'Kan jij even naar buiten komen', vraagt Mieke Deprez van Uitgeverij Lannoo aan de telefoon. 'Piet moet eerst nog naar de radiostudio en we zouden een andere weg nemen, niet dwars door het volk.' Piet is God en een glimp van God is al genoeg om de kokende Vlaming in vervoering te brengen. Dus moet Piet als een ware Hollywoodster via een nooduitgang naar de radiostudio van MNM geleid worden. Op weg naar de studio hoor je gefluister. 'Kijk, dat is Piet, hij loopt daar met zijn hoed op', zegt een oma tegen haar kleinzoon. 'Hey Piet, wat hebt ge vandaag geleerd', roept een ander. Piet hoort het met de glimlach aan. Hij is het gewoon.

Van de radiostudio naar zijn troon: de signeertafel. Een half uur voor het signeren staat er al een rij wachtenden. Als Piet dat ziet, gaat hij direct aan de slag. Hij is de kok van het volk en het volk mag niet morren. Dus zet hij zijn hoed af, neemt hij een balpen en is hij klaar voor meer dan vier uur signeren. 'En laat die mens met rolstoel eens door, zodat hij zo lang niet moet wachten', gebiedt hij Mieke. Mieke haalt hem prompt uit de rij. De man is dolgelukkig.

'Dag Piet. Wilt ge dit boek signeren? Het is voor mijnen André. Zo tof dat ge op tijd zijt, en ik hoop voor u dat ge hier op tijd klaar zijt zodat ge vanavond nog SOS Piet kunt presenteren.' Piet grijnst, slaat het boek open en schrijft 'En.. wat hebben we vandaag geleerd?' Het bekende zinnetje uit zijn tv-programma zal hij de komende vier uur tientallen keren neerschrijven. Met daarbij telkens de naam voor wie het boek bestemd is.

'Schrijf maar in dat het voor Catharina en gans de familie is. En voor Tim zijn chocomousse. Hij heeft dat van u geleerd en nu staat de hele koelkast vol chocomousse. En mag ik met u op de foto?' Ja, dat mag de vrouw. Piet pakt haar goed vast en poseert gewillig. 'Ge moet niet zo beven', zegt hij tegen haar. 'Ik weet het, maar ik was een beetje zenuwachtig om u te zien', zegt ze verlegen.

Piet glimlacht. Begrijpt hij dat mensen voor hem beven als een riet? 'Ja, je bent toch even van je melk als je oog in oog staat met je idool. Maar ze merken snel dat ik maar een mens van vlees en bloed ben.'

Ene Kathy komt langs, de 22ste in de rij, want Piet houdt netjes bij hoeveel boeken hij signeert. 'Gisteren nog 342, mijn record is 436.' Kathy wordt een beetje rood als ze hem ziet. 'Ik heb een vraagje maar je mag niet lachen.' Piet belooft plechtig dat hij niet zal lachen. 'Mijn man is al 20 jaar alcoholist. Hoe kan ik de alcohol in uw recepten vervangen door iets non-alcoholisch?' Piet kijkt begrijpend. 'Awel, vervang witte wijn door ongesuikerd druivensap en alcoholazijn door verjus.' Kathy straalt. 'Bedankt Piet.' De populairste tv-kok van Vlaanderen signeert verder. Met de glimlach en met grapjes op Piets wijze. 'Wat was jouw naam weer? Als ik in jouw ogen kijk, ben ik de kluts kwijt', zegt hij tegen een jongedame. De jongedame wordt rood. 'Ik heet Marijke.' Piet zingt het liedje van Sam Gooris Ooh Marijke, hou me dan vast. En als er een Barbara voor zijn neus staat, zingt hij Vergeet Barbara, ze verdient jouw liefde niet.

Ondertussen komt moeder Denise even langs. 'Piet, ik moest daarnet ook een handtekening zetten. Een madam zei me dat als ik er niet was geweest, gij niet zou bestaan', lacht ze. 'Dat is wel waar bomma', zegt Piet.

De volgende. 'Dag Piet. Schrijf maar: Aan het liefste vrouwke Emmy. Ze commandeert me als de beste.' Piet schrijft het gewillig op. Emmy staat met het fotoapparaat in aanslag. 'Moest gij niets vragen aan Piet? Was uw paling nu groen genoeg?' De man grinnikt en loopt snel weg. Het is de beurt aan Wijke, een meisje van vijf jaar. Ze geeft schuchter het boek, alsof hij sinterklaas is. Ze is een beetje bang van de meneer. 'Voor ze gaat slapen, kijkt ze altijd naar SOS Piet', zegt ze. Ondertussen wordt de rij wachtenden langer. Dranghekkens worden gezet, zodat het overzichtelijk blijft. Piet kijkt even om de hoek en ziet de menigte. We timen. Fans moeten een half uur wachten voor ze oog in oog staan met hun idool. 'Ik kan er niet bij dat mensen soms een uur willen wachten voor een handtekening van mij', zucht hij.

Andere signerende auteurs bekijken het spektakel van op afstand. Hilde Eynikel bijvoorbeeld. Ze schreef het boek Hotel Molokai over pater Damiaan. Ze zit er al meer dan uur en signeerde in totaal vijf boeken. 'Tja, Damiaan kookte niet hé. Hoewel, hij maakte wel spek met eieren klaar en als hij bezoek kreeg, draaide hij soms het strot van een kip om en maakte het zelf klaar. Maar dat is niet hetzelfde.' Of ze niet jaloers is? 'Nee, ik ken mijn plaats.'

Terug naar Piet. 'Piet, het boek is voor mijn pa en schrijf er maar bij: Blijven trainen op de witloof.' Ondertussen komt filosoof en ethicus Etienne Vermeersch voorbij gewandeld. 'Wat een dwangarbeid', grapt hij. Piet lacht. 'Dat is toch de filosoof hé.' Ja, dat is de filosoof. Ook hij kent Piet. Wie Piet niet kent, komt van een andere planeet.

'Papa, papa, sorry, ik heb efkes mijn papa nodig.' Marie, de dochter van Piet, baant zich een weg door de mensen. Even is God gewoon weer papa. 'Kijk papa, ik heb een boek gekocht van die knappe auteur.' Piet laat de wachtenden even voor wat ze zijn en geeft zijn dochter een knuffel. Maar dan weer over naar de orde van de dag. Piet signeert zich helemaal te pletter. Geeuwt af en toe. Struikelt over al die namen. 'Catherine, Katrien, Katrina, op den duur weet ik het niet meer', zucht hij. Of hij geen kramp in zijn vingers krijgt? 'Ja, mijn vinger ziet wel al wat blauw, maar ik heb het er voor over. Ik signeer eigenlijk liever dan dat ik kook. Nu zie ik voor wie ik het allemaal doe hé.'

En zo signeerde God verder. Tot ver over vijf uur, want zijn fans wil hij niet teleurstellen. In totaal 396 boeken. Voor moeder Lucienne, omdat ze niet goed te been is. Voor Stijns lief omdat hij haar auto in de prak reed en het weer goed wil maken, en voor de schoonmoeder, om op een goed blaadje te staan. Een boek en handtekening van Piet doet wonderen. Dat hebben wij vandaag geleerd. (nieuwsblad)