Het is tijdens de jaarwisseling niet meer weg te denken, maar het is nog maar enkele eeuwen traditie in Europa: het vuurwerk. Pas in de 13e eeuw kwam het vuurwerk naar Europa. Men is het er nog niet helemaal over eens of het vuurwerk ontdekt is door de Bengalen (het huidige Bangladesh) of door de Chinezen. Volgens de meeste wetenschappers is het echter door de Bengalen ontdekt. Er is een theorie over: het belangrijkste ingrediënt van vuurwerk, namelijk salpeter werd door de bengalen als zout gebruikt. Het zou dus kunnen dat er wat gemorst salpeter tijdens het koken in de vlam terecht kwam en dat zodoende de werking ontdekt werd.
De eerste grootgebruikers van vuurwerk waren echter de Chinezen, die het al rond het jaar nul gebruikten bij religieuze ceremonieën om de boze geesten te verdrijven. Ook werd het door de militairen gebruikt als lichtsignalen.
Nadat het zijn reis naar Europa had gemaakt werd het vooral gebruikt in de oorlog (buskruit) en voor grote spektakels waarop het hof van Versailles het patent scheen te hebben. Vanavond echter zal het de honden doen schrikken en de kinderen ooh doen roepen, als wij 2011 verwelkomen.
Het jaar: 1727. De locatie: West Minster Abbey, Londen. Het gebeuren: de kroning van een nieuwe koning. De muziek: monumentaal, triomfantelijk, onsterfelijk. Hier werd geschiedenis geschreven.
Als pas genaturaliseerde Brit dankte Händel zijn nieuwe vaderland met een grootse lofzang ter ere van King George II. Na die eerste uitvoering in 1727 begeleidde Coronation Anthems elke nieuwe kroning van een Britse vorst. Het werk werd immens populair en droeg zo bij tot Händels imago van bombastische componist: hij liet zich bij zijn composities immers graag leiden door de gelegenheid, en wat is er nu grootser, plechtiger en meer indrukwekkend dan de kroning van een koning?
Hier in een uitvoering van de Sixteen o.l.v. Harry Christophers vanuit Royal Albert Hall
Dit zijn ze dan: de vijf titanen van de klassieke muziek, waar Klara deze week telkens een hele dag aan wijdt: Bach, Mozart, Schubert, Beethoven en Händel. Geen verrassingen zo te zien, al zou mijn lijstje er - op de eerste na: Bach - wel een klein beetje anders uit zien. Objectief bekeken zullen de luisteraars die hun stem uitbrachten wel gelijk hebben: Bach op 1, Beethoven op 2. Ik van mijn kant houd het beter een dag uit met Händel dan met Beethoven. Dus wordt het vrijdag feest voor mij. Benieuwd of er nog iets nieuw te ontdekken valt.
De Morgen schijnt zo stilaan het patent te hebben op horrorberichten . Nu zijn ze het weer in de kunstwereld gaan zoeken.
Damien Hirst heeft een miniversie gemaakt van zijn bekende werk uit 2007 For the Love of God, een platina schedel bezet met meer dan 8.500 diamanten. Dat meldt The Art Newspaper. Net als het oude is het nieuwe werk controversieel. Hirsts assistenten gebruikten namelijk de schedel van een kind om het kunstwerk te maken. Het zal volgende maand getoond worden op de openingsshow Forgotten Promises van de Gagosian Gallery in Hong Kong. Hoeveel het nieuwe werk kost, werd niet bekendgemaakt.
Ondertussen is in het Palazzio Vecchio in Firenze het originele For the Love of God te zien. Het stuk werd voor bijna 59 miljoen euro verkocht, het hoogste bedrag dat ooit voor een kunstvoorwerp van een nog levende kunstenaar betaald is. Belangrijke kanttekening echter: het werk is volgens The Art Newspaper in handen van een groep investeerders, onder wie Hirst zelf en Jay Joplin, eigenaar van de Londense galerie White Cube. Het hoge bedrag zou dus nooit betaald zijn door een koper en had alleen tot doel de vraagprijs voor het werk van Hirst kunstmatig hoog te houden.
Als ik één nachtmerrie heb, dan is het wel die, waarover gisteren in De Morgen bericht werd. Onwillekeurig komen dan de beelden voor mijn ogen, van opgegraven doodskisten waar aan de binnenkant de krabsporen te zien zijn van mensen die alleen maar schijndood waren toen ze begraven werden.Ziehier het bericht:
Een Braziliaanse vrouw die op kerstavond levend uit haar doodskist werd gehaald, is twee dagen later alsnog overleden. De 88-jarige Maria das Dores da Conceicao was vorige week woensdag dood verklaard door artsen, meldde de Braziliaanse krant O Globo. De vrouw werd in een doodskist gelegd en naar het mortuarium gebracht. Maar toen medewerkers daar vier uur later haar lichaam verzorgden, merkten ze een rustige ademhaling. De vrouw werd snel naar het ziekenhuis gebracht, tot opluchting van haar vrienden en familie. Maar twee dagen later is ze alsnog overleden,
Gekke titel misschien terwijl we nu nog volop onze wintercollectie mogen showen. Maar op 6 januari herbeginnen de repetities voor MaN en dan schieten we in gang met de voorbereiding voor Pasen. Het programma is - mits goedkeuring van het bestuur - al helemaal klaar voor de volgende hoogdag. De meest in het oog springende namen zijn Purcell, Pujol (een Catalaanse kapelmeester uit de Renaissance), Michael Haydn en Schütz. Daarnaast zijn er een paar hedendaagse namen (De Klerk, Vermulst, Bikkembergs). Ik voel al de kriebels in mijn handen en verheug mij er op dit oeuvre te kunnen instuderen met het koor. Een korte vakantie is een mooi ding maar ik mis mijn mensen van MaN en van KORILE.
Paus Benedictus XVI heeft zaterdag de traditionele pauselijke zegen Urbi et orbi (voor de stad en voor de wereld) uitgesproken. Hij deed dat op het centrale balkon van de Sint Pietersbasiliek in Vaticaanstad. De paus riep in zijn toespraak politieke leiders op om zich solidair te tonen met christenen in het Midden-Oosten. Hij zei dat christenen in Irak vervolgd worden. Ook bekritiseerde hij het communistische China, dat katholieken verplicht om bijeenkomsten bij te wonen van de door de staat gesteunde kerk. Die kerk erkent het gezag van de paus niet. De paus vroeg Palestijnen en Israëli's om er naar te streven vreedzaam samen te leven. De paus riep verder op tot een duurzame vrede in de Afrikaanse vuurhaarden Somalië, Darfur en Ivoorkust.
Ondertussen had de Palestijnse Autoriteit in de kerstperiode op 90.000 bezoekers in Bethlehem gerekend, maar dat aantal is volgens lokale functionarissen overschreden. Moge het geluid van de bellen het geluid van wapens in het gehavende Midden-Oosten overstemmen in deze kerstperiode'', zei patriarch Fuad Twal tijdens de kerstmis in het stadje, die onder meer werd bijgewoond door de Palestijnse president Mahmud Abbas.
Op zondag 26 december 2010 organiseert het Davidsfonds in samenwerking met Koor&Stem, Knack en de trappistenbrouwerij van Westmalle opnieuw U zijt wellekome (het vroegere Vlaanderen zingt kerst). De nieuwe naam is een uitnodigende knipoog naar één van de oudste Vlaamse kerstliederen: Nu zijt wellekome. De hele familie kan opnieuw op tweede kerstdag op een 80-tal plaatsen in Vlaanderen het authentieke kerstverhaal herbeleven door samen vergeten kerstliederen te zingen!
Nu zijt wellekome, Maria die zoude naar Bethlehem gaan en Hoe leit dit kindeken zijn er slechts enkele van. Met dit initiatief willen de organisatoren het authentieke kerstgebeuren onder de aandacht brengen. U zijt wellekome is dan een gratis evenement, gekoppeld aan twee goede doelen. Iedere deelnemer krijgt de kans voor of na de kerstsamenzang een vrije bijdrage te geven.
Dit jaar steunt U zijt wellekome enerzijds een internationaal goed doel (oog op de wereld), maar ook een nationaal goed doel (oog op de eigen leefwereld). Het internationale goede doel is Handicap International. Handicap International is een onafhankelijke organisatie die er voor zorgt dat mensen met een handicap hun zelfstandigheid en hun plaats in de samenleving terugvinden, vooral in landen met moeilijke leefomstandigheden. Het nationale goede doel is CEDES. CEDES is een beweging voor integrale armoedebestrijding. De beweging zorgt voor dialoog en samenwerking met groepen, organisaties, diensten en beleidsverantwoordelijken overal in Vlaanderen om de armoedekloof te overbruggen. Ze concentreren zich niet op noodhulp, maar pakken via voorbeeldprojecten de oorzaken van de armoede aan.
Ignace Thevelein, kapelmeester van de Brugse kathedraal, verzorgde de artistieke uitwerking van U zijt wellekome. Thevelein selecteerde de liederen waarvan de oorsprong, op enkele na, volledig in het Nederlandse taalgebied terug te vinden is. Het samen zingen staat centraal. Een ervaren zangleider leidt alles in goede banen. Een organist ondersteunt muzikaal. Je krijgt ter plaatse ook een gratis zangboekje.
De gewoonte om 'uit losse figuren drie-dimensionaal opgebouwde groepen' uit te stallen (dat is de de definitie van een kerststal) kwam op in de zestiende eeuw. Doorgaans omvat zo'n groep: het kind in de kribbe liggend op stro, Maria en Jozef meestal geknield in aanbidding, een os en een ezel, die het kind verwarmen, soms ook aanbidden, herders met hun schapen, de drie wijzen uit het oosten, de kameel en een engel die Gods lof zingt. Bijna allen figuren uit Lucas 2, 1 - 20 en Mattheus 2, 1-12. Os en ezel worden daar niet vermeld, maar vormen een allusie aan Jesaja 1, 3'een os kent zijn eigenaar, een ezel de kribbe van zijn meester, maar...mijn gemeente begrijpt mij niet' (Naardense Bijbel). De kamelen vormen een toespeling op Jesaja 66, 20 'Doen komen zullen zij al uw broeders uit de heidenvolken....op muildieren en kamelen'.
Als je denkt dat de mutualiteit alleen een saaie bureaucratische machine is waar je terecht kan voor terugbetaling van je ziektekosten, dan ben je toch wel mis hoor! Ik doe nu maar het copyright van CM Waas & Dender wat geweld aan en neem uit hun laatste ledenblad de volgende troostende woorden over i.v.m. KUSSEN.
Een zoen levert meer op dan alleen kriebels in je buik.Een zoen zorgt voor een vermindering van stress en een toename van het geluksgevoel. In je lippen en je tong zitten ontzettend veel zenuwen die gevoelig zijn voor aanraking en temperatuur. Tijdens het zoenen sturen deze zenuwen informatie door naar onze hersenen. Hierbij komen de stoffen endorfine en oxytocine vrij. Die stoffen zorgen voor een gevoel van geluk, euforie en genot. Bovendien ontdekten neurowetenschappers aan het Lafayette College in Pennsylvania dat koppels na een kwartier zoenen een kleinere hoeveelheid van het stresshormoon cortisol in hun bloed hadden. Hoe langer ze al een relatie hadden, hoe groter het effect.
Vergeet neusdruppels en andere middeltjes. Er is een aangenamere methode om hooikoorts te bestrijden: veel en vooral lang zoenen. Japanse onderzoekers ontdekten dat de produktie van histamine in het lichaam aanzienlijk afneemt na een zoensessie van een half uurtje. Hooikoortslijders weten dus wat hen te doen staat.
Een strakke huid is waarschijnlijk het laatste waar je aan denkt tijdens het zoenen. Toch is zoenen goed voor een strakke gezichtshuid 'komt door het hoge aantal spieren dat je gebruikt). Bij het zoenen stijgt ook het gehalte aan adrenaline in je bloed en begint je hart sneller te slaan: een ideale cardiovasculaire training dus. Bovendien verbrand je met zoenen meer calorieën per minuut dan met wandelen.
En tenslotte: "ik ga niet kussen, ik ben verkouden" is het meest gebruikte excuus om niet te moeten zoenen met Nieuwjaar. Toch ben je totaal verkeerd bezig. Het zijn niet de lippen maar juist de handen die meestal infecties doorgeven.
Mocht je therapeutische assistentie nodig hebben, ik houd mij warm aanbevolen.
De Germanen vierden rond 25 december midwinter- of joelfeesten. Feesten van dankbaarheid voor wat geweest was en hoop voor wat nog komen moest. Ze duurden 13 dagen en 12 nachten (van 24 december tot 6 januari) en kwamen direct na de grote slachttijd. Er werd niet gewerkt, maar wel enorm veel gegeten, gedronken en lawaai gemaakt. Het lawaai was bedoeld om de geesten die tegen het einde van het jaar tevoorschijn komen te verjagen. Er brandden voortdurend enorme vreugdevuren waarop offers werden gebracht aan de goden, godinnen en doden. Alles werd versierd met groenblijvende takken en twijgen, die gezien werden als symbool van vruchtbaarheid en verjager van heksen, geesten en ziekte. Niet alleen de Germanen kenden deze midwinterfeesten, ook Romeinen, Egyptenaren, Vikingen en nog veel meer volken vierden in de winter dit 'feest van het licht.
Pas in 381 kwam het Christelijke element om de hoek kijken: men koos 25 december als geboortedag van Christus. Voor 381 werd alleen Zijn kruisiging, besnijdenis en wederopstanding herdacht en gevierd. Het heidense 'feest van het licht' werd samen gevierd met het Christelijke 'feest van de vrede'. De kerk maakte op deze manier handig gebruik van de enorme populariteit van de joelfeesten om het Christendom verder te verspreiden. Mensen die de midwinterfeesten vierden, vierden nu ook de geboorte van Christus.
Jantje loopt langs het huis van de burgemeester en spuugt tegen het raam. De burgemeester komt boos naar buiten en vraagt: 'Wat zou jouw moeder ervan vinden als ik bij jullie tegen het raam spuug?' Jantje: 'Dat zou ze heel knap vinden, wij wonen op de tiende verdieping!'
Als je mij vraagt: "zie je graag voetbal?" dan zeg ik "ja hoor" en ga vrolijk verder met lezen. Vandaag was het echter anders. Mijn zoon (Wouter) had twee kaartjes op de kop getikt voor Club Brugge-Anderlecht, en wilde er graag met zijn papa naar toe. En wat doe je dan? Je veegt de sneeuw van je voorruit en gaat vanaf kwart na toen 's morgens op weg, langs de Zalmstraat in Gent, op naar Brugge. Je stapt een klein halfuurtje, en krijgt zin in een hamburger, maar die laat je voor wat hij is, en zoekt je plaats in de tribune. Je ziet de ploeg waar je eigenlijk toch met je hart al vijf en veertig jaar mee verbonden bent (ik ging er al voor supporteren met mijn lief toen we in Brugge woonden). Je ziet dat de scheidsrechter sneeuwpret nauwelijks apprecieert en de match laat stilleggen omdat er teveel sneeuwballen gegooid worden (hehe wat een watjes, die spelers), en je ziet vooral je ploeg zwalpen en tenslotte roemloos verliezen. Mijn kleinzoon zal blij zijn dat Lukaku weer eens scoorde (ikvind dat minder, maar ja ...). En dan nog 3 uur eer we helemaal heelhuids thuis zijn. Toch leuk om met je zoon op stap te gaan.
Op het internet circuleren duizenden filmpjes en powerpoints, van kitscherig over sentimenteel naar verrassend. En het lijkt wel of iedereen wel iets vindt dat hij/zij zo nodig moet doorsturen naar heel het adressenlijstje van zijn maibox. Normaal gesproken doe ik daar niet aan mee: ik krijg al genoeg ongewenste mails, die ik vrolijk in de prullenbak deponeer. Ik heb zelfs een afzender die ik systematisch negeer, al blijft zij volharden met een hardnekkigheid, een betere zaak waardig. Maar voor een keer maak ik een uitzondering, niet door je postbus te overladen, maar gewoon hier op mijn blog. Kan het missen dat het over een dirigent gaat? Mijn trouwe correspondent Maurice bezorgde het mij en hoopte zo tegelijkertijd de toekomst van zijn onthoofd begrafeniskoor in Leest wat perspectief te bieden.
Met spijt in het hart en onder tegengestribbel van het bestuur moesten we in Musica ad Nives horen dat onze voorzitter Jan Goossens een stapje terug wilde zetten. Niet dat hij MaN wilde verlaten, of dat hij niet meer tendienste wilde staan van het koor (zoals hij al jaren doet), maar voor de job van voorzitter vroeg hij een nieuwe kandidaat. En joepie, we hebben er toch wel een gevonden zeker. Gisterenavond werd op de repetitie onder luid applaus, gezang (drinken komt later) en echt met instemming KRIS TORFS verkozen. Daarmee weten we nu zeker dat de voorzittershamer in uitstekende handen is en dat we weer voor een hele tijd gelukkig en zoet zijn. Hieronder een muziekje ter harer ere.
De wielrennersploegen van Lotto en Quickstep zijn al volop bezig om zich voor te bereiden op het wielerseizoen 2011. Daarvoor zijn ze op trainingskamp in Spanje. Quickstep - met Tom Boonen - maakt het spaanse Calpe onveilig. Sportbestuurders zeggen vaak dat een groot deel van het seizoen staat of valt met een goede voorbereiding. Bovendien wordt daar de ploeggeest echt gesmeed. Als je dit nu eens toepast op het koor: een koordag is de aanzet tot een goed seizoen, een uitstekende voorbereiding op een komend optreden, een stimulans voor het samenhorigheidsgevoel. Onnodig dus om te zeggen dat uw sportbestuurder (dirigent) het dus heel belangrijk vindt dat de "ploeg" er voltallig aanwezig is. Vergeet Musica ad Nives niet dat we zeker moeten inschrijven voor de koordag van 16 januari. Wie daar niet is, mist het equivalent van een repetitie of vier.
Toen we in juli van dit jaar begonnen met de planning van onze reis naar Londen, was het de bedoeling dat we ook naar West End zouden gaan voor "The Phantom of the Opera". The Phantom werd geschreven door Andrew Lloyd Webber en beleefde zijn Londense première in 1986 in His Majesty's Theatre. Het loopt nog steeds en werd sindsdien meer dan 9000 keer opgevoerd in Londen alleen. Alleen "Les misérables" heeft nog meer uitvoeringen. In New York daarentegen is het de absolute recordhouder. In maart 2010 is in het Adelphi Theatre het vervolg "Love never dies" in première gegaan. De sopraanaria's werden speciaal gecomponeerd voor de toenmalige echtgenote van Lloyd Webber, de sopraan Sarah Brightman. Een voorstelling was voor ons niet weggelegd: in julie waren de voorstellingen voor december al uitverkocht. Volgende keer beter?
Het koor van de Sixtijnse kapel staat voortaan ook open voor vrouwen. Op zondag 9 januari 2011, de zondag na Driekoningen, zullen zij in de Sixtijnse kapel voor de eerste keer meezingen tijdens de eucharistieviering. Het koor is het huiskoor' van de paus en zingt bij zowat elke pauselijke aangelegenheid.
Leo IV verbood in de 9de eeuw in kerken te zingen, Het verbod op zingende vrouwen werd daarna enkele keren herhaald. Vanaf het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) zijn gemengde koren in de liturgie officieel toegelaten.
Met zijn 9 trokken we er vrijdag morgen op een ontiegelijk vroeg erop uit. Mensen uit 3 koren, eerst nog wat vragend wat het zou kunnen zijn om je over te leveren aan de eigenzinnige kijk van uw dirigent. Voor sommigen was het een eerste keer Londen. Ik ga natuurlijk niet al onze geheimpjes te grabbel gooien. Voor de impressies zal ik maar verwijzen naar de respectieve koorblaadjes. Mij persoonlijk blijven een paar dingen bij. Er was natuurlijk de intieme grootsheid van de gezongen vespers in Westminster Abbey, een schitterend concert in Saint Martins in the Fields waar we voor de eerste keer het Bachkoor in actie zagen, het traditioneel imposante kerstconcert van John Rutter in Royal Alberthall, en de gezongen hoogmis in Saint Paul's Cathedral. We dweilden een klein stukje Londen af langs een paar van de toeristische highlights. We zorgden een paar keer voor de innerlijke mens. Maar vooral ook: het was - wat mij betreft - een heel leuke groep van mensen die mekaar leerden kennen, voor mekaar zorgden en heel de tijd zonder zeuren de grilletjes van de dirigent ondergingen. En om te besluiten zoals een opstelletje van het vierde leerjaar: moemaar tevreden ...
Woensdag hadden we het onrechtstreeks over Gustav Mahler. Eén van de grootste Mahlerinterpretors is Bernard Haitink, de dirigent wiens naam onlosmakelijk zal verbonden blijven met het Concertgebouworkest. Maar ook andere orkesten mochten zich gelukkig prijzen met zijn directie: the London Philharmonic Orchestra, de Säksische Staaskapelle Dresden, het orkest van het Royal Opera House Covent Garden in Londen en het Chicago Symphony Orchestra. In 1998 onderging hij een zware hartoperatie, maar na een korte pauze was hij "alive and kicking".
Luister eventjes naar één van zijn topprestaties, het afscheidsconcert van het Concertgebouworkest.
Op 2 januari zingt KORILE (stilaan traditioneel) de misviering in het centrum van de CM Ter Duinen (Louisweg 46) in Nieuwpoort. Mis om 10.30 u, ontbijt om 9.15 u, inzingen om 9.45 u. Ik hoop op een talrijke aanwezigheid en een evenwichtige bezetting. Het definitief programma is als volgt:
Behalve het feit dat schilderkunst zeker één van mijn grote interesses is, zijn er ook de gekende linken met muziek. Als we het dan over Oskar Kokoschka hebben, dan denkt iedereen ook aan zijn vroege periode waarin hij de minnaar was van Alma Mahler, de femme fatale van het Weense uitgangsleven. Uiteindelijk zou de alles verterende passie niet blijven duren en ging Kokoschka zo ver dat hij de pop die hij had laten maken van zijn geliefde Alma in een dronken bui in het publiek onthoofdde. In elk geval onthullen de werken van Kokoschka de meest verborgen instincten van de detormenteerde mens.
De Sint-Ursulakerk in Lanaken is op zoek naar wilde weldoeners of sponsors die het nieuwe altaar willen bekostigen: prijs 30.000 euro. Als ik zo iets lees moet ik onwillekeurig denken aan de film van Indiana Jones "The last crusade", waar hij op zoek gaat naar de Heilige Graal, in dit geval de avondmaalbeker. Tussen de tientallen schitterende exemplaren die uitgestald staan in een grot die bewaakt wordt door een oude tempelier, moet hij - op gevaar van te sterven als hij de verkeerde kiest - de juiste kelk zien te nemen. Maar Indiana Jones is een verstandig man en kiest voor het nederigste exemplaar, een houten drinknap. Ondanks de voortschrijdende ontkerkelijking, gaat de clerus door met het vertoon van pracht. En dat in een tijd waar we weer gaan herdenken dat Jezus geboren werd in een stal. Drie en dertig jaar later doet Hij het nog eens dunnetjes over: zijn koninklijke intocht in Jeruzalem doet hij op een ezel, die effe geleend is van een boer, terwijl de mensen hem toezwaaien met takken die zij van de bomen hebben afgetrokken. De boodschap is wel actueel, maar ze verdrinkt in het goud.
In ieder koor waar ik de vorige jaren bij betrokken was, komt ieder jaar wel eens de gedachte op om in de adventtijd ook eens naar Praag te gaan om eventueel deel te nemen aan het jaarlijkse Internationale Festival van Advents- en Kerstmuziek. In principe gaat het om een koorwedstrijd (de Petr Eben- award). Maar ik kan me evengoed voorstellen dat je tijdens het festival gewoon naar Praag gaat om eens te zien wat er te beleven is. Dit jaar ging dit door op 26-27 november. Er waren gerenommeerde koren uit Tsjechie, Denemarken, Duitsland, Rusland, Hongarije, Croatië, Noorwegen, Polen, Portugal en Singapore. Ik denk dus niet dat mijn koren onmiddellijk in aanmerking komen om daar echt aan deel te nemen. Maar Praag is altijd mooi, en de tijd voor Kerstmis is natuurlijk uitermate geschikt om deze "muziekstad" te bezoeken.
Leuke dag als de Sint voor vijf kindjes komt in de Bremstraat. Het begint de avond te voren (eigenlijk al de week ervoor als ze een grote tekening maken met z'n vieren (Juliette is er nog niet aan toe).
En dan die nacht komt hij ook echt.
's Morgens om halfzes zijn twee logés al klaarwakker, maar we slagen er in om het tot halfzeven vol te houden.
Britten schreef de Saint Nicolas Cantate in 1948 voor de viering van het honderdjarige bestaan van Lancing College, Sussex. Deze school had St. Nicolaas als patroonheilige vandaar dat een van de commissieleden destijds Britten voorstelde een "A hymn to Saint Nicolas." te schrijven. Benjamin Britten keek altijd met verlangen en plezier terug naar zijn kindertijd. "Tell me about Saint Nicolas," said Ben. So I told him the legends. Almost immediately he saw it as a series of episodes. "It will have to be a cantata, I think."
St. Nicolaas is niet alleen de heilige van zeelieden, scholieren en kinderen maar ook de patroon van Rusland, Griekenland, Sicilië en Lorraine. De meeste informatie die we over hem hebben is gebaseerd op mondelinge overlevering . Historici zijn het er over eens dat hij is geboren in een gefortuneerde familie ergens aan het einde van de 3de eeuw. De verhalen gaan dat hij zelfs als kind al wonderen kon verrichten, vastte en zijn bezittingen aan de arme mensen gaf.
De Saint Nicolas Cantate van Britten is een dramatische cantate in negen scènes over het leven van St. Nicolaas: zijn geloof, zijn wonderen en zijn nalatenschap. De cantate presenteert legendarische gebeurtenissen uit het leven van St Nicolaas. De partij van Nicolas wordt gezongen door een solo tenor. Het koor transformeert zichzelf in verschillende contrasterende karakters gedurende het drama. Het vertelt de avonturen van St. Nicolaas met de overtuiging van ooggetuigen en bindt het verhaal samen met gebeden en lofzangen. De jeugdige speelsheid in contrast met serieuze diepgang maakt de Saint Nicolas Cantata tot een uniek werk. Het serieuze gedeelte is primair toegewezen aan de tenor solist. De menselijkheid en visie van Nicolaas komen daar gepassioneerd tot uitdrukking. Zo treurt hij om de corruptie van mensen en accepteert hij op het laatst zijn eigen dood.
Dit is niet de commerciële Nicolaas zoals wij hem tegenwoordig kennen maar laat zijn kwetsbare kant zien waarmee hij het beste met de mensen voor heeft. Een nieuwe en belangrijk element in de cantate is de inzet van het publiek c.q. gemeentezang als muzikale actie. De melodieën waren in die tijd bekend bij het publiek dat opgeleid was op Engelse public schools. Het zingen van deze gezangen op school was iets dat dagelijks gebeurde. Benjamin Britten wist dat het zingen van deze gezangen het publiek deed denken aan de tijd dat ze zelf kind waren. Tegelijkertijd kan het publiek mee doen, in plaats van passief luisteren wat voor veel mensen als zeer verassend wordt ervaren. Het is een opmerkelijke verzameling van niet alledaagse muzikale elementen die een grote plek innemen als we naar het werk luisteren. Het is de nederigheid van een groot componist die serieuze muziek schrijft binnen de mogelijkheden van gewone mensen. Dit verklaart waarom het stuk nu nog steeds zeer populair is.
Pécs (Hongarije) presenteert zich hoe langer hoe nadrukkelijker op de internationale koorscène. Na de succesvolle organisatie van Pécs Cantat in 2010, krijg ik nu de uitnodiging binnen voor zijn 22e internationale kamerkoorcompetitie van 10 tot 13 juni 2011. Deze wedstrijd staat mede in het teken van de 200e verjaardag van de geboorte van Franz Liszt. Het totaal prijzengeld bedraagt 2.300.000 forint. De jury staat onder leiding van (de ons ondertussen welbekende) Tillai Aurel. Het blijft natuurlijk moeilijk vechten tegen de alomtegenwoordigheid van Zoltan Kodaly, en in mindere mate tegen Liszt. Ook de taalbarrière is niet gemakkelijk te overwinnen. Maar voor onze betere (kamer)koren en vocale ensembles is het toch een gelegenheid om de wereld van het voormalige Oostblok open te breken en te laten zien dat wij ook wel iets te bieden hebben, naast Baltische en andere landen.
Met zo een weer is het moment aangebrooken om je wintermuziek boven te halen. Iedereen kent natuurlijk de "Winter" uit de Vier Seizoenen van Vivaldi, waar je de sneeuw zo hoort knisperen. Maar er zijn er ook andere: ook de rus Glazunoc schreef "Seizoenen". En misschien moet je eens luisteren naar de Mid-Wintersongs van Morten Lauridsen. Rimsky-Korsakov schreef dan weer een opera getiteld "The Snowmaiden". Of hou het vrolijk en geniet van Emile Waldteufel's "Les patineurs".
Engeland, Tunesië, Sicilië, Amsterdam, de Verenigde Staten, Ierland ...
Engeland heet Angelsaksisch te zijn, Saksers en Denen overrompelden het land nog voor de Fransen uit Normandië er definitief het land in handen namen. Sicilië werd één van de grote koninkrijken in de Middeleeuwen nadat de Vikingen er zich gevestigd hadden. Tunesië kreeg een grote gemeenschap van Europse Joden over de vloer nadat ze gewapenderhand uit het Iberisch schiereiland werden verdreven. En wat ze er ook over denken, de welvaart van Amsterdam kwam voor een groot deel van Antwerpenaars die asiel zochten toen de Spanjaarden onze contreien probeerden katholiek te houden. De Verenigde Staten van Amerika werden het land bij uitstek voor migranten uit heel Europa (Ierland, Italië ...) en Japan. En vandaag denken weer heel wat Ieren er over om te emigreren, omwille van de belabberde economische situatie. Migratie, helemaal niet nieuw! En wellicht ook niet te stoppen, als je je geschiedenis een beetje kent.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
