Van: Miel Cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Datum: 11 februari 2015 07:14:16 GMT+7
Aan: miel cocquyt <mielemiel@gmail.com>
Onderwerp: Dinsdag, de tiende.

Of het de nasleep is van mijn herstel weet ik niet,maar ik slaap hier ontzettend veel. Gisteren plande ik een sortietje tegen de avond, maar rond een uur of vijf besloot ik eerst een uiltje te vangen. Ik werd wakker tegen tienen,de stad was al volledig in rust. Ik heb dan maar doorgeslapen tot in de morgen,en toch nog niet geheel fris. Een ontbijt vinden is niet vanzelfsprekend,,en na de ervaring gisteren in het guesthouse wil ik hier geen ontbijt bestellen. Ik vind ergens in een klein restaurant een smakelijk prakje met varken en rijst met een lekker pikante saus.
Phimai is beroemd voor een grote khmer-tempelruine, van in de jaren 1100. Ik denk in onze jaartelling,want anders is hij nog veel ouder. Ik wandel er eens rond,buiten de omheining maar ik kan niet zeggen dat het me aanspreekt,die massa grote gestapelde zandstenen. Het wordt warm ondertussen en ik heb meer belangstelling voor een fris bier,niet evident te vinden.gisteren zag ik een massagesalon, ik ga daar voor een voetmassage,die heb ik elders al beter gehad.

Mijn buurman hier,gisteren ook net gearriveerd,is een Zwitser van 40 jaar. Ik ontmoet hem in een betere koffieshop waar ik een koffie met ijs degusteer. Hij komt hier al een tien jaar,bijna altijd hier en blijft een maand of zes. Single,zelfverklaard rijk. Hij leeft net zo zuinig als ik. Heeft hier een pick-up,wil dat zijn hele leven zo volhouden.
Mijn grieperigheid is niet weg, ik ga dutten,wat goed lukt,als altijd val ik als een blok in slaap. Gelukkig op tijd wakker om eens te kijken naar het kabaal in de stad.
Daar loopt een soort jaarmarkt,met alles en nog wat: meubels,matrassen ,veel kleren allerhande.,alles onder een grote tent op het plein in het midden van de stad. Aanpalend komt de avondmarkt op gang,bijna uitsluitend vers en bereid eten. Ik koop aardbeien die een beetje doen denken aan Spaanse,en een tros bananen.
Het enige café dat ik ken gaat nu open,alleen buitenlanders. Twee koppels Nederlanders,los van elkaar. Hoewel we buiten zitten verpest de een mijn lucht met een gigantische sigaar. De ander wil een bedelaar sluiks trekken die komt poseren maar is te gierig om een paar baht in zijn handen te duwen waar hij duidelijk op wacht.
Geen zin in eten, ik voed me met wat bananen. Mijn buik en mijn hoofdpijn houden me tegen. Trouwens, ik had een paar restaurantjes op het oog maar die gaan niet open.
Raar volkje,die Thai.

miel cocquyt