Wijsheid komt met de jaren, wat een stom gezegde!
Als je ouder wordt laat je lichaam het in veel opzichten afweten, ook die
grijze blubber in je kop verandert in klonters aangebrande havermoutpap. Je
kunt ermee leven, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Je geheugen wordt een
zeef vol grote gaten, herinneringen gaan steeds verder terug. Wat ik s morgens
heb gezegd ben ik s middags weer vergeten.
Als je ouder wordt ga je krimpen, geen idee waarom,
het zal wel een reden hebben. Lastig in de supermarkt als je van het bovenste
schap iets nodig hebt. Mijn broekspijpen moet ik omslaan wil ik niet op mijn gezicht
vallen. Vroeger keek ik op mensen neer, nu kijk ik tegen ze op. Klein zijn
heeft ook een voordeel, na je dood pas je gemakkelijker in een kist of urn.
Misschien is dat wel de reden dat moeder natuur mij laat krimpen.
En dan die verdomde kou! Oudere mensen kunnen daar
niet tegen. De winter zette vorig jaar november in en wilde maar van geen
wijken weten. Mijn hele pensioen dwarrelt als rook door de schoorsteen. Waarom
krijgen ouderen niet net als Eskimos sorry, je mag een Eskimo geen Eskimo
meer noemen, je moet hen met Inuit betitelen, geen idee waarom geen laag vet
onder de huid? Bij tien graden onder nul
gaat een Inuit een stukje zwemmen, dat vindt hij het bloedheet.
Wijsheid komt met de jaren.
07-10-2014 om 09:31 geschreven door carlo claes 
|