Iets organiseren en hierdoor nieuwe vrienden maken is iets van het beste dat men kan overkomen. Zo werd ik uitgenodigd door Johan (lid van de kayak en de kano club Lier) om samen met hem een rondje Lier te varen. Woensdagavond 18u was het zover, een beetje met knikkende knieën (dit is toch wel overdreven), maar met volle moed stapte ik samen met Johan in een duozit (of hoe je dat ding ook noemt). Hij gaf mij een snelcursus paddelvasthouden en nog enkele leerrijke tips (die ik snel weer terug vergeten was). Eerlijk gezegd ik ben niet echt een waterrat, maar het instappen en de eerste paddelslagen waren al zeer positief. Na enkele honderden meters moesten we al aanmeren, onze boot uit het water halen, hem de dijk overheffen en aan de andere kant terug te water laten. Maar vanaf nu werd het echt, tegen stroming in peddelden (of is het paddelden) we naar de brug van de Lisperstraat. Hoge muren (tegen de overstromingen) omringden ons, maar eens de brug gepasseerd werd alles groen (waar heb ik dat woord nog gehoord). Het water leek mij niet al te proper, maar Johan vertelde me dat dit meer schijn was en dat het water van de Nete, sinds de komst van Aquafin, best te pruimen valt. Dit leek me nochtans niet voor iedereen het geval, want we kwamen onderweg wel wat dode vissen tegen. Misschien nog een item voor ons verkiezingsprogramma (of is dit echt te ver gezocht), er moet toch een oplossing zijn tegen deze nutteloze vissterfte. Op onze rechterzijde passeerden we de Dungelhoeff, thuisbasis van ons nieuwe politiecentrum en van het gloednieuwe zwembad. Op de dijken was het een af- en aankomen van fietsers en wandelaars. Dit toont aan dat wij, Lierenaars, op dit gebied wel echt bevoordeeld zijn, nu het fietsen in de binnenstad nog veraangenamen en we zijn op de g(r)oe(n!)de weg. Op de splitsing namen we links (rechts is Duffel en dat zou ons iets te ver leiden). Nu was het stroomafwaarts en we lieten ons rustig drijven. Dit is wat men noemt "tot rust komen", dit moet je eerst gedaan hebben voor je het geloofd. Ik nam enkele foto's vanop het water (o.a. de Bloemmolens, de St. Gummaruskerk) als aandenken aan "Lier anders bekeken". De rust werd verstoord door een geopend raam, waar iemand bekend ons begon toe te roepen. Natuurlijk met de beste bedoelingen en we riepen geamuseeerd terug. Nu was ik op mijn thuisfront, hier werd ik meer dan vijftig jaar geleden geboren en bracht ik mijn (basket)jeugd door. Vanuit deze bevoorrechte positie had ik mijn roots nog nooit bewonderd. Stilaan kwamen we terug aan onze meerplaats. Opnieuw boot uit het water, over de dijk en terug te water laten. Nog enkele krachtige (nu ja) halen en we streken terug neer aan de Liers kanoclub. Ongeveer een dik uur en 7km gevaren, het was een enige, ongelooflijke belevenis, ik zou zeggen voor herhaling vatbaar. Met ongelooflijk veel dank aan Johan, ik heb Lier nu wel echt anders bekeken.
