Pandora opende de doos waarin alle ongelukken des mensen waren opgesloten. Toen ze ze sloot zat er enkel nog de hoop in. Er zijn verschillende interpretaties mogelijk maar één ding is duidelijk op deze laatste dag van het jaar 2010:
Dat mensen die elkaar waardig zijn elkaar beliegen en bedriegen, daar wil ik het niet over hebben. Dat iemand een ander mens die minder sterk, minder begaafd, minder machtig en minder mogelijkheden heeft, beliegt en bedriegt, is een groot schandaal. Er valt helaas niets tegen te beginnen.
De goede worden beloond en de slechte gestraft. Men zou het willen, het christelijk geloof houdt het ons graag voor maar helaas, de werkelijkheid is anders. Heel anders. De goede lijken gestraft te worden en de slechte beloond. In dit leven tenminste en ik heb geen weet van een hiernamaals. Waarom zouden we dan nog goed zijn?
Omdat we niet de mogelijkheid hadden om slecht te zijn. Anders zouden we het ook zijn.
To do or not to do. Een parafrasering op to be or not to be. Ze komen op hetzelfde neer. Als je iets doet, doe je iets anders niet. Als je iets niet doet, doe je iets anders wel. Hoe dan te kiezen tussen iets doen of niet te doen? Als beide het nadeel van het ene en het voordeel van het andere combineren maar niet te verenigen zijn?
Trouw of beter vertrouwen. Trouw roept onmiddellijk ontrouw op als een sexueel begrip en dat is maar één hoewel fundamentele uiting. Vertrouwen is een zaak van oprechtheid en diepgang en aldus breder en omvattender.
Ik ben trouw. Niet omdat ik niet ontrouw zou kunnen of willen zijn maar omdat ik 'vertrouwen' boven alles stel dus ook boven ontrouw.
Wat als alles stuk is? Wat als een droombeeld verloren gaat? Wat als een nachtmerrie werkelijk blijkt te zijn? Hoe moeten we dan die werkelijkheid bekijken? Hoe vatten we dan ons leven nog verder op? Is er dan nog leven?
Blijkbaar zit het in de Poolse aard om door te zetten en de tijden te doen keren.
Er zijn blijkbaar twee soorten mensen: de koppels en de singles. De eerste lijken niet altijd happy, de tweede ook niet. De eersten menen dat ze niet vrij zijn, zijn dat ook en denken dat ze misschien beter geen partner zouden willen hebben. De tweede menen dat ze vrij zijn, zijn dat ook en denken dat ze misschien beter wel een partner zouden willen hebben. Tja.
Binding versus vrijheid? Ik heb de vrijheid om mij te willen binden.
Soms is het goed om iemand te laten staan waar hij staat. We hebben de neiging om er aan te sleuren naar links, naar rechts, naar onder, naar boven. Om die te krijgen waar wij willen. Als we dàt niet meer willen, dan sleuren we niet meer, dan laten we die staan.
De vraag is dan wat anders we gaan willen willen. Willen doen we toch.
Er zijn bekentenissen die je wil horen. Er zijn bekentenissen die je niet wil horen. Bij een bekentenis laat iemand zich zien zoals hij is. Bij een bekentenis die we niet willen horen, willen we dus niet de persoon zien zoals hij is.We blijven liever bij wat wij dachten dat hij was, bij ons beeld ervan. We kunnen kiezen: het beeld en de persoon behouden, het beeld achterlaten en de persoon behouden, het beeld behouden en de persoon achterlaten, het beeld en de persoon achterlaten. De eerste optie is onnozel, de tweede soms ook en de derde eigenlijk ook. Blijft over: de vierde.
Een mens kan zijn grenzen verleggen en nog eens verleggen (ten goede als je grenzen benauwd zijn) en dan zelfs nog eens verleggen (als je jezelf wil overtreffen) maar dan blijkt er toch een grens te zijn. Eén waarover je toch niet over gaat. Er blijkt een punt te zijn waar je vind dat je alles hebt gedaan wat in je mogelijkheden ligt en dan, dan pas kan je de dingen laten zoals ze zijn.
Mannen kunnen als ze jonger zijn een jonge vrouw beminnen en als ze ouder zijn hun eigen oudere vrouw of een nieuwe jonge vrouw. Vrouwen kunnen als ze jonger zijn een jonge man beminnen of een oudere man en als ze ouder zijn hun eigen oude man. Waarin licht het verschil? Vrouwen krijgen een dubbele kans als ze jonger zijn en mannen als ze ouder zijn. De kansen zijn dus evenveel verdeeld maar niet de leeftijd waarop. Vrouwen hebben er twee aan het begin en mannen twee op het einde. Tenzij de nieuwe maatschappij (en dat lijkt zo te zijn) ook kansen geeft aan jonge mannen met oudere vrouwen en aan oudere vrouwen met jonge mannen.
De oorlog van Troje begon omdat de Griekse Helena geschaakt was door de Trojaan Paris. Maar interessanter is het verhaal dat eraan vooraf ging. Drie godinnen willen weten wie van hen de mooiste was. De jonge Paris diende dat oordeel te vellen omdat de oppergod Zeus zo wijs was om dat niet zelf te doen. De drie betrokken godinnen poogden Paris in zijn oordeel te beïnvloeden door beloftes: Athena beloofde hem veel roem en wijsheid, Hera macht en rijkdom maar Aphrodite beloofde hem de mooiste vrouw op aarde m.n. Helena. Hij koos voor Aphrodite.
Het verhaal vertelt veel over het oordeel van een jongeman en nog meer over het niet oordelen van een oude god.
Nee, het leven ontwikkelt zich niet verticaal, als u dat dacht. Het gaat niet van nergens naar ergens, van laag naar hoog, van onschuld naar ervaring. Nee, het leven ontwikkelt zich in een spiraal. Je komt en je gaat alijd over dezelfde punten heen maar altijd op een ander niveau.
Niveau heeft niet te maken met méér of hoger maar met diepgang en het begrijpen van complexiteit.
Wat ouders ook moge beweren, ze zien hun kinderen niet allemaal even graag. Niet te begrijpen als niet evenveel maar wel te begrijpen als niet op eenzelfde manier. M.a.w. we zien onze kinderen graag op 'andere' manieren. Omdat onze kinderen nooit dezelfde zijn, omdat de omstandigheden nooit dezelfde zijn en de relaties dus nooit dezelfde zijn. Een gelijkwaardigheidsbeginsel is niet noodzakelijk een gelijkheidsbeginsel.
Moraliseren. We houden er van om het zelf te doen maar we houden er niet van dat anderen dat met ons doen. Diegene die moraliseert is iemand die anderen wil verbeteren omdat hij (en hij zal dat ten stelligste ontkennen) zichzelf beter acht. Tot hij inziet dat hij eigenlijk niet beter is. Mogen we dan niets meer zeggen ter verbetering van deze wereld? Eigenlijk niet.
Niet in woorden maar wel in daden. Zou ik zo zeggen.
U kent het verhaal van het lelijke eendje. Dat werd als lelijk gepercipiëerd omdat het eigenlijk een zwaan was. Ook al hebt u ontdekt dat u een mooie zwaan bent, de perceptie van andere eenden blijft dezelfde.
Een mens mag, om in deze wereld te overleven, best beschikken over wat psychopathische trekjes (cfr. Knack-interview deze week). Dit geldt des te meer om over deze wereld te heersen. Juist.
Ik ben voor een democratische werkwijze. Maar sommigen gebruiken een democratische weg om twee tegenstrijdige dingen te doen: enerzijds de leiding wat uit handen te geven om ze anderzijds weer strikt op te nemen. M.a.w. chaos laten ontstaan om de touwtjes terug terug stevig in handen te nemen.
Of is dit pendelen een weg om zo dicht mogelijk de democratie als utopie te benaderen?
De uitdrukking 'Al wat je zegt, ben jezelf', is niet enkel een defensief antwoord van domme kinderen maar eigenlijk een het wijs antwoord van niet-defensieve volwassenen. Zeker als je dat op jezelf toepast. Doe dat maar eens. Bij elk uitspraak die je doet over een andere, nagaan in hoever die uitspraak eigenlijk op jezelf slaat.
Het zou kunnen dat je dat een interessante bezigheid gaat vinden.
De gestaltpsychologie ziet alles in voor- en achtergrond. Dat wil zeggen dat de achtergrond fundamenteel mede bepalend is voor wat men op de voorgrond ziet. Wat ziet u? Een vaas of twee profielen?
Appreciatie. Ik kan zonder. Ik denk dat ik zonder kan. Ik wil zonder kunnen. Ik wil er niet afhankelijk van zijn. Ik denk dat ik er afhankelijk van ben. Ik kan niet zonder. Met dank aan P.
Het verschil tussen jaloersheid, afgunst en nijd is de volgende: - jaloersheid is een ander benijden om wat hij heeft terwijl men het zelf zou kunnen hebben - afgunst is een ander benijden om wat hij heeft maar men het hem niet gunt - nijd is bittere afgunst
Ik ben niet jaloers, zeker afgunstig en slechts een haar verwijderd van nijd.
Ik heb een workshop "symbooldrama" gevolgd. Dat komt erop neer dat je een bepaald symbool oproept en kijkt welke beelden zich daarrond ontwikkelen. Bijvoorbeeld: een voorstelling van een roos of een beklimming van een berg. Normaliter in interactie met een begeleider. Maar probeer de oefening maar eens zelf te doen en kijk hoe jouw roos eruit ziet en op welke wijze jij een berg zou beklimmen.
Vergeet niet alle details te interpreteren. Altijd het meest interessante.
De opera Don Carlo gaat over de zoon van de Koning van Spanje. Carlo is verliefd op een franse prinses en zij op hem maar helaas, zijn vader de koning huwt het meisje. De liefde doorkruist door de macht. Dat wat betreft de voorgrond van het verhaal.
De achtergrond van het verhaal is dat Vlaanderen ondertussen door Spanje werd onderdrukt en aan het verkommeren en verpauperen was. En dat in een opera van Verdi.
Hij had een date! Nog nooit in zijn niet meer zo jonge leven had hij een date gehad maar nu was het zover. Een vrouw was geïnteresseerd. Een date kan de hemel op aarde lijken. Een vrouw kan een wonder lijken. Een man ook.
Sommige mensen zitten in een onaangename situatie. Ze kunnen eruit weg maar ze willen erin blijven zitten. Ze beweren van niet maar ze doen het wel. Ze kiezen er zelfs expliciet voor. Blijkbaar willen ze het zichzelf moeilijk maken. Waarom dat zo is? Ze willen ook eens anders zijn dat ze zijn. Ze willen anders dan een aangename situatie. Waarom dat zo is? Ze willen alles van zichzelf en de wereld leren kennen. Inclusief het onaangename. Zo is dat. De andere kant is altijd intrigerend.
Volgens de meeste ben ik confronterend. Dat is ook de bedoeling. Dat is hoe ik wil zijn. Wat is er interessanter dan dat? En ja, u mag het ook met mij zijn. U bent dat overigens. Zonder dat u het weet. Maar u bent het wel.
Ik heb er geen probleem mee dat mensen zich in verschillende contexten anders gedragen vb. werk, vrienden, thuis. Aanpassing aan een bepaalde situatie is een positieve flexibele eigenschap. Daar is niets verkeerds mee. Weliswaar op twee voorwaarden 1) Er is een kern van jezelf dat altijd dezelfde is 2) elke uitbreiding daarvan in een bepaalde context moet authentiek zijn.
Ik heb wel een grote hekel aan vermenging van belangen.
El secreto de sus ojos. Oscar beste buitenlands film. Een wat vreemde mix van politiefilm, detectieveverhaal en romantische psychologie. Maar eigenlijk gaat hij over 'passie'. Vrijwel elk personage in de film heeft wel de één of andere passie die hem ten onder brengt. Zo gaat dat met passies. Die eindigen altijd in lijden.
Zoniet met de geduldige liefde. Daar is het 'festina lente' troef!
Ik weet het: echt vrolijk kunt u mijn blog niet noemen, ik ben doorgaans ernstig. Zouden ernstig en vrolijk per definitie aan elkaar tegengesteld zijn? De van Dale bevestigt dat: vrolijk = in lichte stemming; ernstig = niet licht op te vatten.
De voltooid toekomende tijd: hoe moet je die eigenlijk begrijpen? Bijvoorbeeld: wij zullen gespeeld hebben. Het gaat dan over iets wat voorbij is terwijl het nog moet komen. Vreemd hoewel hij in sommige zinnen wel zijn betekenis heeft, bijvoorbeeld: 'Als ik oud ben, zal ik veel/weinig geld verdiend hebben'. Maar toch, in principe kan je dat niet stellen. Om de eenvoudige reden dat je niet weet of je wel zal toekomen aan de toekomende tijd.
De voltooid toekomende tijd: ikzelf durf hem nooit gebruiken.
In de griekse oudheid ging er nog wel eens anders aan toe. Opdat men oorlog zou kunnen voeren moesten ze een gunstige wind hebben en daarom was het offeren van een dochter nodig. Vandaag de dag is er geen sprake meer van een letterlijke dood maar is het werkelijk zoveel anders? Hoeveel kinderen worden er geofferd ten behoeve van de ambities van hun vader?
Wat is offeren heden anders dan iemand opgeven, geen tijd aan besteden, onbelangrijk achten, geen prioriteit geven?
Wat is 'werkelijk'? Onze uiterlijk wereld van gezin, diploma, werk, vrienden, hobby's of onze innerlijke wereld van hoop, angst, vertrouwen, intuitie, liefde? Beide werelden stemmen niet noodzakelijk overeen. Hoe iets lijkt (uiterlijk) is niet altijd hoe iets is (innerlijk) en omgekeerd, wie we zijn (innerlijk) is niet altijd hoe we ons voordoen (uiterlijk). Welke wereld is dan de 'ware'? Mensen kunnen er in de war van raken.
Waar er een koningspaar is, daar is een krabbenmand. Een krabbenmand is een onveilige plaats waar iedereen elkaar probeert schade toe te brengen om zo kort mogelijk bij het koningspaar te zijn.
Het is een hele weg om bij het koningspaar te raken en de krabbenmand te vermijden.
Sommige mannen zijn slim en charmant. Andere zijn intelligent en lief. Er zijn er die dit tevens combineren met zwijgzaam en koppig zijn. Nogal vermoeiend maar ik kan ze allemaal best aan.
Doorzetten en niet opgeven zijn een kwestie van geloof. Een pure geloofskwestie. Immers, doorzetten en niet opgeven zijn niet gebonden aan resultaat noch succes. Ze blijven bestaan ONDANKS resultaat ncch succes. Ze blijven bestaan omdat je in iets of iemand gelooft.
In eerste instantie het geloof in jezelf. Soms levert dat zelfs resultaat en succes op.
Soms is het moeilijk kiezen: ga ik mijn standpunt tegenover dat van een ander plaatsen (en dus strijd veroorzaken) of ga ik proberen een hoger gelegen standpunt innemen (en dus mijn eigen standpunt én dat van de andere includeert en tevens overstijgt). Het laatste vraagt altijd veel meer wijsheid en veel inspanning. Het resultaat is echter ook veel rechtvaardiger.
Rechtvaardigheid of het doorvoeren van je eigen-zin? Het is soms moeilijk kiezen.
Het kan verkeren. Het kan verkeren dat brave dochters die met waarden en normen zijn groot gebracht plots veranderen in stoute meisjes die alles aan hun laars lappen. Die schijnen te weten dat, zonder dat ze het boek van Ute Ehrhardt gelezen hebben: "Brave meisjes komen in de hemel, stoute overal". En dat is inderdaad de bedoeling: komen waar je normaliter niet zou geraken.
Mannen hebben doorgaans niet zo'n probleem met stoute meisjes behalve als het hun eigen dochters betreft....
