Na mijn toezegging om deel te nemen aan de Roparun zit mijn eerste trainingsweek er op. Ze heeft blood, sweat and tears (waar ken ik dit nog van ...) gekost. Vrijdag, maandag en donderdag naar het fitnesscentrum en zondag en woensdag looptraining. Fitnessen dat valt al bij al nog mee. Mijn opwarming bestaat uit een 15-tal minuten fietsen (hartslag rond de 105-108, 140-150 watt, rond de 95 omwentelingen) gevolgd door 15 of 20 min. crosstraining (zuiver op HF 110).
Om af te sluiten met opnieuw 15 min. fietsen (75 - 90 watt, 80 omwentelingen). In totaal ben ik een klein uurtje bezig zonder het gevoel op te wekken dat ik me forceer. De looptrainingen daarentegen zijn van een ander kaliber. Zondag iets meer dan 50 min (in de zone 105 -115 HF) en dat is vrij traag. Woensdag heb ik na ongeveer 23 min wijselijk de training gestaakt, eigenlijk had ik er al na 10 min de brui moeten aangeven (maar ja mijn doorslecht karakter). Mijn ademhaling stokte en mijn HF liep ongeloofelijk naar omhoog. Ik kon geen nieuwe lucht in mijn longen pompen !!! Stoppen is en was de boodschap. Voor de geïnteresseerden op de site (www.roparun.nl) vindt je het ganse parkoers vermeld.
De kogel is door de kerk. Ofwel blijf ik me constant afvragen of ik fysiek nog zal verbeteren ofwel neem ik de koe bij de horens en stort ik me in een zelfvernietigingsavontuur (waar ik uiteindelijk misschien beter van wordt). Ik heb voor het laatste gekozen en ga met een team kanker- en ex-kankerpatiënten deelnemen aan de ROPARUN.
"Van 10 tot 12 mei 2008 vindt de zeventiende editie van de Roparun plaats, de langste non-stop-estafetteloop ter wereld: het parcours van Parijs naar Rotterdam is ongeveer 530 kilometer lang. Het is een unieke hardloopwedstrijd, met een even uniek doel: trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven. De opbrengst van de jaarlijkse Roparun gaat namelijk naar de palliatieve zorg ten behoeve van kankerpatiënten. In Vlaanderen worden de gelden besteed voor projecten binnen palliatieve zorg. De opbrengst van de Vlaamse (Belgische) teams gaat steeds naar Vlaamse (Belgische) projecten. Alles over de teams uit Vlaanderen vindt u hier!"
Door middel van korte trainingsloopjes en 3 maal per week een uur fitness hoop ik me voldoende klaar te stomen. Eigenlijk heb ik er geen goed oog in, maar mezelf kennende, ik heb een redelijk "slecht" (zie artikel hieronder) karakter, moet het deels wel lukken. Spijtig genoeg kan ik niet aan de activiteiten deelnemen die mijn loopgroep gepland heeft. Maar ik ga moeite doen om toch op eentje aanwezig te zijn. Voor de rest weet ik nog niet veel, maar ik hou jullie op de hoogte.
Ik had me voorgenomen om deel te nemen aan de laatste natuurloop, als het weer het zou toelaten. Zo gedacht, zo gedacht om 1u mijn sloefjes aangetrokken en met weinig fysiek (het was alweer meer dan een week geleden) maar met een zak vol karakter naar de start. Het weer was ronduit schitterend (op dat moment althans) een beetje koud maar zonnig en weinig wind. Zoals altijd nestelde ik me in de achterste gelederen, dit om mezelf de discipline op te leggen niet TE snel te starten. Maar ik zat al vlug in een redelijk (voor mijn normen) tempo en had ik de vorige keren bijna 18min nodig (voor de eerste 3km), nu amper 16min. Veel te snel dacht ik en ik zou naderhand de weerbots (is dit Liers voor terugslag???) wel krijgen. Maar niets was minder waar, ik legde zelfs een drietal km af onder de 5min./km (niets spectaculairs maar voor mezelf een overwinning waard). Op het lange rechte stuk naar de Melkerij stond de wind wel in de rug (1 kans op 10 meestal dus omgekeerd) en met medewerking van mijn inderdaad "slecht" karakter bereikt ik net onder de 51min de eindstreep. Zonder trainen en telkens sneller gelopen, het beloofd, nu zou ik nog eens moeten kunnen trainen. Spijtig genoeg begon daarna de regen met bakken uit de hemel neer te dalen, mijn collega's die de 25km hadden verkozen kwamen allen nat en doorweekt aan de aankomst. Ondanks dat ik dit in een vorig leven allemaal zelf heb meegemaakt had ik toch een beetje compassie (is dit ook Liers?). De 5de editie van de Natuurlopen zit er op, meer dan 2800 lopers en loopsters namen deel, een gigantisch succes. En alhoewel ik met de organisatie, bewust, niets meer te maken heb, mag ik toch een beetje (veel) fier zijn. Zelfs binnen 20 jaar blijven de Natuurlopen mijn "geesteskind" en daar kan niemand afbreuk aan doen. Ook de mensen van "Lierinbeeld" bedank ik, persoonlijk, van harte om door weer en wind telkens paraat te staan om de deelnemers op foto vast te leggen. Ik denk dat ze wel beseffen dat hun werk door iedereen van harte geapprecieerd wordt. Zoals het topatleet betaamt, waagde ik me zondagmorgen aan een uitlooppoging, maar dat was buiten de waard gerekend. In 3 fases heb ik 20min gelopen maar ik ben wel meer dan 1,5 uur van huis geweest, mijn vrouw wou de politie al verwittigen (hahaha). Op een zondagmorgen moet ik van de stadsvesten wegblijven, want nu houd men mij al tegen om zijn beklag over de Groen!en (wij zijn te Belgisch en moeten ons alleen met het milieu bezighouden???) te doen. Ondertussen heb ik hierover al wat ervaring en probeer ik fatsoenlijke antwoorden te formuleren. Ik moet een eind maken aan dit artikel want we zijn uitgenodigd in het rustoord waar mijn vader verblijft en wat eten we : konijn met bier en pruimen. Sorry jongens voor morgen (!!!)
Stuur goede én slechte voorbeelden van fietspaden uit Lier in op www.nieuwsblad.be/fietspad en bekijk foto's uit Lier Het volledige rapport van de fietspaden lees je vanaf dinsdag 8 april in de krant.
Inderdaad na jaren van (letterlijk) stilzwijgen is Zjef Van Uytsel terug van weggeweest. Uit "De Morgen" ( "Ooit was Zjef Vanuytsel in Vlaanderen even populair als Koen Wauters. Van Zotte morgen gingen in de eerste helft van de jaren zeventig meer dan 100.000 exemplaren over de toonbank en Vanuytsel was er samen met Johan Verminnen, Kris de Bruyne en Wim De Craene verantwoordelijk voor dat het Nederlands als liedjestaal au sérieux werd genomen. Toen werd het kleinkunst genoemd, een term die Vanuytsel zelf altijd wat geringschattend heeft gevonden, vandaag is het gewoon popmuziek. In 1983 hield hij het ontmoedigd door de fletse kritieken voor bekeken en begon hij een nieuwe carrière in de architectuur. Vierentwintig jaar later keert Vanuytsel terug met Ouwe makkers, een nieuwe cd die voortbouwt op zijn eigen traditie en die zonder overbodige franjes is opgenomen. Aan de gelouterde teksten merk je toch dat er naast de soms hoog oplopende emoties ook een plekje voor de rede is gekomen. Voor de wijsheid van een man op jaren, een zestiger die weliswaar graag terugkijkt, maar daarom niet in het verleden leeft. En over vroeger gesproken: 'Als je zomaar weg zou gaan' is een ontroerend liefdeslied dat in 1973 al eens werd uitgebracht, maar nu vanuit een ander perspectief herwerkt is. Wég is de kalverliefde van toen. Ze heeft plaatsgemaakt voor de genegenheid van iemand die weet dat de laatste rechte lijn in zicht is en beseft dat liefde de overtreffende trap van verliefdheid is. Ook 'Stil in de Kempen' blik terug op een vervlogen jeugd, haalt herinneringen op aan het ouderlijke huis en wie daar woonde. De titelsong, een duet met generatiegenoot Jan De Wilde, geeft aan dan Vanuytsel soms wat kwetsbaar zingt, maar ook hier is het toch vooral het fraaie muzikale kader dat de aandacht trekt. De combinatie van veelal akoestische instrumenten en strijkers levert haast zonder uitzondering knappe resultaten op. En zelfs wanneer het kader een tikje moderner aandoet ('In lief en leed') of wat naar organische jazzrock neigt ('Gevoelige jongen') valt het ijzersterke songmateriaal op. Deze ouwe makker kan het nog. Wie hem niet vergeten is, zal blij zijn dat hij terug is."
En of we blij waren, liedjes uit zijn nieuwe cd afgewisseld met al zijn bekende hits (Zotte morgen, De massa, Hop Marlene enz....) werden door zij 10-koppig orkest met veel bravoure begeleid. Ook al kan hij voor sommigen niet echt goed zingen, hij komt wat Joe Cockeriaans over, zijn teksten blijven zoveel jaren na datum nog kakelvers. En zijn nieuwe liedjes getuigen nog steeds van simpele, dicht-bij-onszelf-staande, dichterlijke accenten. Mijn laatste abonnementsticket heb ik opgebruikt en het was weer een boeiend cultureel jaar in ons CC De Mol. Hopelijk wordt het volgende even boeiend.
Mijn fiets heeft de nacht in koude en eenzaamheid doorgebracht maar ... . Het zal een éénmalige belevenis zijn, want wat is er vanmorgen gebeurd. Mijn vrouw en ik rijden, zoals elke doordeweekse morgen, langs de krantenwinkel om een gazetje te kopen. Om op de Ring te komen rijden wij langs de kerk aan de Leuvensepoort en wat ziet mij vrouwtje tot haar grote verrassing, inderdaad mijn fiets. Mijn fiets geparkeerd tegen de kerk, waarschijnlijk heeft de onrechtmatige bezitter een soort wroeging voelen opkomen. Wij vlug teruggedraaid en ik op mijn fiets terug naar huis. Als dat geen goed begin van een nieuwe dag is. In elk geval ik heb mijn fiets terug en zal hem in het vervolg altijd op slot doen. Maar ze moeten met hun handen van iemand anders zijn bezit blijven.
Het kan elk van ons overkomen. Je hoort het vaak, maar het is ver-van-mijn-bed. Tot dat het je toch overkomt. En nu is het zover. Deze namiddag kwam ik tot de ontdekking dat ik vandaag mijn geleende cd's terug naar de bibliotheek moest brengen. Eerst even mijn vader bezoeken in het rustoord, terwijl thuis mijn video beelden van Parijs-Nice vastlegde en dan mijn geleende cd'tjes omruilen voor een vijftal nieuwe exemplaren. Zo gezegd, zo gezegd, tegen de strakke wind in, mijn fiets gestald, maar zonder hem op slot te doen (mij kan toch niets overkomen, tenminste mijn fiets). Binnen de tien minuten had ik mijn cd'tjes omgeruild en ik kom buiten en zie 100m verder mijn fiets rijden, met een vreemd persoon die zijn trappers bediend. Ondanks mijn gedegen leeftijd heb ik er de spurt van mijn leven uitgeperst, al roepende dat het mijn fiets was. Misschien had ik dief, dief, dief moet roepen, maar dat kwam niet onmiddellijk in me op. Daar stond ik dan, verslagen door mijn gestolen fiets, cd'tjes in de hand. Ik heb de politie, mijn fiets is gegraveerd, gewaarschuwd met een bijna prozaische beschrijving, maar hoeveel fietsen worden er in onze stad gestolen. Hierbij een foto van mezelf en mijn fiets, ik ben er nog maar waar is mijn fiets. Geachte lezer, moest je mijn rijdend vehikel ergens vereenzaamd of met een diefelijke rijder op, toevallig tegenkomen, laat me een seintje. Mijn fiets zal u eeuwig dankbaar zijn.
Het weekend zit er weer op. 't Was druk, deels triest maar best gezellig. Zaterdag ganse dag in Gent gezeten op de Groen!dag van de lokale politiek (zie andere blog). Zondagmorgen mezelf onderworpen aan het pijnigen van het lichaam. Verplicht nummertje, maar alweer een tijd geleden (van 20/2), en het ging dan ook niet echt goed. Twee keer de omloop van de stadsvesten (8,2km) afgelegd en als ik thuis kwam voelde ik me net Tia Hellebaut (hopelijk heeft elke rechtgeaarde atletiekfan gezien hoe een mens tot op de finishlijn kan sterven, om dan uiteindelijk niet dood te gaan maar te triomferen, ik heb er van genoten). Na een uur recuperatie was ik nog niet helemaal bekomen, dat zegt voldoende over mijn huidige fysieke toestand. Maar we blijven proberen (waar heb ik dat nog gehoord). De namiddag hebben we deels in het ziekenhuis (daar is weinig rozegeur en maneschijn te vinden) en deels bij mijn vader, die gelukkig is in "zijn" rustoord, doorgebracht. 's Avonds stond er een optreden van Stef Bos , met zijn nieuwe theatertour "Later is nu", in ons "huidig" cultureel centrum, op het programma. En we hebben er weer beiden van genoten, niet alleen als zanger maar ook als verteller komt hij tot zijn recht. Hij heeft een zondvloed aan woordenschat die hij nog extra verrijkt met zijn Zuid-afrikaanse interesses. Met een totaal nieuw show , hij vertelde zelf dat hij sommige liedjes na al die jaren wel grondig beu is. En daar kunnen wij inkomen. Moraliserend (uitspraak : "mooie woorden zijn nooit waar, ware woorden zij nooit mooi"), entertainend, vertellend, zingend, op gitaar, akkordeon of piano, hiij heeft het allemaal in zich. En zijn drietaligheid (Nederlands, Antwerps en Zuidfrikaans) komt hem geweldig goed van pas. Omdat de toehoorder zou kunnen volgen geeft hij uitleg en vertalingen (Big Brother is in Zuidafrika loerbroer, vrijen is liefde maken enz...). Eentje wil ik toch even op papier zetten, 'iemand die oerdom is' : "steek zijn verstand in een vogeltje en het vliegt achteruit". Ik ben zeker dat ik zijn nieuwe cd in mijn (al redelijk grote) collectie ga opnemen.
Week van de vrijwilliger van zaterdag 1 maart tot zondag 9 maart
Misschien zijn jullie aardig op weg om het heen en weer te krijgen van al die weken . Toch wilden we eventjes de aandacht vestigen op de week van deze week, nl. de Week van de Vrijwilliger. Jullie vrijwillige inzet, engagement, betrokkenheid etc.. verdient een bak(fiets) vol bloemen ! Je vindt ze in bijlage. Met dank aan de Fietsersbond
Sinds vorige week had ik de nieuwe cd "The Ladies second song"
uitgeleend in de bibliotheek. Mijn eerste kennismaking was er eentje van teleurstelling. Het kwam allemaal zo anders over. De "stemmen" (hun uiteindelijk sterkste muzikaal wapen) gingen verloren in de lawaaierige, elektronische muziek. Het was mijn ding niet (zuiver persoonlijke interpretatie) het klonk allemaal wat depressief, psychadelisch. Maar niet getreurd, misschien na een aantal luisterbeurten zou het wel beteren, dacht ik. Niets was minder waar, op een bepaald moment heb ik de cd zelfs afgezet. Met weinig verwachtingen ben ik dan ook naar hun life-optreden in de Mol gegaan. Alle nummers uit hun cd kwamen aan bod en de eerlijkheid gebied me te zeggen dat er bij waren die nog minder overtuigend klonken dan op de cd. Elektronisch gitaarspel, luide drums, overheersende synthesizergeluiden en stemmen die verloren ging, het was niet daarvoor dat we kwamen. Ik kan best begrijpen dat je als trio vooruit wil, dat je nieuwe wegen wil opgaan, een ander deel van de muzikale wereld wil veroveren, maar daar heeft een groot deel van de Laïsliefhebber geen boodschap aan. Enkele mensen hadden de zaal al verlaten voor het eerste bisnummer weerklonk, niet echt een teken van respect, maar het zegt wel iets over hoe de mensen het optreden apprecieerden. De nummers waar ze naar de essentie grepen (a capella) werden door het publiek het best gesmaakt. Er waren mensen die het prachtig vonden, maar meestal toeschouwers die aan (één van) hun eerste Laïsoptredens toe waren. De meeste toeschouwers die met het genre Laïs vertrouwd zijn, waren redelijk tot zelfs zwaar ontgoocheld. Dit doet uiteraard niets af aan het feit dat de 3 dames een schitterende uitstraling, individueel een schitterende stem en een prachtig klinkende samenzang hebben. Om af te ronden zou ik (persoonlijk) zeggen, dames terug naar de essentie.
Gisteravond vond, met groot succes, in het cultureel centrum De Mol de Lierse "Nacht van de Sport" plaats. Ondanks alle voorgaande perikelen, waar buitenstaanders niet echt een boodschap aan hebben, kunnen we enkel concluderen dat dit voor de Lierse sporter een schitterende avond was. Waar zij, de sporter, voor één keer de hoofdrol spelen, waar zij, de sporter, in de bloemetjes worden gezet, kortom waar zij, de sporter, zichzelf kunnen tonen aan het Lierse publiek. Weten wij dat we kampioenen hebben in motorcross, judo, dressuur enz... . In totaal verschenen meer dan 250 sporters op het Mol-podium. Meer dan 650 aanwezigen hadden hun applaus bewaard om deze mensen een hart onder de riem te steken en te laten blijken dat ook zij in Lier ten volle geapprecieerd worden. Er is geen enkele viering in onze stad die, zowel in kwaliteit als in kwantiteit deze "Nacht van de Sport" overtreft. Ondanks de aanwezigheid van een groot aantal politieke hoogwaardigheidsbekleders hebben we toch nog niet echt het gevoel dat we als volwaardig en volwassen aanvaard worden. Lier is en zal meer cultuurstad dan sportstad blijven. Maar terug naar de orde van de dag, de sporter. Provinciaal, Vlaams, Belgisch en Europees alle kampioenen werden op een passende manier gehuldigd. Ook de alomtegenwoordige vrijwilliger (zonder hen geen sport!!!) werd passend in de bloemetjes gezet. Om uiteindelijk over te gaan tot de 3 belangrijkste prijzen. Jongere van het jaar werd de jarige zwemmer Olivier Van der Sande, gekozen door de jongeren en hij was aangenaam verrast en fier uiteraard. Recreatief was het geen verrassing dat de struifvogelschutters de eer naar zich toetrokken. Fernand Horemans, Marc Andries en Werner Hendrickx slaagden er niet enkel in om 36u aan één stuk te struifvogelen maar dit evenement bracht ook nog 5000 euro (tvv Palliatieve Zorgen) op. Top of the bill is natuurlijk de verkiezing van de sportfiguur van het jaar. Ook hier kan men niet echt van een verrassing spreken, we hebben maar één Europese kampioen in ons midden, Kurt Jurgens werd verdiend sportfiguur van de stad Lier 2007. Na het sportieve werd de nacht verdergezet met een optreden van "Johny and the MG's" (http://www.johnnyandthemgs.com/) en uitgewuifd door DJ Bob, die zich schitterend van hun taak kweten. Alles is opgeruimd, er zal nog enkele dagen over nagekaart worden, maar wij gaan al op naar de Nacht van de Sport in 2009. Iedereen die meegewerkt heeft krijgt mijn oprechte proficiat en klagers en zagers zullen er altijd zijn. Niets in deze wereld is perfect dus ook de "Nacht van de Sport" niet, maar we zijn er toch dichtbij. Misschien zijn we wel het slachtoffer van ons eigen succes.
Voor de geïnterresseerden : RTV maakte opnamen voor "Jan Publiek", de pers was alom vertegenwoordigd en www.lierinbeeld.com (ondanks een gehandicapte Marcel) had 1 uur na het begin de eerste foto's al op internet staan.
Aan iedereen, hopelijk tot volgend jaar en een ongelooflijk sportief 2008.
Op nieuwjaarsdag had ik me voorgenomen om op woensdagnamiddag en zondagmorgen mijn sportieve minprestaties wat kracht bij te zetten. Ondertussen zijn we bijna 2 maand verder en van die eigenbeloften is nog niet al te veel in huis gekomen. Maar ... na mijn prestatie van vorige zaterdag was er weer licht aan de horizon en dat stukje motivatie, had ik nodig. Dus ... deze namiddag vol goede moed aan een nieuwe loopprestatie begonnen. Was dat even zonder de waard gerekend. Het liep van geen kanten (is dit een nederlandstalige uitdrukking???), mijn benen, mijn rug, mijn verstand, alles weigerde volmondig dienst. Ik had ongelooflijk veel problemen met mijn ademhaling (smog???). Het idee om 2 stadswandelingen (8km) rond te lopen, werd na 200m al terug opgeborgen. Mezelf forcerende heb ik het 1 stadsvest (4km) volgehouden. Het vat was af. Terug thuis, heb ik na een verfrissend (!!!) douchke, nog heel wat tijd nodig gehad om wat tot mezelf te komen. Hopelijk gaat het in het weekend terug iets beter. De moed laten zakken is nu het laatste wat mag gebeuren.
Het was zaterdag loophoogdag in ons Netestadje. Meer dan 620 loopsters en lopers kwamen hun kunne tonen op de Lierse netedijken. En ik was één van hen. Ondanks alle moeilijkheden met trainen en fysiek in orde zijn heeft het zonnetje me overhaald om mijn sloefjes aan te trekken en naar het netestadion te gaan. Ik had een abonnement genomen in november maar het was nu pas de 2de maal dat ik er gebruik van maakte. Helemaal achteraan in, de in slagorde geposteerde atleten, liet ik me rustig meedrijven met de massa. Ik had de vorige loopsessies (waarvan 1 keer 8km, de rest amper 4km) meerdere keren moeten stappen om de volledige afstand te overbruggen. Ik had me dan ook geen illusies gemaakt en was er al op voorbereid om onderweg eventjes (of meerdere malen) te wandelen. Maar tot mijn eigen verbazing niets daarvan, integendeel. Hoe rustiger ik de eerste 3km (tegen 6'/km of 10km/u) hoe beter het nadien vlotte. Ik heb zelfs achteraf verteld dat ik de 2 laatste km (wind op kop) sterk vertraagd ben, maar als ik mijn tijden bekijk (en ja ook al zijn tijden niet meer belangrijk, als loper ben je er toch mee bezig) dan zit er een vrij constante in (variërend van 4'58" tot 5'07"). Het loopgevoel zit er, ondanks alles, toch nog een beetje in. Het heeft me echt enorm deugd gedaan, dat ik voor mezelf nog eens een prestatie heb neergezet. Als je meer dan 40 jaar actief sport, om het zo goed mogelijk te doen, dan is het enorm frustrerend om dat niet meer te kunnen. Ik hoop, maar eigenlijk al voor de zoveelste maal, dat dit een kruispunt mag zijn en dat de fysieke toestand nu eindelijk eens een vooruitgang neemt. Maar een zekerheid is het allerminst. Hopelijk ben ik er op 22 maart weer bij en kan ik mijn oncoloog eens positief nieuws geven. Nu niet euforisch worden, niet overdrijven maar proberen 2 keer in de week de ene voet gemotiveerd voor de andere te zetten.
Onze dochter staat op het punt te verhuizen, dus als liefhebbende ouders wij in de auto naar Mol-Rauw. Waarom in godsnaam Mol-Rauw? Is onze lieve heer hier al gepasseerd? Natuurlijk want ze hebben hier Center-parcs en 't Zilvermeer en de buurt waar ze gaat wonen is up-to-date, hot als het ware. Gans de dag in de weer geweest om van hun huisje iets fatsoenlijk te maken, want de vorige bewoner was daar allesbehalve ingeslaagd. Maar het komt ok, tegen het einde van de maand wonen ze netjes. Na een pittige nachtrust, wij zondagmoren ons autootje in naar Heindonk.
HEINDONK (ANTWERPEN)
08.00-15.00
9de Jos Broothaertstocht
7-14-21 km
Organisator: DE VAARTLANDSTAPPERS (110) Start: Zaal Bosveld, Bosveldweg, Heindonk. De tocht vertrekt in het landelijke dorpje Heindonk, loopt door de Rupel-, Dijle- en Nete-vallei.
We dienden al een eindje om te rijden eer we een geschikte parkingplaats vonden. Er was (zoals we al meermaals hadden ondervonden) veel volk aanwezig, deels te wijten aan het schitterende weer. We kozen voor de 14km (alhoewel het lang geleden was) maar we hadden tijd. Langs dijken en weilanden (wat hebben ze daar een overvloed aan paarden!!!) kwamen we in Heffen. Om terecht te komen in het Blaasvelds Broek waar we een in een blokhut de tijd namen om een kommetje soep en een boterhammetje te consumeren. Vervolgens ging het via de watersportbaan van Hazewinkel terug naar Heindonk. Daar deden we onszelf te goed aan een heerlijk stuk taart en een koffietje. Een verwarmend zonnetje, prachtige natuur en het versterken van de innerlijke mens, wat heeft men meer nodig op een zondag? Rust?
Het weekend is alweer voorbij, veel te vlug en dat zal iedereen met mij wel willen beamen (of zitten er echte worcoholics onder de lezers???). Zaterdagmorgen hebben we een bezoekje gebracht aan de lierse markt. Wij hebben beiden de indruk dat er elke week minder en minder kraampjes staan. Is men op deze manier de wekelijkse markt ook aan het laten verloederen? De wekelijkse vismarkt, de vlooienmarkt zijn al verdwenen uit het straatbeeld, de groentemarkt is naar een andere lokatie (maar velen zijn niet mee). Ik zou zeggen "ni goe bezig". Voor mij heeft de markt een sociaal doel. Je komt wat mensen tegen, je gaat een koffietje of een pintje drinken, allemaal om het sociaal contact te helpen optimaliseren. Voor de gewone man, de politiekers komen enkel buiten in het jaar der verkiezingen. 's Avonds waren we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje bij vrienden. Het werd een gezellige, gezapige avond met Spaanse specialiteiten. Hilde en Ronny hadden er hun werkt van gemaakt en dat werd door de aanwezigen tenvolle geapreccieerd. Cava, tapas , paella alles erop en eraan.
Zondagvoormiddag heb ik me gewaagd aan mijn wekelijks loopnummertje, maar stel je er niet teveel van voor. Voor de eerste keer in 3 maanden heb ik 2 maal de stadsvesten afgelegd. Waw. 8km maar in 2 delen, heb onderweg tijd genomen voor een babbeltje. Ik kom toch altijd wel iemand tegen die ik ken. Mijn vrouwtje is lid van een fitnesclub in Lier (Time Release) en de baas, Johan, had een bezoek georganiseerd aan Alfacam in Lint. Ik ga hier niet uitweiden wat ze allemaal doen (zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Lint_(gemeente) en (http://nl.wikipedia.org/wiki/Alfacam) maar ze zijn wereldbekend op het gebied van digitale tv . We hebben de studios bezocht (10) (grootste is 3000m2) de magazijnen (hebben 39 OB wagens in dienst) en de rustvertrekken van de "zogenaamde" vedetten. Ik heb gevraagd naar een originele roddel, maar de gids hield de lippen stijf op elkaar. Het enige wat we te weten kwamen is dat het vooral vrouwen zijn die zeer veel pretentie hebben. Het was een aangename rondleiding die beëindigd werd met een drankje in taverne de Vondeling in Lint-dorp. Volgend weekend verhuist onze dochter. Ik vrees dat ik zal moeten helpen.
Aan ieder die dit leest. Morgen is het Gedichtendag, mag ik daarom iedereen oproepen om zijn steentje bij te dragen. Net als vorig jaar zal ik alle toegezonden gedichten op mijn blog zetten. Ik ben niet de beste dichter (of poeet), misschien zelfs niet in mijn eigen straat, maar ik probeer er wel iets van te maken. Laat de woorden stromen en je gedachten dromen en mail mij een gedicht 't moet niet eens aan mij gericht
Soms heb ik vrienden (jaja ik heb vrienden) op bezoek en en mijn vrouwtje slaagt er dan in om een beroep te doen op mijn (eerlijk gezegd te beperkte) kookkunst. Maar ik doe het wel graag en je weet eten dat met liefde is klaargemaakt ... . Door mijn, zoals hierboven vermeld, beperkte kookkunst heb ik een leidraad nodig en die vind je meestal in een kookboek. Ik heb 2 favoriete koks : Jamie Oliver (hij houdt het altijd eenvoudig) en als Italië-liefhebber, Antonio Carluccio. Dus men neme een kookboek, men leze de bereiding, men doet dat 2- of 3-maal, men sluite het boek en dan doe ik mijn eigen goesting (hahaha). Mijn keuze viel op een "polpetonne" (napolitaans gehaktbrood) met "patate sabbiose" (zanderige aardappelen). Vrijdag alle inkopen gedaan en dan aan de slag. Alle ingrediënten gemengd en gekneed en dan het brood de oven in (ongeveer 30min). Ondertussen de tomatensaus geprepareerd en op het vuur gezet. Na een test (om te kijken dat het gehaktbrood overal klaar is) met een priem (er mag niets kleven), het brood in de tomatensaus (dient als een soort marinade) en een uurtje op een klein vuurtje laten sudderen. De ganse nacht blijft het gehaktbrood in de tomatensaus liggen (zonder vuurtje natuurlijk). De aardappelen worden gedurende een 7 tot 8 min in kokend water gelegd om daarna met de stukjes gebakken spek in de pan te worden gebakken. Niet vergeten de kruiden aan toe te voegen en het paneermeel (vandaar de "zanderige" aardappelen). Na een overheerlijke minnestronesoepje, alles in de oven (gehaktbrood en aardappelen) en dan geserveerd met prinsessenboontjes. Mijn vrienden vonden het heerlijk (ik hoop dat het niet enkel gezegd is uit beleefdheid), maar ook ikzelf was tevreden over mijn bereiding. Tot het volgende vriendenbezoek voor een nieuwe bereiding.
Ingrediënten : polpetonne (op eigen wijze) : 1kg gemengd gehakt, 50gr parmezaanse kaas, 2 eieren, 3 fijngehakte toastbroodsneetjes (zonder korst), 2 takjes fijngehakte verse peterselie, 1 bruut gesneden ui, 1 teentje knoflook, peper en zout. patate sabbiose : 150 gr spek, 1kg aardappelen, 2 teentjes knoflook, tijm, 2 laurierblaadjes, paneermeel (4 lepels), peper en zout en extra virgine olie.
Sinds jaar en dag ben ik een grote fan van "het"Nederlands cabaret en de meesten onder hen, heb ik live aan het werk gezien. Ja, ook de oudere generatie (Hermans, Van Vliet, Gaaikema enz ...) maar er is een nieuwe generatie opgestaan (Teeuwen, Maassen enz...). Maar toeval of niet, zaterdagavond na enkele films te hebben gekeken kom ik oog in oog (nu ja ik live in mijn zetel hij op tv) te zitten met ene Jochem Myjers. Mij niet totaal onbekend, want ik heb hem eventjes bezig gezien in het programma DWDD (De wereld draait door). Hij leek me nogal van het adhd-type en na zaterdag ben ik er ook zeker van maar ... . Het was een ijzersterk optreden. Ik hoop absoluut dat hij ooit in Vlaanderen zal optreden, ik zal de eerste zijn om tickets te kopen. Zijn grappen zijn doordacht, hij is niet "te" grof (zoals Hans Teeuwen) maar hij is inderdaad van het adhd-type (wat hij beaamt en voor wie hij ook opkomt). Voor diegenen die hem niet kennen of er nog nooit van gehoord hebben op deze side (http://video.google.nl/videoplay?docid=-5850768819866963718) komt de show die ik op tv gezien heb. Ik zou zeggen ga er even bij zitten en geniet van een rondspringende woordkunstenaar die, zoals hij zelf zegt, zijn eigen grappen leuker vindt dan het publiek.
"Het is een hilarische optreden vol stemmetjes, opzwepende muziek, motorisch gestoorde dansjes en natuurlijk Jochem's sublieme imitaties van bekende Nederlanders. En dat alles in een onnavolgbaar tempo."
Na mijn toezegging om deel te nemen aan de Roparun zit mijn eerste trainingsweek er op. Ze heeft blood, sweat and tears (waar ken ik dit nog van ...) gekost. Vrijdag, maandag en donderdag naar het fitnesscentrum en zondag en woensdag looptraining. 
(hartslag rond de 105-108, 140-150 watt, rond de 95 omwentelingen) gevolgd door 15 of 20 min. crosstraining (zuiver op HF 110).
, met zijn nieuwe theatertour "Later is nu", in ons "huidig" cultureel centrum, op het programma. En we hebben er weer beiden van genoten, niet alleen als zanger maar ook als verteller komt hij tot zijn recht. Hij heeft een zondvloed aan woordenschat die hij nog extra verrijkt met zijn Zuid-afrikaanse interesses. Met een totaal nieuw show 
werd passend in de bloemetjes gezet. Om uiteindelijk over te gaan tot de 3 belangrijkste prijzen. Jongere van het jaar werd de jarige zwemmer 
Olivier Van der Sande, gekozen door de jongeren en hij was aangenaam verrast en fier uiteraard. Recreatief was het geen verrassing dat de struifvogelschutters de eer naar zich toetrokken. Fernand Horemans, Marc Andries en Werner Hendrickx 
slaagden er niet enkel in om 36u aan één stuk te struifvogelen maar dit evenement bracht ook nog 5000 euro (tvv Palliatieve Zorgen) op. 
werd verdiend sportfiguur van de stad Lier 2007. 
terug naar Heindonk. Daar deden we onszelf te goed aan een heerlijk stuk taart en een koffietje. Een verwarmend zonnetje, prachtige natuur en het versterken van de innerlijke mens, wat heeft men meer nodig op een zondag?
)
)
(napolitaans gehaktbrood) met "patate sabbiose" 
Zijn grappen zijn doordacht, hij is niet "te" grof (zoals Hans Teeuwen) maar hij is inderdaad van het adhd-type (wat hij beaamt en voor wie hij ook opkomt). Voor diegenen die hem niet kennen of er nog nooit van gehoord hebben op deze side (
