Sinds 2 maart (de dag dat mijn vrouwtje en ik 30 jaar gehuwd waren) had onze dochter ons aan het lijntje gehouden. Tips zoals fietsen, wandelen veel eten, spijkers, 1934 enz ... hadden we gekregen, maar daar kwamen we niet verder mee. Donderdagavond kregen we de verlossende tip : Volmolenheide 57, Mol. Na een googeltje hadden we door dat dit een "Bed & Breakfast" is. Leuk. Onze koffers gepakt, wandelschoenen in de koffer en goed humeur bij de hand en wijle weg. tSpijker was the place to be voor het weekend. 1934 is de naam van één van de kamers, wij sliepen in de "Alkoof". Zo vielen alle stukjes van de puzzel (tips!!!) snel op hun plaats. Een iets mindere nacht (een alkoof is toch niet echt mijn ding), maar dit werd goedgemaakt door een overheerlijk ontbijt (waw). Onze dochter opgehaald en richting Lommel, waar we het Glazen Huis (www.glazenhuis.be) bezochten. Een film over het maken van alle soorten glas, een tentoonstelling over Booms glas en een workshop glasblazen in actie, genoeg om ons een ganse morgen alert te houden. Na een stevige maaltijd was het tijd om te presteren. Wij onze (nieuwe) wandelschoenen aan en samen met Sado (onze dochters' labrador) op weg voor een stevige wandeling. Ongeveer 10km langs de Molse meren. En net op tijd terug om Boonen te zien verliezen van Pozatto. Na een heerlijk avondmaal (een diversiteitsmaaltijd, grieks voorgerecht, chinese hoofdschotel en Limburgse vlaai als nagerecht) was het tijd om terug naar tSpijker te rijden. Deze nacht verliep iets comfortabeler dan de vorige, maar het gevarieerde, optimale (veel te veel) ontbijt maakte het begin van deze zondag supergoed. Ik kan enkel toevoegen dat éénieder die een weekendje Kempen wil doorbrengen zich zeker zal thuisvoelen in tSpijker, waar vooral mevrouw Bea de gasten op hun wenken bedient. Normaal is zondag onze wandeldag dus ook vandaag was dit niet anders. Scherpenheuvel was de startplaats en we zullen het geweten hebben. we hadden beter een kaars gebrand op voorhand. Zwaar man, helling na helling, vettige kleigrond en slijk, veel slijk. De ideale benodigdheden om onszelf 12km te pijnigen. Twee schitterende wandelingen en geen druppel regen gehad (wel voor- en nadien), Scherpenheuvel heeft toch zijn mirakeltje gedaan. In de namiddag werd er ten huize Van Oosterwijck-Bruynseels niet veel meer gepresteerd, boeken toe en de luie zetel in. Bedankt dochter voor dit verassende maar fantastisch weekendje, meer moet een mens niet hebben.
De laatste natuurloop van het seizoen 08-09 is voorbij. Bijna 800 atleten passeerden op deze zonnige namiddag de revue in sportief Lier. Was het oorspronkelijke AC Lyra-doel, op naar de 3000 lopers, dan moesten ze vlug hun mening herzien. Meer dan 3500 vrouwelijke en mannelijke atleten vonden de weg naar het Netestadion. Ettelijken onder hen konden vandaag naar huis met het originele Natuurloop-t-shirt, zij hadden in alle vijf lopen de sportieve klus geklaard. Ook ik was één van hen, na zovele jaren organisatorisch betrokken te zijn, en ik ben er wat fier op. Dit shirt heeft me "blood, sweat en tears" gekost. Spijtig genoeg heeft het niet gezorgd voor een voortdurende stijging in mijn fysieke mogelijkheden. Na de vorige loop had ik er zelfs zodanig genoeg van dat ik mijn sloefkes in de vuilbak wou gooien. Plezier was er al lang niet meer bij en dat kan toch de enige bedoeling zijn als het er op aankomt om me fysiek af te matten. Maar mijn vrouwtje (en dat is niet de eerste keer), aangevuld met mijn "dark side" hebben me over de streep getrokken. En dus was ik paraat om er iets van te maken en het is redelijk goed gelukt. Ik heb er zelfs van genoten, buiten de 2 laatste km's toch. Ik heb wat opzoekingswerk gedaan en hieronder staan de resultaten van dit seizoen natuurlopen (tussen haakjes de tijden van vorig jaar) 167 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 54.31 (56.40) 155 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 53.38 (nd) 257
3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 58.40 (nd) 215 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 57.20 (53.36) 241 3172 Van Oosterwijck Rony M 1955 Lier 54.36 (50.54)
Ten slotte wil ik eindigen met een ongelooflijke proficiat aan het Lyra-team dat ervoor gezorgd heeft dat deze natuurlopen hun weg hebben gevonden in het Vlaamse joggingwereldje. Doe verder op de ingeslagen weg en laat de recreatieve atleet toe dat hij zich hier thuis voelt. Ook de mensen van "lierinbeeld" verdienen een hoogwaardige proficiat met al het naar de buitenstaander geleverde fotografisch werk. Dit is geen goodbye maar een tot weerziens in november 2009 voor de volgende reeks natuurlopen.
Na een redelijk Groen! getint weekend, vrijdagavond fuif Groen! Nijlen, zaterdagmorgen de Groen!e big bang en 's namiddags onze ecologische uiteenzetting, was het zondag de ideale moment om me eens van een andere zijde te laten zien. De Turkse (vzw Safa), Marokkaanse gemeenschap en de Witte Parel organiseerden in CC De Mol een benefietnamiddag voor Gaza. 's Morgens om 9u30 stond ik paraat om samen met hen het cultureel centrum een beetje feestelijker aan te kleden. Tafels en stoelen klaarzetten, versiering aanbrengen, de toog aanvullen, tafels voor het buffet klaarmaken, een springkasteel voor de kinderen installeren kortom alles wat nodig was om er een feestelijke dag van te maken. Hierdoor had ik de kans om enkele mensen van de allochtone gemeenschap wat beter te leren kennen. Het aanbrengen van klaargemaakte Turkse en Marokkaanse etenswaren bleef maar komen, sommige vrouwen waren al 3 dagen in de weer om dit organisatorisch voor mekaar te brengen. Daar kunnen we met zijn allen toch weleen lesje uit leren, zij hangen ongelooflijk aan mekaar, wij doen niets liever dan elkaar de duvel aandoen. Vanaf 14u kwam het volk, eerst geleidelijk maar dan met ganse groepen tegelijkertijd binnen. Ikzelf ben dan een paar uurtjes naar huis gegaan en 's avonds ben ik met mijn Nellytje nog eens lekker gaan eten (tahgin, suikergoed als dessert en muntthee). Ik hoop voor de allochtone gemeenschap dat dit evenement wat geld in het laatje heeft gebracht. De centen worden gebruikt om prefab-huizen (van Noorse makelij) in de Gazastraak neer te zetten, 230 000 mensen zitter daar nog steeds zonder een redelijk dak boven hun hoofd. Mijn steentje, hoe klein ook, zal er mee voor zorgen dat deze huisjes realiteit worden.
Na het nodige voorbereidingswerk van de sportdienst en de werkgroep "Nacht van de sport" was het vrijdagavond alweer le moment supreme voor het Lierse sportleven. Een ganse dag met de vrienden van de werkgroep en de sportdienst hard gewerkt om van ons cultureel centrum een heuse sporttempel te maken. Vanop het podium zag de zaal er prachtig uit om bijna 500 sportminnende Lierenaars te ontvangen. Meisjes uit de hotelschool zorgde voor de aangename ontvangst, iedereen van notabele tot pa en ma van een genomineerd atleetje werden professioneel naar hun plaats begeleid. Om 20u stipt en na enkele spraakmakende speeches kon het echte feest beginnen. Alle provinciale, Vlaamse en Belgische kampioenen werden op het grote podium in de picture gezet. Vrijwillligers in de sportclub zijn een must, zonder hen zou geen enkele club overleven. Het is dan ook een goede gewoonte geworden dat men ook deze vrijwilligers in de kijker zet. En terecht. Iedereen die sport is belangrijk maar één keer per jaar is het nodig om even de sportiefste prestatie wat meer glans te geven en daar is absoluut niets mis mee. De Lierse jongeren kiezen zelf hun sportiefste leeftijdsgenoot. De keuze viel dit jaar op de 14-jarige tennisster An-Sophie Mestach. Een nieuwe Kim in spe? Maar de weg is nog lang en ligt vol valkuilen. Naar jaarlijkse gewoonte worden ook de recreatieve sporters beloond met een sportieve trofee. De G-kidstrainers van AC Lyra wonnen de trofee voor ex-kankerpatiënte Annemie Cuyckens. De belangrijkste trofee, sportverdienste, werd alweer veroverd door iemand uit de AC-Lyrafamilie. Heidi Paesen (Belgisch kampioene hinkstapspringen masters) wist het aflossingsteam van AC Lierse en de dames tenniskampioenen van TC Zevenbergen achter zich te houden. Daarna was het de beurt aan dj Bob om alle kampioenen uit te nodigen op de dansvloer. Hopelijk wordt 2009 op zijn minst een even vruchtbaar sportjaar als het voorbijgaande. Op naar de verkiezingen in 2010.
Mag ik eerst mezelf en vooral mijn vrouwtje feliciteren, we zijn 30 jaar getrouwd, mijn vrouwtje gelukkig, ik ... . Alweer een reden om een feestje te bouwen, eentje onder ons en gespreid over 3 dagen. We hebben de meeste activiteiten gedaan die we het liefst doen. Samen gezellig gaan eten in De nieuwe schapestal, spijtig genoeg viel het wat tegen. Prijs-kwaliteit zat het niet goed, het koude voorgerecht (mezze) was heerlijk. De Iraanse stoofpotjes waren niet goed opgewarmd, zelfs koud, om dan nog te zwijgen over het ons toebedeelde dessert, een Iraanse specialiteit (pannenkoeken met ijscreem en slagroom!!! very iranees). Een (hongerige) ezel stoot zich niet meer aan dezelfde steen, dus ons volgend etentje zal op een ander lokatie zijn. Zondag zijn we gaan wandelen in St. Antonius Zoersel. De wandeling (12km) startte in de lagere school, deed enkele mooie gebouwen in de dorpskern aan (Bethanië) en via mooie bosgebieden vlakbij de trappistenabdij te Westmalle en enkele mooie nieuwe wijken keerden we terug naar het startpunt. Het prachtige weer was een gezellige bondgenoot, we hebben de verfrissende boslucht kunnen inademen en achteraf een hapje gegeten. Maandag (onze eigenlijke trouwdag 02/03/79) hebben we een dagje gesaunad . Heerlijk relax, een fris Duveltje, een potje muntthee, een Thaïs wokje wat wil een gedaagd koppel nog meer. Een turks stoombad, een eucalyptussauna en een biosauna hebben ons (perfekte) lichaam helemaal geupdated. 's Avonds heeft mijn vrouwtje nog een heerlijk champagendineetje klaargemaakt en ons "parel"huwelijk zit er op. hopelijk houden we het nog 30 jaar vol, maar daar beslissen we zelf niet over.
tSpijker was the place to be voor het weekend. 1934 is de naam van één van de kamers, wij sliepen in de 
Een film over het maken van alle soorten glas, een tentoonstelling over Booms glas en een workshop glasblazen in actie, genoeg om ons een ganse morgen alert te houden. Na een stevige maaltijd was het tijd om te presteren. Wij onze (nieuwe) wandelschoenen aan en samen met Sado (onze dochters' labrador) 
op weg voor een stevige wandeling. Ongeveer 10km langs de Molse meren. En net op tijd terug om Boonen te zien verliezen van Pozatto. 
kon het echte feest beginnen. Alle provinciale, Vlaamse en Belgische 
kampioenen werden op het grote podium in de picture gezet.
vrijwilligers in de kijker zet. En terecht.
An-Sophie Mestach. Een nieuwe Kim in spe? Maar de weg is nog lang en ligt vol valkuilen.
Annemie Cuyckens. De belangrijkste trofee, sportverdienste, werd alweer veroverd door iemand uit de AC-Lyrafamilie. 
Heidi Paesen (Belgisch kampioene hinkstapspringen masters) wist het aflossingsteam van AC Lierse en de dames tenniskampioenen van TC Zevenbergen achter zich te houden. 
spijtig genoeg viel het wat tegen. Prijs-kwaliteit zat het niet goed, het koude voorgerecht (mezze) was heerlijk. De Iraanse stoofpotjes waren niet goed opgewarmd, zelfs koud, om dan nog te zwijgen over het ons toebedeelde dessert, een Iraanse specialiteit (pannenkoeken met ijscreem en slagroom!!! very iranees). Een (hongerige) ezel stoot zich niet meer aan dezelfde steen, dus ons volgend etentje zal op een ander lokatie zijn.
en via mooie bosgebieden vlakbij de trappistenabdij te Westmalle en enkele mooie nieuwe wijken keerden we terug naar het startpunt. Het prachtige weer was een gezellige bondgenoot, we hebben de verfrissende boslucht kunnen inademen en achteraf een hapje gegeten. 
een biosauna hebben ons (perfekte) lichaam helemaal geupdated. 's Avonds heeft mijn vrouwtje nog een heerlijk champagendineetje klaargemaakt en ons "parel"huwelijk zit er op. hopelijk houden we het nog 30 jaar vol, maar daar beslissen we zelf niet over. 
