden.
Foto: Provinciaal domein 't Veld
Geschiedenis
Ardooie wordt voor het eerst vermeld in een document uit 847 waarbij Karel de Kale de villa van Hardoya aan de Sint-Amandsabdij (Noord-Frankrijk) schenkt. Een adellijke familie uit het noorden van Frankrijk, de Heren van Thiennes, bezaten een derde van het grondgebied en noemden zich Heren van Ardooie. Pas in het midden van de 18de eeuw verkocht de abdij haar gedeelte aan de Heren van Ardooie. Ook de familie de Jonghe d'Ardoye, opdrachtgevers voor de bouw van het gelijknamige kasteel, waren ooit eigenaar van het gebied.
Een wereldkaart samengesteld uit haarscherpe satellietbeelden, waarop u inzoomt waar u dat wenst. Wilt u weten hoe dat precies werkt? Download dan onze nieuwe gratis computergids. Met Google Earth vliegt u digitaal rond de aarde en zoomt u in op elk plekje dat u van nabij wilt bekijken.
Plusmagazine.be biedt u de kans de gids over Google Earth een maand lang gratis de downloaden (pdf-bestand, 20 pg.).
Inloggen U kunt de gidsjes alleen downloaden als u bent ingelogd op Plusmagazine.be. Daarvoor hebt u een gebruikersnaam en een wachtwoord nodig. Hebt u nog geen gebruikersnaam en wachtwoord voor deze website?
De verovering van Nederland wilde tot nog toe niet zo lukken, maar het heeft Natalia niet in haar ambities gefnuikt. Volgend jaar trekken zij en haar manager voor drie maanden naar om daar de markt te gaan verkennen. Voor het zover is werkt Natalia in eigen land haar nieuwe 'Acoustelicious'-tour af. Vanavond trapt ze die in avant-première af in CC De Mol in Lier. Met ontblote rug én blokjes op de tanden.
Tot eind januari toert Natalia door Vlaanderen met haar nieuwe programma. 'Acoustelicious' moet een sobere, acoustische set worden. Op de affiche prijkt Natalia veelbelovend met een ontblote rug, maar de volle aandacht gaat tegenwoordig naar haar... tanden. Die worden tegenwoordig bedekt door een set blokjes.
Bezoek aan de Pointer Sisters Nadat het werk in Vlaanderen erop zit, wil Natalia met haar manager Bob Savenberg naar de Verenigde Staten trekken. "Dit wordt niet onze verovering van Amerika", tempert Bob Savenbergh de ambities in Het Nieuwsblad. "We willen er vooral een groot aantal mensen ontmoeten om te bekijken of er een samenwerking mogelijk is. Natuurlijk hopen we van die ontdekkingsreis terug te komen met concrete resultaten, maar in het andere geval is het minstens een fijne vakantie geweest. Echte vakantie zal er voor Natalia ook tussen zitten, met onder meer een bezoekje aan een van de Pointer Sisters in Las Vegas."
Nieuw album pas in 2011 Bob Savenberg wil voor de gelegenheid een huis huren in Los Angeles. Hij twijfelt nog tussen mei en september als vertrekdatum. Het is niet de bedoeling volgend jaar al een nieuw Natalia-album uit te brengen - dat komt er pas in 2011 - maar in de VS kunnen - samen met plaatselijke songschrijvers - daarvoor al wel wat kiemen worden gelegd. (zangtalent)
Belle Perez, de Vlaamse schone met het Spaanse temperament, vierde net haar tien jaar op de planken en werkt ondertussen volop aan haar nieuwe theatertour Latino Mundial. Maar heeft Belle tussen de vele optredens door ook nog de tijd om wat cultuur op te snuiven?
Kreeg je cultuur met de paplepel ingegoten of is je culturele interesse gaandeweg gegroeid?
Als ik aan cultuur denk, denk ik natuurlijk in de eerste plaats aan muziek. Aan mijn grootvader bijvoorbeeld, die flamencogitaar speelde. Het was altijd heel gezellig om s zondags bij hem op bezoek te gaan. De fles wijn stond dan op tafel en als hij een slokje op had begon hij te zingen en te spelen. Ik ben als klein meisje ook vaak naar flamenco-voorstellingen geweest, samen met mn ouders. Dan was ik over-enthousiast: ik begon op de stoelen te dansen, en wanneer ik dan uitgeput was lag ik de rest van de voorstelling op tafel te slapen. (lacht) Maar het fascineerde me wel om te zien hoe die echte flamencodanseressen hun lichaam bewogen - eigenlijk is flamenco echt een sportdiscipline.
Hoe ervoer je je eerste aanraking(en) met cultuur? Is je een speciale herinnering bijgebleven?
Ik heb meerdere malen het boek The Neverending Story gelezen dat was voor mij een beetje ontsnappen aan de werkelijkheid. Ik was als kind nogal verlegen, timide zelfs, maar in zon boek kon ik me volledig laten gaan. Ik heb achteraf ook de film gezien.
Als je je muzikale talent zou mogen ruilen met een (ander) artistiek talent, welk talent zou je dan verkiezen?
Ik heb meerdere keuzes. Schilderen vind ik fantastisch, maar ook beeldhouwen boeit me buitengewoon: hoe iemand uit een blok graniet een mensenlichaam kan uitbeitelen, dat vind ik fantastisch. Om kunst te scheppen uit zon harde materie, dat moet kicken zijn. Wij muzikanten kunnen ook wel een bepaalde sfeer of emotie oproepen uit het niets, maar dat vind ik niet hetzelfde als beginnen kappen. Ik zou er geld voor geven om dat te kunnen.
Welke kunstdiscipline kan jou het meest bekoren? Welke het minst?
'Ik koester een grote interesse in beeldende kunst. Een schilderij kan een grote emotie bij me oproepen. En opnieuw: ik vind het knap dat je, beginnende van een blanco doek, met een paar vegen een bepaalde emotie kunt oproepen. Ik heb het minder voor een bepaalde vorm van moderne kunst een vorm die daar tegen de muur hangt, en dat moet dan iets voorstellen. Ik ben een echte gevoelsmens. Het gaat me in de muziek en in de kunst meer om de emotie dan om de vorm.
Stel: je mag een avond gaan tafelen met drie kunstenaars. Wie zou je uitnodigen? Waarover zou het gesprek gaan?
Ik zou Leonardo da Vinci, Salvador Dali en Edvard Munch bij elkaar zetten. De eerste omdat ik toch wel eens het mysterie achter de Mona Lisa zou willen ontrafelen - noem het vrouwelijke nieuwsgierigheid. (lacht) Net zoals Het Laatste Avondmaal: daarover is al zo veel geschreven en gespeculeerd . dat schilderij is eigenlijk een groot raadsel. Dan is er die De Schreeuw van Munch dat zou blijkbaar een zelfportret zijn van de schilder. Ik zou Munch echt willen vragen wat er toch aan scheelde, wat hij toch voelde, dat hij zon verwrongen beeld van zichzelf heeft gemaakt. Tenslotte: Dali. Dali met zn olifanten op zn dunne poten die man alleen al is kunst op zich, zijn gezicht, met die snor, zou je zo tegen de muur kunnen hangen. Volgens mij zou je met Dali goed kunnen lachen aan tafel. De combinatie van ons vieren zou wel eens hilarisch kunnen worden. Wilde taferelen stel ik me daarbij voor. (lacht)
Welke periode uit de kunstgeschiedenis vind je zo boeiend dat je wel in die tijd had willen leven?
De periode van de Egyptische cultuur. Ik ben al een paar keer in Egypte geweest en ik val nog steeds stil wanneer ik die piramides zie De manier waarop die gebouwd moeten zijn, in die tijden we zouden nu al de grootste moeite hebben om het voor elkaar te krijgen! Cleopatra, de sfinxen en de obelisken dat vind ik geweldig. Die periode had ik wel live willen meemaken!'
We verplaatsen ons even naar de hemel. Stel dat daar ook cultuur aanwezig is. Wat zou je daar tot in de eeuwigheid wel willen bezichtigen of beluisteren? Ik zou zeker het boek The Neverending Story meenemen naar de hemel, en dan een cdtje met lekkere zen-chillmuziek. Daarmee kan ik wel een tijdje voort.
Welke Vlaamse kunstenaar verdient volgens jou een standbeeld? Goh, er zijn er zo veel maar ik heb enorm veel sympathie voor de duizendpoot die Bart Peeters is. Hij is typisch iemand voor wie het gezegde schoenmaker blijf bij je leest niet opgaat. Hij zingt, hij acteert en presenteert, en allemaal op zijn eigen manier, met zijn eigen flair. Koen Wauters is ook zo iemand. Die twee mogen wat mij betreft een standbeeld krijgen, naast elkaar. Of misschien hand in hand - ik denk dat ze dat nog niet eens zo erg zouden vinden. (lacht) (uit in Vlaanderen)
Veerle op vrijdag: Collum van Veerle Beel over familie en gezin. Of ik nog wel eens West-Vlaams spreek, wil men soms weten. Ja natuurlijk, of liever, vaneigens. Het is mijn moeder-, mijn vader- en mijn thuistaal. Die ik evenwel niet bezig tegen mijn kinderen, tenzij ik op een zeldzame keer eens uit mijn krammen schiet. Wij zijn thuis dus tweetalig, en onze kinderen zijn dat ook maar in iets mindere mate. Mijn moedertaal is niet de hunne en zij beheersen die van ons passief.
Onze tweetaligheid is er niet echt een waar je mee kunt uitpakken. Het is per slot geen Chinees dat wij thuis spreken, ook al zou het u misschien zo in de oren klinken. Oké, dialect is nu misschien wel wat salonfähiger geworden, maar het komt van heel ver.
Lang geleden kon je op de speelplaats van mijn school de 'zwartepiet' krijgen als iemand je op een 'foute' uitspraak of een 'fout' woord betrapte. Die 'zwartepiet' ging als een trein van de een naar de ander, want op een paar uitzonderingen na, spraken we tijdens dat vrije kwartiertje allemaal onze moedertaal. Maar o wee, zij die het ding in handen had als de bel rinkelde om de les te hervatten. Ik vond dat hoogst oneerlijk: als we in de klas ons beste beentje voorzetten, mochten we in onze speeltijd toch wel spreken hoe we wilden zeker?
Berbers, Arabisch, Turks en de vele andere talen die allochtonen en nieuwkomers spreken, zijn nu het verguisde dialect van toen: voor velen de thuistaal, maar daarbuiten niet gewenst. Toch niet in het onderwijs, waar het vooropgestelde doel is om de kinderen zo snel mogelijk Nederlands te leren. Allochtone ouders zouden beter meer Nederlands spreken thuis en hun kinderen naar de Vlaamse televisie doen kijken, zo luidt het officiële vertoog. Weg dus met alle schotelantennes! Maar die ouders, ook zij die hier geboren en getogen zijn, ervaren dat strenge uitgangspunt toch niet als ideaal.
Zij willen de taal van hun eigen ouders juist wel nog doorgeven aan hun kinderen, omdat taal drager is van een cultuur en van familietradities. Al was het maar een eetcultuur of -traditie: als je kinderen geen Italiaans meer spreken, kan hun oma hen ook niet leren hoe je echte Italiaanse pasta maakt.
Ach, kun je zeggen, hoort het niet bij inburgering dat nieuwkomers de pasta gewoon in de supermarkt leren kopen? Maar ik versta dat. Ik rijd deze maand ook graag een extra keer westwaarts, om er de typische 'mans-te paard' in te slaan, die je alleen daar vindt en alleen in deze pre-sinterklaastijd. Het is een soort koek die lijkt op een sandwich, maar dan steviger en veel groter. Hij heeft vaagweg de vorm van een man op een paard. Hij is heerlijk met een sneetje kaas ertussen bij een warme kop chocolademelk. Of een ouderwetse eierkoek, ook al iets dat ze zelden in het centrum van het land verkopen. Lekker om te soppen in een gewoon glas melk. En als er feest is, moet er vaneigens geytetaart zijn. Dat is niet eens een algemeen West-Vlaamse, maar een erg lokale lekkernij. Het is de beste taart van heel de wereld. Daar zijn zelfs mijn 'uitheemse' zonen het mee eens.
Veerle Beel is redactrice Binnenland en schrijft op vrijdag over gezin en samenleving. (standaard). Wordt vervolgd.
Piet Huysentruyt is God. Gisteren zette hij op de Boekenbeurs honderd handtekeningen per uur. 
Aan Fons Van Looy uit Boer zkt vrouw heeft de natie al veel plezier beleefd. De boer is blij dat hij de gekte rond het programma vanuit het buitenland mag meemaken. 'Alleen mijn moeder hoopt dat het zo snel mogelijk voorbij is.'
Een Franse chocolatier heeft wel een heel speciale manier gevonden om de val van de Berlijnse Muur te herdenken. 
Een complimentje maakt onze dag goed en toch kunnen we er zo moeilijk mee om. 
Kok Jeroen De Pauw vergelijkt en geeft lekkere tips
Van 9/11 - 16/12/2009 - Brugge 
De verovering van Nederland wilde tot nog toe niet zo lukken, maar het heeft Natalia niet in haar ambities gefnuikt. Volgend jaar trekken zij en haar manager voor drie maanden naar om daar de markt te gaan verkennen. Voor het zover is werkt Natalia in eigen land haar nieuwe 'Acoustelicious'-tour af. Vanavond trapt ze die in avant-première af in CC De Mol in Lier. Met ontblote rug én blokjes op de tanden. 
Belle Perez, de Vlaamse schone met het Spaanse temperament, vierde net haar tien jaar op de planken en werkt ondertussen volop aan haar nieuwe theatertour Latino Mundial. Maar heeft Belle tussen de vele optredens door ook nog de tijd om wat cultuur op te snuiven?
