Hei BV, dikke nek, gazetteventje, ...geweldig artikel
Runners'World, het meest gelezen atletiekblad, niet alleen in Vlaanderen, maar over de ganse wereld, editie december 2006.
Enkele weken geleden kreeg ik telefoon van Gino Van Looy (schrijft sportartikels in GVA en soms in Runners World), en hij vroeg me of ik hem een interview wou toestaan om een artikeltje voor Runners te maken. Wie zou op zulke vragen negatief antwoorden, ik niet. Het streelde wel degelijk mijn ijdelheid, want je komt niet zomaar in dit maandblad terecht. Ik voelde het aan als een appreciatie voor hetgeen ik in het verleden op atletiekgebied heb waargemaakt. Niet alleen zuiver sportief gezien, maar ook voor de verschillende organisaties die ik al uit de grond had gestampt (natuurlijk altijd met medewerking van ..., het is praktisch onmogelijk om iets in je eentje te organiseren). Het interview heeft ongeveer 3 uur geduurd en ik bleek een dankbaar onderwerp te zijn. Andere geïnterviewden antwoorden met ja en neen, ik had iets te vertellen. Enkele dagen later werd ik opnieuw opgebeld, ditmaal om een fotosessie te maken. Vorige week kreeg ik het decembernummer in de brievenbus. Niemand zal het mij kwalijk nemen dat mijn eigen artikel het eerst gelezen werd. De titel alleen al : "Je kunt veel blabla verkopen, of je kunt er iets aan doen" sprak boekdelen. Ik heb het zelfs 2 keer gelezen. Het was ronduit schitterend, al zeg ik het zelf (mijn opperste dank aan de schrijver, de fotograaf en de uitgevers), maar ja ik reageer waarschijnlijk te éénzijdig. Eventjes afwachten tot mijn vrouwtje, die altijd zeer kritisch is vooral als het over haar ventje gaat, het bewuste artikel gelezen had. Ook zij was razend enthousiast en voor mij was dit voldoende om te weten dat het inderdaad goed is. Vorige zaterdag (25/11) was het natuurlopen, ook al had ik mij een beetje voorbereid, de kommentaren bleven niet achterwege. Niet alleen bekend in Lier, maar ook BV aan het worden, wij wisten niet dat jij zoveel verschillende dingen deed, hey dikke nek schitterend artikel, dit zijn maar enkele uitspraken die ik te verwerken kreeg. Niet eentje was er negatief en nu weet ik hoeveel lopers er inderdaad Runners'World lezen. Ondanks de negatieve perikelen van de laatste tijd, dit was en blijft een ongelooflijk positieve ervaring.
Met deze gedachte in het achterhoofd gingen we zaterdagavond naar een optreden van de "Wereldband" in het CC De Mol in Lier. Vanaf het openingsjaar pikken we (mijn vrouw en ik) onze jaarlijkse portie cultuur hier mee. Als de mensen aan mij vragen waar is het cultureel centrum van Lier, antwoord ik zeer voldaan "in mijnen hof". Wij dienen amper 2 minuutjes te stappen en we zijn er. Vroeger namen we de bus naar Antwerpen en gingen steevast naar de Arenbergschouwburg waar we alle bekenden van de kleinkunst en cabaretwereld hebben aanschouwd. Het enige dat ons hier ontbreekt zijn de bekende Nederlandse cabaretiers (oa Youp van't Hek, Herman Finkers enz...) waar ik een ongelooflijke (en dat is nog minimalistisch uitgedrukt) fan van ben. Nu ja men kan niet alles hebben in het leven. De "Wereldband", eerlijk gezegd had ik er nog nooit van gehoord. Zes Nederlanders tussen 30 en 35 jaar oud die wereldmuziek ten gehore brengen. Maar horen alleen is de heren tekort doen, je moet ze ook bezig zien, visueel is het één chaotisch boel, ze verwisselen van plaats en instrument zoals sommigen van onderbroek veranderen. Knotsgek, chaotisch, theatraal, muzikaal begaafd (elk van hen speelt minstens 4 instrumenten) zijn maar enkele woorden die me te binnen schieten om ze te omschrijven. Ze brengen Griekse, Mexikaanse, Afrikaanse liedjes, folk, schlager en instrumentale nummers door mekaar met één bindmiddel, de mensen amusement brengen. Zij maken niet enkele gebruik van traditionele instrumenten, er zit zelfs een muziekstuk in op het ritme van handschoenen (ik denk dat wij ze gebruiken om af te wassen), maar hebben enkele instrumenten zelf ontworpen. Zij zingen over een auto alsof het een vrouw is, of was het omgekeerd? Over een parkietje, over de liefde, over Suriname, tekstueel zit er totaal geen lijn in tenzij dat het over "de wereld" gaat. Twee keer 50 min., van ons had het eens zo lang mogen duren (en ik denk van de andere toeschouwers ook) het was om het met een Wally'siaans woord uit te drukken "geweldig". Van ons mogen ze volgend jaar opnieuw opgenomen worden in het culturele programma. Hier kan ik nog maar een zaak aan toevoegen, als je ooit de kans krijgt om deze nederlandse jongens onder de naam "Wereldband" te gaan aanschouwen, mag je het niet laten, niet over nadenken, doen.
Eindelijk komt het ervan, er wordt orde in de chaos gecreëerd. Er zat geen lijn in mijn schrijfsels, ik sprong van de hak op de tak, van sport naar politiek over uitstapjes naar de fietsersbond. Nu gaf iemand me de raad om alles op te splitsen en nu heb ik 3 blogs voor de prijs van één. www.bloggen.be/ronyvo blijft uiteraard bestaan en hier kan ik mijn "ei" kwijt over alles en nog wat. www.bloggen.be/ronyvosport2, hier kan ik mijn artikels kwijt die met sport en waarschijnlijk meest met atletiek te maken hebben. www.bloggen.be/lierpolitiek, daar ik denk dat de komende jaren, op gebied van lierse politiek, zeer interessant kunnen worden kan ik hier mijn politiek ei kwijt. Hopelijk is dit een goede zet en zo niet, jammer maar helaas. Wie niet waagt niet wint.
Veel plezier met drie in één.
Er moeten nog wel enkele aanpassingen gebeuren, maar de meeste artikels heb ik , in volgorde van schrijven al op de juiste blog geplaatst.
Runners'World, het meest gelezen atletiekblad, niet alleen in Vlaanderen, maar over de ganse wereld, editie december 2006.
Met deze gedachte in het achterhoofd gingen we zaterdagavond naar een optreden van de "Wereldband" in het CC De Mol in Lier. Vanaf het openingsjaar pikken we (mijn vrouw en ik) onze jaarlijkse portie cultuur hier mee. Als de mensen aan mij vragen waar is het cultureel centrum van Lier, antwoord ik zeer voldaan "in mijnen hof". Wij dienen amper 2 minuutjes te stappen en we zijn er. Vroeger namen we de bus naar Antwerpen en gingen steevast naar de Arenbergschouwburg waar we alle bekenden van de kleinkunst en cabaretwereld hebben aanschouwd. Het enige dat ons hier ontbreekt zijn de bekende Nederlandse cabaretiers (oa Youp van't Hek, Herman Finkers enz...) waar ik een ongelooflijke (en dat is nog minimalistisch uitgedrukt) fan van ben. Nu ja men kan niet alles hebben in het leven. 
