Zoo daar ooit een blomke groeide over t graf waarin gij ligt, of het nog zoo schoone bloeide: zuiver als het zonnelicht, blank gelijk een lelie blank is, vonklende als een roozenhert, needrig als de needre ranke is van de winde daar m' op terdt, riekend, vol van honing, ende geren van de bie bezocht, nog en waar t, voor die u kende, geen dat u gelijken mocht!
Ik krijg gemiddeld 2 à 3 uitnodigingen voor concerten per dag in mijn mailbox. Opvallend toch hoe vaak er teruggegrepen wordt naar de zgn. evergreens die weliswaar onverslijtbaar blijken te zijn en dus maar geprogrammeerd worden maar die in de uitvoering alleen maar subtoppers blijken te zijn: Mozart, Bach, of recenter Rutter en andere zitten vaak niet te wachten op de zoveelste uitvoering die het argeloze publiek dan wel blij maakt maar niet niveau halen dat onze verwende oren eigenlijk verwachten. Als zanger is het natuurlijk een kick om mee te werken aan een stuk dat de wereld beroerd heeft en ik gun het dan ook elkeen.
Veel boeiender kunnen kleine onopgemerkte concertjes zijn, vaak door amateurs of semi-professionele ensembles die het aandurven om de begane paden te verlaten. Zo berichtte ik al over het uitvoeren van Karl Jenkins. En deze namiddag heb ik genoten van het Kamerkoor Hulst o.l.v. Jo Ivens, dat naast de renaissance ook het lef hadden om (na duidelijk serieus studiewerk) o.m. Britten, Poulenc, Hindemith; Elgar en Bartok te brengen. In 't Frans zeggen ze: "il faut le faire".
Bij het Davidsfonds verscheen een boeiend werkje van de hand van emeritus prof. Jan De Queker, reumatoloog onder de titel "Bij de dokter". Beroemdheden zijn de nieuwe goden van vandaag. Hun sterrenstatus geeft heniets onaantastbaar, maar toch ontsnappen zij niet aan allehande ziektes. Duqueker ging graven in de medische dossiers van 33 bekende personen. Hij laat ons binnengluren in de dokterspraktijk en spit ondertussen heel wat boven over illustere figuren: Fréderic Chopin zou mucoviscidose gehad hebben, Edith Piaf was een aantal jaren blind, Georg Friedrich Händel kreeg ongetwijfeld zijn beroertes door het luxueuse leven. Maar evengoed worden er hypothesen geformuleerd over de heilige Theresa van Avila, Karel V of krijgen we een omstandig relaas rond François Mitterand. De dood is deel van het leven.
Mijn vader was een stille man, die de eerste 38 jaar van zijn leven ongetrouwd bleef en bij zijn moeder woonde. Terwijl zijn zus in Luik ging werken in een juwelenwinkel, ging hij alle dagen plichtsgetrouw naar de kolenmijn van Beringen om zich te verdiepen in de cijfers (tot na de komma) over de dagelijkse verkoop - hij was er "chef de vente". Twee passies verstoorden de overigens dagelijkse sleur: zijn jaarlijkse reis naar Lourdes en ... de sporadische bezoeken aan de opera, met name als er Faust van Gounod werd opgevoerd. De eerste keer dat ik met Faust kennismaakte was niet de zondagmiddag in het opera- en belcantoprogramma op de radio, maar in het album van Kuifje "De juwelen van Bianca Castafiore". Eén van de hoofdrollen is voor de operazangeres Castafiore die beroemd is geworden met de aria "Ah, ik lach". Iedereen vlucht in het boek steeds naar alle kanten op als ze begint te zingen, terwijl glazen en ruiten sneuvelen. Dankzij Kuifje werd ik nieuwsgierig naar de opera.
Ik heb vannacht in mijn bed liggen bedenken hoe een groep koorleden een echte afspiegeling zijn van de maatschappij. Je hebt er mensen die ziek worden, soms een akkevietje, soms ernstig of levensbedreigend. Anderen moeten plots voor een zieke vrouw of man zorgen. Dan zijn er weer die zich eenzaam voelen of een verdriet te verwerken hebben. Of ze gaan op reis naar het andere eind van de wereld (daarben ik dan weer wat jaloers op). Er worden kleinkinderen geboren, er sterven ouders. En met dat alles leef je een beetje mee, want een koor kan, als het goed zit, een echte vriendenkring worden.
Het is altijd leuk als een koor weet wat de tekst is die zij debiteren. Sinds Monteverdi en co. Is de tekst opnieuw belangrijk geworden. Laat mij dus vandaag maar het verhaaltje vertellen van de twee gansjes.
Zij was een leuk klein gansje en hij was een vrolijke jong gans.
En ik hou zo veel van jou zei hij. En ik hou ook van jou zei zij.
Maar helaas moeten wij scheiden fluisterde hij want ik wil de wijde wereld zien.
Maar liefste, wees niet bang, volgend jaar kom ik terug en maak je tot mijn kleine bruid.
Toen brak de morgen van Sint Michaelsdag aan en hij kwam terug naar huis.
Hij ontmoette de moeder van zijn geliefde, die bittere tranen stortte.
Te laat ben je gekomen fluisterde ze ze hebben je lief meegenomen.
Ze zal nooit je bruid worden, want vandaag wordt zij gebraden.
Daarop ging hij naar de boerderij.
Waar is mijn lief? zei hij. Maar de vrouw van de boer wette haar mes
En sneed zijn kleine hoofdje er af.
Zij serveerde hem samen met zijn liefje in een grote diepe schotel.
En zo, al waren ze dan in het leven gescheiden, in de dood lagen zij naast elkaar.
Er zijn nog verwoede fans van het Franse chanson, al moet ik toegeven dat hun aantal vermindert. In mijn jonge jaren kon je geen studentencafé binnenkomen of Brassens, Brel, Aznavour, ... en andere Gilbert Bécauds kwamen uit de jukebox. Jaja, in die tijd betaalde je ervoor om eindeloos te luisteren naar Nathalie. Vandaag herdenken wij de geboortedag van Gilbert Bécaud, "monsieur 100.000 volt", naam die je dadelijk begrijpt als je één van zijn optredens gezien hebt. Zijn energie lijkt onuitputtelijk. Die had hij dan ook meer dan nodig wanneer einde jaren negentig bleek dat hij kanker had. Toch bleef hij doorgaan met het maken van nieuwe opnames. In 2001 overleed hij op zijn woonboot in Parijs, en in 2002 zorgde zijn zoon Gaya nog voor een posthume cd, waarin uiteindelijk toch te horen is hoe de stem van Bécaud lijdt onder de ziekte. Maar kom nu maar mee naar het Rode Plein in Moskou, en droom nog een keer van de mooie Russische gids.
Speciaal voor de klavecimbelliefhebbers geef ik hier de uitnodiging weer die ik van Christophe Burssens ontving:
Graag nodig ik u uit naar een uitzonderlijk concert. Zaterdag 29 oktober wordt in de OLV kerk te Melsele om 20.00 uur het nieuw klavecimbel ingespeeld. Dit uitzonderlijk instrument volledig met de hand vervaardigd door Marc Ducornet in Parijs, en vorig jaar aangekocht door de gemeente, zal op feestelijke wijze zijn intrede doen in de academie. De academie heeft momenteel 6 leerlingen klavecimbel en we zijn overtuigd dat dit prachtig instrument zal zorgen voor een nieuwe boost.
Het concertprogramma is eveneens iets om naar uit te kijken. Klapstuk wordt het zelden uitgevoerde concerto van Bach-Vivaldi voor maar liefst . 4 klavecimbels en strijkorkest. Een monument van een werk. Het strijkorkest & koor van de academie halen alles uit de kast met de humoristische cantate Der Schulmeister van Telemann en het prachtige hoboconcerto van Cimarosa.
In de uitzending van Klara vanavond om 18.00 u komt Peter Pieters uitgebreid commentaar geven bij het Concerto voor orgel en orkest opus 52 van Flor Peeters: een schitterend modern concerto van mijn voormalige leermeester. De versie die we hier horen is er een met het Vlaams Radio-orkest o.l.v. Yoel Levi en aan het orgel Peeter Pieters, titularis-organist in de Sint Rombautskathdraal in Mechelen.
Vandaag zoeken we het eens niet in de muziek, maar in de geschiedenis. Op 21 oktober 1805 stierf de Engelse admiraal Lord Horatio Nelson, de belangrijkste opponent van Napoleon Bonaparte ter zee. Maar hij was ook diegene die de suprematie van Engeland over de wereldzeeën definitief vestigde. Geheel ongehavend was hij niet uit de strijd gekomen: in 1794 verloor hij zijn rechteroog bij een gevecht in Corsica, zijn rechterarm werd verbrijzeld door een musketkogel toen hij in 1797 een galjoen van de Spaanse zilvervloot wilde buitmaken, hij liep malaria op door zijn verblijf in de Caraïbische zee en als zeeman was hij het merendeel van de tijd zeeziek.
In 1801 nam hij als vicecommandant deel aan de zeeslag bij Kopenhagen. Toen het er op leek dat de Denen aan de winnende hand waren, vertelde men Nelson dat het vlaggenschip van de Engelse vloot het bevel tot de aftocht had gegeven. Nelson zag echter nog een kans op de overwinning, nam zijn verrekijker en zette hem voor zijn blinde oog, waarna hij zei: ik zie geen signaal. Daarop liet hij de slag voortzetten die eindigde met een zege voor de Britse vloot.
Nelson is onder meer bekend van de slag om de Nijl en de slag bij Trafalgar, waar hij wel het leven liet aan boord van HMS Victory door gericht vuur van de Franse soldaten. Hij werd in de ruggengraat geraakt door een Franse kogel, werd benedendeks gedragen en overleed vier uur later, in de wetenschap dat hij de zeeslag gewonnen had.
Zijn populariteit in Engeland kan alleen maar vergeleken worden met een hedendaagse popster. Op een tientallen meters hoge zuil overkijkt hij thans Trafalgar Square in het hartje van Londen.
Ik heb ze gekend, dikwijls ontmoet. Een oude adelijke vrouw (of man), zittend in de zetel midden de herinneringen aan een vroegere tijd. Schilderijen van roemruchte voorvaderen aan de muur, verhalen over een luisterrijk verleden, ogen glinsterend bij het ophalen van de jeugdjaren. Nu het dekentje over de knieën, maar in het hart nog jong. Nostalgie naar betere jaren. Het is een beetje een metafoor van een ouder wordend koor dat een tijd geleden nog talrijk en enthousiast was, gekend en bekend, in staat tot grootse uitvoeringen. De herinnering wordt levendig gehouden, en nog steeds spreekt iets van de grandeur van weleer. Wat mij betreft, goed dat het verleden niet vergeten is: zaad voor een toekomst die zeker nog bestaat.
Sting is de artiestennaam van Gordon Sumner (° 2 oktober 1951)
Sumner is de oudste van vier kinderen. In het noordoosten van Groot-Brittannië was het leven niet gemakkelijk vanwege het harde klimaat en de economische depressie. De werkloosheid was er heel hoog en de redding van het gezin was het feit dat zijn vader een vaste baan had als melkboer. Sumner had een natuurlijke aanleg voor muziek. Op negenjarige leeftijd maakte hij zijn eerste songs en zijn eigen muziek op een oude gitaar van zijn oom. In 1966 kreeg hij van een vriend een zelfgemaakte basgitaar. Dit was zijn eerste kennismaking met dit instrument. In 1969 mocht hij gaan studeren aan een universiteit in de Midlands, maar dat hield hij slechts een maand vol. Na enkele baantjes in de bouw, als buschauffeur en zelfs als belastingontvanger, besloot hij in 1971 iets van zijn leven te maken en begon een opleiding tot leraar. Tijdens die opleiding speelde hij basgitaar bij een schoolrockbandje, Earthrise.
De bijnaam Sting kreeg hij bij het begin van zijn carrière toen hij als bassist regelmatig optrad in een zwart met geel gestreepte trui, die zijn vrienden deed denken aan een bij. Sindsdien gebruikt hij zijn echte naam alleen nog maar bij officiële gelegenheden.
Uiteraard werd hij in eerste instantie wereldwijd bekend als bassist en zanger van The Police.Toen in 1984 The Police uit elkaar ging was hij al volop bezig aan een solocarrière.
In oktober 2006 kwam een verrassende cd uit: Songs from the labyrinth, waarop deze toch pop- en jazzmuzikant een schitterende versie bracht van 16-eeuwse luitmuziek van John Dowland (1563-1626).
* Songs of the labyrinth : Deutsche Grammophon CD 170 3139
Tijdens het aperitiefconcert van Ter Looveren (zondag a.s. om 10.30 u. in het gemeentehuis van Zelzate) zullen we o.m. Fien Van den Fonteyne aan het werk zien en horen. Haar vioolklank is betoverend.
FIEN is geboren op 12 december 1989. Ze begon viool te spelen op 4-jarige leeftijd bij Sergio Rogier en volgde daarna achtereenvolgens les bij Lilya Umnova, Tatiana Samouil en Leonid Kerbel, haar huidige leraar. Fien studeert hiernaast ook aan het Koninklijk Conservatorium Brussel: eerste jaar Master in de muziek, bij Yossif Ivanov.
Fien werd verschillende keren laureaat op (inter)nationale wedstrijden in België (Jong-Tenuto, Jonge Solisten aan Zee en Dexia Classics) alsook in het buitenland. Zo behaalde zij in 2001 en 2002 1ère Médaille à l unanimité avec les félicitations du Jury op het internationale UFAM-concours te Parijs en kreeg zij de eerste prijs op het Fontys Concours voor Jong Muziek Talent te Tilburg (NL). Zij ontving daarbij ook een eervolle vermelding wegens beste uitvoering van het speciaal voor dit concours geschreven opgelegd werk.
In 2004 werd Fien geselecteerd door YoTaM, de VZW ter ondersteuning van jonge talentrijke musici en mocht een jaar later ook optreden met het Vlaams radio-orkest in De Bijloke te Gent.
Fien volgde masterclasses bij verschillende gerenomeerde muzikanten zoals Miguel Negri, Christiaan Bor, Tatjana Samouil en Renaud Capuçon. In 2011 ging zij ook op masterclass bij de befaamde violist en dirigent Maxim Vengerov in Polen. Hiervoor kreeg zij van Jan Strick een Jean-Baptiste Vuillaume in bruikleen.
Fien houdt van kamermuziek en nam dan ook elke zomer deel aan de internationale kamermuziekstage Musicamundi (2003-2009). In 2011 richtte ze, samen met Florestan Bataillie en haar zus Riet, het piano trio Impression op en Fien maakt ook deel uit van het strijkkwartet Donnacorda. Daarnaast speelt ze ook regelmatig mee met de Vlaamse Opera.
Wie zijn mail niet opengedaan heeft, maar toch wil weten wat we in onze kaften moeten steken krijgt hier het geheugensteuntje. Al de rest mag voorlopig veilig opgeborgen worden, zodat je geen kilo's moet meeslepen naar de komende repetities (die hopelijk even goed bezocht worden als deze van de laatste tijd).
* 168 L'important, c'est la rose * 171 Eres tu * 191 Ik zou wel eens willen weten * 198 O Pepita
Daarbij komen drie nieuwe stukken die ik wel meebreng:
Dankzij Frans mochten we gisteren één van de schatkamers van Mechelen bezoeken. Zoals één van de koorleden zei: "we gaan dikwijls zo ver om kerken te bezoeken, maar we kennen onze eigen stad niet". Dank u wel voor de goede ontvangst, de vakkundige begeleiding en de kans om te zingen! En zoals gezegd: we hadden nog iets goed te maken in de Sint Janskerk, na een wat mislukt kerstconcert van enkele jaren geleden. Alhoewel het inzingen het allerergste liet verwachten, werd het optreden tijdens de eucharistieviering zeer geslaagd. Een aandachtig koor zette een mooie prestatie neer, die door het talrijke publiek/misgangers echt wel gesmaakt werd. Voor Julia werd het een eerste optreden, en na de mis was er een leuk weerzien met Katleen. De foto's hieronder helpen het ons onthouden en bovendien zal de aandachtige kijker het plezier smaken om na zoveel jaren eindelijk de oplossing te hebben gevonden van de verdwijning van het Lam Gods in Gent.
Niet om het mij gemakkelijk te maken maar om speciale aandacht te vragen, mocht je dit bericht gemist hebben:
STUDIEDAG VOOR KOORZANGERS, DIRIGENTEN EN GEÏNTERESSEERDEN
Stemvorming. Een doe-boek en Handboek voor koordirigenten , twee succesvolle uitgaven van Koor&Stem, vormen feitelijk één geheel. Tijdens deze studiedag zullen de auteurs Jeanine Lambrechts en Michaël Scheck, elkaar aanvullend, een aantal kernelementen uit beide handleidingen uitdiepen. De benadering is praktijkgericht, zodat de deelnemers alles zelf kunnen ervaren en uitproberen aan de hand van muzikale voorbeelden. Daarnaast krijgen ze de nodige achtergrondinformatie bij de aangereikte vaardigheden. De studiedag richt zich niet alleen tot dirigenten en zangers, maar ook tot iedereen die in koorzang en koorwerking geïnteresseerd is. Er wordt zowel in groep als in plenum gewerkt. Tijdens de pauzes staan de docenten ter beschikking voor individueel advies.
INHOUD:
Levende Slagtechniek: Voormiddag - lichaamshouding (zoals bij het zingen) - slagbeweging = impulsen, legato, non legato, staccato - inzet geven = ademhalingsslag met stimulering van de ademsteun - afslag Namiddag - kooropstelling - frasering en ademhalingen - canons dirigeren
Mijn stem, mijn instrument: Dirigenten worden uitgenodigd zelf voor het koor te staan. Voormiddag: - De dirigent en zijn uitstraling, zijn houding bij het voorzingen - Ontspannen ademen - Hoe begin ik aan stemvorming met mijn koor - Stemvorming toepassen in een eenvoudige melodie Namiddag: - Wat ziet, voelt en hoort de dirigent - Hoe gaan we daaraan werken
Twee kathedralen wedijveren volgende zondag om de gunst van het koorminnend publiek. Er is vooreerst het Rutterconcert in Mechelen (16.00 uur) dat met het Requiem en het Magnificat gebaande wegen bewandelt.
Maar er is vooral het optreden van het Mädchenchor Hannover dat om 11.00 uur de mis zingt in Sint Baafs in Gent, mis die gevolgd wordt door een klein concertje. Dit is een unieke kans om één van de beste meisjeskoren van Europa te horen zingen, onder leiding van Gudrun Schröfel. Dit koor is internationaal bekend om zijn prachtige koorklank. Op het programma o.m. * Hans Koesler: Missa in F met orgel * Felix Mendelssohn : Laudate pueri * Johannes Brahms: Ave Maria
Voor 2012 had KORILE zijn volle medewerking beloofd aan het Mechels Stadsfestival dat in de steigers werd gezet: een happening met een speciale manier van Mechelen ontdekken aan de hand van originele presentaties over heel de stad.
We krijgen echter nu het volgend schrijven van de schepen van cultuur waarin een terechte en verstandige afweging wordt gemaakt i.v.m. de kosten die dit met zich meebrengt. Aan ieder van ons nu de opdracht om na te denken over een andere formule, die meer het accent legt op de eigen inbreng i.p.v. een duur buitenlands opzet.
Beste collega's Een aantal onder jullie zijn al op de hoogte, voor sommigen zal dit nieuws eerder als een verrassing komen. Na een mooi voortraject, een fijne samenwerking met TheWorks! (die leidde tot een stevig dossier in overleg met Handelsreizigers in Ideeën) en een reeks enthousiaste reacties uit het Mechelse veld moeten we jammer genoeg (tijdelijk) een punt zetten achter onze plannen. De huidige financiële situatie maakt dat er stevig gesnoeid moet worden binnen de werking van de stad. Het lijkt ons dan ook niet opportuun om een dergelijk feest te organiseren zonder er de nodige middelen tegenover te kunnen zetten. Dit evenement vraagt niet alleen inzet van veel betrokken partijen maar ook de financiële middelen om er een kwalitatief hoogstaand verhaal van te maken. Die garantie is er momenteel niet. Vandaar dat we opteren om dit stadsfestival on hold te zetten, in de hoop om dit in de toekomst alsnog te kunnen realiseren. The Works! en HID willen eveneens iedereen bedanken voor de fijne en constructieve samenwerking. Ze vonden het een voorrecht om met zoveel talent en enthousiasme te kunnen werken aan een stadsproject. Hopelijk kunnen we rekenen op jullie begrip en vooral op een mogelijke, even enthousiaste, samenwerking in de toekomst
Ik kom nog even terug op het concert dat Animato uit Oppuurs onder leiding van Anja Holbrechts vorige vrijdag in Kapelle op den Bos gaf. Niets dan lof voor dit koor, dat reeds vroeger in het jaar een zeer gesmaakte reeks optredens had met de Mass for Peace van Karl Jenkins. Niet te verwonderen dus dat 5 delen van deze mis hernomen werden, deze keer met pianobegeleiding. Het tweede deel van het optreden ging de populaire toer op met dingen als For the beauty of the earth (Rutter); Schindler's List (Crocker), Can you feel the love tonight (Elton John), maar ook Pastorale (Shaffey-List) en Cantar (Jay Althouse).
Waarom ik stilsta bij dit programma is omdat een koor zijn publiek bij de hand durft nemen en het laat zien dat ook recent gecomponeerde muziek best kan gesmaakt worden en helemaal niet zo ongenietbaar is als soms wel eens wordt gedacht. Zingen in een koor is op ontdekkingstocht gaan en voor je publiek nieuwe horizonten openen. Dit heeft Animato perfect gedaan: een moderne compositie laten volgen door een flinke lepel honing, met als gevolg dat de mensen met een zoete smaak naar huis gaan.
Ik kom heel eventjes terug op het optreden van (een delegatie van) Musica ad Nives op het etentje dat de parochie van Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw georganiseerd had. Altijd een moeilijke opdracht: je moet proberen de toehoorders toch een beetje te boeien en tegelijk er voor zorgen dat de volle magen van de zangers geen onwelluidende klanken produceren. Alles bij mekaar was het nog een redelijk geslaagd optreden. Eén van de aanwezige dames (niet gehinderd door het uitzicht van het koor because blind) gaf als commentaar: "die kunnen nog goed zingen". En dat terwijl boven onze hoofden een koordag van Alma Musicaen Don Bosco bezig was, die werkten aan Mozart en Händel. Leuk tussendoortje, met de toegevoegde waarde van een mooi moment voor de zieken en mindervaliden!
HerfstNooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zeldner denk ik dat mijn werkelijk wezen zich tonen zal en durven te genezen van de steeds naderende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid. Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd en er is haast geen tijd meer voor mij over. Er ruist een hoge ruime wind door de recht opgerezen bomen: aan het zwarte water is een hert gekomen, en door het oevergras schijnt laag de zon... Dit is het enig antwoord, dat ik vind, dat mij bevrijden zou, zo ik t vertalen kon.
Morgen zingt Ter Looveren, samen met het kerkkoor en het begrafeniskoor, en aan het orgel Antoon Vekeman, de uitvaartdienst voor broeder Leopold Belien (°16 januari 1937 - +30 september 2011).
Broeder Leopold behoorde bij de congregatie van de Broeders van Liefde, een internationale religieuze gemeenschap, die zich op verschillende maatschappelijke domeinen engageert. In België zijnde Broeders van Liefde vooral actief in de geestelijke gezondheidszorg, de orthopedagogische zorg en het onderwijs. Wereldwijd zijn er zo een 600 broeders. Hun generale overste is Broeder René Stockman (° Assenede 1954).
Ziezo de kogel is door de kerk (figuurlijk). Gisterenavond met het bestuur van Musica ad Nives lekker vergaderd, centjes uitgegeven (de schatbewaarder was er niet) en vooral wat afspraken gemaakt voor de komende maanden.
Ons adventsconcert begint in zijn definitieve plooi te vallen: 11 december om 15.00 u, wellicht opnieuw in het districthuis van Borgerhout. Koor, piano, teksten: het ziet er allemaal goed uit. Het wordt wel druk, want we hebben ook een stukje generale repetitie op 8 december met het optreden in de Roma (allen daarheen rond 19.30 u).
Over die Roma gesproken: het blijft een jammere zaak dat we niet kunnen soundchecken in de zaal, al was het maar enkele minuten. Daarentegen zijn we deze keer niet van plan om ons beneden in de catacomben te laten vangen voor het inzingen. Dat gaan we doen in ons eigen repetitielokaal. En ... ik ben nu al zeker dat alles goed zal aflopen, met Kris aan de vleugel (als ze hem niet vergeten te voorzien). Tussendoor zingen we nog met Allerheiligen (daar zijn we al bijna klaar voor), voor de ziekendag (zondag a.s.: verzameling geblazen in ons lokaal in de Reuzenpoort). En alsof dat nog niet genoeg is: de kerstviering voorbereiden zodat ook de kerkgangers kunnen meegaan in ons muzikaal vieren.
Ahja, een andere vorm van vieren is ons Ceciliafeest op zaterdag 19 november. Begin al maar vast met het voorbereiden van jullie eigen act! En mochten wij er in slagen om het redelijk sober te houden, dan kunnen 's anderendaags om 9.00 u mekaar terug zien in de SintPauluskerk voor de mis van Schubert.
Wie zegt er ook weer dat gepensioneerden zeeën van tijd hebben? Het was me weer het dagje met hindernissen: behalve de rope skipping van Billie, de akademie van Kaat, was er ook een bezoekje bij aan de spoedafdeling van het ziekenhuis. Finn was er in geslaagd om bij het poppenkast spelen van een stoel te vallen en liet een bloedspoor achter in de living. Tussendoor telefoon vanuit Nederland, of ik op 16/17 oktober in Parijs kan zijn voor kennismaking met het koor Pteobjhenie uit Moskou (no altijd kandidaat om in 2012 in Vlaanderen op te treden i.s.m. ons. Dat is meteen een variapuntje voor de bestuursvergadering van vanavond.
Uit de programmatie van de Stadsschouwburg van Antwerpen lichten we vandaag een paar mooie voorstellingen:
* op woensdag 30/11 om 20.30 u brengen de Koninklijke Chorale Cecilia, de Koninklijke Gentse Oratoriumvereniging, het Beauvarlaitkoor uit Koksijde en het kinderkoor van de akademie van Wilrijk onder leiding van Paul Dinneweth de legendarische Carmina Burana van Carl Orff in de versie met (kamer)orkest.
* op dinsdag 6 december om 20.00 uur staat het ballet van Kiev op de planken met een voorstelling van het onsterfelijke sprookjesballet "De notenkraker" op muziek van Peter Tsjaichowsky.
* en op 11 januari 2012 om 20.00 uur staan de Harlem Gospelsingers klaar : zij brengen gospel in de meest zuivere vorm.
Als er één dag is die de Mechelaars moeten onthouden, dan is het de sterfdag van Jef Denyn (2 oktober 1941), de man die maakte dat Mechelen een beiaardstad werd. In 1887 volgde hij zijn vader op als stadsbeiaardier en in 1892 begon hij met wekelijkse maandagavondbespelingen, die weldra navolging zouden krijgen in heel Vlaanderen. Op verscillende plaatsen, maar vooral in het Straatje zonder Eind in Mechelen verdrong het publiek zich om te luisteren naar de heerlijke klokkenklanken. Van heinde en ver kwam men luisteren: hotels boden een speciaal beiaardarrangement aan, er kwamen speciale beiaardtreinen, en de kranten kondigden telkens het programma van het komend concert aan. In 1922 kreeg hij als cadeau voor zijn 35-jarig ambtsjubileum de stichting van de beiaardschool. Zijn opvolger werd de al niet minder bekende Staf Nees.
Ik ga dit weekend het bundeltje versturen dat ik opgemaakt heb om mensen uit te nodigen deel te nemen aan Europa Cantat in Torino. Moeilijke keuze is het wel: wie krijgt het wel, wie niet? Over dat wel gesproken: het moeten mensen zijn die dol zijn op zingen en muziek maken, die genoeg ervaring hebben om snel een partituur onder de knie te krijgen (en dat heeft niets te maken met vlot lezen - ook goede "op-het-gehoor-zangers" komen een heel eind). Ze moeten bovendien de tijd en de mogelijkheden hebben om zich een dag of tien vrij te maken. Ik weet nu al zeker dat er achteraf weer sommigen gaan zeggen, dat zij toch ook geïnteresseerd waren. Al op voorhand mijn excuses ! Maar ... als mensen niks zeggen, dan is het wel moeilijk om in hun binnenste te kijken. Europa-cantat-liefhebbers verspreiden immers geen speciale eigen lichaamsgeur.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
