Dit weekend stond deels in het teken van de Roparun (lopen van Parijs naar Rotterdam tvv "Kom op tegen Kanker"). Vrijdagavond organiseerde "Ronde Tafel 101 Lier" een wijn- en champagne-avond waarvan de opbrengst dient om een Lierse ploeg te laten deelnemen aan de Roparun. Deze ploeg zal zich tot taak nemen niet enkel een resultaat neer te zetten, maar zoveel mogelijk geld in te zamelen. Dit geld gaat via de stichting-Roparun naar (en dit geld voor alle Belgische teams) Kom op tegen Kanker. Hoe meer wijn/champagne er verkocht wordt hoe beter voor de roparunners. (indien er nog gegadigden moesten zijn kunnen ze bij mij nog terecht en voor hen die reeds gekocht hebben onze oprechte dank). Dit zullen niet de enige activiteiten zijn, maar hierover later meer. Zondagnamiddag was het in Heffen (Willebroek) een gezellig weerzien met een aantal mensen waarmee ik dit jaar met Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben. Sommigen houden er ook andere ideeën op na en vinden het inschakelen van BV's belangrijk(er) om ons team bekend te maken. De middelen schieten hier een beetje het doel voorbij. Het is niet zo eenvoudig om een (Nederlands) initiatief populair te maken in Vlaanderen, dat heeft wat tijd nodig. En BV's kunnen hierbij een (klein) handje helpen, maar zij kunnen de hand niet vullen. Er zijn in elk geval sommigen onder de "Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken.
Meer muziek, van de Kreuners tot Rum (of omgekeerd)
Gekoppeld aan een avondlijk etentje (Bistro, Antwerpen en echt lekker) gingen we vrijdagavond naar het eerste Lotto-concert van de Kreuners. 30 Jaar kreunen het is niet niks en niet dat ik een superfan ben maar door de inbreng van Walter Grootaers is het toch een beetje een Lierse rockgroep. Door de toevoeging van Ben Crabbe (schitterend als drummer) en Antwerpenaar Axl Peleman zijn de Kreuners zeker de absolute heersers van de Nederlandstalige rockscene. Het was onze eerste entree in de Lotto-Arena en spijtig genoeg moet ik toegeven dat het geluid niet echt optimaal was. Op zekere momenten klonk het als "het moet niet goed zijn als't maar hard is". Maar niemand die daar van wakker (!!!) lag. Het moest een Kreunersverjaardagsfeest worden en dat was het ook. Zelfs met enkele verrassende wendingen. Het werd in geen geval een playlist met grootste hits (zij ontbraken natuurlijk niet), maar er was plaats voor iets anders! Axl Peleman (samen met 4 charmante strijksters) zong het enige ware lied dat handelt over een Kreuner, Jan Van Eycken. Akoestisch, er werd stevig gekust tijdens wat ze zelf het Clouseau-moment noemden, werd "Ik hou van U" ten tonele gevoerd. Massazang alom tijdens de hitnummers en wij hadden vanop onze plaats een prachtig zicht op de deinende, joelende menigte op het middenplein. Ook dit maakt deel uit van de show. (fotomateriaal : http://www.lierinbeeld.com/) En wij, na een 2u en half durend feestje, met tuitende oren, maar met een tevreden Kreunergevoel terug naar Lier.
De originals (foto's uit 1983) : Walter Grootaers Erik Wauters Jan Van Eyken
Zaterdagavond na alweer een etentje (mosselen van de Fos-scouts, niet simpel voor een chiroman, maar het waren lekkere) iets totaal anders. Na het lawaai van gisteren tijd voor folk van eigen bodem met rasartiesten uit Vlaanderen en omstreken. Vorig jaar in mei overleed de Belgische-Argentijn Dirk Van Esbroeck (ex-lid van Rum) en tijdens het Dranouter-festival 2007 hadden enkele goede vrienden het idee om een hommage te brengen. Waar ik het fantastische genoegen had om dat te mogen meemaken (kippenvelmoment). In een iets andere (top)bezetting dweilen zij nu de Vlaamse culturele centra af onder de titel "Reiziger" (persiflerend op Dirk die een echte reiziger was). De rode draad door de show is het verhaal (gebracht door Dree Peremans) van die reiziger. Muzikale stukken met oa Frans Ieven (producer, bas bij oa Rum, J. De Wilde, De IJslandsuite enz...), Kristel Borghlevens (klarinet bij D. Van Esbroeck, Brabants Volksorkest), Johan De Baedts (percussie op oa lp's van D. Van Esbroeck, Leen Persijn), Guido Desimpelaere (producer, gitaar bij D.Van Esbroeck, W. Vermandere, Leen persijn), Wiet van der Leest (viool, piano, ex-lid van Rum), Juan Masondo (gitaar, muziekbroeder van D. Van Esbroeck, Sexteto tango el Sur) werden afgewisseld met wondermooie zangstukken door de mij onbekende franstalige Katrien Delasalle (prachtig stem), Marc Hauman (Hauman en de Moeite) en natuurlijk de onvermijdelijke Paul Rans (ex-lid van Rum, IJslandsuite, Vive le Geus, Wat lijdt den zeeman ...). Spijtig genoeg was er een zeer beperkte aanwezigheid van luisteraars. De 11 artiesten op het podium vertegenwoordigden meer dan 10% van het publiek. Maar zij die er niet waren hebben iets gemist maar zullen het nooit beseffen. Een concert om in te kaderen, meer dan een kippenvelmoment, genieten tot de laatste noot van het laatste bisnummer. (http://www.abconcerts.be/nl/abtv/p/detail/hommage-dirk-van-esbroeck/small ) Tot daar mijn muzikale escapades, een vierdaagse om nog enkele dagen van na te genieten.
Het begin van een drukke culturele 4-daagse. In een artikel in de krant las ik dat Wigbert 2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo en Wigbert was zeker geslaagd. De liedjesschrijver Wigbert, beurtelings vertolkt door hemzelf of een der Walsschaert-broertjes, of de zinderende gitarist Wigbert, in alle toonaarden kon hij zijn kunsten tentoonspreiden. Vergezeld van een contrabas en een drummer kwamen alle Wigbertsongs tot hun welgemeende recht. Ebbenhout blues, Wigberts paradep(l)aat(rd)je, was het enige en terechte solo-evenement van de avond. De broers Mich en Raf zorgden (ook met enkele eigen nummers) voor de vrolijke noot en lieten het niet na om hun kompaan te bewieroken. Het is schitterend om te kijken en te beluisteren hoe zij (de Kommil Foo's) op elkaar zijn ingespeeld, ook al staan er nog 3 andere personen op hetpodium. Een luisteravondje waar mijn vrouwtje en ik van genoten hebben en nu op naar de volgende voorstelling. Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
De "kelders van Kuregem", eerlijk gezegd ik had er nog nooit van gehoord. Maar het is de thuisbasis van Gutnher von Hagens' Körperwelten 4. Met het openbaar vervoer is altijd een beetje avontuur, en de realiteit deed deze uitspraak alle eer aan. Reeds in Berchemstation was het chaos. Vooral de treinen naar Brussel lieten het afweten en moesten wij er nu net niet zo eentje hebben. Eind goed al goed met de trein, metro en te voet arriveerden we (na 2u en half) in de Kuregemse kelders. Na het inscannen van onze tickets ging voor ons de wondere wereld van het menselijk lichaam letterlijk en figuurlijk open. Aparte lichaamsdelen, skeletten en plastinaten ( preparaat van menselijke origine, waarvan de cellen met reactiekunststof zijn doordrenkt en gehard) werden onder glazen stolpen ten tonele gevoerd. Organen, beenderen, bloedvaten, zenuwen, spieren elk onderdeeltje van ons lichaam werd levensecht uitgestald. Zonder luguber of over-the-edge te zijn, eigenlijk is het zelfs mooi tout-court. Fascinerend, een wow-gevoel, was mijn eerste reactie. Ik had er mij "iets" (heb er een beetje van op tv gezien) van voorgesteld, maar het overtrof ver mijn stoutste verwachtingen. Met af en toe een vleugje ironie (de pokerspelers die een kaart met hun tenen doorgeven) maar meestal to-the-point. Wat is het resultaat van een beroerte? Hoe zien longen er uit bij rokers en niet-rokers? Een mens doorgesneden in schijfjes van ongeveer 3 cm!!! Op levensgrote borden werd de geschiedenis ven de anatomie (van Da Vinci, Vesalius tot de plastinaten) uit de doeken gedaan. De geboorte en opgroei van een kind (van week tot week) in de baarmoeder was een prachtige afsluiter van deze niet te missen tentoonstelling. Neem eerst een kijkje op www.koerperwelten.com en neem dan zelf de trein (en tram 2) om met je eigen ogen deze wondere wereld te aanschouwen.
Over files, verkeerslichten, yoghurt en light koekjes
Stond daar in de loop van de week geen artikel over verkeerslichten en files in de kranten? Als de verkeerslichten een beetje beter op elkaar ingesteld waren, produceren we iets minder lange files en laten we minder uitlaatgassen achter. Geloof me of niet, vanmorgen heb ik aan den lijve ondervonden dat dit wel eens een waarheid als een koe kan zijn. Elke werkdag haal ik 's morgens mijn krant (met de wagen), neem ik de lichten aan het kruispunt Berlaarsesteenweg/Ring (A) en aan de derde lichten Ring/Mechelsesteenweg (B) ga ik links richting Lint . De lichten die ik tegenkom zijn van het zoganaamde "slimme stoplichten"genre (de tijd dat de rode en groene lichten branden bepaalt aan de hand van de drukte van de verkeersstromen). Laten we aannemen dat de afstand van plaats (A) naar plaats (B) 2,5km is! Vanmorgen heeft dit exact 11 minuten geduurd, ja u leest goed (elf minuten). In mijn goede loperstijd was ik sneller te voet dan met de wagen. En files zult u zeggen, die waren er aan alle wegen die ik op dit korte traject tegengekwam. Gelukkig is het 's middags als ik naar huiskom wel anders. Dit om geluidloos over te schakelen naar yoghurt en light koekjes. Sinds enkele jaren werk ik halftijds en ben ik deeltijds huisman (volgens mijn vrouwtje is dit nog steeds de ideale man). Dat houd in dat ik de dagelijkse boodschappen doe en hier loopt het een beetje fout. Ik ben een doordeweekse man en heb dus geen behoefte aan voeding blabla en zus en zo. Maar probeer maar eens een potje volle yoghurt in de rekken te vinden, met calcium, vetarm, caloriearm zoveel je wil maar volle hohoho. Van de stress en het zoeken naar vermager je al ter plaatse. Zelfde scenario met honingkoeken, ik heb hulp moeten inroepen want ik zag door het bos de bomen niet meer. En inderdaad helemaal onderaan in het schap honingkoekjes zoals ik ze graag lust. Misschien moet ik toch eens een schrijven richten aan alle grootwarenhuizen, dat ze dringend tot een scheiding van goederen moeten overgaan. Een groot grootwarenhuis met light en aanverwante produkten en een kleiner met voeding voor de doodgewone man en vrouw (???). Maar ja zo is de stress weg en moet ik minder afstand afleggen om te zoeken. Dan moet ik mezelf nog bekeren tot de lightreligie.
Sinksen mijn verlengd weekend heb doorgebracht. Met de ene was het al wat hartelijker dan met de andere, maar ik was toch tevreden dat ik er naartoe geweest ben.
"Lotgenoten" die zeer veel werk verrichten om het iedereen zo aangenaam mogelijk te maken. Mijn rol blijft in dit project (bewust) eerder beperkt, omdat ikzelf met een ploeg naar de Roparun (zie hierboven) zal trekken. 
2 beroemde en beruchte artiesten had aangeworven om "zijn" show op en top te laten slagen. En of het geslaagd was? Het was niet het concert dat een levenslange indruk op mij heeft gemaakt (heb er ondertussen al zoveel gezien) maar de combinatie Kommil Foo 
Nieuwste cd : Altijd wel iets (2008)
en niet-rokers? Een mens doorgesneden in schijfjes van ongeveer 3 cm!!!
en neem dan zelf de trein (en tram 2) om met je eigen ogen deze wondere wereld te aanschouwen. 
. De lichten die ik tegenkom zijn van het zoganaamde "slimme stoplichten"genre (de tijd dat de rode en groene lichten branden bepaalt aan de hand van de drukte van de verkeersstromen). Laten we aannemen dat de afstand van plaats (A) naar plaats (B) 2,5km is! Vanmorgen heeft dit exact 11 minuten geduurd, ja u leest goed (elf minuten). In mijn goede loperstijd was ik sneller te voet dan met de wagen. En files 
zult u zeggen, die waren er aan alle wegen die ik op dit korte traject tegengekwam. 
in de rekken te vinden, met calcium, vetarm, caloriearm zoveel je wil maar volle hohoho. Van de stress en het zoeken naar vermager je al ter plaatse. Zelfde scenario met honingkoeken, ik heb hulp moeten inroepen want ik zag door het bos de bomen niet meer. En inderdaad helemaal onderaan in het schap honingkoekjes zoals ik ze graag lust. Misschien moet ik toch eens een schrijven richten aan alle grootwarenhuizen, dat ze dringend tot een scheiding van goederen moeten overgaan. Een groot grootwarenhuis met light en aanverwante produkten en een kleiner met voeding voor de doodgewone man en vrouw (???). Maar ja zo is de stress weg en moet ik minder afstand afleggen om te zoeken. Dan moet ik mezelf nog bekeren tot de lightreligie.
