Maandag is de eerste dag van de week. In het teken van de maan. Dat zegt veel.

Over de vraag naar de zin van het leven is er door velen al veel nagedacht. Er is geen antwoord op (een vriendelijke manier om te zeggen dat er geen is) tenzij het antwoord dat jij geeft door de wijze waarop jij je leven vorm geeft. Waarmee de vraag naar een externe verantwoordelijkheid onmiddellijk en helemaal bij jezelf komt te liggen: jij toont door jouw leven hoe een leven kan geleefd worden en welke betekenis dat kan hebben. Voor jezelf en voor anderen. Vrij aangenaam wat het eerste betreft. Het is aan anderen om het tweede te beantwoorden.

Een ontmoeting met iemand uit je jeud die je jarenlang niet gezien hebt, is soms vreemd maar soms helemaal niet. Alsof al die tijd niet gepasseerd is. Alsof die persoon nog altijd dezelfde is. En die is nog altijd hetzelfde. Dezelfde groeven ondanks de gebeurtenissen die hun leven gekenmerkt hebben. De groeven zijn dieper maar wel dezelfde.

Wanneer mensen elkaar ontmoeten is er altijd een bepaalde mate van 'chemistry'. Na een tijd is dat uitgewerkt. Voor de één al sneller dan voor de ander. Die ongelijkheid is altijd pijnlijk. Een relatie begint pas nà de chemistry. Uit vrije wil.

Als we anderen kunnen beoordelen zonder al te veel hevige emotie, dan zit dat goed. Als we anderen beoordelen met veel negatieve of ook positieve emotie, dan zit er altijd iets teveel van onszelf tussen. Projectie: we verwijten de ander een teveel of een tekort van onszelf.

Blijkbaar is droefheid een emotie met de langste duur en dankbaarheid met de kortste. Dat ze dat maar verder onderzoeken. Ondertussen weten we dat het beter is dankbaar te zijn dan droevig. Ik ken er die dat goed weten. Ik ken er ook andere.

Hij dacht veel na. Hij heeft ervaren dat ik nog meer nadenk. Hij vroeg of ik dan ook zoveel nadenk over mezelf. Het antwoord was ja. Hij vroeg niet of ik daar dan ook veel wijzer van wordt. Het antwoord zou nee zijn.

Ik leef momenteel in het heden. Ik denk geenszins aan het verleden (want daar kan je niets meer aan veranderen) of aan de toekomst (want dat heb je niet in de hand) maar enkel aan vandaag. Een hedonist. Pluk de dag. In dit geval wat strijken.