Een wat rijpere man en een wat jongere vrouw: ze kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Wie bekommert zich om de rijpere echtgenote en de wat jongere echtgenoot? Allebei onttroont: de ene door de jeugd , de andere door de ervaring.
We zijn allemaal op zoek naar liefde. Ofwel is die liefde een uitwisseling die de kleine tekorten en tevelen tussen eerder gelijkaardige partners in evenwicht brengt: geen probleem. Ofwel is die liefde een uitwisseling die de grote tekorten en tevelen tussen eerdere ongelijkaardige partners compenseert : groot probleem.
De examens zijn gedaan. Ze hollen als uitgelaten honden van het ene feestje naar het andere. De nacht wordt geruild voor de dag. Het is vakantie. Wij hebben het begin ook gevierd als wat meer bezadigde honden. Slechts drie glaasjes alcohol. Reeds om middernacht in bed. En dan nog een halve kater.
'Dat biedt stof tot bespiegeling van de personages waaronder deze twee: dat het heden uiteindelijk elk verleden verpletterd, met de tijd slijten ook de grootste rampen weg tot het is alsof ze nooit zijn gebeurd; en dat de waarheid uitspreken, of althans dat deel van de waarheid dat jezelf meent te kennen, misschien niet altijd zo'n goed idee is en soms ronduit verkeerd kan zijn.'
Uit een recensie over 'De verliefden', een roman van Janvier Mariás.
Onze hersenstructuur beïnvloedt onze psyche. Onze psyche beïnvloedt onze hersenstructuur. Logisch. Het eerste is teleurstellend. Het tweede beangstigend.
Ze had mooie bruine ogen, schitterende jukbeenderen, gewelfde neus, sexy lippen en lichtbruine huid Een zwart hemdje met een knoopje los waardoor een glimp van de oranje bh zichtbaar was. We stonden allen woordeloos toe te kijken. Positieve discriminatie.
Eén hebben we niet laten slagen. Eén hebben we een onderscheiding gegeven. Een paar andere ergens tussenin. Eén iemand is vandaag ongelukkig. Eén iemand gelukkig. Zo gaat dat. Een Gauss-curve.
Ze zijn verliefd. Vooral op de eigenschappen die ze zelf niet bezitten. Alleen in gepercipiëerde schoonheid zijn ze hetzelfde. In tijdsperspectief ligt de focus eerst het laatste en dan op het eerste.
De zomer lijkt maar niet te willen arriveren. De zon wil niet schijnen over deze wereld. Of beter: de schon schijnt wel maar het wolkendek is te groot. Het wolkendek tussen hemel en aarde is nogal dikwijls eens te groot.
Nee, ik doe voorlopig niet meer mee. Ik protesteer niet, tenzij stilzwijgend, maar ik trek mij terug. Ik heb geen zin in commentaar, al te veel pietluttigheid en ijdelheid. Ik heb daar zelf al meer dan genoeg van.
'Een mens is altijd op zijn best.' Te begrijpen als dat hij steeds het beste doet waartoe hij op dat moment in staat is. Men schakelt daarmee het motief van slechte wil uit. Men kijkt bewust vanuit het perspectief van de beste goede wil die er bestaat. Het is een zeer vergevingsgezinde houding. Dat komt ons allen van pas.
Het boek 'Vijanden. Een liefdesroman' aan het lezen. Van Isaac Bashevis Singer. Nobelprijs voor literatuur. Een intrigerende titel. Een schitterende schrijfstijl. Literatuur ligt een heel eind verder dan bloggen. Zoveel is zeker. Met dank aan J.
Mensen zijn soms zoals hondjes. Ze volgen diegene die hen te eten geeft. Of liever nog erger: snoepjes. Terwijl ze daarmee slechts om de tuin worden geleid.
'Een mens zijn leven is als een prachtgoal die hij net heeft gemist.' Zo zegt de filosoof Coen Simon. Waarmee hij de boodschap geeft dat ons verlangen niet valt te vervullen, we kunnen alleen van die misser ons hele leven proberen te maken. Een mooie misser. Aan de lezer om te oordelen.
Ik kan mij niet meer voorstellen dat ik mijn dagen nog zou spenderen met studeren. Ik heb dat ooit gedaan. Ik heb dat ooit zelfs graag gedaan. Maar nu spendeer ik ze liever in ledigheid. Jammer, dat wel.
Over de vraag naar de zin van het leven is er door velen al veel nagedacht. Er is geen antwoord op (een vriendelijke manier om te zeggen dat er geen is) tenzij het antwoord dat jij geeft door de wijze waarop jij je leven vorm geeft. Waarmee de vraag naar een externe verantwoordelijkheid onmiddellijk en helemaal bij jezelf komt te liggen: jij toont door jouw leven hoe een leven kan geleefd worden en welke betekenis dat kan hebben. Voor jezelf en voor anderen. Vrij aangenaam wat het eerste betreft. Het is aan anderen om het tweede te beantwoorden.
Wat is dat toch met oudere mensen! Als het op man-vrouw aankomt, zijn de typetjes van de mannelijke jager, de vrouwelijke verleidster, de jaloerse echtgenote en de gniffelende omstaander nog altijd geldig. Welke leeftijd ook, de aantasting van de waardigheid van de exclusieve relatie roept nog steeds veel emoties op. Het zal wel iets existenttiëels zijn....
Wat is dat toch met die jonge mensen! Het contrast tussen wat ze denken te moeten doen (lees: een job zoeken in functie van hun diploma) en wat ze zouden kunnen doen (lees: zowat alles waar ze zin in hebben) is zo groot dat ze vast blijven hangen in het eerste. Terwijl de wereld voor hen open ligt....Aan mij om te laten zien dat er geen moeten is, alleen maar mogen.
Mensen die in onze perceptie onze gelijke zijn, daarmee maken we het goed (we voelen ons nabij). Mensen die in onze perceptie verre van ons gelijke zijn, daarmee maken we het ook goed (we houden afstand). Mensen die nabij genoeg zijn en waarvan we enerzijds willen dat ze onze gelijke zouden zijn maar het anderzijds te ver zijn omdat ze onze gelijke niet zijn, dat is altijd 'tricky'. Blijf ervan weg.
Een ontmoeting met iemand uit je jeud die je jarenlang niet gezien hebt, is soms vreemd maar soms helemaal niet. Alsof al die tijd niet gepasseerd is. Alsof die persoon nog altijd dezelfde is. En die is nog altijd hetzelfde. Dezelfde groeven ondanks de gebeurtenissen die hun leven gekenmerkt hebben. De groeven zijn dieper maar wel dezelfde.
Wanneer mensen elkaar ontmoeten is er altijd een bepaalde mate van 'chemistry'. Na een tijd is dat uitgewerkt. Voor de één al sneller dan voor de ander. Die ongelijkheid is altijd pijnlijk. Een relatie begint pas nà de chemistry. Uit vrije wil.
Als we anderen kunnen beoordelen zonder al te veel hevige emotie, dan zit dat goed. Als we anderen beoordelen met veel negatieve of ook positieve emotie, dan zit er altijd iets teveel van onszelf tussen. Projectie: we verwijten de ander een teveel of een tekort van onszelf.
Blijkbaar is droefheid een emotie met de langste duur en dankbaarheid met de kortste. Dat ze dat maar verder onderzoeken. Ondertussen weten we dat het beter is dankbaar te zijn dan droevig. Ik ken er die dat goed weten. Ik ken er ook andere.
Intelligente mensen. Ik haal ze eruit. Ik herken ze. Het is niet zo eenvoudig om het te definiëren maar het omvat een analytisch en synthetisch vermogen evenals evaluatief en creatief vermogen. De combinatie met leiderschapskwaliteiten is altijd fascinerend. In welke omgeving zijn deze mensen opgegroeid?