De bestuursvergadering van KORILE was heel vruchtbaar en creatief. Eén van de onderwerpen waarover we ons gebogen hebben was de sponsoring van het kerstconcert. Opmerkelijk hoe in de loop van de avond de geesten openbloeiden en er allerlei vernieuwende ideeën op tafel kwamen. Maar één van de opdrachten werd toch speciaal weerhouden. Op de het komende zomerfeest (opgefleurd en georganiseerd door de tenoren - njamm njamm) wordt er tijd uitgetrokken om alle leden bij de zoektocht naar sponsoring te betrekken. De financiële draagkracht van ons koor kan gerust een extra steun gebruiken.
Tempus fugit (wat een geluk dat ik nog bij die mensen hoor, die niet geplaagd werden door ondoordachte onderwijshervormingen en dus nog rustig Latijn en Grieks mocht leren): "de tijd vliegt snel". De maand juni is traditioneel een gevaarlijke maand voor koorrepetities. Grootouders gaan met hun kleinkinderen op vakantie, de gelukkige klasse van gepensioneerden profiteert van lage prijzen om er ook eens tussenuit te knijpen. Als ik echter het programma bekijk van de drie koren, dan word ik hyperzenuwachtig. Ter Looveren heeft een optreden in september en moet nog heel wat instuderen voor het grote kerstconcert. Musica ad Nives staat er op het eerste zicht het best voor maar begint donderdag in allerijl met een nieuw repertorium voor Allerheiligen. En KORILE zwoegt aan twee zware programma's: kerstconcert, onmiddellijk gevolgd door een provinciaal koortornooi. Dit alles lukt alleen maar als we toch proberen met zijn allen zo weinig mogelijk repetities te missen. En dan nog wordt het waarschijnlijk kantje boordje. Zou het kunnen dat de dirigent weer eens te ambitieus is geweest?
Exact 30 jar geleden eindigde het leven van Romy Schneider (Wenen, 23 september 1938 - Parijs, 29 mei 1982). Ze werd internationaal bekend door de suikerzoete filmcyclus Sissi waarin ze de rol vertolkte van de ongelukkige keizerin Elisabeth van Oostenrijk: een ongewilde voorafspiegeling van haar eigen korte en ongelukkige leven. Op zijn minst drie ongelukkige relaties (Alain Delon, Harry Mayen en Daniel Biasini), en de dood van haar zoon, maakten dat zij uiteindemlijk aan de drank en de drugs geraakte. Een hartaanval maakte een einde aan haar leven. Of ... hoe je voor je succes soms een heel zware tol moet betalen.
Als je mee op ontdekkingstocht wil gaan naar de 19e-eeuwse Franse koormuziek, dan moet je vanavond je TV eens laten voor wat hij is en je bij je radio zetten om te luisteren naar het Vlaams Radiokoor o.l.v. Hervé Niquet, hun nieuwe eigenzinnige dirigent. Zij zingen de "Messe pontificale" van Théodore Dubois (1837-1924). Dubois was, na het winnen van de Prix de Rome, vanaf 1868 koordirigent aan de Sinte Clotilde in Parijs. In 1877 volgde hij Camille Saint Saens op als organist van de Madeleinekerk.
Zalig Pinksterfeest voor iedereen die gelooft dat de Geest ons kan bezielen, dat zelfs na 2000 jaar de boodschap van de verrezen Heer als een vuur ons leven zin geeft en draagt.
De Duitse klassieke zanger Dietrich Fischer-Dieskau, beschouwd als een van de beste baritons van de vorige eeuw, is vrijdag net voor zijn 87ste verjaardag overleden in Berg bei Starnberg in de Zuid-Duitse deelstaat Beieren.
Fischer-Dieskau, die na zijn verplichte inlijving in het Duitse leger in 1945 gevangengenomen werd in Italië en twee jaar doorbracht in Amerikaans krijgsgevangenschap, zette in 1992 een punt achter zijn carrière.
Hij werd wereldberoemd met een romantisch repertoire. Vooral zijn interpretatie van "Winterreise" van Franz Schubert, een cyclus van 24 liederen, werd wereldberoemd. Een ander hoogtepunt van zijn carrière is zijn deelname aan de première van "War Requiem", het magnum opus van de Brit Benjamin Britten dat voorgesteld werd bij de inwijding van de kathedraal van Coventry in 1962.
Voorts trad Fischer-Dieskau ook op in operas en oratoria en was hij muziekpedagoog, schrijver en schilder.
Veel huidige klassieke zangers zeggen beïnvloed te zijn door Fischer-Dieskau en vooral dan zijn lyrische expressiviteit.
De Middeleeuwse Duitse mystica, dichteres en abdis Hildegard von Bingen is, een slordige 800 jaar na haar dood, door de katholieke kerk heilig verklaard. Dat deelde de Duitse bisschoppenconferentie in Bonn mee.
Von bingen, de allereerste bij naam bekende componiste uit de geschiedenis van de klassieke muziek, leefde van 1098 tot 1179. Zij is door paus Benedictus XVI in de heiligenkalender van de rooms-katholieke kerk opgenomen en is, aldus, heilig verklaard.
"Heilig" in de strikte zin van het woord is zij niet. Een heiligverklaring is een liturgische daad in een misviering, waarbij een decreet voorgelezen wordt. Hildegarde von Bingen was jarenlang kloosteroverste van het klooster Rupertsberg nabij Bingen aan de Rijn. Bekend waren haar godsvisioenen en wetenschappelijk werk.
Tijdens de besprekingen van de prestaties van de kandidaten van de Koningin Elisabethwedstrijd komt steevast de vraag terug waar het om gaat: technische perfectie dan wel muzikaliteit. Dit is een vraag die inderdaad thuishoort in een wedstrijd. Anders is het natuurlijk gesteld met een recital of een concert. In dit laatste gaat het er om de toehoorder te raken, mee te nemen in een muzikaal avontuur. Uiteraard wordt het onmogelijk de muziekliefhebber te bekoren als uitschuivers de sfeer gaan bepalen. Mijn gevoel zegt mij dat risico's nemen niet altijd het enthousiasme van het publiek zullen temperen. En nu naar de dagelijkse praktijk. Als ik de keuze heb tussen een echt doorleefd optreden van een koor, of het technisch perfekt zijn, dan kies ik voor het eerste. Eén van de deelnemers aan Elisabethconcours zei na afloop dat een musicus veel meer moet zijn: een beetje filosoof, kennis hebbend van de dingen des levens, ingebed zijn in de hele culturele context. Op die manier wordt muziek "des mensens".
Het zal wel niks te maken hebben met de recente kooruitstap van Musica ad Nives naar Tongeren, wel met de reputatie van de Basilicaconcerten, respectievelijk met het belang van de feesten ter ere van Maria. Van 12 tot 15 augustus is er een bijzonder interessante koorstage in Tongeren onder leiding van Kurt Bikkembergs, kapelmeester van de kathedraal in Brussel. Koorzangers, dirigenten en musici worden verzameld om een radiomis voor te bereiden en een slotconcert met werk van J.S. Bach (Cantate 'Der Herr denket an uns'), Agust De Boeck (Mis in La b) en diverse Vlaamse koormuziek van Mortelmans, Bikkembergs en Vic Nees. Wie er vier dagen voor over heeft moet absoluut eens gaan piepen op www.musicasacratongeren.be
Octopus o.l.v. Bart Van Reyn : Haydn: Die Jahreszeiten
* zaterdag 2 juni om 20.00 uur in DeSingel (Antwerpen) * zondag 3 juni om 16.00 uur in het PSK (Brussel) Prijzen 18-25 EUR
Reigate & Redhill Choral Society
Onder leiding van Peter Ferrant zingt de Reigate & Redhill Choral Society
* Handel: Zadok the Priest * Chilcott: Requiem * Rutter : British Folksongs
Hun optreden in Vlaanderen: zondag 3/6 : 10.30 u. : de mis in de kathedraal van Antwerpen zondag 3/6: 16.00 u. : concert in de Sint Paulskerk (Antwerpen) maandag 4/6 : 15.00 u. : concert in de Sint Baafskathedraal (Gent
Het mag wat gek klinken maar ik heb al heel mijn (volwassen) leven een speciale schrik om mijn handen pijn te doen. En dat is geen goedkoop excuus om ze ook niet vuil te moeten maken of om te ontsnappen aan de afwas. Heeft wellicht wat te maken met piano en orgel spelen, ook al ben ik dan ook geen professional. Bij deze laatste categorie vind je mensen die hun handen voor miljoenen laten verzekeren. Met het ouder worden ondervind ik dat het allemaal wat minder soepel gaat: gebrek aan oefening maakt zowel de banen naar de hersenen als de gewrichtbeweeglijkheid wat minder. Je handen zijn ook de eerste plaatsen die je ware leeftijd verraden. Gelukkig heeft een koordirigent wel zijn handen nodig, maar niet de fijne vingertechniek die grote solisten behoeven. En schrijven met de computer, wat meer trommelen is, verheelt de ouderdomsverschijnselen in je schrift. In elk geval kunnen ze nog slaan of strelen.
De hele maand mei zoeken Nicole Van Opstal en Mark Janssens in de archieven van de VRT naar opmerkelijke opnames uit vijfenzeventig jaar Koningin Elisabethwedstrijd. Met laureaten en winnaars die een grote carrière maakten, maar ook met violisten, pianisten en zangers waarvan we daarna maar weinig meer hoorden. Er zitten echte parels tussen : Yehudi Menuhin en David Oistrakh die samen Bach spelen, de opmerkelijke Yuri Egorov in de finale van 1975, de veel te vroeg gestorven Andrei Nikolsky in het opgelegde werk Rotations van Piet Swerts, en een meer dan historische opname uit 1912 van de vader van de wedstrijd: Eugène Ysaÿe.
'De Koningin Elisabethwedstrijd: een glorierijk verleden!' Elke werkdag van de maand mei, van 16 tot 17 uur in Café Zimmermann. (KLARA)
Ik heb met verbazing zitten kijken naar hét evenement van de dag: de introductie van Facebook op de beurs. Je kan het je nauelijks voorstellen dat 990.000.000 mensen over heel de aardbol door een onzichtbare ketting met mekaar verbonden kunnen worden. Of nog een aander cijfertje: 4.500.000 Belgen hebben een Facebook account. Allicht zijn er daar slapende leden bij : ikzelf neem nauwelijks de tijd om daar af en toe eens langs te wandelen: luiheid? of toch een beetje schroom? En vragen als: "wat doe je?" zijn helemaal niet aan mij besteed. Ik ben al lang blij met mijn kleine familie hier op Bloggen. De talrijke reacties die ik daar krijg, zijn allerminst oppervlakkig en vluchtig. En ik moet me ook geen zorgen maken over "like it?".
Zaterdag a.s. om 18.00 uur zingt KORILE de mis in de basiliek van Onze Lieve Vrouw van Hanswijk (Mechelen). Van oudsher is meimaand = Mariamaand. Het zal dus niet verwonderen dat 2 mooie Marialiederen op het programma staan: Ave Maria van Ryelandt en Wees gegroet Maria van J. Tinel. De oorsprong van de basiliek ligt ergens in de 10e eeuw. De legende wil dat in het gehucht Hanswijk aan de oever van de Dijle een geladen schip strandde en niet meer vlot te krijgen was tot iemand op het idee kwam om het Onze-Lieve-Vrouwbeeld aan land te brengen. En ineens kon de boot verder varen. Men besloot het Mariabeeld in Hanswijk te houden en daar te vereren. Het oorspronkelijk beeld verdween in de woelige 16e eeuw.Het huidige beeld toont een Maria (1.45 m hoog) met een scepter in de linkerhand, terwijl de rechterhand het kind Jezus draagt dat tegen zijn moeder leunt en in zijn hand een appel houdt. Als je toch in de basiliek bent, vergeet dan niet naar zijn mooiste pronkstuk te kijken: de kansel uit 1743 van de hand van Theodoor Verhaegen.
De bijzondere fascinatie voor de rijkdom en pracht van polyfonie uit de renaissance en de vooraanstaande rol die de Lage Landen in dit verhaal hebben gespeeld, zijn het eenvoudige vertrekpunt voor een gloednieuw festival: MEER STEMMIG GENT.
Bedoeld voor kenners, liefhebbers én nieuwsgierigen wil deze dag van de polyfonie je aan het begin van de zomervakantie in een gemoedelijke sfeer laten proeven en genieten van dit schitterende repertoire.
De eerste editie van MEER STEMMIG GENT kan je meemaken op zaterdag 30 juni 2012 van 15u tot 23u op de historische site van de Sint-Baafsabdij en in de nabij gelegen Machariuskerk, hartje Gent.
Naast drie concerten door Capilla Flamenca, Victoria Consort en Kamerkoor El Grillo kan je ook workshops polyfonie voor amateurzangers of kinderen bijwonen en een verhelderende lezing door musicoloog Simon Van Damme.
Tussendoor zorgt volkszanger Wim Claeys voor enkele mini-optredens op de binnenplaats van de abdij. En een lekker BBQ-broodje en een drankje zorgen doorlopend voor maximale Gentse stemmigheid!
De 21-jarige Belg Marc Bouchkov is één van de twaalf finalisten van de Koningin Elisabethwedstrijd, die dit jaar plaatsvindt voor viool.
De Koreanen waren bij de start het best vertegenwoordigd, met maar liefst vijftien violisten die werden toegelaten tot de wedstrijd. In de halve finale waren er nog zes in de running, waarvan twee het tot de finale schopten. Ook de VS houden nog drie kandidaten over. Opvallend zijn voorts de twee erg jonge kandidaten Esther Yoo en Tseng Yu-Chien, beiden 17.
Volgende week treden de twaalf finalisten per twee aan in de Muziekkapel Koningin Elisabeth, om er het opgelegde concerto te ontdekken en in te studeren. De naam van de componist zal volgende vrijdag bekendgemaakt worden.
Vanaf maandag 21 mei zullen de finalisten dan - ook weer per twee - opnieuw optreden. Ze krijgen een sonate voor viool en piano, het opgelegde concerto en een concerto naar keuze op hun bord. Voor dat laatste stuk mogen ze kiezen uit werken van Sibelius (4), Tsjaïkovsky (3), Paganini (2), Chostakovitch, Beethoven en Brahms. Voor hun finale optreden zullen de kanidaten begeleid worden door het Nationaal Orkest van België, onder leiding van Gilbert Varga.
Peter Maus (°Antwerpen, 1983) volgde als kind pianolessen en was in de periode 1991-2005 lid van het Antwerps Kathedraalkoor. Hij speelt in mei 2011 zijn eindexamen orgel als leerling van Reitze Smits en Peter Pieters in het Lemmensinstituut in Leuven. Naast een lesopdracht in de Muziekacademie van Sint-Pieters-Woluwe is hij vooral actief als organist in de Sint-Laurentiuskerk in Hove en als koorleider in de Abdij van Keizersberg in Leuven. Daarnaast is hij repetitor en begeleider bij koren als het Antwerps Kathedraalkoor, de Chorale Caecilia, Tosangana, het A-Koor, ... Verder zingt hij bij het bekende gregoriaans ensemble "Psallentes" en is hij regelmatig te beluisteren als Cantor in de Antwerpse Onze-Lieve-Vrouwekathedraal.
Beste Carlo,
tijdens een grasduinsessie op internet kwam ik (alweer want het gebeurt wel vaker) op uw blog terecht, waar u een aankondiging heeft geplaatst van het symfonieënfestival in Gent, waarvoor dank!
Na nog enkele interessante posts gelezen te hebben, bv over het slechte orgel in Sint Rumoldus in Deurne en uw wellicht terechte bedenkingen bij het cultureel en liturgisch niveau van de pastoor en over de schabouwelijke muzikale wanklanken tijdens de dienst in Leuven na het busongeval in Sierre las ik ook dat u iets hebt geschreven n.a.v. het overlijdensbericht van "Carlo Claes" (de priester die de gezegende leeftijd van 98 jaar bereikt had). Welnu: die priester - uw naamgenoot - was mijn grootnonkel! Broer van mijn oma. Hij was niet alleen priester maar studeerde in de periode 1934-1937 orgel aan het Lemmensinstituut (toen nog in Mechelen) bij Flor Peeters.
Hijzelf speelde sinds de jaren '60 nog nauwelijks orgel maar is altijd een grote muziekliefhebber gebleven en bezat een encyclopedische kennis over allerlei kunstzaken.
Enkele jaren voor zijn dood heeft hij mij een reeks door Flor Peeters gesigneerde orgelpartituren gegeven.
Het is te laat om in te schrijven voor de infodag die de Stichting tegen Kanker vandaag in Leuven organiseert. Niet te laat echter om een boodschap van hoop mee te geven. De geboekte vooruitgang in de strijd tegen kanker is de laatste jaren opmerkelijk. Vandaag ligt de genezingskans van alle kankers samen op 60 %. Gelukkig maar want met 60.000 nieuwe gevallen per jaar in België staan we voor een grote uitdaging. De eerste mededeling blijft een ultiem zware schok, die alle hulpmiddelen vereist die de menselijke ziel kan inzetten. Bij borstkankers bedraagt de vijfjaarsoverleving momenteel 90 %, voor^prostaatkankers zelfs bijna 100 %. En dat zijn toch de meest voorkomende kankers respectievelijk bij mannen en vrouwen. Een groeiend aantal van deze patiënten geneest. En bij de kankers die jammer genoeg niet te genezen zijn, zijn er heel wat aandoeningen chronisch maar langdurig controleerbaar geworden.
Ik mocht vandaag het orgel bespelen naar aanleiding van de begrafenis van de heer Etienne Heye. Plaats van het gebeuren de Sint Rumolduskerk in Deurne. Sint Rumodus is een "jonge" kerk: ze werd ingewijd in 1961. Als we het Metzlerorgen van de Antwerpse kathedraal buiten beschouwing laten, kwam hier het grootste mechanische orgel in het Antwerpse van de tweede helft van de twintigste eeuw. Pels-Dhondt bouwde hier een orgel met drie klavieren en pedaal. Het instrumnt staat er verwaarloosd en verkommerd bij: het bovenste klavier kan niet bespeeld worden en verschillende registers moeten hersteld. Zou het kunnen dat er hier weer een pastoor (één van de vele) aangesteld is die bij het hedendaagse barbarendom behoort en die zijn patrimonium niet naar waarde weet te schatten?
Het is hinken op twee gedachten bij Ter Looveren. Van de ene kant ben ik soms wat ongerust als ik naar de aanwezigheden op de repetities kijk: ongerust omdat ik dan denk dat de aanpak of het progamma niet aanslaan. Ik zal maar hopen dat het meer toeval dan een fundamenteel probleem is. Dat was dan het hinkelbeen met de slechte gedachten. Het goede nieuws - en dat is toch wel een wissel op de toekomst - is dat er in een paar maanden drie nieuwe leden bijgekomen zijn. Als we zo nog eventjes kunnen doorgaan breekt het zonnetje door de wolken. Bovendien verplicht het nieuwe bloed ons om met nog meer enthoesiasme en aandacht aan de repetities te werken.
In tegenstelling met wat op de repetitie gezegd werd is de begrafenis van dhr. Heye NIET OP DINSDAG, maar op woensdag 9 mei om 10 uur in de Sint Rumolduskerk in Deurne. Er zijn enkele koorleden die nog geen bezitter zijn van een emailadres. Ik hoop dat die toch op een of andere manier deze wijziging doorkrijgen.
Met enig heimwee refereerde ik gisteren naar het optreden van Peter Maus bij zijn masterproef orgel, waar hij muziek van Guy Weitz op een grandioze manier ten gehore bracht. Wie dit vorig jaar gemist heeft, of het nog eens wil horen kan terecht in het Symfonieënfestival in de Sint Stefanuskerk (Augustijnerklooster) in Gent.
Het hele programma is bovendien heel boeiend:
Maandag 11 juni (20.00 u) : 1e symfonie van Louis Vierne door Paul De Maeyer (Gent)
Donderdag 14 juni (20.00 u) : orgelmuziek van Guy Weitz door Peter Maus (Antwerpen)
Maandag 18 juni (20.00 u) : Cesar Franck door Ami Hoyano (Parijs)
Donderdag 21 juni (20.00 u): Charles-Marie Widor door Kristiaan Seynhaeve (Gent)
Maandag 25 juni (20.00 u) : Alexandre Guimant door Edward De Geest (Gent)
Is het toeval of een symptoom? Slechts twee studenten traden gisterenavond aan voor de masterproef orgel in de Sint Pieterskerk in Jette. Twee jongedames : Dana Hemelaer en Lien Vanden Driessche. Het Van Beverorgel, dat stilaan in zijn romantische glorie hersteld wordt, is wel een instrument dat zich leent voor zo een proef: geen overdreven grote registratiemogelijkheden, maar toch in de traditie van Cavaillé-Coll. Het verschil tussen beide kandidates was duidelijk te horen: Lien was diegene die het best de mogelijkheden van het instrument aanwendde o.m. in 3 stukken van Gabriel Verschraegen (1919-1981). De keuze van Dana was nochtans ook niet slecht: Karg-Elert, Hindemith en Max Reger. Het werd een matige avond, op geen enkel moment werd ik van mijn stoel geblazen. Vorig jaar was het wel wat anders in de Sint Rombauts in Mechelen. En nog een dingetje moet er mij van het hart : bij het optreden van het tweede kandidate zat de eerste kandidate met haar entourage ostentatief te lachen bij de paar kleine missertjes van haar collega. Echte kunstenaars doen dat niet!
Met een lijst van directeuren zoals Jacques Lemmens, Edgar Tinel, Aloys Desmet, Mgr. Jules Van Nuffel, Mgr. Jules Vyverman, Paul Schollaert en met docenten als Kurt Bikkembergs, Ludo Claesen, Roel Dieltiens, Piet Swerts en Jan Van der Roost hoor je bij het kruim van de muzikale opleidingswereld. Het Lemmensinstituut kende zijn eerste academiejaar in 1879. Het is bijzonder gerenommeerd en heeft binnen zijn muren opleidingen die voor Vlaanderen uniek zijn.
Maar zoals ooit de Studio Herman Teirlinck een monument was, dat werd afgebroken door kortzichtige politici, zo komt nu ook dit instituut onder zware druk te staan. In de Vlaamse Hogescholen wordt het aantal leerlingen immers de norm om zijn succes te bepalen en om op een fatsoenlijke manier gesubsidieerd te worden (Financieringsdecreet van 2008). Met zijn 480 studenten staat het Lemmensinstituut aan de rand van de financiële afgrond. Voor 2012 is er al een tekort van 250.000 EUR. Vanaf 2014 valt er nog eens een overgangssubsidie weg en wordt het tekort 1 miljoen EUR.
Arm land dat zo met zijn schatten omgaat. Wat Vlaanderen doet, doet het beter ?? Wie start een actie om het Lemmensinstituut te redden?
Het schrikbeeld dat wij allemaal wellicht koesteren is weer eens werkelijkheid geworden bij één van onze grootste Vlaamse actrices.
Story en Het Nieuwsblad berichten :
Dora Van der Groen heeft onlangs haar intrek genomen in Huis Perrekes in Geel, een woonproject voor mensen met dementieverschijnselen. De Antwerpse actrice, die in 2009 door Marcel Vanthilt per ongeluk dood werd verklaard, is intussen 85 jaar. Anderhalf jaar geleden maakte ze haar laatste publieke optreden. Toen kreeg ze, als eerste vrouw en als eerste niet-musicus, de artistieke titel van Maestro Honoris Causa voor haar carrière en haar grote verdiensten.
Van Der Groen is bij het brede publiek vooral bekend van 'Wij, Heren van Zichem' en 'Terug naar Oosterdonk'. Haar bekendste filmrol dateert uit 2001. Toen speelde ze naast Ann Petersen in de film Pauline en Paulette, waarin ze de verstandelijk gehandicapte Pauline vertolkte.
Dementie is een thema dat Dora Van Der Groen altijd na aan het hart lag. Zo speelde ze in de kortfilm Leonie uit 1996 een dementerende vrouw. Ook in Villa des Roses van Frank Van Passel vertolkte ze de rol van een dementerende bejaarde. Bovendien verleende ze ook haar medewerking aan een grootse mediacampagne van Expertisecentra Dementie Vlaanderen in 2006.
De VRTvolgt de KoninginElisabethwedstrijd 2012 voorviool op de voet. Muziekliefhebberskunnen op Cobra.be live de wedstrijdvolgenvanaf de proclamatiena de eersteronde op 5 mei tot en met de eindproclamatie op 26 mei. Klarabrengtsamenvattingen van de halve finales en zendt de finalesessies live uit en heeft in heel watprogrammasaandachtvoor de wedstrijd. Op tvzijnerrechtstreekseuitzendingen van de finalesessies Op 12, hetnieuwekanaal van de VRT, en ruimesamenvattingen van de halve finales en integraleheruitzendingen van de finalesessies op Canvas. De rechtstreekseuitzendingenwordeningebed in Elisabeth Live: eenfris, gevarieerd en eigentijdsomkaderingsprogramma, gepresenteerd door Thomas Vanderveken en Katelijne Boon.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
