Yes yes yes, vanaf vandaag mag ik me een marathonloper noemen.  Ik had mijn hoofd zot laten maken om voor mijn 40^e een marathon te ondernemen (wie de oorzaak hiervan is, laten we in het midden :-p )

Heel de winter was ik vrijgebleven van ziektes maar vorige week kreeg ik ineens last van een verkoudheid.  Donder/vrijdag zag het er nog niet goed uit.  Het speelde door mijn hoofd om ook dit loopevent te moeten laten passeren.  Zaterdag voelde ik me wonder boven wonder terug de “oude” en dus gingen we ervoor.  Omdat we zondagochtend nog naar rotterdam moesten rijden en genoeg marge moest inbouwen om op tijd mijn startnummer te halen en me klaar te maken, was het zaterdagavond vroeg mijn bedje in.  Eigenlijk heb ik vrij goed kunnen slapen wat al een wonder op zich was.  Ik ben nogal een zenuwkieken als ik dingen moet gaan doen waar ik niet zeker van ben dat ik ze ga halen.

Dus zondagmorgen om 6u ging de wekker.  De avond ervoor had ik alles netjes klaargelegd dus was het enkel aankleden, eten en vertrekken.  De voorbije nacht had het zelfs nog een goede bui geregend want de weg was goed nat bij vertrek.  Tot overmaat van ramp begon het achter Breda nog opnieuw te regenen.  En ik die dacht dat het zo een mooie dag zou worden.

Netjes om 8u20 vond ik kortbij de start een parkeerplek.  Na een kilometertje wandelen kwam ik aan het WTC (ja ja niet alleen New York heeft er zo eentje) waar de startnummers konden afgehaald worden.  Alle soorten kom je hier tegen.  Van jong tot oud, superscherp tot minder afgetraind , ….  En ik liep hier tussen en mezelf afvragend of het allemaal al routinés waren.  Maar met de tips in het achterhoofd die ik van mijn persoonlijke loopcoaches (jawel meer dan eentje zelfs) had meegekregen zou het me wel lukken.  Het was vooral dimmen in het begin, niet opjagen en genieten van elke kilometer.

Het ophalen van de enveloppe ging meer dan vlot dus had ik nog ruim wat tijd over om me terug naar de auto te begeven en mezelf nog wat vol te eten met koolhydraten.  Zeker met ne volle naftbak beginnen hé voor de motor halverwege droog komt te staan.  Ondertussen bleef de hemel maar grijs en af toe viel er nog een drupje op mijn voorruit.  Maar echt nat zouden we hiervan niet worden.  Op zich dus wel lekker loopweer.

                                                afhalen van de startnummers

Ietsjes na tienen stapte ik uit en mengde me in de meute toestromende deelnemers.  Goh dat gevoel om met duizenden aan de start te komen is fantastisch.  Bij de inschrijving in december werd me de vraag gesteld in welk startvak ik wou vertrekken.  Vooraan had ik niets te zoeken.  Met alle bescheidenheid had ik me in het voorlaatste vak (vak F dus) geplaatst.  Hier zou een haas of pacer lopen van 4u30.  Stilletjes had ik in gedachten om ergens tussen de 4u15 en 4u30 te eindigen, maar indien dit niet zo moest zijn dan was ik al tevreden om hem uit te kunnen lopen. “Leg nooit de lat te hoog of je gaat er onder door”.

Net voor het startsein begon ineens heel die massa mensen “you’ll never walk alone” mee te brullen met Lee Towers himself.  Dit was al mijn eerste kippevel moment.  Ik had al genoten voor mijn eerste kilometer

Het plastieke hesje van ABN-AMRO werd aan de kant gezwierd, de start-knop van de GPS werd ingedrukt en samen met duizenden anderen liet ik me meevoeren onder de startboog.  Hopelijk zou ik straks hier nog met flinke tred terug uit de andere richting onder door lopen.

De massa mensen was zelfs zo groot dat aan beide zijden van de Coolsingel (vierbaansvak) werd gestart.  Ook de toeschouwers lang de weg was enorm.  Geroep, getier, getrommel, getoeter, ……  man man adembenemend.

De kunst is om je in de start niet te laten meeslepen door een bende opgezweepte lopers.  Maar ik voelde me precies de enige die zo traag vooruit kwam.  Iedereen was zo gehaast !!!!  Kalmte bewaren en naar de GPS kijken en je richten tussen 9,5 a  10 km/u.  Ik hield me voor dat ze straks de rekening wel zouden gepresenteerd krijgen.

De marathon van Rotterdam bestaat feitelijk uit 2 lussen.  De eerste en grootste lus gaat via de Erasmusbrug, het Feyenoord-stadion, het zuiderpark en zo terug naar de Erasmusbrug.  Al goed voor zo een 27 kilometer.  De tweede lus ligt noordwaarts en gaat helemaal rond de Kralingse plas.

Elke 5 kilometer was er een bevoorrading voorzien van water en energiedrank, met daar tussenin nog haltes met natte sponzen.  Mijn eerste stop sloeg ik over omdat ik nog voldoende drank ter hand had en mijn bidonnen nog vol.  Hier maakte ik al een heel deel goed op de snelle meute van de start.  Maar ik liep waar ik me goed bij voelde.  Dat vond ik belangrijk.

Op tien kilometer kreeg ik zelfs al mensen in de gaten die al moesten stappen.  Turbo verbrand dus !!!!  Voor hun zou het nog afzien worden dus.

Ik had gedacht dat op de buitenwijken van Rotterdam de toeschouwers wat zouden minderen.  Helaas pindakaas zeggen ze in Nederland.  Er bleef maar volk langs het parcours staan klappen en ratelen …. en scooter/fietsers reden lang ons op.  Jongens geen moment heb ik me verveeld.

De kilometers vlogen voorbij en ondertussen kwam ook het zonnetje al effe piepen.  Je voelde dat de lucht al zwoeler aan het worden was.  Genoeg drinken dus maar met zoveel bevoorradingen was dat geen enkel probleem.

Van bij de start was er een man langs me blijven lopen.  Hier en daar babbelden we wat tegen elkaar en stilaan had ik mijn compagnon precies gevonden.  Een zekere Arjan Van Vlierde (misschien komt hij hier ooit op de blog terecht -> dus dank je wel Arjan).  Hij liep zijn derde marathon en dus vermoedde ik dat hij hier al wat ervaring in had en me wel in de goede richting zou meenemen.  Het tempo bleef netjes rond de 6 min/kilometer (dus 10 km/u).  Als ik dit zou kunnen volhouden zat er zeker een goede tijd in.

Eén ding moet je de Nederlanders nageven.  Het zijn super-enthousiaste en wel ter sprake mensen.  Overal bleef je maar “kom op man”,  “wat een kanjers” en “blijven gaan man” horen.  En zeker die gillende meiden niet te vergeten.  Ik had me nog geen moment verveeld en het bordje van de halve marathon dook al op.  We liepen terug het havengedeelte van de stad in en zo richting de Erasmusbrug (toch een lichte kuitenbijter).

Net voor de start/finish draaiden we af en begonnen ons tweede lusje.  So far so good.  Nog steeds met één oog op de GPS om zeker te zijn dat het tempo niet te fel omhoog ging.  Arjan was nog steeds bij me.  Bij elke bevoorrading zochten we elkaar weer op en liepen we samen verder.

                                                                    Blijven gaan !! woeh woeh !!!

Bij kilometer 30 stond er een groot bord maar aan de andere zijde van de weg stond het bord van de 40 kilometer voor de mensen die al op de terugweg waren.  Dit gaf me toch wel ergens een mentale deuk.  Je ziet de mensen die al een uur op je voor liggen en je weet dat zij bijna aan de finish zitten en jij kan nog een uur rond het park liggen lopen.  Komop Marc, hoofdje omhoog en gaan (met die banaan -> letterlijk dus).

Men zegt dat de marathon pas begint op kilometer 30.  Blijkbaar wel ja, want Arjan gaf me teken dat hij na de bevoorrading wat meer tijd nodig had en me gebaarde om verder te lopen.  De spieren stonden wel strak maar echt zeer deden ze nog niet.  Dus 9,5 a 10 km/u aanhouden dus.  Zo zonder compagnon lopen was toch anders.  Dus ging de mp3-speler maar in de oren.  Rammstein begon met Duitse opzwepende muziek , via mijn trommelvliezen en hersenen, mijn beenspieren aan te sturen.

Blijkbaar zit het getal 30 bij velen toch tussen de oren want hier sloeg de man met de hamer genadeloos toe.  Van al die ik in het begin heb moeten voorlaten heb ik er hier massa’s terug ingehaald.  Stap per stap, meter per meter kon ik het tempo netjes constant houden.  Niet nadenken, gewoon lopen, drinken en genoeg water in je nek en over je hoofd kletsen.

Vanaf km 37 begon het zuur toch stilaan in de bovenbenen te kruipen.  Maar je moet net dat knopje vinden in je hoofd en de klik kunnen maken dat de pijn er deels bij begint te horen.  Je legt de pijngrens gaandeweg hoger en het eergevoel om nu te stoppen haalt hier de bovenhand.

Als ik het bordje van de 40 km passeer denk ik terug aan daarstraks.  Lang kan het nu niet meer duren.  Net geen kwartiertje meer afzien en …..

                                   afstand = check  ;  snelheid = check  ;   benen = (behoorlijk) check

41 km and still running maar bij elke stap voel je elke spier in je been.  Onder de gekende kubus-woningen door, rechtsaf (net op 42km) en naar de finish toe.  Als je je armen omhoog gooit, joelt de massa met je mee.  Dit is lopen op suuuuuuuuuuuuuuuuuper-benzine.  Hier vergeet je de pijn.  Enkel tijd voor euforie.  Je ziet de bordjes van de laatste honderden meters, ….. De finishboog wordt groter…….ergens toch wel spijt dat het nu stopt maar toch apetrots…..  4u24 op de klok !!!  Oh yes doel bereikt en nog wel binnen de vooropgestelde tijd.  Mijn eigen lichaam goed ingeschat dus.

                                                                                     4u 24m (netto tijd)

Nu pas voel je de geleverde prestatie.  Bij het uitwandelen voel je elke vezel in je lijf.  Maar de medaille die rond je nek wordt gelegd verzacht heel veel van die pijn.  Mijn eerste marathon zit erop ! Wat me ooit zo ongrijpbaar leek, staat nu netjes op mijn palmares.  Dit nemen ze me nooit meer af.  Zie hier, ooit begonnen met start to run en nu …….

                                                     't is misschien maar een medaille maar voor mij een heel belangrijke  !

                                                                             yes yes i did it !!!

Ik heb er zeker geen slechte ervaring aan overgehouden.   Ik vermoed dat Rotterdam zeker één van de mooiste marathons is.  Echt over heel het parcour heb ik supervriendelijke/enthousiaste mensen gezien, overal ambiance/muziek, geweldige bevoorradingen en nog geweldig goed weer ….

http://evenementen.uitslagen.nl/2013/marathonrotterdam/details.php?s=6129&o=1&t=nl#.UWxyKCwX_DE.link

Ik had me vooropgesteld om één marathon te lopen, maar wie weet wat de toekomst brengt ;-)))))  smaakt misschien naar meer?????

15-04-2013 om 23:36 geschreven door MarcT  

Verslag rit zaterdag 13 april 2013: Esneux

Eindelijk eens droog weer ! Sabine had zelfs aangename temperaturen voorspeld. Geen excuus meer: vandaag moest en zou er gefietst worden. Ik had zelfs voor een tweede vrouw in ’t peloton gezorgd: Eveline.

Frisjes bij ’t vertrek, dus toch maar de lange broek aan, verschillende laagjes, dikke handschoenen, je kent het wel. Om kwart voor negen nog niemand aan ’t bushokje te zien, vreemd toch wel. Maar snel kwamen ze van her en der aangereden.

Nog even wachten op Leon, en het startsein werd gegeven. Opvallend weinig kopmannen vandaag: Flor en Paul op hoogtestage op Mallorca, Peter had een nachtpost moeten kloppen, Yvan was een weekendje naar zee, … David nam z’n verantwoordelijkheid op en plaatste zich naast Valère.

Ikzelf kroop samen met Eveline op de derde rij, volgens Leon de beste plaats.

Oprijden deden we via Wintershoven, Guigoven, Gors-op-Leeuw. Dan langs ’t kasteel in Jesseren, in Haren de Tongerse Steenweg over, de mooie fruitstreek in. Wat we jammer genoeg door de lange winter moeten missen zijn de bloesems. Bommershoven, Vechmaal, de Romeinse kassei over. Gezellig wat keuvelen, maar ook merken dat er nogal een strakke tegenwind staat. Maar David houdt stand naast Valère, super hoor ! En dan zitten we opeens al op Waalse bodem: Otrange ( Wouteringen ), Thys, Crisnée. In Fize-Le-Marsal moeten we omrijden, volgens Eveline omwille van “Defensie”, maar er stond gewoon op een bord dat het verboden ( defense ) was door te rijden omwille van paddenoversteek.

Dan maar een andere weg nemen, maar hier was ’t ook her en der slalommen tussen de kikkerbillekes. We houden even een plas- en eetpauze en beseffen stilaan dat we seffens zonder tweede kopman gaan vallen.

Didi Duvel neemt ( op z’n oud ijzer ) de plaats van David in. Rue des 36-tournants komt er aan. Da’s toch op eigen tempo peddelen. Valère en Didi zien we al snel niet meer. Nummers drie en vier zijn Eveline en Joske JoeJoe. Schoon om te zien, maar ik geraak er samen met Leon, Valère B, Roger en Marcel ook wel. Marcel vraagt hoe het met m’n benen is. Ik antwoord hem dat ze nog altijd even schoon zijn, maar dat het daar ook bij blijft. Beetje bijbabbelend met Leon ben ik snel de tel van het aantal bochten kwijt. Valère B zegt plots dat het er al 38 zijn J. We zijn dus boven, waar de anderen vier staan de wachten. Even had ik getwijfeld om in Engis ook mee terug te draaien maar als je dan zo’n mooie klim naar boven kan peddelen ben je toch blij dat je doorgezet hebt. Da’s de enige manier om sterker te worden !

Even wegdraaien van de wind in Rotheux-Rimière, en als bonus nog eens bergaf tot aan de Ourthe: keerpunt Esneux is bereikt. Didi en Roger gaan taart halen ( Eveline heeft nu wel door dat het daar om te doen is bij de 3x20: lekkere rijsttaart ! ). We installeren ons aan de andere kant van het water in een bruin café. Gezellig een tasje koffie ( en toch wel nep-cecemel ) met een dik stuk rijsttaart.

En dan …. Zitten we zonder kopman. “Wie gaat de kop doen” vraagt Eveline aan Valère terwijl ze al naast hem rijdt. “ Gij zeker ? “ zegt Valère ( denkend dat een kop-vrouw een mooi alternatief is ). En zo geschiedde ook. De Dolembreux op naar Beaufays, met dezelfde klimmers als eersten weg. Leon blijft bij me, toch wel een geruststellend gevoel. Warm dat ik het heb, niet normaal. Samen met de klim is ook de buitentemperatuur door de doorkomende zon de hoogte in gegaan.

Dan bergaf tot Chaudfontaine, langs Remi zijne wc door. Herinneringen worden opgehaald, dat ie d’er maar snel terug bij is, onze Remi. Mooie plaatjes langs de Vesder. Eveline nog steeds naast Valère op kop. Maar wie dacht dat we aan een straffe wind mee terug naar Diepenbeek zou rijden had het jammer genoeg mis. Niet te doen gewoon, en dan hing ik nog maar op de tweede rij naast Didi. Bergaf dreigde ik zelfs door de wind omgeblazen te worden pfff.

We verlaten al klimmend het Vesderdal door Rue de la Romseé door het mooie Bois de la Rochette. Dat ken ik hier wel, doseren dus. Eveline, Valère en Didi tjiep tjiep omhoog. De rest van de groep blijft bij me, Roger, Marcel, Jos en Valère B zetten Leon en mij uit de wind. Ik heb vooral last van de warmte en vraag boven in Beyne-Heusay even strip-pauze. M’n dikke handschoenen uit, m’n wintermuts wordt vervangen door m’n buffke. Vestje uit, mouwkes terug aan. Wel een grappig gezicht met dat opvulsel in m’n zakken, maar vanaf dat moment gaat het al een heel stuk beter met me.

Heerlijk bergaf tot aan de Maas waar Jos B last krijgt van opkomende krampen. We houden bevoorradingspauze aan een tankstation, dat doet deugd ! Pontisse, Milmort, aan de op- en afritten van de E40-E313, hier moet het ergens geweest zijn waar Flor enkele jaren geleden aangereden werd.  Villers-Saint-Siméon, Fexhe Slins, Glons. Didi neemt af en toe de kop van Eveline over zodat zij wat kan bekomen. De momenten dat Eveline terug de kop op gaat volgen elkaar steeds sneller op, mede door die hardnekkige wind. Oef, Limburgs grondgebied ( Sluizen ), we stoempen verder met tegenwind door Millen, Genoelselderen, Membruggen.

Jos B krijgt steeds meer last van opkomende krampen en neemt in Rijkhoven de beslissing rechtstreeks naar Genk te rijden, dat scheelt hem toch een heel stuk in afstand. Hij bedankt ons lachend voor het hem-laten-afzien, en verdwijnt uit het zicht.

In Alt-Hoeselt worden we een stukje uit de wind gezet door een Old-Timer Tractor. Maar die rijdt volgens Valère niet snel genoeg, dus steken we hem voorbij. Natuurlijk duurt dat niet lang: in de klim naar de metser heeft ie ons weer snel ingehaald, door de chauffeur teken doend dat we beter achter hem hadden blijven rijden. Natuurlijk had de man gelijk, maar nadien sloeg ie toch af zodat we verder geen gebruik konden maken van zijn diensten.

Weer even Didi, dan weer Eveline. En dan duikt er plots een nieuwe kopman op: Roger ! We genieten van de laatste kilometers en bereiken snel het Paenhuys. Ongetwijfeld zal Miet getrakteerd hebben op wafels, waarvoor dank, maar dat stukje heb ik vandaag overgeslaan. Dinsdag zal ik zeker wel ene blijven drinken, tot dan !

Chapeau voor Eveline ( volgens Didi “ Eveline ... the mean machine “), maar ook voor David, Didi en Roger die allemaal aan den lijve ondervonden hebben hoe moe de wind je op kop kan maken. And last but not least: een dikke pluim voor Valère Ph die het beste uit ons naar boven weet te halen. Succes op jouw Luik-Bastenaken-Luik Valère !

In naam van de groep wensen we Marc T voor morgen heel veel succes op z’n eerste Marathon ( die van Rotterdam ). Vergeet vooral niet te genieten van deze grens die je weer gaat verleggen !

Ritgegevens: 138 kms, 1376 hms, mijn gemiddelde 26,9  km/u, snelheid van de wind: 14 km/u

Gereden door: Valère Ph, Eveline, Didi, David, Omer, Marcel, Jos B, Roger, Valère B, Leon, Vanessa

Link naar de rit: http://connect.garmin.com/activity/297192634

13-04-2013 om 21:43 geschreven door eaglevanessa  

07-04-2013 om 07:55 geschreven door eaglevanessa  

Wie dacht om de maartse buien over te slaan en onmiddellijk over te schakelen op de aprilse grillen, die was eraan voor de moeite.  Het blijft koud deze periode van het jaar.  Maar bij 3x20 laten ze hun daar niet door afschrikken.  Met z’n achten stonden we goed ingeduffeld (sommigen tot 4 laagjes kleding) aan het bushokje.

Vandaag zouden we nog eens naar Amay rijden.  Voor zover ik me kan herinneren, was dat toch al een tijdje geleden.

Helaas was Valere Ph, onze vaste kopman en GPS, op verlof maar Omer nam het zonder problemen van hem over.  Samen met Paul loodsten ze ons zuidwaarts langs Borgloon, Crisnée, Donceel, Verlaine en zo naar Amay.  Onze heenrit (met het nodige gelach en gezever ) ging vrij vlot omdat Mr. windmolders ons een duwtje in de rug gaf.  Straks zou het andere koek wezen.  Maar eerst genieten van onze stop in Amay.

Omer en Marc gingen ditmaal bij een andere bakker als gewoonlijk op zoek naar rijsttaart.  Achteraf vond ik het persoonlijk nog zeer lekkere taart.  Voor mijn part wordt dit onze nieuwe hofleverancier van de 3x20-fietsers.  En daarbij een lekkere tas koffie/choco -> mmmmmmmmmmmmmm

De suikers en koolhydraten die we verorberd hadden, zouden we al direkt kunnen gebruiken.  De schrale noord-oosten wind werkte ons danig tegen.  Het zou afzien worden tot in Diepenbeek.  Maar ook nu reden Omer en Paul op de eerste rij.  Chapeau mannen !!!! Jullie kregen bij deze dus een eervolle vermelding want de prestatie die jullie daar neergezet hebben, is zeker niet niks !!!!

In grote lijnen reden we via Engis, Fexhe-le-haut-Clocher, Tongeren en zo terug naar Diepenbeek.  Netjes om 14 u konden we ons koerfietske al tegen de muur van het Paenhuy parkeren.  Nu Miet “ de macht heeft overgenomen” worden we nog net zo goed verzorgd als altijd.  Naast de wafels werden  er zelfs extra gekookte eitjes op tafel getoverd.

Edgard kwam ook effe langs maar had eigenlijk niet zo goed nieuws te vertellen.  Hij kwam net van het ziekenhuis nadat hij van zijn rollen getuimeld was, met als resultaat wat gekneusde ribben.  Bij deze wensen we hem een spoedig herstel zodat hij terug snel op de fiets zit.  Ik vermoed dat Yvan ook nog is langs geweest (hij had deze morgen afgebeld owv ziekte) daar ik al richting huiswaarts was.

Tot binnenkort !!!! en zeker nu het weerbericht er wat beter begint uit te zien.

Aanwezigen : Flor, Omer, Paul, Marcel, Leon, Roger, Jos B, Marc

Ritgegevens : 150 km ; 26.5 km/h gemiddeld ; 550 hm

03-04-2013 om 22:24 geschreven door MarcT  

3x20: Epen

Met 12 dik ingedoevelde mannen aan de start.

Maar zo geraakt iedereen volhardt.

Een wintertempo staat eigenlijk niet in het 3x20-woordenboek.

Enkel de km’s verschillen en staan dan in de (uit)hoek.

Te Epen wat schuimpies en choco of koffie ter opwarming,

Zo leek dat fietsen in de koude geen afstraffing.

Nog een paar warme fietsdagen nodig,

Dan voelen we ons pas goed, maar toch blijven we saamhorig.

Mooie ritjes naar Eupen, Gemmenich, Namen, … staan op ons te wachten.

Meer eerst zonnestralen, anders zullen we versmachten.

Aanwezigen:

Herders: Valère Ph. &c Jean-Pierre

Peloton-vulsel: Marcel, Yvan, Omer, Paul, Leon, Rudi, Roger, Jos B., Flor & rode lantaarn Didi  

Gegevens: 130km avg 26.5km 1000hm

Link naar de rit: http://connect.garmin.com/player/290670574

Mooie diavoorstelling: https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=112717240601475049173&target=ALBUM&id=5861144855242638369&authkey=Gv1sRgCLSr-pOCje6RZA&feat=email&mode=SLIDESHOW

30-03-2013 om 21:03 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Trail Crêtes de Spa: zaterdag 30 maart 2013

Vandaag kon ik m’n eerste UTMB puntje verdienen door het uitlopen van de Crêtes de Spa. Als alles goed mee zit wil ik voor m’n 45^e de CCC ( 100 kms en 5950 hms ) of de TDS ( 119 kms en 7250 hms ) op de Mont Blanc lopen. Serieuze doelstellingen waar hard voor getraind moet worden. De mooiste trainingen zijn de ultra-lopen die ik regelmatig met Jacques loop. Niet voor een goede tijd, maar wel hem uitlopen op een verantwoorde manier.

Afspraak om 6u45 op de carpoolparking. Patrick V rijdt, Dietrich, Jacques en ik krijgen een lift. In de auto is het natuurlijk aan de lippen van Jacques hangen, wat heeft die man al wat meegemaakt op loopgebied. Dietrich heeft gelijk dat ie hem “ een fenomeen” noemt. En dat merk je ook meteen in Spa waar ie her en der door verschillende mensen wordt aangesproken. Iedereen kent Jacques, alleen heeft hij ( door z’n gezegende leeftijd van 61 jaar ) wat meer problemen met het onthouden van de namen.

Rond 9u00 verzamelen we op de atletiekpiste van sportcentrum La Fraineuse. Het startschot wordt gegeven. Dietrich zoekt zich een plaatsje meer naar voren, hij kan dat hogere tempo aan. Volgens Jacques is het onheilspellend dat er zovele lopers met stokken ( poles ) lopen.

Jacques, Patrick en ik blijven samen lopen. De eerste kilometers zijn voor mij altijd een ramp, zeker als ze bergop zijn. Doseren, wandelen, wachten tot die spieren eindelijk opgewarmd zijn. Goed ingeduffeld bewegen we ons voort in de sneeuw. Laat de snelleren maar passeren, hebben we absoluut geen probleem mee. We klimmen door de bossen van Spa naar La sauvenière, kort bij het vliegveld van Spa.

Dan wat dalen langs de watervallen, een mooi zicht om de gekleurde sliert lopers aan de andere kant van het riviertje verder te zien lopen.

Na een dikke 5 kms worden onze benen ( en onze hartslag ) serieus op de proef gesteld: de eerste skipiste moet beklommen worden: Thier des Rexhons, over een lengte van 600 vermoeiende meters. Bovenaan staan mensen van de organisatie je naam te scanderen, zodat je je nog even kan geven voor een foto. De sfeer is toch wel super hoor  !

Jacques rekent uit dat we ruim binnen het schema lopen.



Op iedere bevoorrading zijn er tijdslimieten die gerespecteerd moeten worden. Kom je niet op tijd op deze punten aan, dan word je uit de wedstrijd gehaald omdat je veiligheid dan niet meer gegarandeerd kan worden ( en je wellicht in ’t donker zou finishen ).

Na de skipiste komt er een afdaling van welliefst 6 kms, zeer vermoeiend in de sneeuw die op sommige plaatsen zelfs ijs geworden is. De eerste bevoorrading komt na 15 kms. Een heel uitgebreide bevoorrading, begin al maar te watertanden: banaan, appelsien, droge abrikozen, suikerwafel, peperkoek, Isostar repen, Isostar gellekes, tuc-koekjes, Thee, Isostar, Water en Cola. We nemen uitgebreid tijd om voldoende te eten en te drinken. Een man van de organisatie zegt dat nu het mooiste ( maar ook het zwaarste ) stuk komt.



We overbruggen een hoogteverschil van 220 m tot 485 m, door het mooie beboste gebied: Montée de Roanne-Coo. Dalen tot km 20 waar we een onfortuinelijke trailer met een nooddekentje zien zitten, wachtend op hulp. Wellicht is ie uitgeschoven op een ijsplek en heeft ie z'n enkel gebroken.



En dan mogen we weer eens klimmen: Egbomont. Nauwelijks hiervan bekomen krijgen we een tweede skipiste met een totale lengte van 850 meter, Mont des Brumes ( de mistheuvel), dit jaar doet ie z’n naam gelukkig geen eer aan. Het zonnetje probeert af en toe door te komen, maar we krijgen ook wel te kampen met wat stofsneeuw. Mont des Brumes wordt als de moeilijkste skipiste van België beschouwd, en dat was bergop niet anders. Naar boven kijken hoe ver het nog was motiveerde absoluut niet, dan maar met het hoofd naar beneden, stap voor stap hopend om de top snel te bereiken.



Na de afdaling een tweede bevoorrading, wat worden we hier verwend ! Ik laat hier ook m’n waterzak bijvullen die intussen al bijna leeg is. Goed drinken, zelfs al heb je geen dorst.

En dan inderdaad weer eens omhoog, dit keer Le Rosier op via Andrimont, off road welteverstaan. Op alle kruisingen met openbare wegen staan seingevers om het verkeer tegen te houden zodat we niet moeten stoppen, een echte luxe.

De route loopt een stukje door de oude Hoge Venen, een heerlijke geur van heide. Laatste noemenswaardige helling is Malchamps. Stevig doorstappend haal ik hier met gemak zeker 15 lopers in. Ben ik blij dat ik dankzij m’n scouts-verleden een goede wandelaar ben.

Nog een bevoorrading op km 40, waar we twee onderkoelde lopers in de wagen zien zitten. Nu is het allemaal bergaf, op een knikje na. Maar die knikjes worden op ’t einde ook wel best vermoeiend. Niet opjagen, gewoon stap voor stap blijven gaan. Ik krijg het wat koud door de afdalingen en doe een windbreakertje extra aan. Concentreren moeten we ons ook blijven doen, want een val is snel gebeurd. Door het besneeuwde parcours gaan er volgens mij zeker 30% van de lopers een keer gevallen zijn.

Zelfs lekkere rijsttaart op de laatste bevoorrading, op km 48. Nog even op de tanden bijten. En wat mij betreft nog even wat vrouwen inhalen, een tandje moeten bijsteken maar ’t heeft m’n positie toch wel met 3 plaatsen verbeterd. Aankomen doen we op de atletiekpiste, de vreugde is groot.

Dietrich staat ons al gedoucht aan de finish op te wachten, na een tijd van 6u06. Wij deden er een uurtje langer over, maar ons geluk is even groot hoor.  

Link naar de loop: http://connect.garmin.com/player/290785812

http://sport.be.msn.com/nl/video/lightbox/?site=cretesdespa&Article_ID=637183&destination=4638

Ik eindig als 8^e vrouw in m’n categorie ( 14^e vrouw algemeen), Jacques wordt 3^e in z’n categorie. Maar ’t belangrijkste is dat we dit met een goed gevoel hebben uitgelopen, dat we nog overschot hadden op ’t einde en … dat ons UTMB-puntje binnen is J

Volgende ultra-trail is de 60 zwaarste van Limburg op 20 april, waar een tweede puntje verdiend kan worden. CU !

30-03-2013 om 00:00 geschreven door eaglevanessa  

Verslag rit dinsdag 26 maart 2013: Blégny

Wat was m’n honger naar buiten fietsen de laatste weken groot. Maar telkens als de zon scheen moest ik werken. De zaterdagen die fietsbaar waren, had ik weer een of andere trail opstaan, ook plezant maar een mens kan geen twee dingen tegelijk hé.

De eerste dinsdag die ik congé inzette om te gaan fietsen was meteen bingo ! Zonnig weer maar een schrale noordooster zou de gevoelstemperatuur danig doen zakken ( terwijl de thermometer bij vertrek nauwelijks boven het vriespunt kwam ). Dik aankleden: welliefst drie paar kousen aan ( ik zou me niet laten vangen zoals Cancellara die moest stoppen in Gent Wevelgem door z’n koude voeten ).

Eigenlijk was Marcel het helemaal vergeten dat ie zwakke knieën heeft

Het weerzien met m’n fietsvrienden was bijzonder hartelijk. Ik moet zeggen dat ik het toch wel allemaal gemist heb, de gezellige babbel tijdens het fietsen. Het gezwans en gezever onderweg.

Op de blog stond voorzichtig Visé als bestemming, aan een rustig wintertempo. Maar een zonneke ( al is het een koud ) doet snel uitwijken naar Blégny. Als Yvan en Valère de route overlopen denk ik in mezelf “ vertrek maar gauw eer jullie er wat meer hellingen aan toevoegen “.

Nauwelijks buiten gefietst, toch wel even raar in ’t begin zo, maar Peter en ik hadden heel wat bij te babbelen en voor je ’t beseft ben je via Munsterbilzen, Hees, Vroenhoven aan de voet van de Hallembaye. Toch maar op mijne kleine gooien, maar dat bleek veel te klein voor een hellingspercentage van amper 5%. Dat was dus niet de manier bedenk ik. Ik geraak toch zonder veel problemen boven. Naar beneden is andere koek, ben dat écht niet meer gewoon zo bergaf vliegen. Tot overmaat van ramp begint m’n fiets toch wel een heel raar geluid te maken. Her en der hoor ik “ body vasthangen “, blijven trappen dan maar om het enge geluid te vermijden.

Hacourt en dan door Visé waar ik vorig jaar m’n eerste marathon liep. Toch een mooie herinnering. Een speciaal woordje voor Marc T die op 13 april z’n eerste marathon ( in Rotterdam ) loopt: vergeet onderweg vooral niet te genieten, want een eerste marathon bepaalt je verdere loopcarrière. Succes maatje !  

We klimmen verder via Dalhem, Feneur, op een groter verzet lukt me dat wonderwel goed. De spinning-training heeft me blijkbaar geen windeieren gelegd. Na 50 kilometer ( de afstand die in volgende zaterdag ga lopen ) bereiken we Blégny.

Yvan en Marcel gaan op zoek naar taart, maar we moeten ons content stellen met Gauffres aux Cérises, ook lekker. Het valt me op dat Flor toch wel echt een trendsetter geweest is met z’n chocolat chaude, tegenwoordig worden er evenveel warme choco’s als koffie’s gedronken.


Ne grote choco ohne Sahne


Marcel "Da's eerder mijn merk, goed voor m'n knieën"

De terugweg start niet bergop maar bergaf, da’s eens iets anders maar toch wel koud hoor. Valère kijkt regelmatig om of iedereen volgt. We dalen tot aan de Maas, via Saint Remy en het begin van de Richelle. Voorbij ’t winkeltje van Oupey waar ik al dikwijls kapot gepasseerd ben. Ik voel dat ik ieder jaar wat sterker word, kan blijkbaar toch nog wat progressie maken.

Heurle-Le-Romain, waar we uitkomen op een stukje Houtain, Bassenge. Het tempo wordt even getemporiseerd, begrijpelijkerwijze is niet iedereen even fit uit de winter gekomen. Maar dat maakt ons groepje wel mooi: er wordt rekening met elkaar gehouden, zonder dat iemand zich daar slecht over hoeft te voelen.

We komen in Millen op Limburgs grondgebied, de kilometers gaan zo snel voorbij. In Genoelselderen komt de Lutselusgroep ons tegemoet, handjes omhoog en ieder weer z’n eigen weg. Die van ons gaat langs Membruggen, St Huibrechts Hern en Schalkhoven naar Diepenbeek.

Een mooie rit, met een goed kopwerk van Valère met naast hem afwisselend Omer, Paul en Flor. Plezante kliek zijn jullie toch. Nadien nog even nagepraat in ’t Paenhuys, waar Miet ons weer verwende met lekkere wafels. Bedankt Miet ! David kwam na z’n morgenpost ook nog even binnen gesprongen.

Eens passeren bij de fietsenmaker voor m’n body ( allez die van mijne fiets ), volgende rit zal voor mij op 6 april zijn.  Tot dan !

Gereden door: Valère Ph, Paul, Yvan, Marcel, Roger, Rudy, Marc T, Peter, Jos B, Noenke Flor, Omer, Vanessa

Ritgegevens: 100 kms, gemidd 27, 932 hms

Met dank aan Marc T voor de getrokken foto's !

Link naar de rit: http://connect.garmin.com/activity/289158295

26-03-2013 om 22:08 geschreven door eaglevanessa  

Verslag Limburgs Halfzwaarste deel II, zaterdag 16 maart 2013

Vorige maand liepen Jacques en ik de eerste 50 kms van Limburgs Zwaarste die op de langste afstand 100 kms telt. Geen paniek, ik zal me dit jaar aan de 60 wagen en hopelijk volgend jaar aan een langere afstand.

Vandaag werd het tweede deel gelopen. Om 7u30 vanmorgen pikte ik Theo op die in mei de Transvulcania ( 86 kms ) op La Palma zal lopen. Iedere lange duurloop die hij nu kan meedoen is mooi meegenomen.

Samenkomst was in Heerlen, vanwaar we met z’n allen per auto naar het “hijgend hert” in Vijlen werden gebracht. Amper 30 lopers aan de start, maar daar zal koning winter wel voor iets tussen zitten. Ondanks de weersvoorspellingen blijf de uitgegeven regen uit, en daar was ik niet rouwig om.

Garmin: check. Heel belangrijk want deze trail is niet uitgepijld, dus moet er op Gps gelopen worden. En weg zijn we … Na km 1 komen we al op een kruisweg met verschillende staties uit, toch wel een apart zicht in een sneeuwlandschap.

Veel tijd om te bezinnen krijgen we niet, Willem ( allez z’n gps-track ) stuurt ons een ander wandelpad op. Door de sneeuw is nauwelijks te zien dat hier een pad loopt, de diepe sporen van de eerste lopers worden door de andere lopers verder uitgehold. Van lopen is hier al geen sprake meer. Maar je moet er vooral de humor van inzien, zoniet kunnen 50 kms lang duren.

Na een klim is het afdalen door het Vijlenerbos, dat zich uitstrekt tussen Epen en Vaals, een gebied dat vele prehistorische grafheuvels telt. Tijdens de passage door grintgroeve Elzetterbosch, zien we een manshoge zwerfsteen.

En als je zo wat kan rondkijken ben je snel aan de eerste bevoorrading. Beetje socializen tijdens een hapje en een drankje, en dan weer heel gemoedelijk de route verderzetten.

In Nijswiller passeren we een vliegveldje en worden we het veld ingestuurd en passeren we verschillende stegels ( draaipoortjes ).

Dan een mooie doortocht door een tunnel die onder de spoorweg loopt.  Weer wat veldwerk, nog altijd in de sneeuw.

Op km 14 krijgen we een serieuze helling: de Eyserbosweg, me niet onbekend van het fietsen.  Nadien weer een stuk door nauwelijks platgetrapte sneeuw, puur genieten als je het mooie heuvellandschap aanschouwt. En dan weer een bevoorrading met heerlijke thee, en voor de liefhebbers zelfs snert.






Heerlijk dalen tot aan de Fromberg, om deze weer te beklimmen. De benen zijn goed, het hoofdje zit nog beter maar tegelijkertijd weten we dat het nog ver is, en er best wat gedoseerd wordt.

In Oud Valkenburg een volgende bevoorrading. Carry wijst ons naar de Wilhelminatoren, daar moeten we zijn, op dezelfde hoogte dan de Cauberg. De helft van het traject zit er intussen op.

De afdaling gaat via het bij Sibbergrube gelegen Biesbosch. Prachtig toch hoe Willem ons laat kennis maken met allerlei mooie stukjes natuur.

Afdaling via de Dodemanweg, had het vandaag echt niet andersom willen doen. Een stukje op het grondgebied van Wijlre en dan weer bevoorrading ( het blijkt dat we een lus gelopen hebben ).

Verslag rit zaterdag 16 maart 2013 : Engis

Na een extra week winterweer konden we deze morgen weer met positieve temperaturen ons opmaken voor een winterritje. We besloten om naar Engis te rijden, in tegengestelde richting als we gewend zijn.

De 9 dapperen van dienst : Valère P, Jean-Pierre, Jos B, Paul, Roger, Rudi, Leon, Marcel en Yvan.

Zo vertrokken we met een forse tegenwind en frisse temperaturen richting Romershoven – Schalkhoven - Sint-Huibrechts-Hern – Riksingen – Tongeren – Rutten – Othée – Villers-l’Evêque. Hier was echter nog heel wat sneeuw aanwezig langs de kant van de weg en moesten we af en toe ook nog goed opletten waar we fietsten.

Pech was er ook voor Rudi wiens zadel afbrak ; gelukkig konden we in een nabije autoshop de gepaste bout op de kop tikken zodat we na enig oponthoud onze weg konden vervolgen.

De gebruikelijke warme dranken koffie en chocolat chaude smaakten heerlijk bij een stukje rijsttaart.

De terugweg beloofde vlotter te verlopen want nu konden we rekenen op een beetje rugwind. Zo ging het in vliegende vaart richting Saint-Georges – Verlaine – Haneffe – Donceel – Limont – Remicourt – Lamine – Bergilers – Oreye – Vechmaal – Bommershoven – Groot-Loon – Kerniel – Opleeuw –Guigoven -  Vliermaalroot – Diepenbeek.

In het “Paenhuys” genoten we van onze favoriete drankjes samen met de suikerwafels door Jan aangeboden waarvoor onze dank.

Een welgemeende dank aan onze 2 kopmannen van dienst Valère en Jean-Pierre die ons de ganse rit op sleeptouw hebben genomen. Respect !!!!

Ritgegevens : Aanwezigen : Valère P, Jean-Pierre, Jos B, Paul, Roger, Rudi, Leon, Marcel en Yvan

                          Afstand : 100 km, gemidd 28,1 km , 700 hoogtemeters.

16-03-2013 om 21:10 geschreven door eaglevanessa