VRIJDAG 7 OKTOBER > 20u > Karmelietenkerk > Ezelstraat 28
Vagantes Morborum & Cantores
Religieuze romantiek in Duitsland en Engeland
In de intieme sfeer van de Karmelietenkerk worden twee naties met een rijk cultureel verleden naast elkaar geplaatst. De 19e- en 20e-eeuwse religieuze muziek uit beide landen varieert van verstilling tot verscheuring, van vastgehouden expressie tot grootse verheerlijking. Vagantes Morborum en Cantores laten in dit openingsconcert de Duitse en Engelse geestelijke romantiek in al haar facetten weerklinken.
ZATERDAG 8 OKTOBER > 20u > Karmelietenkerk > Ezelstraat 28
Bladelin-ensemble & Scola Gregoriana Brugensis
Orient & Occident
Een dialoog tussen de oorspronkelijke gregoriaanse monodie en de zeer sobere, diepreligieus en Russisch-orthodox geïnspireerde muziek van John Tavener (°1944), een versmelting van de vroegst genoteerde eenstemmige muziek uit het Westen en de mystiek geïnspireerde meerstemmige hedendaagse muziek met Oosterse invloed.
ZATERDAG 15 OKTOBER > 20u > Sint-Jacobskerk > Sint-Jacobsplein 1
Collegium de Dunis & Anima Vocalis
Cori Spezzati: Psalmzettingen van de 15de tot de 17de eeuw
Opgesteld op twee podia in de schitterende akoestiek van de Sint-Jacobskerk brengen de uitvoerders een boeiende selectie uit het rijke repertoire van 3 eeuwen psalmzettingen. Hoogtepunt van het programma zijn de uitvoering van een aantal dubbelkorige composities van Adriaan Willaert, Giovanni Pierluigi da Palestrina en Heinrich Schütz.
Het koor Collegium de Dunis en het vocaal ensemble Anima Vocalis brengen naar aanleiding van het koorfestival 2011 een gezamenlijk programma met koormuziek uit de 15de tot 17de eeuw, gebaseerd op psalmteksten uit het Oude Testament. De titel Cori Spezzati (gesplitste koren) verwijst naar Venetië, waar in de tweede helft van de 16de eeuw twee of meerdere koren tegenover elkaar werden opgesteld om afwisselend of samen te zingen. Deze techniek werd na Italië ook toegepast in Duitsland in de late Renaissance en de vroege Barok.
Doorheen het programma komen zowel Latijnse als Duitse psalmvertalingen aan bod. In het eerste deel werden psalmen gekozen die verdriet en rouw uitdrukken, terwijl het tweede deel lof- en jubelpsalmen bevat. Hoogtepunt in het programma zijn de uitvoering van een aantal dubbelkorige composities van Adriaan Willaert, Giovanni Pierluigi da Palestrina en Heinrich Schütz.
De concerttitel Cori Spezzati (gesplitste koren) verwijst naar een gebruik uit Venetië. In de tweede helft van de 16de eeuw werden twee of meer koren er tegenover elkaar opgesteld. Dan zongen ze afwisselend of samen. Deze techniek werd in de late renaissance en de vroege barok ook toegepast in Duitsland.
Anima Vocalis zingt onder leiding van Reinhard Andries, Collegium de Dunis onder leiding van Ignace Thevelein.
Tickets 10 - Sint Jacobskerk Brugge za. 15 oktober 20.00 uur
Paus Benedictus XVI heeft ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van het Pauselijk Instituut voor Gewijde Muziek het belang van het gregoriaans voor de eredienst benadrukt. Dat doet hij in een gepubliceerde brief aan de grootkanselier van het Instituut, de Poolse kardinaal Zenon Grocholewski.
Hoogste vorm In zijn brief benadrukt de paus het primaat van het gregoriaans in de Romeinse ritus. Het gregoriaans is volgens de paus de hoogste vorm van gewijde muziek. Benedictus XVI stelt dat juist deze gezangen geschikt zijn om God te verheerlijken en de gelovigen te heiligen. Ook andere stijlen, zoals de polyfonie, kunnen deze functie volgens de paus vervullen. Het is dan ook belangrijk dat de locale kerken beschikken over een schola cantorum, "vooral in de kathedralen", aldus de Heilige Vader.
Misverstand De paus betreurt het dat na het Tweede Vaticaans Concilie het gregoriaans ten onrechte door sommigen is beschouwd als iets uit een ver verleden en daarom ongeschikt voor de eredienst in de moderne tijd. De opvatting dat het gregoriaans een belemmering zou zijn voor de muzikale creativiteit en de liturgische deelname van de individuele gelovigen, berust volgens hem op een misverstand.
"We moeten ons echter steeds opnieuw de vraag stellen: wie is het eigenlijke subject van de Liturgie? Het antwoord is simpel: de Kerk. Het is niet het individu of de groep die de Liturgie celebreert, maar het is op de eerste plaats een handeling van God doorheen de Kerk, die haar geschiedenis heeft, haar rijke traditie en haar creativiteit", schrijft Benedictus XVI.
Op 27 september 1590 stierf paus Urbanus VII aan malaria. Daarmee kreeg hij de triestige eerste plaats in de lijst van de kortste pontificaten: hij was 13 dagen paus geweest. Urbanus VII was de eerste machthebber die tabaksverbod in publieke ruimtes invoerde. Hij dreigde iedereen te excommuniceren die, hetzij in de zuilengalerij, hetzij in de kerk zelf tabak gebruikte (pijptabak zowel als snuif- of pruimtabak). Eigenlijk had er nog een "betere" paus op de eerste plaats kunnen staan. Paus Stephanus (II) heeft slechts twee dagen geleefd nadat hij 23 maart 752 tot paus was verkozen. Hij stierf echter nog voor hij kon worden ingehuldigd en werd in 1962 door de Vaticaanse historici van de officiële lijst afgevoerd. Nog zo een paus die het niet lang volhield was Marcellus II. 22 dagen duurde zijn pontificaat. Zijn naam is echter toch de geschiedenis ingegaan. Palestrina zou namelijk ter zijner ere de Missa Papae Marcelli gecomponeerd hebben.
Voor diegenen van KORILE die hun mail maar af en toe eens open doen, en voor de andere nieuwsgierige bezoekers: het programma dat KORILE uitvoert op 15 oktober in de Sint Janskerk in Mechelen:
Plagen is om liefde vragen. De plaagstootjes van een buitenmens die de Borgerhoutenaars en bij uitbreiding de Antwerpenaars al eens moeten ondergaan van hun dirigent, werden gisteren op weergaloze wijze gepareerd door stadsgids Jos die een stel leden van Musica ad Nives op sleeptouw nam om Antwerpen anders te bekijken. De waarheid dat je in een wereldstad niet mag vergeten omhoog te kijken, werd nog maar eens geïllustreerd bij het kijken naar de Lieve Vrouwe-beelden die de Antwerpse straten, pleinen en gebouwen sieren. Het werd een boeiende namiddag onder een stralende zon, waarbij ik het warme, godsvruchtige Antwerpen ontdekte en heel wat bijleerde over leerlingen van de academie die beelden afleverden of restaureerden, over Italiaanse genootschappen die eenzaam waren in Antwerpen, over Frans Hals die emigreerde, over evangelisten die uitgebeeld werden, over de soorten Maria's die de hoeken van straten versieren.
Eventjes in de picture zetten een uitstekend organist en clavecimbelspeler van Sint-Niklaas : Christophe Burssens, organist-titularis aan de Sint-Jozefkerk van Tereken (Sint-niklaas).
Christophe Bursens werd in 1973 in Temse geboren. Zijn eerste muzikale opleiding volgde hij aan de muziekacademies van Sint-Niklaas en Bornem (orgel bij Jan Van Landegem), waar hij de regeringsmedaille behaalde met grootste onderscheiding. Hij werd laureaat van de Nationale Muziekwedstrijd ("Pro Civitate"). Hij behaalde na een driejarige studie aan het Lemmensinstituut, in 2002, het diploma "Meester in de Muziek", voor het instrument klavecimbel (bij Kris Verhelst). Naast de vele masterclasses in Leuven en Amsterdam, volgde Christophe specialisatie-cursussen bij Jos Van Immerseel (Antwerpen 1999, 2002, 2003), Jan Willem Janssen (Nederland), Jean Boyer (Frankrijk) en Martin Haselböck (Oostenrijk). Hij gaf reeds les aan de academies van Ronse, Vilvoorde, Wuustwezel, Baarle-Hertog en Sint-Niklaas. Momenteel is hij klavecimbelleraar en begeleider aan de academie van Wijnegem en leraar begeleidingspraktijk, muziekgeschiedenis en AMC aan de academie van Meise. Als begeleider en continuospeler werkte Christophe reeds mee met verschillende ensembles en koren, o.a. voor radio en televisie. Als concerterend musicus trad Christophe Bursens reeds verschillende malen op in binnen- en buitenland : Nederland, Duitsland, Oostenrijk en Rome (o.a. St-Pietersbasiliek). In october 2005 werd Christophe laureaat van de bekende Sweelinck-orgelwedstrijd in Amsterdam. Christophe was vanaf het najaar van 2002 tot en met het Vivaldi Concert op 15 October 2006 dirigent van Fiori Musicali.
Op 23 september 1872 maakte de Russische pianist en ook een beetje componist Anton Rubinstein zijn debuut in New York. Rellstan noemde hem de "Hercules van het klavier". Maar je kan nog zo beroemd zijn, enig relativeringsvermogen kan nooit kwaad. Rubinstein had aan de lijve ondervonden dat het beroep van onafhankelijk vrij musicus niet altijd au sérieux werd genomen. Toen hij biechten, vroeg men hem zijn naam en beroep, omdat de orthodoxe diaken die gegevens toen in een groot boek diende te noteren. "Rubinstein, kunstenaar" was zijn antwoord. "Werkt u dan voor het theater?", werd hem gevraagd. "Nee, gewoon kunstenaar". "Dan geeft u les aan een instituut?". "Ne, ik ben kunstenaar". "O, ik snap het, u bent ergens in dienst van iemand?". "Nee, ik ben musicus". "Ja maar, hoe moeten we dat noteren in ons boek?". Dat surrealistisch gesprek ging minutenlang door tot de diaken plots het licht zag en vroeg wat Rubinsteins vader deed. "Koopman? Goed, dan noteren we : Rubinstein, zoon van een koopman.".
Sinds een paar weken mag ik een derde koor leiden, zodat er een mooie driehoek ontstaat tussen Zeizate, Leest en Borgerhout. De nieuwsgierigen onder jullie in KORILE en Musica ad Nives willen blijkbaar wat meer weten over Het gemengd koor Ter Looveren uit Zelzate. En vermits nieuwsgierigheid dient om bevredigd te worden:
In 1966 bracht Willy Meuleman enkele mensen samen om de mogelijkheid te bespreken een zangkoor op te richten in Zelzate. De nieuwe groep kreeg de naam 'Ter Looveren' en werd ontleend aan een stukje streekgeschiedenis. Rond 1636 heerste de heerlijkheid Ter Looveren over het toenmalige Zelzate. Nu nog bestaat daar een overblijfsel van, door de bevolking beter gekend als 'Het Kasteelken'.
In de 45 jaren van zijn bestaan meldde het koor zich 13 maal aan bij de Oost-Vlaamse Provinciale Zangtornooien. De eerste promotie naar eerste divisie kwam er in 1971, in 1983 behaalde Ter Looveren een hogere kwalificatie in de categorie uitmuntendheid die ze 8 jaar konden aanhouden. Gedurende deze periode ontplooide het koor een waaier aan activiteiten. Het repertorium ging van renaissance- over barok- en romantische tot hedendaagse koormuziek. In samenwerking met de Vlaamse Federatie van Jonge Koren (VFJK) verzorgde het koor tal van concerten. Het concerteerde ook regelmatig onder leiding van bekende gastdirigenten zoals Johan Duyck, Johan Van Bouwelen en Jos Van den Borre.
Anton Vekeman leidde 32 jaar lang het koor. Na zijn afscheid in 1998 kwam er - zoals op bepaalde momenten in de Romeinse geschiedenis - een moeilijke tijd. Vier dirigenten volgden mekaar in snel tempo op. Iets rustiger werd het vanaf 2000 met dirigent Philip Pieters, 2003 Johan Meersman en vanaf 2009 Phil Peeters en Jenny Melkebeek. En dus nu uw dienaar.
Op zondag 23 oktober (10.30 u in het gemeentehuis van Zelzate) geven een aperitiefconcert i.s.m. het ensemble van de familie Van den Fonteyne. In 2012 werken we mee aan een project met verschillende koren waarbij de Kroningsmis van Mozart en het Gloria van Vivaldi geprogrammeerd staan. Hou alvast 2 juni 2012 vrij.
Het zal een vluggertje worden vandaag. Woensdag is de dag van het taxibedrijf voor vake: Kaat naar de academie voor animatiefilm. Billie doe aan rope skipping (ken je dat?), en Finn moet nog naar de voetbaltraining. Dan vlug eten en een keertje gaan vergaderen in Ertvelde met de verenigde koren die Vivaldi en Mozart voorbereiden.
Toch twee kleine berichtjes:
*KORILE mocht gisteren een nieuwe jonge alt begroeten: van harte welkom JULIA, we hopen dat je je gauw thuis voelt bij ons * Musica ad Nives: niet vergeten je bundel mee te brengen van "Zingen tot morgenvroeg.
Heb ik me daar toch Pepita niet teruggevonden in de onderste schuif? Het arme kind was natuurlijk al wat grijs geworden en voelde zich zwaar verwaarloosd. Maar nu mag ze er terug uit en komt ze op het programma van KORILE. Met veel lippenwerk, al dansend de madrilena en de mazurka. Het is zo een van die werkjes van ene Müller die het publiek blij kan maken, en die een koor lekker op de proef stelt. Ik vond wel een versie op youtube, maar die lijkt echter nergens op, al hebben ook de uitvoerders, na een geslaagde verkrachting van de oorspronkelijke muziek, er toch duidelijk plezier in.
In tegenstelling met de sombere berichten van de weermannen en weervrouwen ging UIT zonder uitlaat gisteren onder en stralende hemel door in Mechelen. En een verschil met vorig jaar: er waren toeschouwers en luisteraars op de binnenplaats van het stadhuis (binnenplaats die bovendien akoestisch dankbaarder was) voor KORILE dat een luchtige, puike voorstelling gaf van zijn mogelijkheden. Iedereen die onseen beetje volgt zal merken dat wij een volwassen koor geworden zijn. De avonturen om uit Mechelen te geraken waren achteraf de spannende noot. Eerst uit een parking geraken waarvan de uitgang geblokkeerd was omwille van de autovrije zondag, dan onder escorte van (heel vriendelijke) agenten op hun fiets door het volk geraken, allemaal dingen die de pret niet konden bederven.
Volgende dinsdag verdelen we onze aandacht over een nieuwe mis (eens zien hoe vlug we die onder de knie krijgen tegen ons bezoek aan de Sint Janskerk) en enkele populaire oldtimers.
Ondertussen wordt oktober een maand waarin zowel Ter Looveren als Musica ad Nives hun beste mooie beentjes kunnen voorzetten, met respectievelijk de ziekendag en een aperitiefconcert.
Tot nu toe werd nooit een rechtstreeks verband tussen aanwezigheid van continue stress en kanker aangetoond, maar alleen vermoed. Amerikaanse onderzoekers hebben nu ontdekt dat een hormoon dat bij stress veel wordt aangemaakt, adrenaline, het afsterven van kankercellen in de prostaat en borst tegengaat.
Het onderzoeksteam werd aangevoerd door G. Kulik, een bioloog. Hij stelt dat onderzoeken onder grote groepen mensen nooit eenduidige resultaten hebben opgeleverd. Daarom stelde hij zich voor zijn onderzoek de directe vragen: is er samenhang tussen stress en kanker en zo ja, hoe werkt het mechanisme dan op cellulair niveau?
Adrenaline komt in grote hoeveelheden vrij, met name bij angst en stress, en komt verhoogd aanwezig wanneer er sprake is van depressiviteit. Een eiwit (BAD) dat kankercellen doodt, werkt niet langer wanneer adrenaline aanwezig is. Beta-blockers blokkeren adrenaline en bij mannen die deze medicatie gebruiken tegen hoge bloeddruk komt minder prostaatkanker voor dan gemiddeld, zo stelt Kulik.
Het onderzoek van Kulik betekent veel voor de preventie van kanker, maar evengoed ook voor de behandeling ervan. Het is belangrijk voor mensen die gevoelig zijn voor stress om hen te leren om beter met stresserende situaties om te gaan. Nu kan ook worden gekeken langs welke wegen het mogelijk is om het effect van adrenaline te remmen.
Ik wil het allemaal best geloven, maar ik ben nog geen Cicero of Seneca. En filosofie was nooit mijn sterkste vak. Ik zal nog veel moeten leren.
"Wanneer één deur van het geluk zich sluit dan opent een andere zich. Maar meestal staren we zo lang naar de gesloten deur dat we de zojuist geopende niet zien." (Helen Keller)
"Het geluk is zo broos dat men, alleen reeds door erover te spreken, gevaar loopt het te verliezen." (Jules Lemaitre)
"Ik herinner me het geluk. Het was zo groot dat het pijn deed." Connie Palmen)
"Geluk is nodig voor het lichaam, verdriet ontwikkelt onze geestelijke kracht." (Marcel Proust)
Koormidweek (maandag-dinsdag) voor 55-plussers met koorervaring. Het grote succes van de vorige edities vraagt om een vervolg. Deze keer onder leiding van Marie-Claude Remy (Dinant). Thema: Liederen ter ere van Maria, door eeuwen heen.
Onder impuls van Vic Nees vond in 2009 voor het eerst Grijs gezongen plaats. De tweedaagse voor zangers, die een rijke koorcarrière achter zich hebben, bleek een schot in de roos! Na twee edities geeft Vic Nees de fakkel door aan Marie-Claude Rémy. Zij is, net als de doelgroep van Grijs gezongen, een muzikaal actieve senior. Zij was docente muziekgeschiedenis aan het Conservatorium van Bergen, en directrice van de Muziekacademie van Dinant. Ze dirigeert verschillende ensembles, waaronder het gemengd koor Spivaïmo en het dameskoor Fugato, en is al jaren actief medewerker van de Fédération chorale Wallonie-Bruxelles A Coeur Joie.
Marie-Claude Rémy stelde een interessant programma samen van Gezangen ter ere van Maria, door de eeuwen en over de grenzen heen.
Lokatie De historische Oude Abdij te Drongen. Op maandag 14 november ontvangen u we vanaf 10 uur, op dinsdag 15 november is er een toonmoment om 16 uur.
Doelgroep seniore zangers mét koorervaring
Prijs 93 (leden Koor&Stem), 98 (niet-leden). Dit omvat cursus, logies en volpension (lakens/ dekbedovertrek meebrengen, er is een donsdeken). 73, leden; 78, niet-leden, voor cursus en maaltijden. Inschrijven vóór 25 oktober (zie website Koor & Stem OF contacteer mij)
Mensen hebben de gewoonte om aandacht te hebben voor fouten. Wat goed gedaan wordt vergeten we maar al te vaak, of we vinden het vanzelfsprekend. Ik heb de pretentie om een betje muzikant te zijn, dat wil zeggen : een mens in het kwadraat. Dus doe ik vandaag eens extra mijn best en geef een dikke duim aan KORILE. Niet alleen was er gisteren een fantastische goede aandacht tijdens de repetitie, maar bovendien waren (op één na - met een serieus excuus) alle leden op de repetitie aanwezig. Je zal gemerkt hebben dat de repetitie dan gewoon op wieltjes kan lopen. Proficiat hoor! en ... high five.
*Gounod: Messe de Sainte Cécile o.l.v. Laurent Gendre (Zwitserland) : slotconcert op vr. 3 aug.
* Invitation to Baltic Song Celebrations o.l.v. Ints Teterovskis (Letland): slotconcert op za. 4 aug.
* Sacred romantic sound o.l.v. Florian Helgath (Denemarken) : slotconcert op do. 2 aug.
* Polychorality o.l.v. Marco Berrini (Italie), Marco de Paz (Spanje) en Maike Bühle (Denemarken)
Wie voor 30 november inschrijft, heeft de garantie dat hij/zij zeker kan deelnemen aan één van de drie ateliers die je als keuze opgegeven hebt. Ik zorg voor de inschrijvingen, als je mij tenminste contacteert. De kostprijs is echter niet van de poes: 815 euro (verblijf in hotel) of 545 euro (verblijf in gastgezinnen) reiskosten niet inbegrepen.
In de afgelopen jaren hebben we gemerkt dat de kwaliteit van het zingen sterk beïnvloed wordt door de wisselende aanwezigheid van de leden tijdens zowel optredens als repetities. Lid zijn van een koor, is hetzelfde als lid zijn van een sportvereniging. Met elkaar hebben we een doel. Dit doel willen we samen verwezenlijken. Voor dit doel moeten we met elkaar oefenen. Repetities en concerten horen bij elkaar en zijn nodig om te volgen/aanwezig bij te zijn. Iedereen is welkom, ook al is zingen misschien niet eens je grootste talent. Wij weten namelijk dat we met de werkwijze die we in onze koren hanteren, prachtige dingen kunnen neerzetten. Hierbij is het repeteren en oefenen belangrijker dan het niveau van je talenten. Sterker nog, dat niveau ontwikkelt zich door het frequent aanwezig zijn.
Het bijhouden van een aanwezigheidslijst kan daarbij helpen.
Vandaag vier Arvo Pärt zijn 76e verjaardag. Deze Estse componist, die sinds 1981 in Berlijn woont, is één van de grote schrijvers voor koor van het einde van de 20e eeuw. Vaak wordt hij ingedeeld bij de zgn. God Squad, "de brigade van God", de benaming voor een groep christelijke 20e-eeuwse minimalistische componisten. Zij volgden niet langer de weg van de avantgarde met zijn zeer gesystematiseerde procedures. De werken van de God Squad worden gekenmerkt door grote emoties en hebben vaak diepe religieuze wortels. Hun muziek kwam op sinds de jaren vanaf 1970. Andere grote namen, die al evenmin op het koorrepertoire mogen ontbreken zijn Kohn Tavener en de Pool Henryk Gorecki.
De bekroning van Mozarts sacrale werken is te vinden bij de stukken die hij niet in kerkelijke opdracht schreef: de Krönungsmesse KV 317, het Münchense Kyrie KV 341 en de beide beroemdst geworden geestelijke werken: de Große Messe KV 427 en het onvoltooide Requiem KV 626.
In deze werken heft Mozart de geestelijke stromingen uit zijn tijd verwerkt en verwerkt tot iets heel persoonlijks. Daarmee toonde hij zich niet alleen een voltooier, maar ook een vernieuwer. Van deze werken werd de Krönungsmesse nog geschreven in de Salzburgse tijd waarin aartsbisschop Hieronymus Colloredo nog wel dicteerde dat de muziek nooit de verstaanbaarheid van de tekst mocht domineren.
De Mis in C, Mozarts laatste in dit genre voor Salzburg, ontleent zijn bijnaam hetzij aan de jaarlijkse kroning van een genadebeeld van de maagd Maria uit de landelijke omgeving van de bedevaartkerk Maria Plain bij Salzburg dat mogelijk wonderen verrichtte, hetzij aan het feit dat het onder leiding van Salieri werd uitgevoerd bij de kroningsplechtigheid van Leopold II in Praag in 1791, twaalf jaar nadat het werk was geschreven.
Het is een vrij korte mis, maar zij klinkt groots. Meteen al in het Kyrie wordt die indruk van grootsheid, van pracht en praal gewekt dankzij de inzet van het koper: twee hoorns, twee trompetten en drie trombones. Veel van de koorgedeelten is homofonisch waardoor ze met alle vier de partijen in dezelfde ritmische waarden een heel direct en pakkend karakter krijgen. Het mooist blijkt dit in het Gloria.
De sologedeelten zijn wat complexer van opzet en neigen meer daar de operastijl, culminerend in het Agnus Dei voor de sopraan dat zo de intense felheid van een liefdeslied krijgt.
Heb jij een probleem met discipline? Je wilt iets wel doen, maar het lukt maar niet om het vol te houden of je ertoe te zetten. Je wilt jezelf ergens in trainen, maar het komt er maar niet van. Of, zoals je moeder vroeger zei: "Als je maar een beetje beter je best doet!"Maar de oplossing voor dat probleem ligt net iets ingewikkelder.
> Hoe gemotiveerd ben je?
Het vreemde aan het hameren op discipline is, dat het nauwelijks rekening houdt met motivatie. Het Nederlandse woord motivatie komt van het Latijnse woord 'movere', wat 'bewegen' betekent. Motivatie zet je in beweging. Als je ergens voor gemotiveerd bent, ga je ermee aan de slag. Misschien dat je dan nog wat discipline of doorzettingsvermogen nodig hebt voor de vervelende of langdurige delen. Maar dan weet je tenminste waar je het voor doet.
> Discipline op zich
Discipline is prima, als het maar niet op zichzelf staat. Pas als discipline aan de hand loopt van motivatie wordt het enigszins menselijk. Dan kan het nuttig zijn, voor korte tijd, om je even over een dood punt heen te helpen.
Stel dat je puur op discipline iets wilt doen en dat dat toch niet lukt. Wat gebeurt er dan? Werkt dat lekker? Je bent jezelf toch vooral aan het beschuldigen. "Ongedisciplineerd lui varken!" tegen iemand roepen is niet de meest logische of effectieve manier om die ander in beweging te krijgen. Maar ook bij jezelf werkt dat waarschijnlijk niet handig.
> Puur en ongezoet
Met pure, onversneden discipline roep je vooral weerstand op. Iets wat je moet doen, zonder dat je het belang ervan inziet. Hard werken aan iets, zonder enig beeld van het resultaat wat je probeert te behalen. Dat haalt de smaak eruit. Het haalt het leven uit je leven.
Als dirigent moet je veel kunnen. Het functioneren van een dirgent is een combinatie van technische capaciteiten, muzikale intuïtie, , intellectuele bagage, persoonlijke karaktereigenschappen, sociale en communicatieve vaardigheden en leiderschapskwaliteiten. Zet dat alles maar eens in op het juiste moment en in de juiste proportie! In de literatuur over dirigeren is maar weinig geschreven over het structureren van het repetitieproces en over de didactische vaardigheden van de dirigent. Het werkje Doen en Laten van de hand van Hans Noyens en Fokko Oldenhuis voorziet daarin. Het is speciaal bedoeld voor de koordirigent, maar veel van wxat beschreven is, kan door elke dirigent toegepast worden. Het is goed om even de intuïtie die elke dirigent wel heeft ook eens te objectiveren.
Eén van de wijze bassen van KORILE bracht mij gisteren in herinnering dat tot 10 tellen soms kan helpen, als het allemaal eens teveel wordt. Het is in elk geval een betere raad dan op je tong bijten; want dat kan flink pijn doen. En af en toe moet je misschien laten zien dat tot 100 tellen ook al geen kwaad kan. Dit gezegd zijnde kom ik nog eens terug op de kern van de zaak. Ik begrijp wel dat er in het leven nog iets anders is dan een koorrepetitie. Maar - zoals ik al dikwijls schreef - lid zijn van een koor is een engagement. Sommigen hebben wat meer tijd nodig dan anderen om iets aan te leren, terwijl anderen dan weer zouden willen dat het allemaal wat vlugger vooruit gaat. Als je echter de solidariteit niet kan opbrengen om de groep vooruit te helpen, maar denkt dat het voldoende is, dat je maar eens - volgens je eigen zinnetje - kan komen en gaan, dan ben je eigenlijk geen koorlid. Het enige wat je dan doet is op een hautaine manier aan de andere koorleden zeggen dat jij beter bent dan zij. Op een uitvoering blijkt dan weliswaar dat je, als gelegenheidsbezoeker, toch net even buiten de lijntjes kleurt. Dat geeft dan weer ergernis bij anderen, en daarmee is de vicieuze cirkel rond. Als dirigent ben ik niet van plan op dat vlak nog langer toe te geven. Anders worden alleen maar de trouwe leden gestraft.
Gisterenavond kennismaking met het kamerkoor Ter Looveren uit Zelzate. Een leuke groep met een zwaar programma voor de boeg. Op 23 oktober een aperitiefconcert in het kader van Zelzate's cultuurmaand. Ondertussen een volwaardig programma voorbereiden voor mogelijke uitvaartdiensten, en dan werken aan een koorproject met het Samankoor om de Kroningsmis van Mozart en het Gloria van Vivaldi te brengen in 2012. Dat maakt nu drie koren, met elk hun eigenheid, maar telkens weer een klein feestje om met hen te repeteren.
De koordag van gisteren bracht een hernieuwde kennismaking met respectievelijk de zangers van KORILE en Musica ad Nives. Vroeg was het alleszins verzamelen geblazen: berichten over overslapen deelnemers konden de pret niet bederven. Evenmin was de regen een beletsel voor de partners die de streek zouden verkennen, zij het dat zij in de voormiddag wanhopig achter het vertrekpunt van hun trappistenroute moesten zoeken bij het nuttigen van een "drankje". Van onze kant gingen wij aan de slag met Rachmaninoff: Bohorodeste Devo lukte na anderhalf uur heel aardig. Dat zou wel wat anders worden in de namiddag met Tjebe Poëm, het werd zwoegen en zweten, maar de kennismaking was alleszins geslaagd. Archer en Gevaert werden onder handen genomen en gereed gemaakt om uitgevoerd te worden. De afwezigen (zij hadden meer dan ongelijk) zullen hard moeten werken om dit allemaal bij te benen.
Vanmiddag eventjes naar een receptie geweest n.a.v. de pensionering van Jos Sterckx, personeelschef van één van de grote bedrijven in Sint-Niklaas, en ondervoorzitter van RESOC-SERR. Ik word dan natuurlijk in de (grote) hoek van de wat oudere aanwezigen gedrongen bij mensen die ik in mijn beroepsleven gekend heb. Sommigen hebben promotie gemaakt (directeur van de VDAB), anderen hebben aan jobhopping gedaan (van directeur van de Kamer van Koophandel naar volksvertegenwoordiger), nog anderen beginnen ook aan hun pensioen te denken. En de vraag die steevast terugkeert is dan: "weet je wel wat gedaan?". Als ik dan vertel dat het zwarte gat mijn pad niet gekruist heeft en dat ik nog actief mag zijn in drie (!!!) zangkoren, dan zie je een stukje verwondering of zou ik zeggen BEwondering. Druk baasje? Misschien, maar vooral een gelukkig baasje.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
