Na de luxe van een villa is het weer even wennen aan een anonieme hotelkamer midden in het dorp. Het is hier wel rustig, vannacht enkel lawaai van de huisvuilophaling,tegen de morgen komt alles op gang. Omdat ik de contrasena oftewel het paswoorden ben vergeten te vragen in het hotel-dat niet bemand is- sta ik om 7 hr alweer in de bar van gisteravond, die vroeg in de morgen stampvol zit met volk dat aan de slag gaat,en hier ontbijt met kleine kofffietjes en grote borrels. Zo kan een man er weer tegenaan. Het verkeer bestaat vooral uit landbouwmachines en tractoren met getrokken aanhangers,bestemd voor de wijnoogst. Een enkele wijnplukmachine ook, de meeste druiven lijken hier toch handmatig geplukt. Een kort rondritten in en rond het dorp bevestigt alleen maar het ruraal karakter,dat vind ik fijn. Tegen half negen is het barpubliek veranderd, de bar is nu hoofdzakelijk ingenomen door dames,enkelen nemen ontbijt dat hier bestaat uit een toestaan met tomatenpulp,niet mijn ding. Gelukkig vind ik een bakkerij met een croissant.
Na een week genoten te hebben van de gastvrijheid voel ik de kriebel om weer mijn eigen vleugels uit te slaan. Jan is met dochter en schoonzoon op stap naar Valencia. Tegen de avond komen Bart en Veronique als nieuwe gasten,ik doe nog boodschappen met Claudine en dan wenkt de vrijheid. (?!) hier en daar heb ik al geprobeerd aan een goede regionale kaart te geraken,zowel in Brugge als hier maar geluk laat me op dat vlak in de steek, ik moet me behelpen met de nationale kaart van Spanje, niet echt accuraat, en de googlemaps op mijn iPad,ook niet handig, verder mijn gps die ik van stad naar stad moet instellen wil ik niet voortdurend omrijden via autovias. toch geraak ik zo in alcalali,Alcoy,en Yecla waar ik wil slapen maar hoewel een nijver wijnstadje zijn ze niet erg herbergzaam. De enige plek vind ik te duur en te suf,ik ben in Spanje beter gewend. Zo reis ik tegen mijn zin door naar Fuente Alamo, een uur rijden door een leuke vlakte-nu,ja- en hoewel niet te groot zijn er drie hotels,maar alle drie dicht. De oudere locals die zitten te buurten op een gesloten terras lopen letterlijk de benen van onder hun lijf zodat ik toch netjes gehuisvest geraak in een proper hotel voor 25. Eind goed, al goed. Ik pik nog een terrasje om dit verslag op te maken en ga me dan installeren. gelukkig is wifihier al goed ingeburgerd ondertussen. mijn blogbeheerder laat het ondertussen wat afweten,verschillende faciliteiten om (oa foto's) te posten vallen weg zodat ik een andere blog overweeg. Iemand een ideetje?
Vrijdag, het weer is nu aangenaam in tegenstelling met de vorige dagen. Met 2 koppels vind ik het hier druk,bijna van het goedrteveel. Vandaag ben ik alleen naar de markt geweest hier in Moraira,maar eigenlijk valt er niets te beleven. Voor een knip- en scheerbeurt moet ik helemaal naar Benissa,waar een Turk mee met de nodige zorg knipt. In de middag na een dutje gewoon een beetje gezond, even gebaad,het water is al lekkerder van temperatuur.
Hier kan dat slecht weer niet blijven duren,dus vanmorgen is de volle zon daar weer. Na een eerste kop koffie( ingewikkelde machinerie!) waag ik me buiten ,even met de voeten in het water, en alhoewel het fris aanvoelt kleed ik me toch uit en trek een paar baantjes vooraleer de rest op het toneel verschijnt. Daarna ontbijt ik alleen, dan pas komen de anderen eraan.
terwijl zij volk gaan ophalen op het vliegveld in Alicante ga ik op zoek naar het huisje dat een maat heeft gekocht in Calpe. De gps is heel gedienstig,en daar aangekomen kan ik miet missen: er wappert een Damse vlag. mooi knus huisje. Het poortje staat uitnodigend open,maar op het terras hangt wasgoed te wapperen,dus trek ik me discreet terug en ga wat shoppen op een plaatselijke mercado. Daarna slenter ik naar huis,of beter de plek waar we hebben afgesproken. Onderweg probeer ik een paar keer een peliquero de caballero's te vinden maar die stiel lijkt hier al even uitgestoven alsbij ons, alleen " unisex peliqueria's " zijn voorhanden maar daar heb ik voor het scheren niet zo'n goeie ervaringen mee. er rest me niets dan geduldig wachten ,misschien is één dezer dagen de god van het haar me gunstig gezind..
09/08/15 Naar stilaan jaarlijks gewoonte ben ik vertrokken naar Moraira, op bezoek bij Jan & Claudine in hun favoriete vakantiestek, een hele mooie villa met dubbel appartement ,zwembad ,kortom alles op & aan.
Mijn bedoeling is hier een week te blijven,daarna wordt het hier wellicht te druk met andere visitors,en trek ik wat rond in het binnenland. Het weer is niet echt goed, regenachtig,het lijkt wel Belgisch,al is het hier nog altijd wat warmer. Vanaf vanmiddag zou het hier toch zonnig worden.leven op hoop,net als de vluchtelingen.
Ik betrek hier de echt ruime masterbedroom,op de benedenverdieping. Ik snap niet dat J&C hem niet zelf benutten,wellicht omdat je een trap af moet en de andere op het gelijkvloers ligt? Mij hoor je niet klagen. 'S nachts is het hier muisstil, geen verkeer op de wegen in het dal en hier boven al helemaal niet. Alleen een hond hoor ik eens aanslaan ver weg,en tegen de morgen ook een haan,dacht ik. Vanmorgen binnen gegeten,gewoonlijk zijn de maaltijden buiten op één van de terrassen,naargelang je zon wil vangen of ontwijken.
Hoewel ik me er op had voorzien ga ik toch niet naar Lissabon. Het weer is goed maar niet uitstekend en ik ga wat toeren in de streek,deze keer meer zuidwaarts.ik prik een dorpje,12 km verder en arriveer er op de middag. Raar,geen gelegenheid om wat te eten en waar anders om de drie huizen een cafe is moet ik hier echt zoeken. Alleen een paar koffiehuisjes waar bejaarden na de middag samenkomen,dat heb ik nog niet meegemaakt. Ook geen jonge mensen on het straatbeeld,hoewel ik gejoel hoor van schoolse speelplaatsen. Geen rurale of industriële activiteit te bespeuren,gaan die mensen dan allemaal in de stad werken?ook in een volgend dorp hetzelfde scenario waar ik toch aan een glaasje wijn geraak in een soort bejaardenclub waar ze heel fanatiek zitten te kaarten,met meer supporters dan spelers. Een paar enkelingen zitten op hun eentje naar tv te kijken. Mijn hongergevoel trekt weg zonder te eten. Ik keer een beetje ontgoocheld weer naar mijn hotel,en dood de tijd met een siësta. Tegen de avond ga ik op een terras aan de andere kant van de "rambla" nog wat zon vangen tussen allemaal mannen, het lijkt wel een homobedoening. Bij sunset ga ik dan maar eten in een grote eetzaak,alles en zo veel je wil voor 8,75 euro, ik praat wat met de grillmaster die hele Braziliaanse filets in dunne lapjes snijdt, hij lijkt zeer ervaren in het inschatten van wat hij zal verwerken vanavond én in het bakken. Het smaakt me zeer als hoofdgerecht. De lol van de reis is eraf. Ik drink nog ergens een afzakkertje en zak dan zelf naar huis,de laatste etappe is ingezet.
De voorspellingen praten me beter weer aan maar ik vertrouw het niet en kijk nog even de kat uit de boom. Vandaag wil ik toch wel eens naar Lissabon,ik heb me al geïnformeerd over de treinen ,en vertrek ruim op tijd om de trein van 10 hr. te halen,een uur later in de stad. Maar of de duivel er mee gemoeid is: -ik rij verkeerd en verloren op weg naar het station. -de parking vlakbij is alleen toegankelijk voor abonnementen -ticketverkoop gaat erg traag en de automaat reageert niet op mijn bankpass. - als ik op het perron kom zie ik de achterkant van de trein.. Het is 10.00 hr. nu, de trein een uur later laat me te weinig dag over,en ik beraad me over mijn eigen of ik eigenlijk wel naar Lissabon wil? Ik keer op mijn gemak terug naar het hotel, en zoek de documentatie die ik kreeg over een natuurpark niet te ver uit de buurt: Mourisca tide mill,een gerestaureerde getijdemolen. Dat en het natuurpark errond wil ik wel eens zien. Ik rij op de summiere kaartgegevens van de folder maar vind al gauw mijn weg niet meer. Ik tuf wat door de dorpjes die de papierindustrie hier als enige bron van inkomsten lijken te hebben,geen noemenswaardige landbouw of visvangst tenzij voor privé gebruik. Toch hou ik van zo'n simpele dorpjes. Ik blijf daar ergens eten in een kroeg,bacalhao maar die smaakt erg zout. Ik toer wat verder en val plots op een wegwijzertje met mijn oorspronkelijke bestemming. Schattig ding maar vandaag maandag gesloten,wat niet op mijn folder vermeld stond.. De buurt bevalt me hier wel, ik zit weer helemaal op de buiten. Ontdek een restaurantje waar ik wel zou willen gegeten hebben in plaats can die bacalhao. Ik heb al helemaal geen spijt dat ik niet naar Lissabon ben, en al schrijvend denk ik dat ik morgen ook niet ga . Misschien is dat leuker om eens in citytrip met twee te doen?
Mijn hotel is vlakbij en vanop mijn terras volg ik een schouwspel van het binnenslepen van een boot die hier al dagen voor anker ligt,hij kruist een ander schip,een autocarrier,die net de kaai heeft verlaten.
Ik lees wat en verlaat mijn kamer alleen nog om een bifana te gaan eten, meer moet ik niet meer. Als alles gaat naar wens doe ik morgen weer een poging om Lissabon in te palmen,dit keer per trein.
Het weer is zwaar bewolkt,en de hele dag blijft de zon weg,pull en lange broek zijn de hele dag aan de orde. Ik doe een lange stadswandeling,langs de haven en de mercado maar die gaat vandaag niet open wegens 40 jaar bevrijding van Salazar,een nationale feestdag maar ik merk weinig animo bij de mensen,nog minder dan op 21 juli in België,dat lijkt me typisch Portugees.
Of het nu door het weer is of wat anders,ik voel me de hele dag wat slapjes,met buikloop toe die ik niet kan plaatsen. Nog voor de middag doe ik een dutje en honger heb ik niet.
In de late middag ga ik wat toeren. Ik rij tot Portinho, een klein dorpje aan een baai iets verderop. Veel dagjesmensen die hier uitgebreide visschotels en schaaldieren komen eten. Zelf waag ik me aan een vissoep met een broodje ham & kaas,lekker.
Het blijft grijs en regenachtig,dat werkt op mijn stemming,daarvoor kom ik niet naar Portugal. Een telefoontje van het thuisfront geeft daar ook geen beter weer.
Bij terugkeer in Setubal ga ik ineens op zoek naar de Estacao Ferroviar voor info. Misschien doe ik via die weg een nieuwe poging om de hoofdstad te bezoeken. Ieder uur lijkt er een trein te zijn en daar of hier in de regen lopen komt op hetzelfde neer.
Terwijl ik er aan denk laat ik ook mijn boarding card uitprinten in het hotel,en ga daarna nog even op zwier: een doodgewoon cafe waar ik een tweede wijn bestel omdat het buiten kattenjongen regent. Daarna dicht bij het hotel ga ik nog een vissoep nuttigen. Het restaurant is vol en ik krijg plaats aan een tochtige deur. De soep is eerder dun maar aangedikt met pates. Meer moet ik niet maar ik laat me toch nog een lekkere fruitmousse aansmeren.
Stilaan sluipt de moeheid over mij. Het gezelligst moment zal het bed- moment zijn denk ik..
De dag begint overtrokken,en bij mijn ontbijt in de pastelleria neem ik een kloek besluit: ik verleg naar de hoofdstad in plaats van hier de pelgrimscavalerie af te wachten. Ik hou de streek hier een beetje voor gezien,nog een ander dorp bezoeken zou van het goede te veel zijn. Een laatste koffie op het terras van La Rotunda,dat een beetje mijn stamkroeg is,hier in Viana.
Mijn gps blijft ingesteld op "geen autowegen",zo hoop ik wat meer te genieten van het landschap waar ik door sjees.
Ik eet 's middags mijn eerste frango in een drukbeklante routier,volgens Piet van Het Wapen die hier in Porugal geleefd en gewerkt heeft toch het nationale gerecht. De Ricard die ik als aperitief vraag is nep,ik zie het direct aan de kleur en proef het bij de eerste slok,ik weiger hem, geen probleem. Lissabon ligt een 150 km ver, ik doe er op mijn gemak een uur of vier over. Eens daar begint de miserie.
Ik sukkel wat om een gepast hotel te vinden. Met de sites vind je er een pak,maar ik hou net van dat iets anders,liefst een hotel die niet op de sites te vinden is. Zo loop ik binnenin een 4 sterren,waar de desk zonder schaamte 70 euro vraagt. Terwijl ik daar iets drink vind ik hetzelfde hotel op Trivago voor 58 Euro voor een nacht..
Mijn beste info vind ik meestal in de horeca zelf, en ook nu is het niet anders. Een glas wijn aan de havenkant levert me een puik hotel in deze hippe buurt met een heel mooi zicht op de waterkant, waar enkele grote schepen voor anker liggen. Hier krijg ik wel een paar dagen zoek. De summiere info die me hier en daar wordt verstrekt door loco's stemt me hoopvol voor de volgende dagen. Een andere streek ontdekken, boeiend!
Gezellige kroegen bij de vleet. Enkele restaurants lonken veelbelovend maar gebrek aan honger houdt me af,ik ga vanavond teren op wat fruit voor het slapen -of zou ik me toch nog wagen aan een bifana?-
Ik ga nog wat drinken in een gewoon café,bestel een tweede glas omdat het kattenjongen regent. In een van de restaurantjes bij het hotel stap ik binnen,wegens plaatsgebrek word ik geparkeaan een tochtige deur. De vissoep die ik hier eet is een afkooksel van die van deze namiddag,een beetje gemaskeerd met een handvol patés die er zijn ingestrooid. Ik laat me nog verleiden met een lekkere fruitmousse.
De kou werkt de moeheid in de hand,ik verlang allen nog naar mijn bed.
