Wanneer zijn we tevreden over onszelf? Wanneer we een meerwaarde hebben gecreëerd, hetzij voor onszelf, hetzij voor een ander, hetzij voor een ruimere gemeenschap. In die volgorde. Wanneer zijn we dan ontevreden? Wanneer we er geen meer creëren, niet meer voor de laatst genoemde, niet meer voor de tweede en in het ergste geval niet meer voor de eerstgenoemde. Ja, ik moet dringend aan de slag.
Een mens kan lezen, luisteren en spreken op verschillende manieren: snel en nonchalant, traag en doordacht, terugkerend en hernemend. Het heeft te maken met onze focus op dat moment. Sommige dingen springen direct in het oog omdat ze herkenbaar zijn. Andere dingen spreken ons minder aan omdat ze niet relevant zijn op dat moment of omdat we ze niet willen zien. Soms blijven die laatste toch hangen en komt het herkenningspunt later. Deze dingen bieden het meeste inzicht in onszelf.
Ik bezoek mijn familie niet elke week, ik telefoneer niet om de twee dagen, ik denk er zelfs niet elke dag aan maar wanneer ik mijn zus spreek, dan weet ik dat we uit hetzelfde nest komen. Ja, het nest is groot en de wereld nog groter maar soms is groot al meer dan groot genoeg en soms is groter veel te groot.
Knack bestaat 40 jaar. Hun feestnummer is erg interessant. Het verhaalt hoe deze wereld er 40 jaar geleden voor stond en bevraagt waar de wereld de komende veertig jaar naartoe gaat. Ik bevind me in exact dezelfde situatie.
Het ontbreekt ons aan vreugde. We zijn gelukkig en tevreden maar we hebben geen vreugde. Vreugde is volgens Van Dale innerlijke voldoening. Ook een gevoel van welbehagen. Welbehagen is een mooi woord.
Dé prins op het witte paard bestaat niet. Geen paniek! Er bestaan wel meerdere prinsen op witte paarden. Zo weten we nadien. Diegene die jong zijn denken nog steeds dat er maar één prins is. Is dat een gedachte die verwijst naar een behoefte aan exclusiviteit? Van het uniek zijn van onszelf en van de ander? Of uit angst dat we al tevreden mogen zijn dat er tenminste al één prins bestaat?
Het bestaan van meedere prinsen is nochtans een prettige waarheid. Er is enkel een probleem als je overtuigd bent dat er één is die de beste is.
Kunnen we vragen dat iemand de waarheid vertelt als het iets is waarover hij zich schaamt? Mogen we dat? Of moeten we iemand in zijn schaamte laten, die niet ontnemen, opheffen en ongedaan maken? Zegt de schaamte van iemand iets over zijn respect voor ons? Of heeft die iemand onvoldoende vertrouwen om de waarheid te kunnen vertellen?
Aan wat hechten we het meest belang? Aan het behoud van respect of aan het gebrek aan vertrouwen?
Liefdesverdriet. Er wordt mee geplaagd en mee gelachen op de speelplaats van de lagere school. Later plaagt men iemand daarmee niet meer, laat staan dat we ermee lachen. Want we weten dat liefdesverdriet zwaar doorweegt, alle vreugde in iemands leven kan wegnemen en zeer lang zijn sporen nalaat.
Ldvd. Mijn empathie voor al diegene die het ondergaan.
Lucia Di Lammermoor. Wat een pathetiek! Zij heeft een geliefde, de vijand van haar broer, maar zweert hem eeuwige liefde. Ze moet echter trouwen met een ander waardoor haar geliefde haar verdenkt van trouweloze liefde. Zij wordt waanzinnig. Lucia, Ophelia, Dido...
Vrouwen schijnen altijd waanzinnig te worden van liefde en sterven daaraan. Mannen schijnbaar niet.
Waar sprookjes eindigen, beginnen de opera's. Sprookjes beginnen met een ongelukkige complicatie en eindigen happy. Opera's beginnen happy en eindigen met een ongelukkige complicatie. Sprookjes zijn voor kinderen, opera's voor volwassenen. Sprookjes bereiden kinderen voor op het leven, opera's bereiden volwassenen voor op de dood.
De vraag is: waar en wanneer situeert zich het keerpunt?
Duurzaamheid. Volgens van Dale 1) geschikt, bestemd om te duren, weinig vergankelijk 2) Lang aanhoudend, voor lange tijd. In het bedrijfsleven, onderwijs en politiek heeft dat begrip een zeer ruime invulling gekregen. Het is een begrip dat als 'hot' wordt gepresenteeerd omdat het in realiteit juist niet hot is. Een rijk idee dat de arme werkelijkheid moet compenseren. Gelijkaardig aan het feit dat er zoveel normen in wetten moeten worden uitgevaardigd omdat er zo weinig waarden in de harten leven.
Pur Ti Miro, Pur ti stringo, pur ti godo, pur tannodo più non peno, più non moro, O mia vita, o mio tesoro. Io son tua, speme mia dillo dí lidol mio, tu sei pur, si mio ben, Si mio cor, mi a vita
Vertaling (Engels): I adore you, I embrace you, I desire you, I enchain you, no more grieving, no more sorrow, O my dearest, O my beloved. I am yours, O my love, tell me so, you are mine, mine alone, O my love. Feel my heart, see my love, see
Bijna alle mensen zijn opgewassen tegen tegenslag, maar als je iemands karakter werkelijk op de proef wil stellen, moet je hem macht geven. (Abraham Lincoln)
Sommige mensen kunnen het niet zeggen, kunnen niet zeggen welke diepe wateren er zijn. Zou dat zijn omdat ze de diepe wateren niet kennen en er aldus niet kunnen over spreken of omdat ze diepe wateren wel kennen en niet willen spreken? In het laatste geval: waarom willen ze niet spreken? Omwille van beschaamdheid van hun diepe wateren? Omdat het beeld dat ze ophangen niet klopt met de diepe wateren? Of omdat ze diep en oppervlakkig opzettelijk door elkaar halen?
afdalen in de onderwereld aan elk van de zeven poorten ieder juweel en kledingstuk afstaan naakt verschijnen voor de schaduw aan een spijker opgehangen worden langzaam doodgaan alléén een kind baren
de blik des doods voor de niet rouwende geliefde ontsnappend aan demonen slechts een halve transformatie
De parabel van de verloren zoon. Volgens Rik Torfs (in: Iemand moet de wereld redden) is de oudste zoon verbitterd omdat hij zelf (te) deugdzaam is gebleven en zijn vader diende maar eigenlijk ook liever zijn deel van de erfenis verbrast had.
Er zijn mensen die je energie geven en er zijn mensen die je energie ontnemen. De laatste zijn zeer slim. Ze geven een beetje (zodat je aan de gang blijft) maar ze nemen vooral heel veel.
Diversiteit is bon ton. Iedereen die graag politiek correct wil zijn, neemt het in de mond. Daarbij beklemtoont men dan de gelijkwaardigheid. Terwijl er feitelijke ongelijke verschillen bestaan die niet op te heffen zijn.
Zij die diversiteit koppelen aan gelijkwaardigheid, beklemtonen graag hun eigen superioriteit.
dat het mij zo spijt hoe ik stuntel in het leven en maar niet aan haar kan wennen en haar simpelweg bestrijd haar wegduw, haar verjaag zodat ze zeker niet gedijt
dat het mij zo spijt hoe ik stuntel in de liefde en maar niet aan haar kan wennen en haar simpelweg bestrijd haar wegduw, haar verjaag zodat ze zeker niet gedijt
Retail therapie. Het bestaat en het bestaat erin dat mensen gaan shoppen met als doel in een betere stemming te geraken als men zich wat down voelt. In ernstige mate wordt dat een psychische afwijking, oniomania genoemd oftwel compulsief shoppen.
Ofwel vindt u hem geweldig ofwel waarschijnlijk helemaal niet. Zelf hou ik van zijn aparte denkwijze, zijn heldere schrijfstijl en zijn genuanceerde conclusies. Iemand moet de wereld redden. Rik Torfs.
Beste mensen, het is de begeerte, slechts de begeerte die ons de das omdoet. M. Yourcenar heeft dat eleganter gefomuleerd in haar roman 'Hermetisch zwart' p. 161:
"Onverbiddelijk, bijna met tegenzin, dwong deze reiziger aan het eind van de etappe van meer dan vijftig jaar zichzelf voor de eerste maal in zijn leven om in gedachten de afgelegde wegen terug te gaan, daarbij onderscheid maken tussen het toevallige en het vrijwillige of het noodzakelijke, trachtend het weinige dat van hemzelf scheen te komen te schiften van dat wat onverdeeld verbonden was aan zijn mens-zijn. Niets was geheel en al gelijk, noch geheel en al tegengesteld aan wat hij eerst had gewild of van tevoren had beraamd. De vergissing ontstond nu eens door de invloed van een element waarvan hij de aanwezigheid niet had vermoed, dan weer door een verkeerde schatting van de tijd, die korter of rekbaarder was gebleken dan op de klokken. Op zijn twintigste had hij zich bevrijd gewaand van de sleur en de vooroordelen die ons vermogen tot handelen verlammen en het begrip van oogkleppen voorzien, maar zijn leven was daarna besteed geweest aan het stuiver voor stuiver verwerven van die vrijheid waarvan hij had gemeend ineens de hele som te bezitten. Men is niet vrij zolang men begeert, zolang men wil, zolang men vreest, misschien zolang men leeft."
Een organisatie functioneert zoals een gewoon mens wat betekent dat het ook een verloop kent van de geschiedenis van een mens, meerdere generaties inbegrepen. Als je lang genoeg aanwezig bent, dan zie je dat de jonge leiders ambitieus en vol eigendunk zijn. (twintigers). Het zijn tevens diegene die gewenste omwentelingen brengen ten aanzien van het oude en nieuwe bloeitijden inluiden.(dertigers). Alles groeit en gedijt maar men kan zichzelf niet blijven overtreffen in wat men ten bieden heeft. (veertigers). De jonge wolven staan klaar en de eerste scheuren in de overrijpe vrucht beginnen zich te tonen (vijftigers). Men kan zich handhaven door wijsheid maar de overname door de volgende generatie leiders is al een feit (zestigers).
Een organisatie kent een eigen leven. Sommigen zullen daar een teamspirit in herkennen maar ik hou er niet van. Ik hou van individuele mensen.
Sommige mensen verkopen hun ziel aan de duivel als ze maar krijgen wat ze willen. Op het moment dat ze krijgen wat ze wilden, staan ze dan oog in oog met hun eigen duivel. Anderen echter bieden hun ziel aan God als ze maar krijgen wat ze wensen. Op het moment dat ze krijgen wat ze wensten, staan ze eveneens oog in oog met hun eigen god.
Ik weet niet of het uiteindelijk uitmaakt aan wie van beide het is dat je jezelf geeft. De moraal moet daarover oordelen. Het psychische probleem ligt in de totale overgave van je ziel.
