Zaterdag 26 mei 2007, 14u plaatselijke Lierse tijd. (dus 14u15)
Onze 4de Honing- en Azijntocht kan onder een gunstig gesternte (had men niet dagen van tevoren regen voorspelt!!!) van start gaan. Fietsersbond Lier
begroette met plezier een 35 moedigen, waaronder Stef Leroy secretaris FB nationaal, die beseffen dat het fietsbeleid in Lier niet op een hoog pitje staat en dat even aan de lijve willen ondervinden. Hiervoor mochten we rekenen op de steun van onze enige aanwezige mandataris schepen Jan Hermans, die in een korte toespraak (na de tocht) enkele tipjes van de sluier oplichtte ivm de mogelijk uit te voeren projecten. En hij wees er op dat hij bij een volgende gelegenheid er al iets zou gebeurd zijn. Wij zijn samen met hem in blijde verwachting (figuurlijk uiteraard), maar wij moeten toegeven dat wij dit verhaal ondertussen al enkele keren gehoord hebben.
Het werd een gezellig tochtje via de (zeer gevaarlijke) Aarschotsesteenweg, Koningshooikt centrum (met een schitterend fietspad tot in het centrum maar waar de Mechelbaan dringend aan een nieuw fietspad toe is), de rotonde aan Van Hool (fietsers moeten hier langs links oversteken !!!), het Spreet en de Berlaarsesteenweg (waar het fietspad zeer dringend aan renovatie toe is).
Hoe het stadscentrum er bij ligt hoef ik de mensen die regelmatig fietsen niet uit te leggen, maar dat je in sommige straten best een biefstuk onder je achterwerk legt is geen overdreven gezegde.
FB Lier trakteerde met een fris pintje (mocht natuurlijk ook iets anders zijn) in het themacafe van Lierse SK. Dit om beetje extra financiële steun te geven aan deze noodlijdende (!!!) club. Via de Pannenhuisstraat en de ovonde aan de Antwerpsesteenweg (fietsers moeten hier goed opletten), het nieuwe fietspad (maar in Lier heeft men een stuk vergeten goed aan te leggen) Lier Lint, bereikten we de Lintsesteenweg. Wijselijk hebben we besloten het kruispunt aan de Carrefour te vermijden (levensgevaarlijk). Uiteindelijk kwamen we met zijn allen gezond en wel terug aan het cultureel centrum aan.
Hier hebben we al onze grieven nog even doorgespoeld met een fris pilsje en kunnen we hopen dat het stadsbestuur de boodschap begrepen heeft.
Tijdens onze laatste dag in Italië bezoeken we nog Albenga en Cervo. Albenga
kan je vergelijken met ons eigen Lier (ong. 27 ooo inw.), maar aan de schoonheid van mijn stad kan het niet tornen. Tijdens ons bezoek aan de kerk (we stonden nog buiten) werden we plots vergast op een bisschoppelijk optreden. Hij begroette ons als de paus, ik dacht eerlijk gezegd eerst dat het een acteur was die plots ten tonele verscheen, maar nee hoor hij was echt. Het was een sublieme voorstelling (sorry voor de vergelijking maar ... het was echt wel lachwekkend). Het stadje is opgedeeld in 2 delen, een oud en een modern gedeelte (vooral langs de kust). Na het middagmaal vertrokken we op weg naar Cervo (maar een 4 km. van ons hotel verwijderd). Een prachtig kuststadje gelegen op een
een heuvel (het was dan ook een stevige beklimming om boven te raken). Maar ik moet toegeven het was de moeite waard, ik ben allesbehalve een kerkbezoeker (en we hadden er ondertussen al wel enkele opzitten) maar deze was te mooi om te missen. Dit was ook het eerst jaar dat de kerk niet meer in de steigers stond. Schitterend!!!
(voor meer foto's : www.cervo.com/fotopic.php?id=7&Ing=en ). Nadien zijn we te voet langs de kust naar het hotel gegaan, maar onderweg nogmaals heerlijk genoten van een ongelooflijk lekkere "gelati". In het hotel wachtte ons laatste avondmaal op Italiaanse bodem. De terugreis werd onderbroken door een bezoek aan Grasse (parfumstad bij uitstek). We kwamen er midden in de opname van een film terecht (silence svp!!!). Ons middageten hebben we verorberd op een plein dat ons deed terufdenken aan het Parijse Montmartre (het was een zaligheid). Een bezoek aan één der grootst parfumeries kon natuurlijk niet ontbreken. Spijtig genoeg kan ik jullie het resultaat niet laten ruiken. De nacht hebben we, net als tijdens de heenreis, doorgebracht in Orange. Gelukkig kregen we een andere kamer en waren de bedden iets groter. Door vele uren in de bus door te brengen, heb ik wel enkele boeken verslonden. Een aantal Runners World (atletiektijdschrift), "Het klimaatboek" (van E. Keytsman en P. T. Jones), "Undercover in Klein-Marokko (Hind Fraihi) (hier had ik meer van verwacht), `Rechts voor de raap` van J.M. Dedecker en De Grote Zijderoute van Marc Helsen, journalist van het Nieuwsblad.
(lees eerst delen 1 en 2, hieronder) Vandaag is een vrije dag. Vanaf 's morgens doen we het zeer rustig aan, we gaan iets later ontbijten en maken dan een wandeling door het gezellige stadje Diano Marino (hier woont zelfs de wereldkampioen pizza maken). Uiteraard moeten we dit even uittesten en maken 's middags graag tijd om er eentje (met een doorsnede van 45cm) te verorberen. Heeeeeeerlijk !!! In de namiddag kuieren we nog wat rond, een gelati mag zeker niet ontbreken. En na een rustige dag volgt er een rustige avond (zonder gepensioneerden en met een pousse-cafetje). Opnieuw een korte bustocht brengt ons naar Rapallo , toeristisch stadje met kasteel(tje) in zee. Bij het nuttigen van een sterke Italiaanse koffie worden we opgeschrikt door een niet te identificeren lawaai. Bij nader inzien, op één van de terrasjes is een verkiezingstoespraak aan de gang. Er zijn in Italië nog wel wat communisten aanwezig, zij zijn hun strategie aan het bespreken aan de rand van de zee. Ook hier heerste enig vorm van verkiezingskoorts. Om 12u30 nemen we de boot naar Portofino, het oude vissersdorpje, is nu een nest van rijken, met een hoog BS-schap, (S staat voot sterren). Het telt een kasteel, een vuurtoren en 2 winkelstraten (waar je vooral niets moet kopen, wegens veel te duur). Hier telt maar één wet : "gezien worden", vanop zijn balkon, vanop zijn luxueus yacht of in de straten. Hoe? dat komt er niet op aan (al was het in je blote kont). 's Avonds worden we door ons hotel vergast op een verukkelijk diner, met alles erop en eraan.
Na een eerste Italiaanse nachtrust en een degelijk ontbijt werden we ondergedompeld in de kunst en cultuur van het Ligurische binnenland. Onze eerste halte was Dolceaqua, een bergdorp met één van de beroemdste bruggen (meermaals onderwerp van een Monet-schilderij), een vervallen kasteel en wirwar van straatjes (niet breder dan 1m). Men waant zich hier werkelijk in een ver verleden, de tijd is hier blijven stilstaan. Tijdens het middagmaal werd we door onze gastheer verwend met meerdere plaatselijke hapjes die onze monden deden watertanden, dit alles overgoten met de nodige wijnen (niet aan mij besteed maar toch ...). In de namiddag brachten we een bezoek aan de stad Sanremo (stad van 50 000 inw.) vooral bekend om zijn sportieve organisaties o.a. de rally van Sanremo en de wielerwedstrijd Mialaan - Sanremo (met de bekende fontein en de Via Roma). Maar eveneens bekend om zijn kerken (o.a. de Russische), zijn (dure) winkelstraten en zijn casino. Wij kregen de kans om een bezoek te brengen aan dit casino en voor de eerste keer in ons leven hebben wij (vooral ons Nellytje bulkte van enthousiasme) een gokje gewaagd op de wereldbekende éénarmige machines. Een kwartiertje puur amusement hebben ons uiteindelijk geen euro gekost, we hadden 10 euro gespendeerd en met de laatste gokcent, mijn vrouwtje is alle jetons aan de bank gaan wisselen, kregen we onze 10 euro terug. Spijtig dat het alweer een regenachtige namiddag geworden is, in de zon is Sanremo nog mooier om te kuieren. In het hotel werden we verwend met een stevig avondmaal, na een verkwikkende douche, om af te sluiten met enkele pousse-cafes (koffie en amaretto). De oudjes lagen ondertussen al stevig te slapen, de ouderdom weet-je-wel.
Ligurië telt 4 provincies (waarvan we er 3 bezochten : Imperia, Savona en Genua) en het staat bekend als "Riviera dei fiori" (Bloemenriviëra). Het ligt op ongeveer 1300km (indien je zoals wij door Frankrijk rijdt). Na een nachtje slapen bij onze dochter in Geel, stapten we om 6u in de ochtend als laatste passagiers op de bus met bestemming Orange, Monaco, Diana Marina (Italië), Grasse en terug naar Geel. Zoals verwacht waren de gepensioneerden volop in de meerderheid, maar dat was het minst van onze zorgen (die hadden we trouwens thuisgelaten). Na de nodige stops (plas- en eetpauzes) brachten we onze eerste nacht (wat een nacht, in een kabouterbed, ik voelde me net Plop) door in Orange. Het werd een blitzbezoek, de regen stroomde met bakken uit de hemel en bij ons was het zo mooi weer. Monaco, pays des Belges riches, land van F1, postzegels (bron van inkomsten), modehuizen en dure restaurants en hotels. Spijtig genoeg werd het een nat bezoek. Met een treintje doorkruisten we de stad en dit was een eerste oppervlakkige kennismaking. De aflossing van de wacht werd net op ons bezoek afgelast, maar het koninklijk paleis hebben we met veel aandacht bezocht. Tot onze eigen verbazing was één der hostessen geboren en getogen in ons eigenste Lier. Zij woonde sinds 8 jaar terplaatse. Eén dag is weinig om dit prinsdom aan een grondige studie te onderwerpen maar onze interesses werden voldoende bevredigd (en dit heeft niets met sex te maken). Wij hebben ons tegoed gedaan aan etalagestalking (een kleedje van 3500 euro, een handtasje van 2500 euro, een Armanipak is nochtans niet duurder dan bij ons), postzegelinkoop, bezoek aan de katedraal en een wandeling in één van de mooie parkjes. Onze tweede reisdag eindigde, na een heerlijk avondmaal, een uitgebreidde Amarettopauze, in een Italiaans bed (iets betere kwaliteit dan de avond voordien).
Zaterdag 26 mei 2007, 14u plaatselijke Lierse tijd. (dus 14u15)
Schitterend!!!
We kwamen er midden in de opname van een film terecht (silence svp!!!). Ons middageten hebben we verorberd op een plein dat ons deed terufdenken aan het Parijse Montmartre (het was een zaligheid). Een bezoek aan één der grootst parfumeries kon natuurlijk niet ontbreken. Spijtig genoeg kan ik jullie het resultaat niet laten ruiken. De nacht hebben we, net als tijdens de heenreis, doorgebracht in Orange. Gelukkig kregen we een andere kamer en waren de bedden iets groter. 
(lees eerst deel 1, tekst hieronder)
(meermaals onderwerp van een Monet-schilderij), een vervallen kasteel en wirwar van straatjes (niet breder dan 1m). Men waant zich hier werkelijk in een ver verleden, de tijd is hier blijven stilstaan. Tijdens het middagmaal werd we door onze gastheer verwend met meerdere plaatselijke hapjes die onze monden deden watertanden, dit alles overgoten met de nodige wijnen (niet aan mij besteed maar toch ...).
en een wandeling in één van de mooie parkjes. 
