Zelden dat een zomertrend zoveel uitgesproken voor- en tegenstanders had dan de klomp. Vandaar dus ons belangrijkste advies: zie je de charme niet in van dit landelijke schoeisel, laat de klompjes dan voor wat ze zijn. Niets zo erg dan meedoen met een trend waarin je je ongemakkelijk voelt.

Verder kan je de klompjes best dragen met blote voeten, kwestie van er niet uit te glijden. Kijk dus goed of de kleur wel bij je benen past - vermijd bijvoorbeeld wit en zwart bij hele bleke benen. Oh, en neem pleisters mee. Overal. Altijd.

Combineer je klompen met lieflijke jurkjes of minimalistische A-lijn kleedjes om een tegengewicht te bieden aan het 'lompe' van de klomp. Een jeans kan ook. Aangezien klompen de onderste helft van je lichaam zwaarder maken, kan je dit bovenaan compenseren door een opvallende ketting of een jasje dat in het oog springt.

Je zal nooit ergens onopvallend binnenkomen met klompen. Ze maken vreselijk veel lawaai en de aandacht wordt onmiddellijk naar je voeten gezogen. Zorg er daarom voor dat je voeten perfect verzorgd zijn als je voor een peeptoe model kiest. (nieuwsblad)

'Vreemd genoeg kwam ik bij Johan Vande Lanotte uit, voor wie ik mezelf niet echt zie stemmen. Misschien heeft het iets met pensioenen te maken. Mijn man weet als zelfstandige nu al dat hij maar 100 euro pensioen zal ontvangen. Hoe kan je daarvan leven? Artiesten laat men vaak zomaar vallen. Sommige acteurs breken trouwens pas op latere leeftijd door. Daarom moet je ook na je pensioen kunnen werken. Ook aan ons rechtssysteem kan ik me geweldig ergeren, zeker als criminelen vrijkomen wegens plaatsgebrek of procedurefouten.'

'Ik heb het altijd al gehad voor Rik Torfs, een heerlijke mens met een goede visie op het leven. Maar voor zijn partij heb ik nog nooit willen stemmen. Kortom, het wordt echt moeilijk op 13 juni. De juiste partij moet voor mij nog uitgevonden worden.' (lacht) (nieuwsblad)

'Het is een brutaaltje', zegt dierenverzorgster Anne-Marie Meulemans. 'Ze speelt heel graag, is nieuwsgierig, eet zeer goed en durft wel eens uit te halen met de nageltjes. Mijn handen stonden vol krabben en beten, daarom draag ik voortaan handschoenen als ik haar flesje geef.'

Zes keer per dag moet kleine Laila nog een flesje krijgen, sinds kort krijgt ze ook al een beetje vlees. 'Helaas is er geen moeder meer om haar op te voeden', zegt Anne-Marie. 'Dus zijn we moeten tussenkomen. We hadden het liever anders gezien, maar zo is het nu eenmaal. Ook papa Kedal laten we niet bij de kleine. In de natuur helpen de vaders bij de opvoeding. Tenminste, ze spelen met de kleintjes, maar als het een beetje te bruut en te onstuimig wordt, grijpt de moeder in. Die zet vader dan op zijn plaats. Omdat er hier geen moeder meer is, zijn we bang dat Kedal een beetje te onstuimig zou kunnen worden in het spel en Laila kan verwonden. Spijtig, want het zou haar heel goed helpen om te leren hoe ze een sneeuwluipaard moet zijn.'

Ouderdom
Maili is wellicht overleden van ouderdom, ze was al veertien. Nochtans ging het goed bij de geboorte, maar na enkele weken ging het bergaf en weigerde ze nog langer te eten. Even werd gevreesd dat het jong te zwak zou zijn om te overleven en Planckendael komt ook liever niet tussen bij de opvoeding van jonge dieren. 'Maar in dit geval was het van cruciaal belang om Laila alle mogelijke overvlevingskansen te geven', zegt Sander Hofman, curator van Planckendael.

'In Europees overleg hebben we besloten om het sneeuwluipaardje met de hand groot te brengen omdat ze zeer belangrijke genen heeft. De diersoort is heel erg bedreigd. Er zijn slechts tweehonderd dieren in Europese dierentuinen en 4.000 tot 6.500 in het wild levende sneeuwluipaarden. Het kweekprogramma gaat heel moeizaam. Laila is de eerste telg van Kedal, het mannetje dat speciaal van de Verenigde Staten is overgekomen om voor een nieuwe bloedlijn in de Europese parken te zorgen. Het is zeer belangrijk dat zij zich kan voortplanten. Veruit het beste zou zijn dat we nog een pleegmoeder vinden voor Laila, maar die kans is zeer gering. Mocht het toch nog zo zijn, dan verhuist Laila naar een andere zoo.'

Tot zolang blijft Laila in Planckendael en kunnen bezoekers deze hele zomer haar capriolen volgen. Laila, wat zoveel betekent als oogappel in het Hindi, heeft alvast de harten veroverd van de eerste bezoekers. Elke dag om 10, 13 en 16uur is er een ontmoetingsmoment met het publiek. Voor de rest kan je Laila live volgen op de site van het dierenpark. (nieuwsblad)

www.planckendael.be

Tom werd vorige week in Oslo overdonderd door de liefde. 'Je verwacht zoiets niet. Je trekt naar het Songfestival om te zingen en om alles te geven op het podium. En je komt naar huis met een nieuw lief. Maar ik voel me super bij haar. Vanaf de eerste keer dat we elkaar ontmoetten, was er een enorme aantrekkingskracht tussen ons. Ik viel meteen voor haar looks, en snel bleek dat ze helemaal mijn type is: Weronika heeft een schitterend karakter, en ze is ontzettend lief. Ik kan ontzettend goed met haar babbelen.'

De vrouwen waren geen topprioriteit voor onze Songfestivalkandidaat. 'Ik heb hier al veel mooie vrouwen gezien', vertrouwde hij ons halfweg zijn verblijf in Oslo toe. 'Maar ik hou het voorlopig bij kijken alleen.'

Tom en Weronika leerden elkaar kennen in de backstage van de Telenor Arena, de zaal waar het Songfestival vorige week heeft plaatsgevonden. 'Polen zat net vóór ons in de halve finale. Voor en na de talrijke repetities hebben we elkaar dus heel vaak gezien. Urenlang hebben we met elkaar gebabbeld. Over muziek, maar vooral over andere zaken. Want muzikaal komen we niet echt overeen. Ik luister vooral naar alternatieve muziek, terwijl zij vooral naar - ahum - mij luistert.' (lacht)

Het duurde tot na die halve finale voor het écht iets werd. 'Plots was er die eerste kus', zegt Tom. Hij liep Weronika tegen het lijf in Smuget, de club in Oslo waar elke avond Songfestival-afterparty's werden georganiseerd. De twee voelden meteen dat het meer was dan zomaar een flirt. 'Maar we wilden onze liefde nog niet van de daken schreeuwen. De klemtoon moest op de muziek liggen, want ik was net geplaatst voor de finale.'

Als er geen pottenkijkers in de buurt waren, kropen Tom en Weronika bij elkaar. Ze logeerden in hetzelfde hotel, afspreken was dus niet zo moeilijk.

Na de finale was er in dat hotel, het Radisson Blu Plaza, een groot afscheidsfeest. 'Ik vond het niet zo leuk en ben om twee uur al naar mijn kamer getrokken', zei Tom Dice achteraf. Nu weet iedereen wel beter. 'We hadden maar één nacht meer en die hebben we samen beleefd. Als ik zei dat ik de minibar had geplunderd, was dat niet gelogen. Maar ik heb dat dus niet alleen gedaan. (lacht) 's Morgens heeft iemand van de VRT ons fruitsap op bed gebracht.'

Tom beseft zeer goed dat het geen makkelijke relatie wordt. 'Polen is ver, hé. Voorlopig moeten we het doen met Skype en Facebook. Weronika werkt in Polen mee aan theaterproducties en heeft net als ik een ontzettend drukke agenda. Elkaar bezoeken wordt moeilijk. De eerste keer dat we elkaar opnieuw zullen zien, is op 13 juli, dan komt ze bij mij op vakantie.' De afstand is een hindernis, maar die denkt Tom makkelijk te kunnen nemen. 'Ik heb nooit voor de makkelijkste weg gekozen. Nu ook niet. Maar ik ga helemaal voor Weronika. Als ik nu al zou opgeven omwille van de afstand, dan zal ik het me later misschien beklagen dat ik het niet geprobeerd heb.'

Mama en papa Dice zijn in Oslo al voorgesteld aan de nieuwe schoondochter. 'Mama vindt het raar', zegt Tom. 'Ze is blij voor mij, maar ze vraagt zich af of het zal lukken.' (nieuwsblad)

De recensent der recensenten was nog niet langsgeweest. Tot gisteren. Sergio Herman, driesterrenchef van restaurant Oud Sluis in Nederland én van deze (weekend)krant, ging lunchen in Aalst en dineren in Terrae. 'Ze kunnen rug aan rug staan', zei hij in zijn eindoordeel. 'Maar als ik moet kiezen, dan Karnivale in Aalst.' De chocoladetaart van Ken gaf duidelijk de doorslag.

Vieze vis
Het zag er eerst niet goed uit voor Ken en Karel in Aalst. Sergio ontdekte een darmkanaaltje dat niet was verwijderd in een langoustine. 'Goor en vies', zei hij daarover. En de griet die hij daarna als hoofdgerecht kreeg, was al helemaal niet te eten. 'De vis ruikt naar ammoniak', zei de sterrenchef. 'Hij heeft zo'n vieze diepvrieskleur en is niet vers. Volgens mij heeft hij al eens onder de grond gelegen. Bah. Ik word gek van slechte vis. Als zo iets in mijn restaurant binnenkomt, stuur ik het onmiddellijk terug.'

Ook in Terrae in Genk, bij Jimmy en Lucie, was Sergio Herman niet meteen lovend. Hij walgde van de marsepein waarmee de kommetjes voor de amuses waren vastgekleefd aan het onderbord. 'Nog nooit meegemaakt op restaurant!' De tartaar als voorgerecht vond hij prima. 'Eten met power, je voelt dat dit geen mietjeskeuken is, dat er een vrouw met ballen achter het fornuis staat.' Maar de hoofdgerechten vond hij te sterk gekruid. 'Met peper en zout moet je voorzichtig zijn. Het is geen poedersuiker die je over een pannenkoek strooit. Lucie kan een goeie chef worden, maar ze moet nog leren doseren.'

Sublieme taart
Sergio Herman leek zijn beslissing te laten afhangen van de desserts. In Genk was hij wat ontgoocheld. 'Een dessert moet je van tafel blazen. Het moet verrassend en sexy zijn.' En dat was de dame blanche van Lucie in Genk duidelijk niet. In tegenstelling tot de chocoladetaart van Ken in Aalst.

'Lekker en luchtig', was zijn eerste en voorzichtige oordeel. Tot hij nog eens proefde. 'Hier moet je niet over lullen. Dit is gewoon top, driesterrenchocoladetaart. Subliem, zelfs. Ik zou het zo in mijn eigen restaurant serveren. Als Ken een zaak opent en enkel deze taart verkoopt, is hij binnen.'

De taart van Ken zorgde dus voor de doorslag. 'Karnivale' is de favoriet van Sergio voor de eindoverwinning. En dat is straf. Want Karel en Ken stapten met vertraging in de wedstrijd, en ze werden al twee keer genomineerd. (nieuwsblad)