Ik sliep een betere nacht dan de laatste dagen. Mijn kamergenoot had me gewaarschuwd dat hij vroeg zou opstaan maar schoot pas uit zijn bed als ik terug kwam van het ontbijt,haha!
Vandaag trein ik naar carcassonne, en kom met rugwind terug. Op weg naar het station ben ik niet zeker meer van de windrichting, maar het zit toch goed. De trein heeft een half uur vertraging, heb ik hier al meer gezien op aankondigingen maar voor mij is dit de eerste keer. Gelukkig is er een windvrij schuilhok op het perron, ik kan ondertussen mijn krant verder lezen. Dit is wel het kleinste treinstel dat ik al heb gezien, slechts één stel. Ik bekijk de parallelweg vanuit de trein die ik straks moet volgen. Ook in carcassonne vind ik niet direct een geschikte kaart, een oude boer die net uit zijn bagnole stapt wijst me ode goede weg,maar ik vertik het die te volgen , ik volg mijn neus en de windrichting, zie een grote werf waar de trein langs kwam, ken rij daar dood. Geen nood, net ervoor was wel een afslag die in de goeie richting loopt.. Voor ik het besefrij ik op landlegers die algau veranderen in echte modderpoel waar ik mijn fiets moet doorsleten, te slecht voor mountainbike parcours. Na veel sukkelen kom ik weer op grindweg. Na een uur ben ik blij dat ik weer sta waar ik vertrokken ben, gelukkig is de boer met bagnole al weg,anders zou hij me zeker uitlachen. Nu hou ik me aan zijn richtlijnen en herken de weg die ik al een paar koker reed in het verleden. Redelijk druk,maar ik hou me er toch op, behalve als de nieuwe weg duidelijk rond een dorp is geleid, dan fiets ik er door. Zo vind ik s'middags ook een fatsoenlijk routiertje, geen horden vrachtwagens ,wel nogal wat bouwvakkers en dergelijke,een enkele toerist ook. Goed eten, al valt het me niet alleen hier op dat de prijzen gemiddeld zo'n 2 zijn opgetrokken. Na het eten duurt het lang eer ik weer op de grote weg kom. Vlak voor de aansluiting : blauwe zwaailichten, een ongeval. De agent die de opruiming begeleidt zendt me een eind weg over rustiger wegen, maar het is von güten zufiel, ik rij eigenlijk veel te ver om. Niet erg, het is mooi weer en ik heb tijd zat.
Na nog een omweg die ik duidelijk op de kaart op mijn iPad zie (internettoegang in en lokale mc Donald) kom ik net voor ik moe word weer in het cis.
Morgen vertrek ik weer naar capestang, ik heb nog mooi de tijd om mijn boeltje te gaan wassen. Bijna trok ik met mijn vuile was de stad in, maar bij navraag blijkt hier ook een wasinstallatie ter beschikking. Later heb ik er spijt van , het zijn gewone huishoudtoestellen en het neemt úren in beslag. Niet erg als je thuis bent, wel als je een beetje de wacht moet houden. Nog geen tien uur en alles is doodstil, de stad lijkt uitgestorven.. In narbonne heb ik het nog nooit anders geweten. Er zit niets anders op dan ook maar naar bed te gaan..
Het onweer is weggetrokken vannacht, er staat alleen een harde wind, maar ik heb het aan deze kanten nog niet anders meegemaakt.ikben gauw gepakt:voor één nacht slapen moet niet alles uit en in.eigenlijk wou ik nog een kaart kopen in de fnac- een andere boekhandel zag ik niet- maar die gaat pas om tien uur open, dus bestudeer ik nog eens de route op mijn iPad en vertrek, de grote lijnen zittenden mijn hoofd. Het ongeluk hier is dat de wegwijzers altijd de hoofdwegen aangeven: kom je databank zo'n expressweg en mag je met de fiets er niet op. Na enkele kms is het al prijs. Gelukkig is daar een groentenstal met een beminnelijke uitbater die me uitvoerig op de goeie weg zet.
Volgend probleem: de goeie weg is afgesloten . Toch maar doorfietsen, al voel ik me onzeker. Na een hele tijd blijk ik toch geluk te hebben, ik kom in rivesaltes,p daar begint het dan weer, vragen en hervragen. Wat mis ik mijn gps!
De te gebruiken weg is toch nog een drukke r.n.,die parallel loopt met de autoweg. En heel de weg harde tegenwind! Gelukkig droog..
Na een veertig kan ik een zijweg nemen naar port la nouvelle. Ik ben moe als ik daar aankom, piknik eerst om wat op krachten te komen. De wind lijkt nog in kracht toe te nemen, ik twijfel of ik voor de rest de trein ga nemen of verder langs het canal de la robine, besluit toch tot het laatste, al heb ik er na een uur wel spijt van. De wind neemt inderdaad nog toe, ik haal een paar koppels fietsers in die ook niet gelukkig zijn.
Uiteindelijk beland ik toch in het centre international de sejour,een organisatie die anders wil zijn dan een jeugdherberg, en misschien ook wel wat meer biedt.
Uit vorige ervaringen weet ik dat de keuken behoorlijk is, dus neem ik een half pension,ik ben moe en heb geen zin meer om in de stad te gaan zoeken, trouwens tot nog toe in narbonne nog niets gevonden wat me echt beviel. Het hangt een beetje van de wind af of ik hier morgen nog blijf, misschien neem ik de trein naar carcassonne erom ik fluitend met de wind in de rug van daar terug naar hier.
Moe van het rijden, kruip ik vanavond (weer ) vroeg tussen de lakens.
à demain!
P.s.: ik merk dat het lukt om foto's die ik neem met mijn iPad te posten op mijn blog. Zelfs oud kan een mens nog leren!
Foto's zijn soms sprekender dan woorden, ik ga dus proberen daar meer gebruik van te maken.
Veel wakker geworden door pijn in mijn schouder. Sinds jaar en dag slaap ik op mijn rechterkant, mijn arm is mijn hoofdkussen. Een ontsteking moet er zitten op dat gewricht,waardoor ik telkens wakker word van de pijn. Ik slaap moeilijk in in een andere houding, en van zodra ik wél weer indommel ga ik automatisch weer in mijn gewone positie...
Tijd om wat te lezen, ik heb een boek bij van Tom Lannoye (lanwa),heel goed,maar ik kom er anders niet toe te lezen..
Ook besloten terug te reizen naar Frankrijk,steden bezoeken is niet zo mijn ding.
Ik reis met de trein tot in cerberes, dan heb ik de lastige oversteek niet, er komen verder naar het noorden nog genoeg klimmetjes, van cerberes tot argeles sur mer, via banyuls en port vendres... Vervelend dat ik in de eerste plaats mijn gps niet bij heb, en ook geen deugdelijke kaart. De weg naar Perpignan staat wel aangegeven, maar verwijst iedér keer weer naar een rn die omgevormd is in expressweg en verboden voor fietsers en andere landbouwvoertuigen, zodat ik telkens de plaatselijke bevolking moet aanspreken, en goed uitleggen dat ik niet op de expressweg mag. Voor de meeste Fransen, als ze al fietsen, dient een fiets hooguit om even naar de bakker of de bar tabac tegaan, zeker niet voor inter-communaal verkeer.
Van tijd tot tijd regent het wat,maar het blijft 18/20°,wat nat is droogt aan de mast. Hoe ik ook uitkijk, leuke hotelletjes kom ik niet tegen onderweg. Zo beland ik weer in Perpignan, dat wordt wellicht nog een nachtje jeugdherbergen, al heb ik daar nu niet zo'n zin in. Maar het valt wel mee: ik ben de derde gast voor vannacht, de uitbater spreekt me onmiddellijk aan met mijn voornaam en ik krijg een kamer (voor mij alleen) aan de stilste kant, dat zit snor. Ik installeer me en ga boodschappen doen bij mijn favoriete winkels,net als ik thuis kom giét het plots water. Héhé,ontsnapt aan de zondvloed.
Voor een keer eet ik binnen. Stilaan klaart het op, misschien toch nog een wandelingske doen, al wil ik vroeg naar bed. De rest hier kijkt voetbal, ik denk Frankrijk tegen Engeland. En Nadal heeft toch gewonnen, heb ik hier al opgevangen.
