06-09-2014 om 12:07 geschreven door carlo claes  

Ff relaxen bij het overlopen van de activiteiten op lange termijn van Korile en Musica ad Nives en aanverwanten.

 Tot mijn aangename verassing zijn er in KORILE al 35 aanmeldingen om de Romereis in 2015 mee te maken. Ik ben van plan om een voorbereidende trip te maken om de grote lijnen vast te leggen (hotel, prijzen van de verplaatsingen, restaurants).  Goede zangers van andere bevriende koren blijven welkom.

Ook het groepje dat naar Europa Cantat mee wil is ondertussen aangegroeid tot 8: het hoogste aantal sinds ik besloot dat we zo een ervaring moeten kunnen delen met anderen.

De voorbereidingen van de kerstconcerten zijn nu definitief van start gegaan.

Voor Musica ad Nives komt er bovendien nog een mis bij in Carolus Borromeus op 6 november in de voormiddag.

En tenslotte werden we rijkelijk vroeg (2016) aangesproken door Pieter Vis om mee zijn traditionele adventsviering te verzorgen in de Sint Andrieskerk in Antwerpen.

04-09-2014 om 09:52 geschreven door carlo claes  

Begin september, het leven van de doorsnee grootouder herneemt zijn gewone gang. Franse woordjes worden opgevraagd, meisjes moeten naar de balletklas (voorlopig alleen nog maar om de nieuwe outfit te passen), er wordt weer taxi gespeeld zodat iedereen op zijn plaats terecht komt. Ik moest vanmiddag ineens er aan denken dat wij nu al tien jaar aan dezelfde schoolpoort staan om één of twee van de meisjes op te halen. En ook de voetbaltrainingen gaan zijn gangetje. Allemaal een stukje van de puzzel die (stilaan onbetaalbare) “naschoolse opvang” heet.

03-09-2014 om 20:55 geschreven door carlo claes  

Ik heb getwijfeld of ik mijn gewetensonderzoek aan de blog zou toevertrouwen. Misschien heeft er wel niemand een boodschap aan. Van de andere kant kan het wel een stimulans zijn voor sommigen om ook eens (cfr. Alice Nahon) in ‘t eigen hart te kijken voor het slapengaan.

Mijn koren – en koormuziek in het algemeen -zijn een niet onbelangrijk stuk in mijn leven. Ondanks mijn leeftijd blijft het motto: altior, melior  (hoger en beter). In een doorsneekoor heb je twee soorten leden. Zij die de wekelijkse repetitie zien als een aangenaam tijdverdrijf en zij die echt muzikale bergtoppen willen beklimmen. Voor deze laatsten gaat een kooractiviteit of een geslaagde repetitie boven alles. De eersten staan met enige verwondering te kijken naar de ambitie van de tweede groep.

Wat nu dat gewetensonderzoek betreft: ik vraag mij twee dingen af. Moet ik mij tevreden blijven stellen met middelmatigheid en vriendelijke onverschilligheid of moet ik andere wegen zoeken, voor de luttele tijd die mij rest. Maar mijn voornaamste vraag gaat over mijzelf: ligt het niet aan de dirigent dat er geen laaiend enthousiasme ontstaat, en dat vrijblijvendheid het wint van engagement. Antwoorden op deze vragen leiden tot conclusies. Misschien nog een laatste keer denken aan een kleine groep enthousiastelingen die meer willen?

02-09-2014 om 09:49 geschreven door carlo claes  

In 2014 is het 100 jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Daarom start Sinfonia Heist, in nauwe samenwerking met de Heistse Academie voor Muziek-Woord-Dans en CC Zwaneberg, haar nieuw seizoen met een hommage aan de slachtoffers van de “ Groote Oorlog”. Op het programma de Elégie en het Requiem van Gabriel Fauré, en het Klarinetconcerto van W.A. Mozart. André Walschaerts dirigeert het Diamond Symphonic, met solisten Joke Cromheecke (sopraan), Joris Grouwels (bariton), Leentje Knops (klarinet) en Else Ceuppens ( cello)  met medewerking van het Kathedraalkoor van  Mechelen o.l.v. Johan Van Bouwelen , het Academiekoor van Heist o/d Berg o.l.v. Lydia Van den Berckt en de Minnezangers van Zele o.l.v . Johan De Leenheer.

Dit hommageconcert gaat door op zaterdag 22 november 2014 - 20.00 uur  in CC Zwaneberg, Cultuurplein 1, 2220 Heist-op-den-Berg. Tickets en info : tel 015/25.07.70 en on line via www.zwaneberg.be. Tickets in voorverkoop aan 26 Euro .

31-08-2014 om 09:36 geschreven door carlo claes  

Rome, de hoofdstad van 'la dolce Italia', is op wereldvlak een culinaire stad van topformaat. Je vindt er zowel trattorie, waar je een eerlijke, eenvoudige maaltijd kan nuttigen, als chique klasserestaurants waar gerenommeerde chefs een volledig menu voor je bereiden.

Een traditionele Italiaanse maaltijd bestaat uit vier gangen. De voorgerechten heten antipasti of bruschetta. In het eerste geval gaat het om koude vleesgerechten zoals worstjes en salami, gebakken visjes of gefrituurde en gemarineerde groenten. Als je bruschetta vraagt krijg je gegrild stokbrood met look en olijfolie. De eerste gang “il primo” bestaat uit pasta, risotto of minestronesoep. Als hoofdgerecht ,” il secondo”, krijg je vlees of vis, met eventueel een bijgerecht of contorno die je apart moet bestellen. Meestal zijn die bijgerechten salades of groenten. Als nagerecht kan je kiezen voor kaas (formaggio), fruit (frutta) of een zoet dessert (dolce).

De Romeinse keuken is eigenlijk een mix van andere Italiaanse keukens. Populaire gerechten bij de Romeinen spaghetti alla carbonara, spaghetti alla vongole, pasta asciutta, pasta in brodo en bucatini alla matriciana. Of klassiekers zoals: saltimbocca alla Romana (kalfschnitzel) en coda alla vaccinara (ossenstaart). En natuurlijk moeten we de pizza niet vergeten.

De trattoria is over het algemeen eenvoudiger ingericht en goedkoper dan een ristorante
of een osteria (daar kan je meestal zien hoe de gerechten bereid worden). De zoetekauwen gaan naarde gelateria voor een lekker ijsje.

Ben je op zoek naar een snelle hap, dan kan je natuurlijk terecht in een van de vele fastfoodrestaurants die de Italiaanse hoofdstad rijk is, maar die natuurlijk niet zo authentiek zijn. In een bar kan je meestal ook terecht voor een eenvoudige maaltijd zoals bijvoorbeeld panini’s (warme broodjes). Pizza a taglio of pizza rustica geeft aan dat je pizza per stuk kan bestellen.

29-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

We hebben het nog niet gehad over de mooiste suikertaart van Rome (ook wel “de bruidstaart” of “de typemachine” in de volksmond): het monument van Victor-Emanuel II. Officieel heet dit geval het “Altare della Patria”. Tegenstanders vinden het gebouw te kolossaal en totaal niet passen in het historische centrum van Rome. Het neemt in elk geval een enorme plaats in tussen het forum en het Capitool. Het is bedoeld als een memoriaal voor de eerste koning van het verenigd Italië.

Bekijken doe je het monument vanop de Piazza Venezia. Als je je dan een kwart draait naar rechts kijk je op het Palazzo Venezia. Het deed een paar eeuwen dienst als ambassade van de republiek Venetië. In de 19^e eeuw werd het dan de ambassade van Oostenrijk . Maar wat we vooral onthouden is dat Mussolini er zijn kantoren had en dat hij vanop het balkon de verenigde menigte (al dan niet fascisten) placht toe te spreken.

Wanneer je op al dat historisch erfgoed uitgekeken bent, dan is het ogenblik aangebroken om een ballet te bekijken: nergens ter wereld wordt het verkeer met zoveel elegantie geregeld als daar. De dienstdoende politieagent is een verrukkelijk schouwspel.

28-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

En dan zijn er de musea. Alleen maar met de musea van Rome te bezoeken, kan je al maanden zoet zijn. Als we een indigestie willen vermijden zullen we wellicht toch een keuze moeten maken.

Nieuwkomers in Rome die niet bang zijn van een aanschuivende rij van een kilometer kiezen waarschijnlijk voor de Vaticaanse musea. Probeer niet alles te zien maar neem ruim de tijd om je te vergapen aan de bibliotheek, aan de appartementen van de Borgias, en wees niet te ontgoocheld als je weinig tijd krijgt om de opperste schoonheid van de Sixtijnse kapel te bewonderen.  Fantaseer ondertussen over deze locatie waar nieuwe pausen gekozen worden. Of denk aan het Miserere van Allegri dat op pauselijk bevel enkel daar mocht uitgevoerd worden (waarop Mozart na dit werk gehoord te hebben, uit het hoofd een kopie opschreef eenmaal dat hij buiten was).

Anderen verkiezen wellicht de Villa Borghese die – veel kleinschaliger – prachtige werken herbergt, zowel beelden als schilderijen. Wie Pauline Bonaparte in haar naakte schoonheid wil bekijken moet er absoluut heen. Het betekent wel dat je lang op voorhand daarvoor gekozen hebt, want er moet minstens twee à drie maanden op voorhand gereserveerd worden voor een bezoek van ongeveer anderhalf uur.

Een andere absolute aanrader zijn de Capitolijnse musea. Als het enigszins mogelijk is, ga ik hier terug naar toe om nog een maal te genieten van beelden als de Jongen die een doorn uittrekt ,  van het originele ruiterstandbeeld van Marcus Aurelius, of van de Capitolijnse wolvin. Vergeet niet dat ook schilders als Caravaggio, Rubens en Velasquez er een plaats hebben gekregen.

Voor de fijnproevers behoud ik een bezoek voor aan de ongekend mooie collectie van het prinsengeslacht Doria Pamphilj. Een stoffig paleis  met een enig mooie schilderij van paus Innocentius  X, van de hand van Velasquez. Het allermooiste gedeelte van het palazzo is misschien wel de spiegelgalerij. Lang niet zo groots als de Spiegelzaal in het Paleis van Versailles, maar zeker zo mooi. Door de hoge ramen dansen de zonnestralen op de in de zaal aanwezige beelden, waardoor de sfeer van vroeger bijna tastbaar wordt. Aangezien dit museum nog geen grote bekendheid heeft verworven onder de toeristenpopulaties die Rome overspoelen, kun je hier heerlijk in je eentje ronddwalen. Je kunt de kleinste details van de schilderijen bekijken en je voelt je bijna een gast in plaats van een betalende bezoeker. Wanneer je je nog meer thuis wilt voelen, raad ik je aan een audioguide te nemen. Prins Jonathan Doria Pamphilj heeft in hoogsteigen persoon de geschiedenis van zijn familie ingesproken. Hij troont je mee over de rode bakstenen vloeren die vroeger met de hand geboend moesten worden, hij leidt je langs de omvangrijke collectie schilderijen en verleidt je met anekdotes uit lang vervlogen tijden. Wanneer je met prins Jonathan Doria Pamphilj door de balzaal, de troonzaal, de indrukwekkende kapel of over een van de vijf prachtige binnenplaatsen schrijdt, waan je je even zijn verloofde, die hij voor het eerst door zijn huis leidt en die steeds kreetjes van verrukking slaat om al het moois dat ze om zich heen ziet. Gelukkig beschikt het Palazzo Doria Pamphilj over een erg leuke koffiebar, Caffè Doria, waar je na al die opgedane indrukken even kunt ontnuchteren voor je weer de hectische Via del Corso instapt. Naast espresso, cappuccino, latte macchiato en 48 (!) verschillende soorten thee kun je je hier te goed doen aan een ijskoude cappuccino om de laatste hersenspinsels over de warme stem van prins Jonathan uit je hoofd te laten verdwijnen…

27-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

Ottorino Respighi was een Italiaans componist  uit de eerste helft van de twintigste eeuw. Hem (en zijn symfonisch gedicht Fonteinen van Rome) houden we in gedachten als wij één van de talloze fonteinen bewonderen om hun gebeeldhouwde schoonheid of als we hopen op een spoedige terugkeer naar de Eeuwige Stad door een muntje in de Trevifontein te gooien.

Wanneer men met de rug naar de fontein staat, de ogen sluit, aan Rome denkt en met de rechterhand over de linkerschouder een muntje in het water gooit, zal men ooit terugkeren naar Rome. (Vroeger dronken de mensen ook het water uit de fontein als ze dorst hadden en ook om dezelfde bijgelovige reden). Een andere zienswijze zegt dat het werpen van de twee muntjes u in staat moet stellen 'uw geliefde' te ontmoeten in de Eeuwige stad. Drie muntjes gooien leidt tot huwelijk of scheiding. Er worden veel munten in de fontein gegooid die de gemeente Rome aan goede doelen besteedt. De Trevifontein dankt zijn roem natuurlijk niet alleen aan zijn eigen indrukwekkende schoonheid maar ook aan de film La Dolce Vita van Fellini, waarin Anita Eckberg een bad neemt in de fontein.

Even mooi, maar nog indrukwekkender is de fontein van de Piazza Navona andermaal van de hand van Bernini. Zij kreeg de naam Fontein van de vier stromen.  Maar het meest liefelijk is de fontein van de Bark, die we zullen tegenkomen als we flaneren in de buurt van de Spaanse Trappen.

Rome kan op zichzelf een synthese bieden van het  thema  “Water”zó dat ‘Fonteinen van Rome’ een begrip is geworden dat ook in de beeldende kunsten, de muziek, de film is binnengehaald. Met enige overdrijving zegt Cesare d'Onofrio in zijn studie Fontane di Roma dat de fonteinen het meest karakteristieke element van de stad vormen, méér dan de kerken, de paleizen, de villa's, de ruïnes. Wel is geen stad zo rijk aan fonteinen. De archeoloog Rodolfo Lanciani berekende dat het oude Rome 212 fonteinen had, gevoed door elf aquaducten. Het puin van de machtige aquaducten die men tegen de einders van de Romeinse campagna ontwaart en de overblijfselen van de thermen die tot in de verste provincies van het Romeinse rijk worden gevonden, tonen hoe, bij dit volk, het gebruik van lopend water in de vormen van de bouw- en beeldhouwkunst tot een volmaakte techniek en de hoogste verfijning was geraakt. Hadden de praktische Romeinen in de eerste plaats oog voor zijn nuttige functie, zij kenden ook reeds het water als decoratief en vreugdescheppend fantasie-element zoals de sierbekkens uit keizerlijke en andere villa's getuigen.

26-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

Op zondag luisteren wij de mis op in de Friezenkerk, die verborgen achter een steile trap, zich koestert in de schaduw van het Vaticaan. Zij is – samen met andere zgn. extraterritoriale bezittingen van Vaticaanstad – opgenomen in de lijst van het Werelderfgoed van de UNESCO. Een boek hierover werd gepubliceerd door de voormalige bisschop van Breda, Mgr. Tiny Muskens, en vermeldt o.m. de bijdrage die uw dirigent hieraan geleverd heeft. Elke zondag wordt voor de mis een korte historische uiteenzetting over de kerk gegeven door één van de leden van het kerkbestuur.

Na de mis is er traditioneel een aperitief voor alle aanwezigen, zodat wij goed gelaafd, naar het Sint Pietersplein kunnen wandelen voor het zondagse Angelus dat door paus Franciscus bij leven en welzijn wordt voorgebeden.

Van de gelegenheid maken we gebruik om een eresaluut te brengen aan Mgr. Muskens, jarenlang rector van het Nederlands College in Rome, die het bestond om als bisschop Nederland op zijn kop te zetten door te zeggen dat het gerechtvaardigd is dat een arme die honger heeft een brood steelt.

25-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

Mijn eerste kennismaking met Rome was tijdens de traditionele Romereis op het einde van de humaniora. Niet alleen zag ik daar voor het eerst onze leraar retorica  in een clergypak verschijnen, hij leerde ons ook de geneugten van de Chianti en de Lacrimae Christi appreciëren. Bovendien had zijn jarenlange ervaring hem toegelaten de beste ijsverkopers (gelati) en de smakelijkste capuccino te kunnen vinden.

Dat alles belette hem niet om ons een halve dag te laten vertoeven op het Forum Romanum waar hij driftig één van Cicero’s Catilinarische redevoeringen ten beste gaf en ons terloops inleidde in het kuise leven van de Vestaalse maagden. En alhoewel het duizendjarige rijk van Rome nog steeds levend aanwezig is in de Eeuwige Stad, zullen wij bij ons bezoek dit Forum in principe links laten liggen. De latinisten onder ons kunnen nog steeds – redelijk vrij als wij zijn tijdens onze Romereis – een zijstapje maken en toch het Forum bezoeken, zich vergapend aan de triomfbogen die er nog vrij ongeschonden recht staan. De anderen zullen zich wellicht tevreden stellen op een schitterend uitzicht op dit oude plein vanop het Capitool.

23-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

Lezers van Dan Brown kennen ondertussen de basiliek Santa Maria della Vittoria. De bouw van de kerk werd in 1605 gestart. Oorspronkelijk was haar patroonheilige Sint Paulus. Na de overwinning van de katholieken in 1620 in de slag van de Witte Berg werd zij ook toegewijd aan Maria. Wat haar echter tot een must maakt is één van de beroemdste beelden van Bernini: “De extase van de heilige Theresia van Avila”.

Het verhaal wil dat tijdens één van haar extases een engel verschijnt aan Theresia. De engel doorboort haar hart met een gouden pijl en laat haar achter 'in vuur en vlam door Gods liefde'. Deze mystieke ontmoeting is een dankbaar onderwerp in de tijd van de contrareformatie.  Bernini heeft gekozen om het moment vast te leggen waarop de engel zijn pijl heeft teruggetrokken en Theresia in extase achterlaat. Het beeld wekt de indruk een sensueel kunstwerk te zijn, waarbij de heilige Theresia op haar rug ligt die ze gekromd heeft. Haar mond is geopend en boven haar staat een engel met een pijl van vuur. Het beeld heeft dan ook gezorgd voor heel wat aanstoot. Daarbij komt nog dat de engel die haar met een pijl doorboort lijkt op een Cupido. Deze sensuele taal is overigens wel in overeenstemming met de door haar zelf beschreven visioenen.

De rest van de Cornarokapel is gerelateerd aan “de vervoering van Sint Theresia”. De familie Cornaro is weergegeven als toeschouwer van het wonder. Zij zitten in loges in de zijmuren, op dezelfde hoogte als het centrale beeld. De ruimte met het de extase van Sint-Theresia is echter wel duidelijk gescheiden van de familie Cornaro door middel van een forse omlijsting. De Cornaro’s lijken zich in dezelfde ruimte te bevinden als wij, terwijl de ruimte waarin Sint Theresia zich bevindt er zich van afscheid. Op deze wijze wordt het idee van een visioen versterkt.

Op de mozaïekvloer verrijzen de doden uit  hun graf. De fresco’s op het gewelf tonen de hemel, bevolkt met engelen. De indruk wordt gewekt dat de engel uit het centrale beeld in relatie staat met de engelen op het fresco.De engelen hebben een rol bij zich waarop staat “Als ik de hemel nog niet geschapen had, zou ik die voor jou alleen scheppen.” Dit zijn de woorden die Christus tot Sint Theresia sprak in haar visioen.

22-08-2014 om 00:00 geschreven door carlo claes  

Zonder woorden

21-08-2014 om 16:50 geschreven door carlo claes  

Eén van de mooiste plekken in Rome is – zeker voor christenen – de basiliek Sint-Paulus-buiten-de muren. De traditie wil dat zij opgericht is boven het graf van de apostel Paulus. Bij wetenschappelijk onderzoek werden in de graftombe botten en stukjes paars linnen gevonden die dateren uit de eerste eeuw na Christus. Paus Benedictus bevestigde dat terecht kon vermoed worden dat het inderdaad om het graf van Paulus gaat.

Meer dan 17.000 kilometer legde hij af. Zijn missie was dan ook urgent: de blijde boodschap verkondigen die Jezus in zijn korte bestaan had gepredikt. Paulus was een tijdgenoot van Jezus maar geraakte pas na diens dood in de ban van zijn leer. Oorspronkelijk was hij immers opgeleid om joods schriftgeleerde te worden maar na de steniging van de eerste dissidente, christelijke martelaar Stefanus rezen er bij de bijna-veertiger Paulus ernstige twijfels. Onderweg naar het Syrische Damascus kreeg hij zekerheid over de legitimiteit van een christelijke variant van het jodendom die hij na zijn bekering even vurig zou verdedigen als hij voordien met zijn joodse overtuigingen had gedaan.

Er bestaan nogal wat vooroordelen tegenover Paulus. Tijdens zijn vijfentwintigjarige zendingsleven wordt ook duidelijk dat hij veel joodser was dan meestal  wordt aangenomen. Het is pas na Paulus' marteldood onder Nero's bewind in 67 of 68 - Paulus was toen 73 of 74 jaar oud - dat Paulus via de christelijke propagandamachine een antijoodse reputatie kreeg aangemeten. Paulus werd opgeleid tot joods priester maar als farizeeër geraakt hij meer en meer in de ban van het christendom. De apostels van Jezus, met Petrus voorop, interpreteerden de leer van Jezus in een zeer joods kader en eisten dat nieuwe christenen zich lieten besnijden, zoals de joden, en zich hielden aan de strenge joodse spijswetten. Paulus sloot zich aan bij de nieuwlichters die van bekeerlingen geen joodse uiterlijke tekenen verwachten. Maar dat belette niet dat Paulus tijdens zijn missie steeds eerst in synagogen ging prediken en vervolgens pas voor een ruimer, niet-joods publiek. Zeker in steden, zoals Efeze, Athene en Rome, stootte hij vaak op weerstand vanwege de plaatselijke intellectuelen. Wat bazelt die praatjesmaker?, zeiden de Griekse omstaanders op de Atheense Grote Markt toen Paulus in zijn befaamde doordrammerige stijl het christendom verdedigde en het veelgodendom met de grond gelijk maakte. Zijn sceptische toehoorders lachten hem weg en meenden zelfs dat hij naast Jezus eveneens oreerde over een godin die Verrijzenis heette.

Paulus moest onderweg de kost verdienen als zeilen- en tentenmaker. Terwijl hij het nodige herstelwerk verrichtte en de klanten bij hem over de vloer kwamen, sprak hij hen dan ook terloops over zijn christelijke geloofsovertuiging. Daar kweekte hij zijn reputatie van apostel van de heidenen terwijl hij in het openbaar dikwijls het publiek tegen zich in het harnas joeg.

21-08-2014 om 09:47 geschreven door carlo claes  

Een hele omslag was het gisteren op de eerste repetitie van het  nieuwe werkjaar bij KORILE . Na al die jaren is de duur met een half uur verlengd waardoor het mogelijk wordt veel meer aandacht te besteden aan de opwarming en aan de afwerking van de stukken. Dat zou ongetwijfeld kunnen leiden tot een hogere kwaliteit. Een eerste bewijs werd al onmiddellijk geleverd. Wat voor dirigenten geldt, een goede fysieke conditie, is nog veel meer waar voor zangers. Een goed instrument kan je alleen maar terugvinden in een gezond lichaam. Problemen genoeg dus in een koor dat niet meerde jeugd in zijn rangen heeft. En een reden te meer om bij de opwarming stipt aanwezig te zijn en er niet met je petje naar te gooien.

20-08-2014 om 13:32 geschreven door carlo claes  

Na de voorstelling van onze gastsopraan is het maar logisch dat we ook eventjes Jelle Vasterhaeghe in de kijker zetten.

Jelle (° 1984 – Deinze) haalde zijn Master aan het conservatorium in Gent, waar hij klassieke piano studeerde bij Daan Vandewalle en Vitali Samoshko. Zijn kunde als klassiek begeleider ontwikkelde hij verder in de stemklassen van Gidon Saks en Marcus Pujolin Gent en bij Gerda Lootens aan het Koninklijk Conseratorium in Brussel.

Behalve een bijzonder vaardig begeleider met een grote stilistische verscheidenheid en uitzonderlijk improvisatietalent, is hij ook een orchestrator die zich focust op strijkorkest en popmuziek.

En tenslotte … dirigeert hij Ter Looveren in Zelzate waar hij mij opvolgde.

19-08-2014 om 15:40 geschreven door carlo claes  

Het kan geen toeval zijn dat ik juist vandaag – als voorbereiding op Europa Cantat – heb zitten luisteren naar de Missa Solemnis van Antonio Salieri. Op 18 augustus 1750 werd hij geboren. Ondanks zijn wat bekaaide reputatie – mede onder invloed van Mozartfanaten – was het in zijn tijd een man van groot gewicht. Hij was o.m. hofkapelmeester van keizer Jozef II in Wenen. Zijn opera’s, missen en andere muziekwerken kenden groot succes in Wenen, Parijs en Milaan.  Dat hij een erezuil kreeg op het Wiener Zentralfriedhof is niet alleen te danken aan zijn compositorisch oeuvre, maar ook aan het feit dat hij de eerste belangenvereniging voor musici stichtte.

https://www.youtube.com/watch?v=D91acksPRi0

18-08-2014 om 17:03 geschreven door carlo claes  

Met bijzonder veel genoegen kunnen wij aankondigen dat wij voor de kerstconcerten van KORILE en Musica ad Nives als gastsoliste Valérie Vervoort hebben kunnen vastleggen.

De Belgische sopraan Valérie Vervoort-Lawson studeerde klassieke zang aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen, aan de Brooklyn Conservatory of Brooklyn College in NY en aan de Operastudio Vlaanderen in Gent. Daarnaast volgde ze een heleboel masterclasses en zomercursussen (VoicExperience in Florida, IIVA in Italië, IVAI in Israël en Lidal North in Oslo).

Ze behaalde de 1e prijs op de internationale wedstrijd José Augusto Alegria (november 2007) en is finalist van de Elardo Competition (juli 2008) alsook van de International Rotary Opera Competition (Lisbon, mei 2010).

Ze gaf concerten in Europa, de Verenigde Staten, Israël, Hong Kong en Qatar. Valerie nam op voor de Spaanse Televisie, de Portugese Radio Antena 2, ARTE, Exqi TV, RTBF en treedt geregeld op met de pianisten Jill Lawson en Nicolas Callot. In kamermuziek hoorden we haar met Law3on, Hommages en het Enigma Ensemble. Ze werkte samen met hedendaagse componisten zoals Arne Werkman, Adam Gorb, Denis Bosse en Hanne Deneire. In november 2010 bracht Beeldenstorm een nieuwe CD uit met muziek van Hanne Deneire, waarbij Valerie werken zingt voor sopraan, viool, cello en piano (“Katsu” en “Wolf”).

Valérie geeft les aan het Koninklijk Conservatorium van Antwerpen als assistente van Stephanie Friede.

17-08-2014 om 10:58 geschreven door carlo claes  

Wie begin september even tijd heeft, kan zich naar Utrecht reppen voor het festival Oude Muziek – Habsburg 2014. Het openingsconcert met Fux’ Te Deum en o.m. de Missa Divi Xaverii van Zelenka is uitverkocht, maar dezelfde Zelenka is bvb. te horen in een uitvoering van zijn Paascantates door het Praagse Collegium Marianum (zondag 31 augustus, 17.00 uur, Geertekerk). Voordien hebben we onze eigen Paul Van Nevel met het Huelgas Ensemble als gehoord als perfecte ambassadeur van Jacobus Gallus (zaterdag 30 augustus – 20.00 uur, Tivoli/vredenburg). En als je er toch bent dan ga je de maandagmorgen om 11.00 uur luisteren naar 7 studenten van de Julliardschool met nog meer muziek van Fux en Tuma.

https://www.youtube.com/watch?v=sw_AMalucrM#t=51

https://www.youtube.com/watch?v=d-km0HCy5l0#t=21

16-08-2014 om 10:36 geschreven door carlo claes  

De Amsterdamse dirigent Frans Brüggen is thuis op 79-jarige leeftijd overleden. Hij was al geruime tijd ziek. Brüggens muzikale nalatenschap is immens. Frans Brüggen, in 1934 geboren in Amsterdam, was in de jaren zestig en zeventig de beroemdste blokfluitist ter wereld. Een charismatische podiumverschijning, die in zijn recitals een sfeer van onvoorwaardelijke concentratie wist op te roepen.

Hij speelde voornamelijk oude muziek, van Bach en Telemann, en als lid van het trio met Gustav Leonhardt en Anner Bijlsma ook van Rameau en Couperin, maar ook eigentijdse componisten liepen met hem weg. Berio componeerde voor hem Gesti. Al op zijn 21ste werd hij docent aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Later werd hij onder meer gastdocent aan de universiteit van Harvard.

Onder invloed van Leonhardt ontwikkelde Brüggen zich als een van de voormannen van de oudemuziekbeweging, die er een principieel punt van maakten oude muziek op oude instrumenten te spelen, om dichter bij de klankwereld te komen die de componisten zich destijds hadden voorgesteld. Mede door zijn toedoen veroorzaakte die beweging een revolutie die het muzieklandschap blijvend heeft veranderd en internationaal een stempel heeft gedrukt op het conventionele symfonische muziekleven.

Hij deed dat met zijn eigen Orkest van de Achttiende Eeuw, opgericht in 1981 als middel tot verbreiding van het Brüggense evangelie. Hij was toen inmiddels 'uitgeblokfluit', zoals hij het noemde.
Brüggens grote kracht was dat hij muziek maakte vanuit ontdekking en verbazing. Door Beethoven vanuit Haydn te benaderen kon hij invoelbaar maken wat er zo waanzinnig revolutionair aan Beethoven was. De musici speelden op violen met darmsnaren, niet met stalen snaren. Het gepiep en de onzuiverheid die dat aanvankelijk met zich meebracht, namen ze voor lief. 'In het begin was het behoorlijk klungelig,' zei Brüggen, 'maar we zijn zoveel beter gaan spelen.'

Zijn grote kracht was zeker niet zijn dirigeertechniek. Zelfs zijn orkestleden, die hem in overgrote meerderheid dertig jaar trouw bleven en met wie hij meer dan honderd tournees maakte en duizend concerten op vier continenten gaf, keken met kritische blik naar zijn gestiek. Met kenmerkende stijve vingers (pink rechtop; net als in zijn blokfluitjaren) was hij geen wonder van helderheid.

'Je kan het geen dirigeren noemen,' zeiden zelfs musici van zijn eigen orkest. 'Soms moet je écht niet kijken.' Maar of ze nou scherp op de dirigent letten of niet, onder Brüggen had het Orkest van de Achttiende Eeuw een moeilijk onder woorden te brengen eerlijke, warme, liefdevolle en avontuurlijke klank.

Brüggens muzikale nalatenschap is immens. De muziekwereld erft een ethiek en de liefhebbers erven de vele prachtopnamen. De symfonieën van Beethoven, in 2011 nog opnieuw vastgelegd op cd. De symfonieën van Haydn. Mozart, Schubert, Mendelssohn, Bachs Passionen. De lijst is zeer lang en indrukwekkend.

Frans Brüggen was een gigant.

https://www.youtube.com/watch?v=vQatlvFvGdM

https://www.youtube.com/watch?v=BxJ13RYkac4

15-08-2014 om 09:53 geschreven door carlo claes