Eén van de mooiste plekken in Rome is – zeker voor christenen – de basiliek Sint-Paulus-buiten-de muren. De traditie wil dat zij opgericht is boven het graf van de apostel Paulus. Bij wetenschappelijk onderzoek werden in de graftombe botten en stukjes paars linnen gevonden die dateren uit de eerste eeuw na Christus. Paus Benedictus bevestigde dat terecht kon vermoed worden dat het inderdaad om het graf van Paulus gaat.

Meer dan 17.000 kilometer legde hij af. Zijn missie was dan ook urgent: de blijde boodschap verkondigen die Jezus in zijn korte bestaan had gepredikt. Paulus was een tijdgenoot van Jezus maar geraakte pas na diens dood in de ban van zijn leer. Oorspronkelijk was hij immers opgeleid om joods schriftgeleerde te worden maar na de steniging van de eerste dissidente, christelijke martelaar Stefanus rezen er bij de bijna-veertiger Paulus ernstige twijfels. Onderweg naar het Syrische Damascus kreeg hij zekerheid over de legitimiteit van een christelijke variant van het jodendom die hij na zijn bekering even vurig zou verdedigen als hij voordien met zijn joodse overtuigingen had gedaan.

Er bestaan nogal wat vooroordelen tegenover Paulus. Tijdens zijn vijfentwintigjarige zendingsleven wordt ook duidelijk dat hij veel joodser was dan meestal  wordt aangenomen. Het is pas na Paulus' marteldood onder Nero's bewind in 67 of 68 - Paulus was toen 73 of 74 jaar oud - dat Paulus via de christelijke propagandamachine een antijoodse reputatie kreeg aangemeten. Paulus werd opgeleid tot joods priester maar als farizeeër geraakt hij meer en meer in de ban van het christendom. De apostels van Jezus, met Petrus voorop, interpreteerden de leer van Jezus in een zeer joods kader en eisten dat nieuwe christenen zich lieten besnijden, zoals de joden, en zich hielden aan de strenge joodse spijswetten. Paulus sloot zich aan bij de nieuwlichters die van bekeerlingen geen joodse uiterlijke tekenen verwachten. Maar dat belette niet dat Paulus tijdens zijn missie steeds eerst in synagogen ging prediken en vervolgens pas voor een ruimer, niet-joods publiek. Zeker in steden, zoals Efeze, Athene en Rome, stootte hij vaak op weerstand vanwege de plaatselijke intellectuelen. Wat bazelt die praatjesmaker?, zeiden de Griekse omstaanders op de Atheense Grote Markt toen Paulus in zijn befaamde doordrammerige stijl het christendom verdedigde en het veelgodendom met de grond gelijk maakte. Zijn sceptische toehoorders lachten hem weg en meenden zelfs dat hij naast Jezus eveneens oreerde over een godin die Verrijzenis heette.

Paulus moest onderweg de kost verdienen als zeilen- en tentenmaker. Terwijl hij het nodige herstelwerk verrichtte en de klanten bij hem over de vloer kwamen, sprak hij hen dan ook terloops over zijn christelijke geloofsovertuiging. Daar kweekte hij zijn reputatie van apostel van de heidenen terwijl hij in het openbaar dikwijls het publiek tegen zich in het harnas joeg.