Wie zo leeft is ook meestal "master of disguise" is mijn ervaring.
Staalhard ontkennen in een eerste fase, zo lang mogelijk volhouden,
en nadien de beweging om zo weinig mogelijk toe te geven, om er met de minste "last" van af te komen.
Je hebt er geen idee van hoe dat voelt als partner die daarmee geconfronteerd wordt, tot je het zelf ondergaat !
Fase 3 was bij mijn confrontatie: laten we het er maar zo min mogelijk over hebben (ik moest er over beginnen, zij nooit, ze vond het zelfs "lastig")..... ja Hallo? Voor wie is dit "lastig" alstublieft???
Zo'n fase 3 kan je missen als kiespijn, en als dat zo blijft, is mislukking, vroeg of laat, waar je op uit komt helaas. De kentering zal uit haarzelf moeten komen, haar "overtuigen" heb ik ook lang in geloofd, maar dat heeft compleet geen zin. Wat er niet in zit, kan er niet uit komen....
Leef nog steeds met je mee man !
L.
17-06-2014 om 12:00
geschreven door L.
|