Zondagmorgen, douchke,ontbijt en auto'tje in (GPS!!!) naar Hoogstraten. Het enige dat ik ken is het Klein Seminarie , maar met priesters heeft deze school niet veel meer te maken. Ik wist niet eens dat Hoogstraten een stad was, maar de burgemeester heeft het mij in stilte vergeven. De superprestigewedstrijd had voor het eerst plaats op een andere lokatie. Geen zand, geen bos maar slijk, slijk en nog eens slijk. De nieuwelingen waren juist uit de startblokken toen we arriveerden. Laurens Sweeck, de helft van een tweeling, behaalde met gemak zijn 19de overwinning van het seizoen. Hopelijk is dit een man voor de toekomst, maar de weg is nog lang. Tijdens de opwarming zagen we meerdere renners in de afdalingen tegen de vlakte gaan, spektakel gewaarbogd maar of de renners het leuk vonden, ik heb het niet kunnen vragen. Na de junioren en de beloften, die we enkel op het scherm hebben zien rijden, omwille van meer genotsvolle bezigheden, was het de beurt aan de grote jongens. Op tv kan je de cross van meter tot meter volgen, ter plaatse is dat iets anders. Je kan, als het ware, de renners ruiken. Je hebt de plaatselijke ambiance, de geur van hamburgers, frieten en bier, het horen schakelen van de renners. Kortom een heel ander manier van beleven dan dat je voor het scherm zit. De koers was één demonstratie van Sven Nijs , hij duldde niemand in zijn buurt.Ook de wereldkampioen niet die hem daags voordien in Lille nog in de spurt had geklopt.
Na nog een fris biertje wij met een goed gevoel terug naar huis. Ik denk dat wij nog wel eens een cyclocrosje gaan meepikken in de toekomst.
JA. Ik weet het nu wel zeker, meer zelfs dansen (wedstrijd) is "topsport". Wij hadden gisteren het genoegen om te mogen proeven van de Antwerp stars cup, een danswedstrijd voor aankomende profs, profs en masters in latin dansen en standard dansen. Ik moet toegeven dat ik versteld stond van de intensiteit van dit gebeuren. Eén van de organisatoren vertelde me dat in een vergelijkende studie men één dans gelijkstelde met het lopen van een 1500m. Als je dan weet dat elk danspaar 5 verschillende dansen (in de finale alle 5 onmiddellijk achter elkaar) ten berde brengt, dan zegt dit wel iets over het fysieke vermogen. Alle disciplines volgen elkaar in sneltempo op, van 18u tot het einde (23u) hebben wij, soms met verbazing, genoten van elke minuut. En om het op zijn Huysentruyts te zeggen : "Wat hebben we geleerd Piet?" 1, dat dansen topsport is 2, dat dansen voor elke leeftijd is 3, dat latin dansen bestaat uit : chachacha, samba, rumba, paso doble en jive 4, dat standard dansen bestaat uit : wals , tango, weense wals, slow fox en quickstep (zonder Tom Boonen!!!) 5, dat wij nog naar dit soort wedstrijden gaan kijken.
Men heeft ons ook geleerd dat dansen een vrij dure onderneming is, vb. een kleed kost makkelijk 1500 euro. Mannen dragen (verplicht) bij het standard dansen een pitteleer (rokkostuum!!!). Bij het latin dansen loopt iedereen er wat losser (ik zou zeggen naakter) bij, voor mijn ogen een ietsje genietbaarder zicht. We kregen als extra nog een wedstrijd argentijnse tango . Hier is een Belgisch paar wereldkampioen. De paren dansen hier elk afzonderlijk hun oefening, bij de andere dansfinales staan er 6 paren op de vloer. Het was niet alleen een fantastische ervaring maar een zeer leerrijke onderneming met een didactische ondersteuning van 2 ongelooflijke dansfanaten (waarvoor dank).
Gisteravond was Bart Peeters en zijn muzikale entourage te gast in in CC De Mol. Voor Bart een halve thuismatch, dus ambiance gegarandeerd. En of hij geweldig was. "De hemel in het klad" naam van zijn nieuwste tour de chant, is tevens de titel van zijn nieuwe CD. Hij geeft uitleg bij het waarom van deze titel en als je goed luistert kan je het zelfs voor waarheid aannemen. Alle nieuwe liedjes kwamen aan bod samen met enkele oudere nummers in een nieuw kleedje gestoken (sommige toch iets minder goed dan het originele arrangement). Hij speelt een stukje theater met een dubbelrol, zichzelf en Sinte Pieter, hij zingt (niet als een nachtegaal, maar wel als Andre Hazes), hij springt (hij heeft wel echt adhd) en hij entertaint. Helemaal zichzelf, dus ok. Hij slaagt er zelfs in om zijn gitaar-aangever te laten meespelen in een lied. En het laatste lied wordt gedirigeerd door iemand uit de zaal (fantastische afsluiter). Ik kan iedereen aanmoedigen om een kaartje te nemen voor Bart's Hemel in het klad.
, maar met priesters heeft deze school niet veel meer te maken. Ik wist niet eens dat Hoogstraten een stad was, maar de burgemeester heeft het mij in stilte vergeven. 
, hij duldde niemand in zijn buurt.Ook de wereldkampioen
