Met Cheng (Australië), Gatto (België) en Garnet (Moldavië) heeft de jury van de Koningin Elisabethwedstrijd 3 zeer opmerkelijke laureaten op de eerste drie plaatsen gerangschikt. Kim Suyoen, die bij de grote kanshebbers behoorde had een bijzonder ongelukkige finale, verloor daardoor haar plaats bij het toptrio, maar werd toch door de jury nog erkend als een zeer goede vierde.
Ik ben bijzonder blij dat de jury vooraal ook aandacht gehad heeft voor de persoonlijkheid van de jonge artisten en voor de manier waarop zij in hun muziek met het publiek communiceerden. Of het nu een vioolwedstrijd is, of een kooroptreden, het publiek blijft van primordiaal belang. Als je hen niet weet te raken, of hen stil kan doen worden van bewondering, dan heb je je optreden gemist. Technische perfectie is één ding, maar het hart beroeren, iemand op het puntje van zijn stoel doen zitten ... is minstens even belangrijk. Als dat - bvb. bij een kooroptreden ook nog gepaard gaat met goede smaak in de programmatie en met een verzorgde expressie dan mag je jezelf gelukkig prijzen.
De vetgedrukte schuine titels breng ik mee voor iedereen. Van de nummers 94 en 97 maak ik een paar kopies voor diegenen die het (nog) niet hebben. Wil je ook nr. 124 (All through the night) eens opsnorren en meebrengen.
Gisterenavond hadden wij het kort over de Sixtijnse Kapel in Rome, en het fresco van het Laatste Oordeel van Michelangelo. Onderaan dat fresco is Charon afgebeeld die met zijn gammele bootje de zielen van de overledenen over de Styx moest brengen. Dit was één van de rivieren van de onderwereld. De Grieken en de Romeinen stelden zich het hiernamaals voor als een ondergrondse verblijfplaats, "Hades" genoemd. Om over de Styx te geraken werd op de tong van de overledenen een klein munstuk, de obool, gelegd, waarmee ze de veerman konden betalen. Die werd voorgesteld als een armoedige, oude en vuile man met een baard. De ingang werd bewaakt door Cerberus, de hellehond met drie koppen, die er ook voor zorgde dat zeker niemand uit het hiernamaals kon terugkeren naar de aarde.
Dit klein stukje op het fresco is maar één van de talrijke illustraties waaruit blijkt dat de Renaissancemens moeiteloos de oudheid en het 16e-eeuwse christendom bijeen kon brengen. Geen schilder of beeldhouwer die niet thuis was in de mythen en sagen van de oudheid.
Vanavond om 9 uur is er een voorlichtingsvergadering voor het Ruysscheveldekoor over de reis naar Rome. 30 jaar zingen met mekaar, dat moet gevierd worden. En na de geweldige ervaring die we vijf jaar geleden hadden met onze reis naar Praag staan de verwachtingen hoog gespannen. Het is dus niet de eerste keer dat ik op stap ga met een koor: Londen, Parijs, Praag, Rome ... zijn enkele van de bestemmingen die we aandeden. Bij sommige mensen in Leest begint het blijkbaar ook een beetje te kriebelen.
Zo een koorreis is een unieke gelegenheid om met mekaar iets leuk te doen, cultuur te koppelen aan gezellig samen zijn, en misschien ook eens in het buitenland te zingen. Eén van de leukste momenten is altijd als je je ergens met een groepje op straat zet en begint te zingen: succes verzekerd! Doe je dat in Rome op de Piazza Navona of 's avonds bij de Trevi-fontein, gegarandeerd dat er een charmante Italiaan een roos aanbiedt aan de dames. Ook een fotoshoot van een zingend koor voor het Centre Pompidou in Parijs is leuk, en wat te zeggen over warm applaus op de Karlsbrücke in Praag?
Voor diegenen die vanavond geen repetitie hebben (KORILE komt natuurlijk massaal repeteren) : om 10 voor acht vanavond op Canvas + de 2e avond van de Koningin Elisabethwedstrijd met onze overgebleven Belgische laureaat Lorenzo Gatto. Gisterenavond was het al prijs: de panelleden en de bezoekers in de zaal verschilden hartsgrondig van mening. Het tv-panel was echter ongemeen scherp voor de dirigent en zijn orkest. Nu is het zo dat het Nationaal Orkest van België onder leiding van Gilbert Varga ook in het verleden al wel eens de mist in ging. Rudolph Werten noemde het gisterenavond een schande, en zei dat Varga het niet kan en nooit zal kunnen. Volgens Werten heeft Varga de Koreaanse kandidate Ye-Eun Choi de vernieling ingespeeld. Ik ben geneigd om voor een keer Werten te volgen: een mooie muzikante (letterlijk en figuurlijk) moest heel de tijd vechten tegen het orkest. Uiteindelijk geraakte zij zo van slag dat zelfs een deeltje van haar Sjostakovitch-concerto moest overgedaan worden. Dit is een reus zoals de Koningin Elisabethwedstrijd onwaardig. Wat een verschil met de verfijnde uitvoeringen van de Mozartconcerti in halve finale.
Matigheid is wat door de filosofen aangeprezen wordt : niet altijd mijn ding. Naast mijn verslaving aan muziek, boeken, nicotine en de liefde, behoort koffie al jaren bij mijn leven. Typisch voor diegenen die van de een vergadering naar de andere hollen, of in de welzijns- en sociale sector werkzaam zijn. De oorsprong van het koffiegebruik in West-Europa is nogal onduidelijk. Owel werd koffie door islamitische kluizenaars gebruikt om wakker te blijven voor het nachtelijk gebed, ofwel was het een geitenhoeder in Abessinië; Kaldi genaamd, die zijn geitjes op een dag dartel zag rondspringen nadat ze van voor hem onbekende bessen hadden gegeten. Wat er ook van zij: volgens Talleyrand (minister van Napoleon) koffie - en inzonderheid Italiaanse koffie - moet er als volgt uit zien:
" Infuocato come l'inferno nero come il diavolo puro come un angelo, ma dolce come l'amore cosi deve essere il vero caffè."
(Vurig als de hel, zwart als de duivel, zuiver als een engel, maar zoet als de liefde, zo moet echte koffie zijn)
24 mei 1819: de toekomstige koningin Victoria van Engeland wordt geboren 24 mei 1941: geboortedag van Bob Dylan 24 mei 1974: sterfdag van Duke Ellington 24 mei 2007: sterfdag van Jo Röpcke
24 mei 1921: de Belgische regering verleent het stakingsrecht aan de vakbonden 24 mei 1956: het eerste Eurosongfestival met 7 deelnemers. Zwitserland wint.
De vijftigjarige Anneke Wessels (° Den Haag 1959) is een beeldhouwster die sinds jaren werkt met Belgische hardsteen en marmer. Wat haar -naast haar eigen kunstexpressie - interessant maakt is dat zij zelf zegt dat geluid - in de breedste zin van het woord - het centrale thema is in haar werk: de verbeelding van een songtitel, het zichtbaar maken van een muziekterm of het tastbaar maken van de sinus van een geluidstrilling. Naast haar activiteit als beeldhouwster zingt ze al sinds haar tienerjaren in koren en doet mee aan koorprojecten. Haar sculpturaal werk is abstract, in een geometrische stijl, steeds strevend naar eenvoud .
Nu de lente in het land is, moet ik denken aan die pavane van Thoinot Arbeau die elk koor wel zingt. Arbeau (1520-1595) was kanunnik in Langres en schreef o.m. een bekend handboek Orchésographie dat hij zelf beschrijft als : Tractaat in de vorm van een dialoog waardoor iedereen gemakkelijk de eerbare praktijk van het dansen kan leren en oefenen. Hij was een tijdgenoot van de beroemde Diane de Poitiers, de ongekroonde koningin van Frankrijk, die Hendrik II in de ban van haar schoonheid hield.
Wie kan het mooier zeggen dat in de Pavane: Belle qui tiens ma vie captive dans tes yeux Liefste, gij houdt mijn leven in uw ogen gevangen.
Utrecht komt dichter bij. Tijd om kennis te maken met enkele coryfeeën.
De dirigent Michaël Gohl, die het Open Zingen in Utrecht zal leiden tijdens Europa Cantat, is één van de bekendste Zwitserse dirigenten. Hij werkt vaak als gastdirigent op internationale koorontmoetingen en als jurylid bij grote koorwedstrijden.Hij kende grote successen met het oratorium Salomon van Händel, de Johannespassie van Bach, of de Jaargetijden van Haydn. Naast het Laudate-koor uit Zürich, dirigeert hij ook het Zürichs Jeugdkoor aan het conservatorium.
Binnen het Russische volksmuziekrepertoire zijn veel Kozakkenliederen en -dansen terug te vinden. De Kozakken komen van de Oekraïense steppe, die ten noorden van de Zwarte Zee en de Kaukasus begint. Van oorsprong zijn ze Serven die in de 14de en 15de eeuw uit het Moskouse rijk vluchtten, in de valleien van de rivieren Dnjepr, Don en Oeral woongemeenschappen stichtten en zich bezighielden met het verbouwen van tarwe en het fokken van vee. Deze Kozakkengroepen hadden land in gemeenschappelijke eigendom. Ze werden geregeerd door een soort dorpsvergadering onder leiding van gekozen dorpsoudsten, die ataman of hetman werden genoemd.
Binnen het Russische leger vormden de Kozakken een aparte eenheid. Ze werden gewaardeerd om hun moed. Ze deden meestal dienst als cavaleristen en werden beroemd in de oorlogen van de tsaren tegen de Tataren in de Krim en de Kaukasus.
De Kozakken koesterden hun vrijheidstradities en kwamen daardoor in conflict met de tsaar. In de 17de en 18de eeuw startten ze, met hulp van boeren, een tweetal grote opstanden. In latere jaren gebruikten de tsaren de Kozakken als grenspatrouilles en als speciale militaire politie-eenheid om de interne onrust de kop in te drukken. Successen van de Kozakkenlegers zijn bekend uit de oorlogen tegen Napoleon en Turkije. Aan het eind van de 19de en begin van de 20ste eeuw gebruikte de tsaristische regering Kozakkentroepen om de Russische revolutie van 1905 neer te slaan.
Tijdens de burgeroorlog volgend op de revolutie van 1917 vocht het merendeel van de Kozakken, loyaal aan de tsaar, tegen het Rode Leger. Ongeveer 31.000 van hen werden in 1919 aan de Don vermoord. De meeste Kozakken verlieten Oekraïne en Rusland voor de Verenigde Staten, Canada en andere landen. De Kozakken die bleven, vochten dapper tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog. Meer dan 40.000 geëmigreerde Kozakken die in de Tweede Wereldoorlog tegen Rusland vochten werden in opdracht van Stalin gedood nadat ze door de Britten vanuit Oostenrijk naar Rusland waren overgebracht. Duizenden Kozakken werden naar de Goelag verbannen en kwamen daar om.
De Kozakken hebben een grote muzikale traditie: marsliederen, dansen, enz. Ze zongen ook veel meerstemmige liederen.
Een beetje laat met aanvullen van mijn blog. Om een of andere duistere reden (en nee, niet zoals mijn vrouw zegt, omdat ik mijn factuur niet betaald heb) weer eens zonder internet gezeten. Ik herinner mij de tijd dat ik als allereerst een computer in gebruik nam op het instituut waar ik toen werkte, met alle ingewikkelde DOS-toestanden die daar toen bij hoorden. Nu, 20 jaar later, is de pc een stukje van je leven geworden, waarvan je je nauwelijks kan voorstellen dat het vroeger niet bestond. Je bent handen en voeten afgesneden als er eens een dag is dat je van internet verstoken bent: geen mails, agenda's die dreigen in het honderd te lopen, de snelle check van de muziek die je op een repetitie gaat instuderen ... allemaal dingen waar we het vroeger zonder konden doen en die nu ineens onmisbaar zijn. Vanmorgen was er op de radio een item over het gevaar dat binnenkort GPS in het honderd gaat lopen (because verouderd en niet snel genoeg aangepast). Daar zit wel iets in: wanneer je eens blijft plakken na een repetitie heb je het ideale excuus: de falende GPS vond de weg naar huis niet meer.
Gisteren schreef de krant De Standaard: als je naar het Eurovisie songfestival kijkt, weet dan dat je eigenlijk naar een gay bedoening aan het kijken bent. Misschien is dit dan wel waar, maar het neemt niet weg dat ik al sinds jaar en dag mij in mijn zetel nestel, en mij afwisselend zit te ergeren of te popelen, naargelang mijn pronostieken ver naast deze van de verschillende landen zitten of niet. Wat gisteren opviel, is dat de veel inzendingen terug de melodieuze toer op gingen en dat het Metallicageweld niet meer in was. Mijn top-5 zag er wel wat anders uit dan de definitieve uitslag, maar dat zal wel aan mijn leeftijd liggen. Voor mij waren het United Kingdom (prachtige song van Andrew Lloyd Webber), IJsland en Bosnië-Herzegovina de toppers, om maar niet Frankrijk te vergeten met een topper als Patricia Kaas. De Belgische vetkuif had ocharme één schamel puntje gekregen in de halve finales, en dan nog van een land waarvan ik mij afvraag of mijn aardrijkskundig inzicht Armenië nu echt niet in Europa had geplaatst (wat te denken van Azerbeidjan?).
En ondertussen werd de uitslag bekend van de halve finales van de Koningin Elisabethwedstrijd. Met één Belg in de finale hebben wij het er niet slecht van af gebracht. En ook Jolente De Mayer hoeft niet te blozen, na een mooie serene prestatie.
Ik zei gisteren al dat het weer eens tijd wordt om naar Londen te gaan. Ik heb zo van die steden waar ik telkens weer opnieuw naar toe wil, behalve voor de sfeer ook voor de speciale muziekevenementen, die mij geweldig aanspreken. Een citytrip naar daar is niet volledig als ik het volgende niet gedaan/gehoord/gezien heb.
Londen: eenevene song in Westminster Abbey, een gezongen hoogmis in St Paulscathedral of Westminster Cathedral. Parijs: de hoogmis met orgen voor en na in Saint Eustache. Praag: een opera van Mozart (echt of in het poppentheater), een onverwacht concertje in één van de talloze kerken. Sint Petersburg: een balletavond in het Marinskytheater en een concert in het conservatorium Barcelona: een optreden in het Palau de Musica van het Orfeogezelschap
Vaste momenten in mijn leven, die ik altijd heel graag deel met iemand, inde hoop dat ook bij hem/haar de vonk overslaat.
Zoals ieder jaar (soms een paar keer) staat het muzikale Londen weer op mijn programma, een belevenis van formaat die elke rechtgeaarde koorzanger ooit eens moet meemaken. Ik hoop alvast in Westminster Abbey het volgende te horen tijdens de avonddienst
Introit: Tallis O Lord, give thy Holy Spirit Responses: Rose Canticles: Palestrina Magnificat primi toni à 8 Victoria Nunc dimittis tertii toni Anthems: Elgar The Spirit of the Lord Tallis Loquebantur variis linguis
Gisterenavond na de repetitie ben ik nog eventjes op zoek gegaan naar een plaats waar het stil is. En pas dan valt het op dat je eigenlijk nergens gespaard wordt van het geluid van onze moderne tijd: een trein op de achtergrond, een boer die nog een laatste taak in het donker gaat verrichten met zijn tractor, ... Je kan het natuurlijk stil maken in je hart, luisteren naar de muziek van de sferen, horen hoe de bomen tegen je fluisteren, de harteklop van je vriend of geliefde voelen. Geluksmomenten die onbetaalbaar zijn en die je zou willen vasthouden. Maar stilte in ons landschap? Ver te zoeken.
Gisterenavond in KORILE met een serenade van Sergei Taneyev kennis gemaakt. Taneyev (1856 - 1915) was een telg van adellijke Russische familie. Zijn dochter Anna Vyrubova, had nog al wat invloed aan het hof van de russische tsaar. Behalve een creatief componist was Taneyev ook een schitterend pianist: hij was o.m. de solist bij de creatie van Tsjaichowsky's Eerste Pianoconcerto in 1875. Hij had o.m. bij deze Tsjaichowsky compositie gestudeerd aan het conservatorium. Hij behoort tot de Russische nationalistische school.
Voor alles hebben ze tegenwoordig een speciale dag: sommige zijn ronduit te gek om los te lopen, andere daarentegen koester ik omwille van de betrokkenheid die ik er zelf bij voel. Moederdag was er zo eentje (vaderdag vind ik al heel wat minder), secretaressendag is een andere dag die mij na aan het hart ligt omdat ik maar al te vaak ondervonden heb hoe hulpeloos je kan worden zonder de attente zorg van deze duizendpoten. Maarvnaadg is het dag van de verpleegkundigen. Zullen we er bij uitbreiding maar de dag van maken voor diegenen die in de zorg voor zieken en bejaarden actief zijn, ongeacht of het nu A1's of andere gediplomeerden zijn. (Diploma van menselijke warmte krijg je van je patiënten en behoort jammer genoeg nog niet tot de "EVC's = eerder verworven competenties). In allebei mijn koren zijn er mensen die vandaag hun dagje hebben, hetzij in de thuiszorg, hetzij in klinieken of instellingen. Ik stuur hen een dikke knuffel en een warme groet.
Ik stel voor dat we een infovergadering houden over de Romereis van het Ruysscheveldekoor op
woensdag 20 mei om 21.00 uur (Parochiezaal)
We gaan wat meer praktische info geven, en een totaalindruk van wat we kunnen verwachten. Ook al heb je hier of daar wat repetities moeten missen, nu zou ik toch maar zeker komen. Uiteraard zijn de partners en/of vrienden die meegaan van harte welkom vanaf 21 uur (mag ook vroeger als ze willen zien hoe we repeteren. José heeft al een kleine voorstelling gemaakt van zijn reisindrukken naar Rome.
Goed gedaan, Korile, gisteren in Scherpenheuvel. Voor diegenen die het jammer genoeg hebben moeten missen, voor een volle basiliek mocht Korile gisteren laten zien dat zij - in heel goede akoestische omstandigheden - niet moeten onderdoen voor gelijk welk koor. We werden natuurlijk een stukje gediend door de speciale sfeer die er toch altijd blijft hangen rond zo een bedevaartsoord, zeker in de maand mei. In extremis had Maurice nog de lokale organist op de kop getikt: Pierre Ramakers zorgde voor een onberispelijke begeleiding op het mooie orgel. De enthousiaste pater-celebrant had aangekondigd dat hij zijn preek kort ging houden: wat moet dat zijn als de brave borst zich eens helemaal laat gaan. Daardoor hebben wij ons muzikaal programma wat ingekort, maar het was meer dan voldoende om de vrucht van onze repetities te laten horen en Korile nog maar eens op de kaart te zetten.
In bijna alle landen ter wereld worden de moeders wel op een of andere manier geëerd, al gebeurt dat niet overal op dezelfde manier of hetzelfde tijdstip.
Als we heel ver terug gaan in de geschiedenis, vinden we bij de vroegste uitingen van menselijke kunst al afbeeldingen van (oer)moeders, die aanbeden werden en die verondersteld werden geheime krachten te bezitten. Bij de oude Grieken vinden we eerste sporen van een speciale Moederdagviering in de lenteriten ter ere van Rhea, de Moeder der Goden.
In België wordt moederdag op de meeste plaatsen op de tweede zondag van mei gehouden. De oorsprong van die traditie kennen we met zekerheid: de moderne Moederdag hebben we te danken aan de Amerikaanse Anna M. Jarvis. Nadat haar toegewijde moeder op de tweede zondag van mei van het jaar 1906 overleed, begon Anna Jarvis in haar geboorteplaats Grafton in de staat West Virginia een campagne bij de kerkleiders om op de tweede zondag van mei een speciale dienst ter ere van alle moeders te houden.
Zondag a.s. 10 mei om 10.00 uur: TV-mis op Eén vanuuit de Kathedraal van Mechelen, met het Mechels Kathedraalkoor o.l.v. Johan Van Bouwelen. Aan het orgel: Peter Pieters. De mis wordt bijgewoond door Koning Albert en Koningin Paola. Zoek tussende koorleden maar naar ons Pascale.
Jullie vergeten toch niet dat het zondag moederdag is? In Stekene zijn ze dat wel vergeten: de activiteiten van de cultuurmarkt lopen van 14 tot 18 uur, met het ongelukkige gevolg dat er nogal wat zangers afhaken omdat zij hetzij naar hun eigen moeder gaan, hetzij kinderen en kleinkinderen op bezoek krijgen. En terecht oordelen zij dat dat voorgaat op een kort optreden, waar je echter mee de hele namiddag over hoop haalt. Ikzelf heb ook nietde beste punten gehaald thuis toen ik zei dat ik al zeker om 2 uur weg moest. Zelfs de potentiëmle begeleiders voor het kooroptreden haken om dezelfde reden af, hetr wordt dus behelpen. Ik vraag me toch af of dit in de cultuurraad geen punt van overweging kan zijn bij een volgende editie.
Leonardo da Vinci is een multidisciplinair kunstenaar. Hij is tegelijk schilder, binnenhuisinrichter, organisator van feesten, vuurwerkmaker, architect, beeldhouwer, stedenbouwkundige, ingenieur en anatomist. Tijdens zijn hele loopbaan zal water een essentiële rol spelen, als drijvende kracht, als thema voor studies en voorstellingen of vitaal element van het leven, dat men moet kennen, beschermen en beheersen. Water in alle mogelijke vormen is een echte passie voor Leonardo. Historici evoqueren regelmatig een leven dat beheerst wordt door de bewegingen van het water. Hij ontwikkelt systemen voor kanalen en navigatie, sluizen, radmachines en waterpartijen. Hij
bestudeert turbulenties in het water, de golven, het fenomeen van eb en vloed, maar ook de vochtigheid in de atmosfeer, stoom, wolken en ten slotte natuurrampen die door water zijn veroorzaakt
Zondag aanstaande is er een Cultuurmarkt in Stekene. Ook het Ruysscheveldekoor heeft er zijn podium.
Maar wie weet nog wat cultuur is? Is niet alles cultuur van de simpelste handelingen tot de grootste scheppingen van de geest?. Hebben niet alle culturen evenveel bestaansrecht? Waarom zouden we dan nog met elkaar twisten over wat cultuur is en wat niet? Waarom de voorrang geven aan het ene ten nadele van het andere, aan het denken boven de kunst van het breien? ... ... aan een ballet van Pina Bausch boven een voetbalwedstrijd, aan Manet boven een modeontwerper, aan Mozarts Toverfluit boven een videoclip? Kort en krachtig geformuleerd, in de taal van de Russische populisten uit de 19e eeuw: Waarom zou Shakespeare meer waard zijn dan een paar laarzen?
Iedereen weet wat cultuur is, want alles is cultuur. Nu is dit in een bepaald opzicht ook zonder meer waar. De Latijnse termen waar het woord cultuur van afstamt colere, cultura bevatten een hint in die richting. Cultuur betekent letterlijk akkerbouw. Cultiveren is ingrijpen in de natuur waardoor die een ander uitzicht krijgt en meer tegemoetkomt aan menselijke behoeften. Cultuur verwijst naar het typische van de menselijke bestaanswijze. Het woord staat voor de vele vormen waarin de mens zijn gegeven natuurlijke conditie opneemt in eigen projecten en daardoor de wereld tot zijn woonplaats maakt. In die zin is alles aan en van de mens cultuur.
Al wat natuurlijk is wordt veranderd wanneer het gevoegd wordt in het domein van het menselijke. En deze verandering is onverbiddelijk. Er is voor de mens geen weg terug naar de natuur. De ongecompliceerdheid van een louter natuurlijk bestaan is een fictie. Alles wat de mens aanraakt wordt
anders: zowel de natuur buiten hem als in hem. Onze agressiviteit is brutaler en verwoestender dan bij dieren. Wij zijn in staat tot gemeenheid, tot folteren, tot rationeel georganiseerde uitroeiing van onze soortgenoten. Onze seksualiteit is niet meer gebonden aan natuurlijke cycli. Ze is geworden tot een onbeperkt veld van mogelijkheden.
Cultuur is niet alleen aanwezig in de klassieke gestalten ervan, zoals in allerlei kennis en vaardigheid, wetenschap en techniek, maatschappelijke organisatie-vormen, politieke structuren, godsdiensten en allerlei vormen van kunst. Ook in het alledaagse leven blijkt alles cultuur te zijn. Als we eten, voeden we ons niet alleen, maar doorbreken we de monotonie van het instinctieve leven met
kookkunst. Een dak boven het hoofd wordt tot een heuse woning en beschutting tegen weer en wind wordt tot mode.
Gisteren hebben we onze vrouwelijke Belgische kandidate voorgesteld. We kunnen echter ook duimen voor een man: Lorenzo Gatto, geboren in Brussel in 1986.
Lorenzo Gatto is laureaat van talrijke wedstrijden in België en in het buitenland. Zo behaalde hij de 1ste Prijs en de Prijs van het Publiek in de RNCM Manchester International Violin Competition (UK) in april 2005, won hij de 1ste Prijs op de Internationale wedstrijd Andrea Postacchini in Italie in 2003 en is hij laureaat van de Belgian Foundation for Young Soloists.
Reeds op zeer jonge leeftijd speelt hij als solist op zeer talrijke concerten in plaatsen zoals het Paleis voor Schone Kunsten, de Salle Cortot in Parijs, de Bridgewater Hall in Manchester, Flagey en wordt uitgenodigt op festivals in België, Duitsland, Spanje, Oostenrijk, Switzerland en in Italie.
Zijn experience vervolmaakt hij ook met orkesten zoals het BBC Philharmonic, deFilharmonie, het Charlemagne Orchestra, het Koninklijke Kamerorkest van Wallonie, en door zijn ontmoetingen met musici zoals Seiji Ozawa, Midori, Zakar Bron, Viktor Pykaizen, Salvatore Accardo, Julian Rachlin.
Lorenzo Gatto heeft onlangs de strijktrios en het "Forellenquintet" van Schubert opgenomen voor het label UT3-records. Een nieuwe cd Enescu-Martinu is gepland in 2009 voor het label Fuga Libera met de pianist Milos Popovic.
Lorenzo Gatto bespeelt een Vuillaume in bruikleen van de "Carlo Van Neste" vzw
Jolente De Maeyer werd in 1984 in Jette geboren en begon op vierjarige leeftijd vioolles te volgen in de Muziekakademie van Wemmel bij Johan Lommelen en later ook piano bij Marleen Meeusen.
Op haar zesde begint ze deel te nemen aan verschillende nationale en internationale wedstrijden en behaalt daarbij verschillende eerste prijzen aan Jong Tenuto, Charles de Bériot en werd laureaat in de Herman Krebbers wedstrijd. In 1998 wordt Jolente uitgenodigd om haar muzikale studies verder te zetten aan de Yehudi Menuhin School. Gedurende deze periode geeft Jolente concerten als solist en als kamermuzikant in befaamde concertzalen zoals Fairfield Halls, Leamington Hastings Festival, Royal Albert Hall, Gstaad Menuhin Festival, Queen Elisabeth Hall en Wigmore Hall.
Ook in eigen land geeft Jolente vaak concerten; ze nam deel aan verschillende live optredens voor de radio en trad op als solist met orkest op de BrusselProms in het PSK, 10 jaar Jong Tenuto, voor Radio Klara, solist met orkest in De Warande en in 2002 deed ze een reeks aperitiefconcerten, afsluitend met een recital in het PSK, in het kader van Zondag op de Kunstberg. In 2005 trad Jolente op als soliste in het Nieuwjaarsconcert van de Filharmonie in de Elisabethzaal te Antwerpen en met het Nuove Musiche Orkest in deSingel in een dubbele concerto- avond. In maart 2006 speelde ze met het Norfolk Symphony Orchestra in Kings Lynn te Engeland.
Jolente gaf reeds ook verschillende concerten in Frankrijk, Zwitserland, Kroatïe, Duitsland, Nederland, Italië en Spanje. In april 2003 won Jolente de 2de prijs in de Julio Cardona International Competition in Portugal, en later in dat jaar won ze de vierde prijs in de Liana Issakadze International Competition in St-Petersburg, Rusland. Jolente behaalde ook de Special Prize in de Benjamin Britten International Violin Competition te Londen in juli 2004. Jolentes toekomstige engagementen zijn onder andere concerten met deFilharmonie o.l.v. Philippe Herreweghe en Rudolf Werthen
Het grote muzikale hoogfeest van België is gisteren weer begonnen: de Koningin Elisabethwedstrijd, dit jaar voor viool. Deze wedstrijd staat algemeen bekend over heel de wereld als één van de meest veeleisende en hoogstaande competities. Dit jaar zijn 33 vrouwelijke en 35 mannelijke kandidaten present om zich - na de eerste selectie aan de hand van een dvd - voor te stellen in de eerste ronde. Tegen zaterdag weten we dan wie doorstoot naar de halve finales (24 van de 68 kandidaten). Vanaf volgende week is de wedstrijd heel aanwezig op Canvas + Het nachtwerk van deze marathon komt er aan op zaterdag 30 mei. Dan zal de opvolg(st)er bekend zijn van grote namen zoals Leonid Kogan (1951), Berl Senovsky (1955), Jaime Laredo (1959), Alexei Michlin (1963), Philippe Hirschhorn (1967), Myriam Fried (1971), Mikail Bezverkny (1976), Yuzuko Horigome (1980), Nai Yuan Hu, (1985), Vadim Repin (1989), Yayoi Toda (1993), Noklaj Schnaider (1997), Baiba Skride (2001) en Sergei Khachatryan (2005). Japan en Rusland zijn de koplopers in deze elite.
Nauwelijks één week heb ik alleen geslapen: weliswaar meer ruimte in bed, maar toch, ... oude gewoontes leer je niet zo vlug af. En dus vanaf vanavond weer met zijn twee thuis : ik blijf het een wonder vinden dat de dokters je zo vlug opkalefateren en je na een week al naar huis sturen compleet met een gereviseerde motor. Dank u wel voor alle lieve - soms heel originele wensen - die Marina en (zelfs) ik mochten ontvangen. Juliie zijn allemaal dikke schatten.
Het orgel in de basiliek van Scherpenheuvel behoort tot de prachtige reeks van orgels die de familie Van Peteghem maakt
De orgelmakersfamilie Van Peteghem
De leden van de familie Van Peteghem behoren tot de belangrijkste orgelmakers in de Zuidelijke Nederlanden in de 18de en gedurende de eerste helft van de 19de eeuw. Grondlegger van het familiebedrijf was Pieter Van Peteghem, geboren te Wetteren in 1708. Twee van zijn zonen, Aegidius-Franciscus en Lambert-Benoit, werden orgelmaker en namen de leiding over van het in Gent gevestigde bedrijf. Gedrieën voorzagen ze talloze kerken in Vlaanderen van orgels.
Vanaf het midden van de 18de eeuw ontwikkelden de Van Peteghems het barokke klankbeeld van hun instrumenten, dat ze van hun leermeester J.-B. Forceville hadden geërfd, naar een Vlaamse rococo. Als goede zakenlui beoefenden zij een nooit tevoren geziene zin voor marketing en ateliermanagement.
Tijdens de Franse bezetting, die gepaard ging met de sluiting van kerken en de ontmanteling van een deel van het religieus erfgoed, kende het bedrijf van de familie Van Peteghem een zware terugval. Pas rond 1820 namen de drie zonen van Lambert-Benoît de draad terug op. De oudste twee werkten verder in de traditie van hun vader en grootvader, de jongste, Pierre jr. zocht node aansluiting bij de modernere stromingen binnen de orgelbouwkunst. Pierre's zoon Maximilien nam in 1858 de leiding van het bedrijf over, maar ging in 1868 failliet.
Als je eens niet weet wat doen, dan kan een dagje "Brusselen" heel leuk zijn. Waar bijna niemand naar toe durft (??) is de Koninklijke bibliotheek aan de Keizerslaan.
De Koninklijke Bibliotheek van Brussel heeft een uitgebreide muziekafdeling met partituren en werken over muziek, ongeveer 50.000 grammofoonplaten en bandopnamen van muziek van Belgische componisten. Daarnaast bewaart de afdeling ook microfilms van muziekhandschriften en partituren die voor 1800 in de Nederlanden werden gedrukt en enkele belangrijke verzamelingen. Het Handschriftenkabinet bezit enkele codices met polyfone muziek uit de 16de eeuw en in de afdeling Kostbare Werken bevinden zich muziekdrukken uit de 16de tot de 18de eeuw.
Wierook betekent gewijde of heilige rook. Het is al vele duizenden jaren oud. Waarschijnlijk is het gebruik van wierook ontstaan nadat iemand een stukje hars van de Boswellia boom op een smeulend vuurtje gooide en ontdekte dat de rook een speciale geur met zich meedroeg. De hars (= frankincense = wierook) werd bij reukoffers gebruikt. Een reukoffer had tot doel contact te maken met (de) God(en) en hen te bewegen antwoord te geven op vragen en gebeden. De geur werd met de rook meegedragen naar de wereld van de Goden (je zag de rook opstijgen naar de hemel en oplossen=overgaan in de Godenwereld). In de tijd van de faraos was wierook al een belangrijk onderdeel van hun rituelen. Wierook was een van de belangrijkste handelsgoederen van karavanen. De prijs kon die van goud evenaren. Wierook was bovendien belangrijk door zijn effect op negatieve invloeden van buiten. Wierook zuivert, beschermt tegen negatieve vibraties en verbetert de sfeer in het algemeen.
New Age gaat over helen, gevoelens uit je hart naar boven halen, ontspannen, drijven op de golven, wandelen door de geheime tuinen. New Age muziek probeert je rust te geven. Muziek is de taal van het hart, je hebt er geen woorden voor nodig. Muziek spreekt direct aan, ongeacht religie, ras, geaardheid. Is New Age muziek kunst? Het is in elk geval de kunst om te ontroeren.
Ik ben Carlo (Carlo Claes), geboren op 20 september 1944. Als je goed telt weet je hoe oud / jong ik ben. Enkele jaren geleden gaf ik mijn job als resoc-coördinator van Waas en Dender op om met brugpensioen te gaan. Sindsdien kan ik mij aan mijn echte passie wijden: de koormuziek. Ik dirigeer twee koren: Fiori Musicali uit Sint-Niklaas en het Hanswijkkoor in Mechelen. Zo ontmoet ik iedere week een hoop fijne, lieve mensen. Maar hier is de wereld nog veel groter. Dus kom ik nu ook jou tegen.
