Of het de nasleep is van mijn herstel weet ik niet,maar ik slaap hier ontzettend veel. Gisteren plande ik een sortietje tegen de avond, maar rond een uur of vijf besloot ik eerst een uiltje te vangen. Ik werd wakker tegen tienen,de stad was al volledig in rust. Ik heb dan maar doorgeslapen tot in de morgen,en toch nog niet geheel fris. Een ontbijt vinden is niet vanzelfsprekend,,en na de ervaring gisteren in het guesthouse wil ik hier geen ontbijt bestellen. Ik vind ergens in een klein restaurant een smakelijk prakje met varken en rijst met een lekker pikante saus. Phimai is beroemd voor een grote khmer-tempelruine, van in de jaren 1100. Ik denk in onze jaartelling,want anders is hij nog veel ouder. Ik wandel er eens rond,buiten de omheining maar ik kan niet zeggen dat het me aanspreekt,die massa grote gestapelde zandstenen. Het wordt warm ondertussen en ik heb meer belangstelling voor een fris bier,niet evident te vinden.gisteren zag ik een massagesalon, ik ga daar voor een voetmassage,die heb ik elders al beter gehad.
Het lot is me gunstig vandaag. 10 minuten voor mijn wekker afloopt ben ik wakker,grieperigheid is weg en nu mooi op tijd om de rest in te pakken en op mijn gemak koffie te drinken met een soort reuzels als ontbijt op het terras van mijn Guesthouse. Mijn bus vertrekt aan de overkant van de straat,ik stap ruim op tijd in. Veel volk is er niet maar daar komt gaandeweg verandering in want alle stadjes in de streek worden aangedaan. De airco staat loeihard, ik verhuis van mijn toegewezen plek naar een paar stoelen verder,bang als ik ben voor een stijve nek of erger. De meeste mensen zijn er op voorzien en hebben winterse kledij aan, met mutsen en al. Op het laatst krijg ik een gezette vrouw naast me met een kleuter op schoot,samen vullen we de 2 stoelen heel goed. De bus zit vol en de stopplaatsen verminderen,gelukkig. Onderweg worden we wel gecontroleerd door een koppel agenten, ieder moet zijn id laten zien,dat had ik nog niet voorgehad. Naarmate de zon feller wordt is de airco draaglijker. Mijn vrouw en de kleuter slapen,net als de meeste passagiers,ik ben jaloers want mij lukt dat niet. Ik herlees dan maar de weekendkranten met hun bijlagen. Niemand van het personeel(2 begeleiders en de chauffeur) is de Engelse taal mondig, ik zou graag te weten komen hoe lang de rit naar Khorat duurt maar blijf op mijn honger. Ook geen toilet aan boord, de enige soelaas is een tankstop waar bijna iedereen gebruik van maakt. Tegen drieën zijn we toch zover: als vierde stad van het land beschikt de stad over 2 busstations,maar we landen op de goeie voor mijn aansluiting. Nog een stoprit naar Phimai, in een aftandse bus die toch verbazend goed rijdt, ook al is hij overvol. 60 km in anderhalf uur. Het guesthouse dat ik prefereer vind ik niet, dan maar de tweede keuze dat ik wel drie keer voorbijloop,gelukkig bekend bij de lokalen die me met hand en tand iedere keer weer op de goeie weg zetten als ik de naam uitspreek. Hetguesthouse valt me tegen,zeker als ik een kamer toegewezen krijg op de tweede verdieping,maar na protest kan het dan toch een verdiep lager. Voor een keer zachte bedden waar ik al een tijd naar snak,misschien blijf ik toch een paar dagen langer hier in dit verblijf dan ik eerst van plan was.
Genoeg voor vandaag, ik ga een pils zoeken in de stad die toch weer groter en drukker is dan verwacht. Er lopen hier nogal wat toeristen rond. Na een eerste ommetje kom ik terug in mijn guesthouse waar ze ook wel eten geven,maar dat valt me tegen. Wel lekker is het ruime terras waar ik nu zit te bloggen. Niet zo ver wordt gefeest,het gaat er luidruchtig aan toe maar een vaste gast beweert dat ze vroeg sluiten. Gelukkig maar,ik snak alweer naar nachtrust.
Mijn vertrek uitstellen tot morgen was geen goed idee. De hele dag loop ik met mijn ziel onder mijn arm, ik heb niets aan het herknabbelen van de afgelopen week. Met de brommer rij ik alle mooie plekjes nog eens af maar het geeft geen kick. Zo verknoei ik een beetje mijn dag,ik voel me er ongelukkig mee. Een paar keer reed ik langs de kapper maar het was iedere keer volle bak. Tegen de middag had ik geluk: 1 in de scheerstoel,anders niemand, zo veel geduld heb ik dan wel. Het resultaat valt me wel mee, ik betaal 90 baht,een honderd Belgische frankskes..
Naar goeie gewoonte bel ik ook even met mijn ma,,die spijtig genoeg niet met internet overweg kan.
Mijn methode van eten aanwijzen heeft deze keer gefaald: een Thai eet een vleesschotel met veel groenten, ik wijs het aan maar vind het niet lekker, het is niet knabbelbaar,ik vermoed dat het varkensstaart is in kleine mootjes. Op de koop toe is het een exclusiviteit die 3 keer zoveel kost als een gewone schotel!
Tegen de avond ga ik een busticket kopen. Ik hoop maar dat we mekaar goed begrepen hebben,want zowel de spreek- als de schrijftaal die we hanteren is heel verschillend. Als het goed is zit ik morgen op de bus naar Korat, stad die ook nog een andere naam heeft:Nakon Ratchasima, een vierhonderd km richting Bangkok. Van daaruit wil ik dan naar Phimai,stad of dorp meer op mijn maat. Het blijft een beetje spannend of het allemaal wel uitkomt.
Mijn brommer is netjes weer binnengebracht, met An heb ik ook al afgerekend, 2100 baht voor zes dagen confortabel en net verblijf, ik krijg mijn geld hier niet op! Verder voel ik me kouwelijk, de hele dag een zwaar gevoel in de buik en lichte hoofdpijn. Nochtans is het helemaal niet koud,wel staat er af en toe een felle wind. Ik heb maar weer mijn pull aangetrokken. Binnen zitten om te schrijven kan niet omdat alle tafels buiten staan. Mijn valies is bijna gepakt, ik wacht tot morgenvroeg om af te werken. Voor de zekerheid zal ik maar mijn wekker zetten, met die verkoudheid weet je maar nooit of ik anders doorslaap en mijn bus mis! Ik FaceTime nog wat met Claudine en drink ondertussen mijn biertje.
8 uur pas,maar ik ga naar bed in de hoop mijn verkoudheid weg te slapen.
Net als de meeste inwoners hier ben ik wakker bij het ochtendgloren. De honden blaffen en de hanen kraaien al om een uur of vier. Als ik om zes uur opsta is de bedrijvigheid in het guesthouse al begonnen. Iets later passeren de monniken al op bedeltocht. Ik drink koffie en heb wat vragen voor Ann, de uitbaatster want je vindt hier nergens verstaanbare uitleg in Engels. Ook haar info blijkt niet helemaal te kloppen maar ik vang toch een paar goeie tips. Vandaag is er Thai-Lao markt hier vlakbij. En de Thai mogen drie dagen in de week hier landen,zoals ik eergisteren had gezien en gisteren dan weer niet. Tegen achten staan ze al te drummen op de oever van de Mekong. Om acht uur mogen ze binnen na fouilleren, en moeten ze een soort ticket kopen van 30 baht. Ik praat wat met een immigratieofficier die trots is zijn Engels te demonstreren. Om 9 uur varen nog geen toeristenbootjes. Ik riskeer me aan een Thaise koffie op een soort terras die beter meevalt dan ik had verwacht. Het bootje varen blaas ik definitief af. Als het te warm wordt ga ik terug naar mijn homestay. Het internet werkt abnormaal traag, ik heb moeite om mijn kranten te downloaden. Ik bekijk enkele mogelijkheden om mijn trip te vervolgen,reizen om te leren,weet je wel? Voor vieren ga ik niet uit,vul de tijd met lezen,slapen en Skypen. Dan weer een wandeling, ik eindig als altijd op de mekongdijk, en blijf daar hangen tot de avond valt. Op de terugweg huur ik een brommer voor mijn laatste dag,geen zin meer om te lopen. Niet dat ik plannen heb om hier nog verder te verkennen,ik wil me hier ter plekke gemakkelijk verplaatsen. Veel restaurants zijn er niet open, ik beland weer op de markt en eet een voortreffelijke wok,al is het na lang wachten. Een kilte overvalt me op weg naar huis,ook met 20 graden. Om te genieten van mijn slaapmuts ga ik toch maar een pulletje aantrekken.
Ik onderbreek even het lezen van een spannend boek,plicht roept om te bloggen. Weinig te melden, denk maar in de zin van van geen beter nieuws dan geen nieuws. Het is warm, het is rustig, ik tjok de hele dag te voet rond, na de massage gaat dat toch beter. Vanmorgen weer te laat voor de ideale zonsopgang. Tegen achten ga ik naar de markt en eet een wokgerecht. Iets steviger dan het gekookte spul. Ik koop ook een zakje kruiden waar ik gek op ben om mee te nemen naar huis. Gisteren zag ik in een schoonheidssalon voetverzorging, daar ga ik nu voor. Het komt me op 60 baht. Ik wandel terug naar de dijk waar gisteren de ferry's uit Laos kwamen,maar vandaag is daar geen beweging. Ik blijf hangen aan de rivier,verken verder . Er blijken ook rondvaartbootjes die een stuk op de Mekong gaan waar de rivieren samen stromen,maar op de middag liggen ze stil. In de hitte dan maar terug naar mijn kamer, ik lees mijn kranten,daarna wat slapen. Na een douche ga ik opnieuw op stap. De bootjes zie ik vertrekken, ik mis de laatste omdat ik op een terras iets heb besteld voor een kleine opkomende honger. Dan maar verder te voet, bots op een tempelcomplex dat ik nog niet had gezien. In ieder geval kilometers genoeg in de benen. Mijn boek heeft me te pakken, de ontknoping nadert. Ik had me voorgenomen mijn boeken te houden voor lange reistrajekten,gelukkig heb ik nog 1 in reserve. Alles gaat wat tegen vandaag, ook het eethuis dat ik vanavond probeer. Ik hoop op morgen beter.
