Nog voor de middag was ik weer thuis in capestang. Geweldige ontvangst door Laurence,die me een bijna gouden sleutel gaf, en dan vlug weg moest want haar zoon had een belangrijk examen en was zijn boeken vergeten., dus sluit ze een halve dag de tent om hem achterna te rijden. Kan allemaal hoor. Ook de poetsvrouw gaf mijn kamer nog een extra beurt en legde nog een vers tafelkleed op mijn tafeltje, dat ik hier vorig jaar persoonlijk heb binnengesmokkeld omdat ik hier in mijn/deze kamer wel wifi heb en in de living niet.
In het cis- restaurant ben ik alleen, dan komt nog een koppel binnen, Vlamingen hoor ik zo. Zij beiden helemaal in fietstenu, ik ga bij hen zitten . Mark en Rita zijn al veertien dagen onderweg op de fiets, en rijden tot in Valencia.zij rijden vandaag deels het trajekt dat ik eergisteren deed,in de andere richting. We wisselen wat wetenswaardigheden. Beidenrijden ook koga. Net als alle fietsers zeer vriendelijke mensen.
Narbonne-capestang is niet ver,hooguit 20 km, de helft van de weg langs een goed berijdbaar pad langs het canal de la roubine, de andere helft deels langs een weg die afgesloten is voor doorgaand verkeer. Daarom rij ik eerst nog eens een afscheidsrede in narbonne, en bezoek nog eens de markt,ongeveer het enige wat een bezoek waard is. Ik draag narbonne niet echt hoog in mijn hart,al zeg ik het zelf.
middageten als gewoonlijk in Le Relais Bleu, christelle de dienster had me vanmorgen al voorbijgestoken met de auto. Mensen hier verklaren je eigenlijk gek als je zegt dat je fietst van de ene stad naar de andere. Vannacht niet goed geslapen, veel technisch lawaai, ik ga nu maar eens een siësta plegen.
Ik sliep meer dan een uur, werd landerig wakker, dat heb ik wel meer als ik met volle maag ga liggen. Morgen wil ik l'etang de capestang eens grondiger bezoeken dan ik al deed, dus ga ik op zoek naar wat info, liefst ook een kaart want het is een groot gebied, ik schat een paar honderd hectare. Noppes, niet bij Laurence, niet bij de toeristische dienst die hier ondergebracht is in de capitainerie aan het kanaal, en die zijn afgericht op andere toeristen.
Het is tegen vijven en de ene wielertoerist na de andere valt stil aan de brug, meestal op zoek naar de camping. Ik spreek Fransen maar ook Engelsen en schotten, welicht bij toeval geen Hollanders. Ik rij nog maar eens een eind het kanaal op, richting quarante. Door het zigzaggen van het kanaal is de weg terug maar half zo lang. Inderdaad veel dode platanen onderweg.
Op terugweg doe ik wat boodschappen. Tomaten hier, brood bij de beste bakker, fruit in een pas geopende mini-fruitwinkel, koffie en een hoop bulots in de intermarché, een hele goeie viswinkel daar. De hangcultuurmosselen worden hier los verkocht aan 1.5 le kilo.. Ik kan het niet laten nog een meloen mee te nemen, ik heb graag een goed gevulde fruitmand.
In het weekend wordt hier in het chateaubriand gefeest, gisteren al stond hier een bescheiden podium en vandaag worden blijkbaar de (mini) judokas gevierd, ik zie een boel jonge gastjes in kimono en ouders aan het aperitieven. Ik trek me bescheiden terug in mijn appartementen. Hoewel. Niet het gevoel heb overdreven te hebben gefietst ben ik doodmoe en heb het zuur in de benen, met aanleg tot krampen. Morgen beter wat rustig aan doen, gelukkig is l'etang vlakbij.
Gisteren kocht ik een camembert, hij was niet rijp, vandaag is hij heerlijk loops! Met een rosé van hier erbij, en heerlijk stokbrood,het is nog een klein beetje lauw.
-ik lees net dat l'etang de capestang 2679 ha groot is waarvan 800 ha in zijn natuurlijke staat. -
Nog voor de middag was ik weer thuis in capestang. Geweldige ontvangst door Laurence,die me een bijna gouden sleutel gaf, en dan vlug weg moest want haar zoon had een belangrijk examen en was zijn boeken vergeten., dus sluit ze een halve dag de tent om hem achterna te rijden. Kan allemaal hoor. Ook de poetsvrouw gaf mijn kamer nog een extra beurt en legde nog een vers tafelkleed op mijn tafeltje, dat ik hier vorig jaar persoonlijk heb binnengesmokkeld omdat ik hier in mijn/deze kamer wel wifi heb en in de living niet.
In het cis- restaurant ben ik alleen, dan komt nog een koppel binnen, Vlamingen hoor ik zo. Zij beiden helemaal in fietstenu, ik ga bij hen zitten . Mark en Rita zijn al veertien dagen onderweg op de fiets, en rijden tot in Valencia.zij rijden vandaag deels het trajekt dat ik eergisteren deed,in de andere richting. We wisselen wat wetenswaardigheden. Beidenrijden ook koga. Net als alle fietsers zeer vriendelijke mensen.
Narbonne-capestang is niet ver,hooguit 20 km, de helft van de weg langs een goed berijdbaar pad langs het canal de la roubine, de andere helft deels langs een weg die afgesloten is voor doorgaand verkeer. Daarom rij ik eerst nog eens een afscheidsrede in narbonne, en bezoek nog eens de markt,ongeveer het enige wat een bezoek waard is. Ik draag narbonne niet echt hoog in mijn hart,al zeg ik het zelf.
middageten als gewoonlijk in Le Relais Bleu, christelle de dienster had me vanmorgen al voorbijgestoken met de auto. Mensen hier verklaren je eigenlijk gek als je zegt dat je fietst van de ene stad naar de andere. Vannacht niet goed geslapen, veel technisch lawaai, ik ga nu maar eens een siësta plegen.
Ik sliep een betere nacht dan de laatste dagen. Mijn kamergenoot had me gewaarschuwd dat hij vroeg zou opstaan maar schoot pas uit zijn bed als ik terug kwam van het ontbijt,haha!
Vandaag trein ik naar carcassonne, en kom met rugwind terug. Op weg naar het station ben ik niet zeker meer van de windrichting, maar het zit toch goed. De trein heeft een half uur vertraging, heb ik hier al meer gezien op aankondigingen maar voor mij is dit de eerste keer. Gelukkig is er een windvrij schuilhok op het perron, ik kan ondertussen mijn krant verder lezen. Dit is wel het kleinste treinstel dat ik al heb gezien, slechts één stel. Ik bekijk de parallelweg vanuit de trein die ik straks moet volgen. Ook in carcassonne vind ik niet direct een geschikte kaart, een oude boer die net uit zijn bagnole stapt wijst me ode goede weg,maar ik vertik het die te volgen , ik volg mijn neus en de windrichting, zie een grote werf waar de trein langs kwam, ken rij daar dood. Geen nood, net ervoor was wel een afslag die in de goeie richting loopt.. Voor ik het besefrij ik op landlegers die algau veranderen in echte modderpoel waar ik mijn fiets moet doorsleten, te slecht voor mountainbike parcours. Na veel sukkelen kom ik weer op grindweg. Na een uur ben ik blij dat ik weer sta waar ik vertrokken ben, gelukkig is de boer met bagnole al weg,anders zou hij me zeker uitlachen. Nu hou ik me aan zijn richtlijnen en herken de weg die ik al een paar koker reed in het verleden. Redelijk druk,maar ik hou me er toch op, behalve als de nieuwe weg duidelijk rond een dorp is geleid, dan fiets ik er door. Zo vind ik s'middags ook een fatsoenlijk routiertje, geen horden vrachtwagens ,wel nogal wat bouwvakkers en dergelijke,een enkele toerist ook. Goed eten, al valt het me niet alleen hier op dat de prijzen gemiddeld zo'n 2 zijn opgetrokken. Na het eten duurt het lang eer ik weer op de grote weg kom. Vlak voor de aansluiting : blauwe zwaailichten, een ongeval. De agent die de opruiming begeleidt zendt me een eind weg over rustiger wegen, maar het is von güten zufiel, ik rij eigenlijk veel te ver om. Niet erg, het is mooi weer en ik heb tijd zat.
Na nog een omweg die ik duidelijk op de kaart op mijn iPad zie (internettoegang in en lokale mc Donald) kom ik net voor ik moe word weer in het cis.
Morgen vertrek ik weer naar capestang, ik heb nog mooi de tijd om mijn boeltje te gaan wassen. Bijna trok ik met mijn vuile was de stad in, maar bij navraag blijkt hier ook een wasinstallatie ter beschikking. Later heb ik er spijt van , het zijn gewone huishoudtoestellen en het neemt úren in beslag. Niet erg als je thuis bent, wel als je een beetje de wacht moet houden. Nog geen tien uur en alles is doodstil, de stad lijkt uitgestorven.. In narbonne heb ik het nog nooit anders geweten. Er zit niets anders op dan ook maar naar bed te gaan..
