Ik ben enkele dagen weg van deze wereld. Ik ben altijd onderweg, schreef eens iemand, wel ik ben onderweg naar Dranouter, city of folk. Ik ga genieten van het overweldigende aanbod aan muziek. Tot schrijfs, tot maandag.
http://www.folkdranouter.be/overzicht.aspx

25/07 Kleinkunst onder Olense lindebomen

Onder de historische lindebomen van het olense Dorpsplein vindt zondag 27 juli het jaarlijks Kleinkunstfestival plaats.  ”Het Kleinkunstfestival is een van onze paradepaardjes”, zegt organisator Jan Bellens. ”We bieden de betere Vlaamse en Nederlandse kleinkunstenaars een podium. In Vlaanderen zijn er, behalve Nekka, niet zoveel plaatsen waar dat nog gebeurt. Het is juist de combinatie van verschillende artiesten die het programma van de eerste tot de laatste minuut boeiend maakt.”
Bart Van den Bossche is er met zijn groep al bij vanaf het eerste jaar. Hij begeleidt traditioneel enkele gasten die hun bekendste nummers brengen. ”Armand is zo’n vaste gast”, lacht Jan Bellens. ”Zijn Ben ik te min? galmt hier jaarlijks over het terrein, meegezongen door iedereen.” De roodharige hippie op leeftijd is ook dit keer van de partij. Hij wordt bijgestaan door de Gentse folkzanger Walter De Buck en de Nederlandse Astrid Nijgh.
De Antwerpse volkszangers Ed Kooyman en Herman Van Haaren waren enkele jaren geleden al eens te gast voor enkele nummertjes. Beide heren kenden toen zoveel bijval dat ze nu een optreden van zowat drie kwartier voor hun rekening nemen. Johan Verminnen sluit dit jaar af. De zanger stuurt al zijn mooiste liedjes over de weide.
Het festival start zondag om 14u stipt en eindigt om 18.30u. De toegang is helemaal gratis. Na twee uitgeregende edities laten de weersvoorspellingen alvast een mooie kleinkunstdag vermoeden. (uit GVA 25/07/07)

Als echte liefhebbers wij daarheen. Het weer en het gezelschap (altijd komen we toch bekenden tegen) schitterend, de muziek geweldig en het bier ... . Bart (Van den Bossche) sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand  , de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man.
Walter De Buck , koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque)  speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden.   
Afsluiter, van dit geslaagde, simpele festival, Johan Verminnen . Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. 
Wij komen volgend jaar terug Olen.    

Organisator: DE MIJNLAMP BERINGENMIJN (L 072)
Start: Sint-Denijsgildezaal, Beverlosesteenweg, Beringen-Mijn.
Wandeling door bosrijke omgeving, 4 km is toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Zij die de 12 en 20 km doen hebben de mogelijkheid om over de mijnterril te wandelen. 

Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. Na een korte afdaling werden we de bossen in gestuurd om er bijna niet meer uit te komen. Het regende steeds harder en Sado, onze labrador, steeds meer in zijn sas, maar met steeds meer verandering van vachtkleur (van bruiblond naar slijkzwart). En wij ... wij ploegden dapper voort.  
Nadat we het bos eindelijk achter ons hadden en we de laatst km door Beringen-Mijn wandelden, was het eindelijk opgehouden met regenen. Maar dit kon ons weinig opbeuren, een warm bad dat hadden we nodig en wij niet alleen. Onze hond was duidelijk de winnaar van het meest slijkerige figuur. 
Hopelijk vindt onze volgende wandeling plaats met een ietsje betere weersomstandigheden.      

AARSCHOT ZONDAG 13 JULI: 50 KM VAN HET HAGELAND
School SIBA Pastoor Dergentlaan
4-8-12-15-20-30-42- 50 km
Het was, alweer, een schitterende wandeling. Na ongeveer een kleine km, stapten we rechtsaf het bos in en op enkele plaatsen na, zijn we er niet meer uitgeweest (nee we zijn niet verloren gelopen). Wij moeten beiden toegeven dat de organisatoren er werk van gemaakt hebben om ons zo goed mogelijk op het recht pad te houden. Niets hebben ze aan het toeval overgelaten. Het Hageland bezit nog een groot aantal boomkwekerijen  dat hebben we met eigen ogen kunnen aanschouwen . De organisatie had zelfs een ijskar voorzien, waarvan gretig gebruik werd gemaakt (ja ook door ons). Na goed dik 2u stappen bereikten we terug het beginpunt. En nu naar huis want het is Tour de France en dat willen we niet missen. Ondertussen was het zonnetje wel vervangen door een wolkendek, spijtig.

'Water is zelfs niet meer donkergroen maar zwart'

LIER - Dertig Lierenaren sprongen zondag in de Nete. Ze kwamen met deze actie op voor proper water. De actie was vooral gericht naar minister van Leefmilieu Hilde Crevits (CD&V).

Hoewel maar een dertigtal 'waterratten' aan de ludieke actie zelf deelnam, toch bracht de Big Jump honderden ecoliefhebbers en nieuwsgierigen op de been. 'Is het niet geweldig?' zegt organisator Dirk Van Laer. 'Hier in het publiek in de Nete te kunnen springen op enkele meters van het standbeeld van Timmermans, een man die als geen ander het Netelandschap heeft gepromoot en met smaak over natuur en water heeft geschreven.'

Jong en oud, die aan de Peerdendrink het donkere Netewater zijn ingestapt, sommigen joelend en hevig water opspattend, weten precies wat ze komen doen: ijveren voor proper water.

Kristel De Roovere is een kinesiste met grote zwemvliezen aan. Ze is voorzichtig gaan pootjebaden en ze heeft zichzelf omgord met een vuilniszak van de stad. 'Ik pleit voor gezond water', zegt ze. 'Maar ons water is vervuild. Dat wilde ik hier maar even aantonen.'

Rony Van Oosterwijk is de lokale voorzitter van Groen!. 'Nee, ik heb er niet van gedronken', grapt hij. 'Ik geloof niet dat het Netewater klaar is om op flessen te trekken. Maar toen ik jong was, zaten hier aan de overkant nog rijen vissers. Deze actie is prima om de mensen te tonen hoe vervuild ons water is. Hier ziet het zelfs niet donkergroen, maar zwart.'

Dirk Van Laer spoot zich af met de waterslang. 'Ik ben tevreden', zegt hij en zijn ogen glinsterden. 'Er was een heel gevarieerd publiek, jong en oud. Ik hoop dat de boodschap is overgekomen en dat we hier volgend jaar mogen terugkomen. Het is toch een symbolische plaats, niet?'

De Bond Beter Leefmilieu, Green vzw en Natuurpunt organiseren de Big Jump om de aandacht te vestigen op de problemen die er zijn rond water, zoals de vervuiling en de soms twijfelachtige beschikbaarheid van gezond water in de wereld. (Het Nieuwsblad 08/07/08)

07/07 Actievoerders duiken in Binnennete
Enkele deelnemers aan de zogenaamde Big Jump plonsen aan de Lantaarnstraat in Lier in de Binnennete. Met hun opvallende daad vroegen de actievoerders zondagnamiddag aandacht voor proper water waarin kan worden gezwommen.De actie paste in de internationale campagne van het European Rivers Network, die in Vlaanderen door Bond Beter Leefmilieu, Green en Natuurpunt wordt gesteund. In Lier dook gisteren een dertigtal enthousiastelingen het water in. (GvA 07/07/08) 

Zie ook artikel Nieuwsblad (4/7/08) : http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?articleID=2G1TTQPC_1

ZONDAG 6 JULI 15.00u

Waarom meespringen?
Voor propere rivieren, kanalen en meren
Onze waterlopen worden nog dagelijks vervuild. Door de industrie, de landbouwsector én door huishoudens – door ons allemaal dus.
Wij springen in het water om te vragen of iedereen zijn bijdrage wil leveren aan het verbeteren van de waterkwaliteit - door zelf minder water te vervuilen.
Voor levende rivieren, kanalen en meren
Watervervuiling aanpakken is niet voldoende. Heel wat waterlopen zijn nog altijd gebetonneerd, ingedamd of rechtgetrokken. Daardoor verliezen ze hun schoonheid en verdwijnt de kans op een bloeiende rijkdom aan planten en dieren.
We springen in het water omdat we vinden dat waterlopen een groener en ruimer jasje moeten krijgen in de plaats van hun betonnen harnas.
Voor rivieren, kanalen en meren waar je kan van genieten
Wandelaars, fietsers, kanovaarders, roeiers, duikers, vissers, natuurliefhebbers, booteigenaars, buurtbewoners, zwemmers en andere waterdieren moeten allemaal kunnen genieten van propere en levende rivieren. Ieder zijn plekje, maar allen samen voor proper water.
Wij springen in het water voor het recht om om van waterlopen te kunnen genieten. Een propere en levende rivier brengt heel veel soorten mensen plezier. 

Waar? Waar? Er wordt geprongen (lopen kan ook) in de Binnennete ter hoogte van "de peerdendrink" Dit is een straatje dat schuin de Binnennete in loopt!. Dit is aan de Lantaarnstraat. Verzamelen doen we op het Felix Timmermansplein. Laat ons weten of je meejumpt op ! terug   © Big Jump 2008

 

Eigenlijk was ik zinnens om mijn verhaal te brengen. Hoe heb ik de Roparun beleefd? Wat heb ik beleefd? Waarom doe ik dit? Hoe hard heb ik gelopen? Allemaal vragen waarop de antwoorden ook met ik beginnen. Maar dit was geen ik-belevenis hier overheerste het wij-gevoel.
De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan?  Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar)

Bedankt voor die geweldige inzet! 
Die ochtend na de roparun ... op wolkjes na onze krachttoer, Allemaal een dikke merci, alleen had ik dit niet gekund 
net een sms gekregen van de minister-president : 'Een dikke proficiat voor de prachtprestatie aan het hele team. Kris Peeters.'
Geluk zit in kleine dingen,
Het wordt groots
doordat we het samenvoegen.
Hallo vrienden van ons "verwenweekendje" Parijs-Rotterdam,
ik ben hier bezig alles terug een plaatsje te geven, de wasmachine te vullen (dank u, Anniek), te bekomen van de emoties...
Krijg nog steeds kippevel als ik eraan terugdenk, aan die 3 prachtige dagen!!!
Winy man; hopelijk ben je snel weer op krachten! Almera, verzorg je knappe man maar wees baas...
Aan de rest van ons super-team; bedankt voor alles!!!
Ik ben op stap gegaan met mensen-lotgenoten die ik amper kende of gezien had.
Maar na deze 3 dagen heb ik er een ganse familie bij... (Rony, bedankt om uw 30ste vriend te mogen zijn!)
Ja er is nog leven na de ROPARUN maar toch heb ik het gevoel dat dat er anders gaat  uitzien.
Ik heb op gezondheidsgebied ook al het één en ander meegemaakt en vaak was het moeilijk en toch moet men steeds de kracht terugvinden om door te gaan .Maar wat ik van het weekend gezien heb en ervaren heb is niet te beschrijven.Jullie gaan door een dal , al vanaf jullie het slechte nieuws kregen, en dit weekend was het ook vaak zeer zwaar en toch vinden jullie steeds weer de kracht om terug op te staan en dat éne doel te bereiken.
Is er nog leven na de roparun?Voor mij in ieder geval wel!
Ik heb hier een voorbeeld gekregen van sterke, positieve lotgenoten, mensen die ook na kanker op een mooie, positieve manier verder gaan. Ik kan er weer tegenaan...
Met tranen in de ogen de beelden terug bekeken...zo mooi.
Aan Ronny: geen excuses, het is een genoegen om met mensen als jij om te gaan.
Aan Winy: een voorspoedig herstel
Aan iedereen: bedankt voor deze fantastische ervaring, ik ben blij dat ik jullie mocht leren kennen!
Ik ben bijzonder onder de indruk van de manier waarop wij als lopers gepamperd, gekoesterd en verzorgd werden door onze teamgenoten. Ik zei het al : het is geleden van toen ik nog luiers droeg dat ik nog zo gesoigneerd werd. Nee, alleen hadden we dit nooit gekund, zoveel is zeker.
Winy, heel erg bedankt om dit in gang te zetten. Het is ons niet ontgaan dat jij met zeer grote voorsprong het leeuwendeel van het voorbereidende werk op je schouders genomen hebt, en dan nog eens tijdens de run naast het lopen voortdurend in de weer was om het beste voor ons te voorzien en alles georganiseerd te krijgen. Dat moet loodzwaar geweest zijn. Je bent letterlijk doorgegaan tot je erbij neerviel. Je zou voor minder...
Je gedrevenheid is bewonderenswaardig. Ik hoop dat we de komende jaren nog velen zullen kunnen inspireren. En als er hierdoor één lotgenoot minder hervalt, dan zijn we al geslaagd in ons opzet.
Ben even naar de site gaan kijken en heb jullie zien finishen .
We hebben gezamenlijk een fantastische prestatie neer gezet. Bij al die mailtjes van jullie kwamen de tranen weer boven, zoveel lovende woorden. Maar jullie hebben er mede voor gezorgd dat wij als Lotgenoten Vlaanderen deze prestatie hebben geleverd. Dank zij jullie is deze Roparun voor Lotgenoten Vlaanderen geslaagd. De blijdschap, glimlachen maar voor al ook de emoties van jullie drukt al genoeg dankbaarheid uit. Ik ben dan ook trots op jullie allemaal, en laat dit jullie helpen tijdens moeilijke tijden.
Speciaal voor Kristien, Phara, Simonne, Julia, Cathy, Hilde, Nicole, Kris, Rony en Ivan voor jullie was deze Roparun nog veel meer, nadat je lichaam al zo'n zwaar gevecht heeft moeten aangaan, en waar enkele nog dagelijks of geregeld de gevolgen van ondervinden, hebben jullie wederom getoond over extra wilskracht en doorzettings vermogen te beschikken, hiervoor mijn oprechte bewondering.
Daarom nogmaals voor het gehele team een hele dikke proficiat.
Dit was fantastisch !
Ik heb 19 nieuwe sterke mensen ontmoet, de 20e kende ik al.
Uitputting en uithouding liggen toch tamelijk dicht bij elkaar heb ik de indruk.
Ik heb met plezier gezien hoe jij elke dag weer meer zelfvertrouwen hebt gekregen in je sportieve kunnen.
Ik ben er zeker van dat je nog veel verder zal geraken en weer die uithouding en kracht zal
ontwikkelen die je zal toelaten .... nog vele blondjes in te halen...  ;-)
Ik kan helemaal niet zo snel lopen als jij en op mijn leeftijd denk ik dat mijn limiet wel bereikt is.
Maar als ik zo mag blijven lopen tot mijn 70 ben ik al content, ik beleef er veel plezier aan.
Het was me echter voornamelijk een groot plezier om deze drie dagen (dag en nacht) samen te kunnen doorbrengen.
Rony, je bent een sportman in hart en nieren.  Geef dat nooit op .
Ik heb al vanalles meegemaakt maar deze vier dagen en de prestatie die jullie allen geleverd hebben is onwezenlijk, hallucinant. In Parijs vertrekken en 'eventjes' later, op tempo 'te voet' in Rotterdam staan. Ge gaat voor minder bleiten.
Den eerste den beste die nu nog komt zagen dat hij "wat last heeft van zijn spiertjes" of "ik ben zo moe tegenwoordig", die krijgt een ticket naar Parijs en een ticket van Rotterdam naar huis.
Team building. Ik heb het zelf georganiseerd, meegewerkt links en rechts. Samen met jullie heb ik het summum van teambuilding mogen meemaken.
Heeft er soms iemand onder jullie mijn toiletzak gezien?
Het is een zwarte met daarin een scheermachine (merk Philips, Williams F1), shampoo (Bodysol), zonnecrème (Bodysol),
een nagelknipper, enkele Dafalgans, tandenborstel en -pasta...
Indien hij terecht komt, loop ik voor de gelukkige vinder/-ster wel eventjes van Parijs naar Rotterdam... 

Hier kunnen jullie de radio-interviews volgen (heb er 2 mogen geven)    
http://www.rijnmond.nl/Homepage/Nieuws?view=/News%2FPagina_items%2Froparun%2FRoparun%20Replay

Hier kunnen jullie alle (tot op heden) verzamelde foto's bekijken :
http://picasaweb.google.com/ronyvanoosterwyck/Roparun2008/photo#s5200293244382550194

Vandaag op tijd uit de veren want het is een vrije dag en die moet zo goed mogelijk ingevuld worden.
Na een rustig ontbijtje hebben we onze loopsloefjes aangetrokken en heeft ieder voor zich,
ik in mijn eentje en mijn vrouwtje met haar vriendin, zijn km'tjes afgelegd. Na een kleine 50 min.
had ik iets minder dan 10km op de teller staan. Ondanks de 3 dagen zonder lopen ging dit vrij (???) vlot.
Laten we dit maar als een positief signaal beschouwen. Na een stevige douche zijn we in de auto gestapt,
want we hadden afgesproken om te gaan wandelen. 
We moesten het niet al te ver zoeken :

RUMST (ANTWERPEN)	08.00-15.00
De drie rivieren - natuurtocht	6-10-13-16-22-30 km

Amper een kwartiertje rijden, onze auto geparkeerd (viel nog mee), inschrijven en voor we vertrokken
een lekker warm kommetje soep. Eigenlijk viel op dat moment de temperatuur wel wat tegen,
ook tijdens mijn loopsessie was redelijk fris. 
We hadden voor 10km geopteerd maar kozen terplaatse toch maar voor de 13km, 2 stops inbegrepen.
Langs een stukje "Natuurpunt" bereikten we de Nete en wandelden richting  (Lazaruskapel)
Walem en Duffel. In één van de tussenstops deden we ons tegoed aan broodjes en soep 
Via de abdij van Roosendael  
http://www.roosendael.be/NL/algemene_info/toegankelijkheid
en een gedeelte Netedijk bereikten we terug de kerk  van Rumst. 
Na het verorberen van een stukje taart, de innerlijke mens moet eveneens verwend worden,
en een praatje met Harry (een dove vriend uit mijn Van Hooltijd) reden we met ons Opeltje terug naar Lier. 
10km lopen, 13km wandelen samen 23 extra kilometers op mijn teller ter voorbereiding van de Roparun.   

De kogel is door de kerk. Ofwel blijf ik me constant afvragen of ik fysiek nog zal verbeteren ofwel neem ik de koe bij de horens en stort ik me in een zelfvernietigingsavontuur (waar ik uiteindelijk misschien beter van wordt). Ik heb voor het laatste gekozen en ga met een team kanker- en ex-kankerpatiënten deelnemen aan de ROPARUN. 
 
"Van 10 tot 12 mei 2008 vindt de zeventiende editie van de Roparun plaats, de langste non-stop-estafetteloop ter wereld: het parcours van Parijs naar Rotterdam is ongeveer 530 kilometer lang. Het is een unieke hardloopwedstrijd, met een even uniek doel: trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven. De opbrengst van de jaarlijkse Roparun gaat namelijk naar de palliatieve zorg ten behoeve van kankerpatiënten.
In Vlaanderen worden de gelden besteed voor projecten binnen palliatieve zorg. De opbrengst van de Vlaamse (Belgische) teams gaat steeds naar Vlaamse (Belgische) projecten.  Alles over de teams uit Vlaanderen vindt u hier!"

Door middel van korte trainingsloopjes en 3 maal per week een uur fitness hoop ik me voldoende klaar te stomen. Eigenlijk heb ik er geen goed oog in, maar mezelf kennende, ik heb een redelijk "slecht" (zie artikel hieronder) karakter, moet het deels wel lukken. Spijtig genoeg kan ik niet aan de activiteiten deelnemen die mijn loopgroep gepland heeft. Maar ik ga moeite doen om toch op eentje aanwezig te zijn. 
Voor de rest weet ik nog niet veel, maar ik hou jullie op de hoogte.      

Ik had me voorgenomen om deel te nemen aan de laatste natuurloop, als het weer het zou toelaten. Zo gedacht, zo gedacht om 1u mijn sloefjes aangetrokken en met weinig fysiek (het was alweer meer dan een week geleden) maar met een zak vol karakter naar de start. Het weer was ronduit schitterend (op dat moment althans) een beetje koud maar zonnig en weinig wind. Zoals altijd nestelde ik me in de achterste gelederen, dit om mezelf de discipline op te leggen niet TE snel te starten. Maar ik zat al vlug in een redelijk (voor mijn normen) tempo en had ik de vorige keren bijna 18min nodig (voor de eerste 3km), nu amper 16min. Veel te snel dacht ik en ik zou naderhand de weerbots (is dit Liers voor terugslag???) wel krijgen. Maar niets was minder waar, ik legde zelfs een drietal km af onder de 5min./km (niets spectaculairs maar voor mezelf een overwinning waard). Op het lange rechte stuk naar de Melkerij stond de wind wel in de rug (1 kans op 10 meestal dus omgekeerd) en met medewerking van mijn inderdaad "slecht" karakter bereikt ik net onder de 51min de eindstreep. Zonder trainen en telkens sneller gelopen, het beloofd, nu zou ik nog eens moeten kunnen trainen.
Spijtig genoeg begon daarna de regen met bakken uit de hemel neer te dalen, mijn collega's die de 25km hadden verkozen kwamen allen nat en doorweekt aan de aankomst. Ondanks dat ik dit in een vorig leven allemaal zelf heb meegemaakt had ik toch een beetje compassie (is dit ook Liers?).
De 5de editie van de Natuurlopen zit er op, meer dan 2800 lopers en loopsters namen deel, een gigantisch succes. En alhoewel ik met de organisatie, bewust, niets meer te maken heb, mag ik toch een beetje (veel) fier zijn. Zelfs binnen 20 jaar blijven de Natuurlopen mijn "geesteskind" en daar kan niemand afbreuk aan doen. 
Ook de mensen van "Lierinbeeld" bedank ik, persoonlijk, van harte om door weer en wind telkens paraat te staan om de deelnemers op foto vast te leggen. Ik denk dat ze wel beseffen dat hun werk door iedereen van harte geapprecieerd wordt.  
Zoals het topatleet betaamt, waagde ik me zondagmorgen aan een uitlooppoging, maar dat was buiten de waard gerekend. In 3 fases heb ik 20min gelopen maar ik ben wel meer dan 1,5 uur van huis geweest, mijn vrouw wou de politie al verwittigen (hahaha). Op een zondagmorgen moet ik van de stadsvesten wegblijven, want nu houd men mij al tegen om zijn beklag over de Groen!en (wij zijn te Belgisch en moeten ons alleen met het milieu bezighouden???) te doen. Ondertussen heb ik hierover al wat ervaring en probeer ik fatsoenlijke antwoorden te formuleren. 
Ik moet een eind maken aan dit artikel want we zijn uitgenodigd in het rustoord waar mijn vader verblijft en wat eten we : konijn met bier en pruimen. Sorry jongens voor morgen (!!!)


uitslagen, tekst en foto's : www.lierinbeeld.com, www.aclyra.com