Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 7 februari 2015 20:38:32 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Zaterdag

Net als de meeste inwoners hier ben ik wakker bij het ochtendgloren. De honden blaffen en de hanen kraaien al om een uur of vier. Als ik om zes uur opsta is de bedrijvigheid in het guesthouse al begonnen. Iets later passeren de monniken al op bedeltocht. Ik drink koffie en heb wat vragen voor Ann, de uitbaatster want je vindt hier nergens verstaanbare uitleg in Engels. Ook haar info blijkt niet helemaal te kloppen maar ik vang toch een paar goeie tips. Vandaag is er Thai-Lao markt hier vlakbij. En de Thai mogen drie dagen in de week hier landen,zoals ik eergisteren had gezien en gisteren dan weer niet. Tegen achten staan ze al te drummen op de oever van de Mekong. Om acht uur mogen ze binnen na fouilleren, en moeten ze een soort ticket kopen van 30 baht. Ik praat wat met een immigratieofficier die trots is zijn Engels te demonstreren.
Om 9 uur varen nog geen toeristenbootjes. Ik riskeer me aan een Thaise koffie op een soort terras die beter meevalt dan ik had verwacht. Het bootje varen blaas ik definitief af.
Als het te warm wordt ga ik terug naar mijn homestay. Het internet werkt abnormaal traag, ik heb moeite om mijn kranten te downloaden. Ik bekijk enkele mogelijkheden om mijn trip te vervolgen,reizen om te leren,weet je wel?
Voor vieren ga ik niet uit,vul de tijd met lezen,slapen en Skypen. Dan weer een wandeling, ik eindig als altijd op de mekongdijk, en blijf daar hangen tot de avond valt.
Op de terugweg huur ik een brommer voor mijn laatste dag,geen zin meer om te lopen. Niet dat ik plannen heb om hier nog verder te verkennen,ik wil me hier ter plekke  gemakkelijk verplaatsen.
Veel restaurants zijn er niet open, ik beland weer op de markt en eet een voortreffelijke wok,al is het na lang wachten.
Een kilte overvalt me op weg naar huis,ook met 20 graden. Om te genieten van mijn slaapmuts ga ik toch maar een pulletje aantrekken.

miel cocquyt