De euforie is wat geluwd en iedereen staat weer met beide voeten op de grond. Maar als atletiekliefhebber heb ik, en met mij nog vele anderen denk ik, genoten van een voor België schitterend verlopen EK. En laten we aub alles positief bekijken en niet zoals de heer Sonck (die als atletiekkenner mijn opperste bewondering draagt) de zaken minimaliseren. Europees kampioen is Europees kampioen en daarmee is de kous af. De afwezigen hebben altijd ongelijk, daar kunnen de winnaars niets aan doen. Vrijdag 11 augustus ongeveer 20u45. 2 Minuten om nooit te vergeten, de Bulgaarse Veneva springt niet over 2,05 en Tia Hellebaut is Europees kampioen hoogspringen en even later wint Kim Gevaert de 200m en wordt de absolute sprintkoningin van dit EK. Het was even België boven in Europa. Ik heb gezapt op mijn tv-toestel en de commentaar op alle zenders was unaniem. Twee ongelooflijk sympathieke meiden veroveren de harten van alle aanwezigen in het stadion en ver daarbuiten. Zij hebben "het", zijn allebei bezeten van hun sport, zijn sympathiek, hebben uitstraling, zijn ook nog "top", kortom 2 ambassadrices voor onze vaderlandse atletiek.
Toch heb ik een voorkeur voor Tia omdat ik het geluk heb gehad haar op een andere manier te leren kennen. (de 3de zijde van de medaille, de eerste 2 zijn de ups en downs in het beleven van haar sport)
Vorig jaar ben ik in Lier gestart met een project om jongeren, die niet of weinig sporten, toch te motiveren om te sporten. Mijn project is daarvoor beloond door de sportdienst van de provincie Antwerpen (met financiële steun) en door de sportraad in Lier (uitgeroepen tot recreatief sporter van het jaar). Ik ben op zoek gegaan naar een meter en een peter (uit de atletiekwereld). Hiervoor heb ik per e-mail een dertigtal Belgische atleten aangeschreven. Groot was mijn verbazing (en niet alleen de mijne, maar ook de heer Paul Thijs (topsportverantwoordelijke in Vlaanderen) dat slechts 3 atleten de beleefdheid hadden om te antwoorden : Tom Van Hooste (werd overstelpt met zulke vragen???), marathonloper Rik Ceulemans (zeer enthousiast en peter van mijn project) en Tia Hellebaut (ook zeer enthousiast en meter geworden). Laat mij toe dat ik eerst wat sceptisch was, maar toen ik beiden vroeg voor de persconferentie, waar ze met veel plezier naar toe kwamen, was het hek van de dam. Ondanks het topsporter zijn, zijn ze unaniem van mening dat men niet genoeg kan doen om kinderen tot sporten te motiveren en daar willen ze allebei hun steentje toe bijdragen. Het bleef echter niet alleen bij die persconferentie. Tia heeft nog een 4-tal woensdagnamiddagen opgeofferd om met onze kinderen bezig te zijn. Dit niet alleen tot enthousiasme van de kinderen maar ook van haarzelf. Het idee dat topsporters (en dan vooral in individuele sporten) zeer individualistisch zijn werd hier totaal ontkracht. Zij deelde met plezier handtekeningen uit, ging met iedereen op de foto, deed mee aan de trainingsessies, kortom niets was haar teveel. Mijn bewondering voor haar, en niet alleen de mijne, steeg met de minuut. Als hoogtepunt waren beiden (zowel Tia als Rik) aanwezig op onze Olympische dag, waar ze met plezier tijden opnamen, starter speelden en hun enthousiasme (maar ik denk ook vice versa) overzetten op de aanwezige kinderen en toeschouwers. Ook hier wou ik even mijn ei over kwijt en ik wens zowel Tia als Rik nog veel succes in het verloop van hun verdere carriere.
