De zon is er. De vakantie komt eraan. Er zijn geen grote ongelukken. We voelen ons gelukkig.

Een mens kan al eens teleurgesteld worden. Als hij zichzelf ziet. Op een foto. In het echt.

Een wat rijpere man en een wat jongere vrouw: ze kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Wie bekommert zich om de rijpere echtgenote en de wat jongere echtgenoot? Allebei onttroont: de ene door de jeugd , de andere door de ervaring.

De examens zijn gedaan. Ze hollen als uitgelaten honden van het ene feestje naar het andere. De nacht wordt geruild voor de dag. Het is vakantie. Wij hebben het begin ook gevierd als wat meer bezadigde honden. Slechts drie glaasjes alcohol. Reeds om middernacht in bed. En dan nog een halve kater.

'Dat biedt stof tot bespiegeling van de personages waaronder deze twee: dat het heden uiteindelijk elk verleden verpletterd, met de tijd slijten ook de grootste rampen weg tot het is alsof ze nooit zijn gebeurd; en dat de waarheid uitspreken, of althans dat deel van de waarheid dat jezelf meent te kennen, misschien niet altijd zo'n goed idee is en soms ronduit verkeerd kan zijn.'

Uit een recensie over 'De verliefden', een roman van Janvier Mariás.

Vandaag een royal in levende lijve gezien. Het lijve toch. Het levende was er minder aan te zien.

Eén hebben we niet laten slagen. Eén hebben we een onderscheiding gegeven. Een paar andere ergens tussenin. Eén iemand is vandaag ongelukkig. Eén iemand gelukkig. Zo gaat dat. Een Gauss-curve.