In zeven universitaire ziekenhuizen en universiteiten hebben meer dan zesduizend fietsers en wandelaars deelgenomen aan Cycle for Life, een sportief project dat de strijd aanbindt tegen kanker. Men kon vier, acht of twaalf kilometer stappen en vijfentwintig of vijftig kilometer fietsen. Daar betaalden de deelnemers vijf euro inschrijvingsgeld voor, als sportieve steun aan de kankerbestrijding. Per betalende deelnemer stort hoofdsponsor Roche Oncology nog eens vijf euro extra door. Elke universiteit kreeg ook duizenden euro's extra steun van de farmaceutische firma. Zo bracht Cycle for Life 132.470 euro bijeen. Nadat we het traject Lier - Edegem (in gezelschap van Ronny en Sofie) rustig hadden afgepeddeld, kwamen we aan het UZ in de drukte terecht. Mijn goede vriend Dirk was éen van de eersten die ik tegen het lijf liep en ik hoopte dat het voor die dag de laatste keer was (hij was nl. mee verantwoordelijk voor de plakploeg). Mijn collega (werk) Carolien was van de partij, maar zij gingen 12km wandelen. En ook de Lierenaars waren redelijk goed vertegenwoordigd, later kwamen we nog een groep tegen met Lierenaars die aan de stad werken. Het weer liet ons in de beginperiode danig in de steek, we werden zelfs verplicht om een regenjasje aan te doen. Maar langzaam aan nam het zonnetje weer de bovenhand. Tijdens de lunchpauze (in het St.Gabriëlcollege in Boechout) was het zelfs aangenaam, we werden vergast op boterhammetjes, een groentendrankje en een fruitdrankje, Jammer maar een stuk fruit had hier op zijn plaats geweest. Met een voldaan gevoel vertrokken we om de resterende km. te verorberen. Maar waren we nu niet te ver gereden, ergens hadden we de splitsing 25 en 50km gemist! Gelukkig was Jo (onze sportraadvoorzitter en in gezelschap van zijn vrouw en zoon Bram) bij de pinken, het heeft ons maar een kleine km omweg gekost. Maar we denken dat er velen daar het juiste traject gemist hebben, hopelijk zijn zij allen gezond en wel (50km ipv 25km fietsen is niet niks) in Edegem aangekomen. De rest van het traject (via Kontich en Aartselaar) verliep voorspoedig, al was het af en toe ploeteren en ploegen (we voelden ons soms Sven Nijs). Al keuvelend en babbelend bereikten we terug het UZ waar we nog een (gesponsord)drankje aangeboden kregen. De miezerige regen en een stortbui bij onze aankomst kon de pret niet bederven (nu ja!). Nu nog de terugweg Edegem - Lier afhaspelen en ons doel was bereikt.
Zondagnamiddag was ik voor het eerst in openluchtmuseum van het Middelheimpark. Sinds 27 mei en dit nog tot 28 oktober, loopt hier de tentoonstelling Air-Born van Paul McCarthy (zonder n, waarschijnlijk kan hij ook niet zingen).
Sinds eind jaren 1960 werkt Paul McCarthy (VS, °1945), een van de grootste levende kunstenaars, gestaag aan een intussen indrukwekkend oeuvre. Hij focust op seks en agressie en bekritiseert zo het symbolische geweld in onze cultuur vol massamedia en familiewaarden. Schilderijen, videos, performances en sculpturen zijn het arsenaal voor een verschroeiende aanval op de cultuur waarin de kunstenaar leeft.
Deze tentoonstelling laat zien dat McCarthy nog altijd niet helemaal gevat kan worden. Hij blijft verrassen, nu met monumentale opblaasbare sculpturen die soms tot dertig meter hoog zijn. De creaties doen denken aan opblaasbare figuren uit de reclame. McCarthy eigent zich een bestaand fenomeen toe en vervormt het letterlijk. In het Braempaviljoen zijn maquettes te zien waarin deze transformatie gestalte krijgt. U kunt er het denk- en werkproces van de kunstenaar volgen. Het unieke karakter van het Antwerpse beeldenpark biedt McCarthy de mogelijkheid om voor het eerst een grote groep opblaasbare sculpturen te tonen. Speciaal voor de tentoonstelling creëerde hij vier nieuwe werken. Een wereldwijde primeur! (bron : www.antwerpen.be en http://museum.antwerpen.be )
En laat ons wel wezen het heeft een grootse impact (alleen al in vorm) en niet alleen voor volwassenen, kinderen denken dat elk beeld een springkasteel is, spijtig genoeg niet om op te springen. Voor prachtige foto's kan je hier (www.indymedia.be/nl/node/9027) terecht. Maar neem van mij aan er gaat niets boven een live-bezoek.
Vorige donderdag (7juni) startte Lier Kermis met een optreden van de, deels Lierse, folkgroep Moragh. Was het te wijten aan een voetbalclubje dat enkele straten verder aan het verliezen was tegen de kakkers van Mechelen, er was weinig volk en weinig animo. Het gratis vat, ieder kreeg een gratis drank aangeboden, is volgens mij door de aanwezigen niet leeggeraakt. Het optreden zelf was redelijk maar niet "om van de daken te schreeuwen" (maar dat is dan ook geen folknummer). Vrijdagavond daarentegen bleek wel een succes te zijn, de schapenverkoop bracht ongeveer 4000 euro op voor het goede doel (vzw de Stappaert). Alle rechtgeaarde politici (behalve wij) van onze stad waren aanwezig. Maar ja de Groen!en, schapen en geld geeft meestal een probleem. Voor mij werd het een rustig avondje ter voorbereiding van wat nog komen moest. Zaterdagmorgen was ik al vroeg (nu ja vroeg 10u) op stap met de lijsttrekker van Groen! (Meyrem Almaci) voor onze provincie. Ik heb ze niet veel gezien (ze is ook maar amper boven de meter vijftig) en ik had het zelf veel te druk met uitleggen. Toch zijn er wel wat mensen die ondertussen weten dat ik voorzitter Groen! Lier ben. En het was niet moeilijk om op te vallen in onze t-shirtjes (onze burgemeester vondt zelfs dat we de mooiste hadden, dit was een eerste overwinning op punten). Het zag zwart van de politici (ik druk mij verkeerd uit, het zag groen, oranje, blauw, rood). Zelfs van over de stadsgrenzen (Mia De Schamphelaere, familie Top, zijne hoogwaardigheid Kris Peeters, enz....) kwamen ze markten, of ze iets gekocht hebben durf ik te betwijfelen. 's Avonds hebben mijn vrouwtje en ik de beentjes laten huppelen en de monden voldoende laten smeren. De groep "Ontpopt" heeft zich inderdaad ontpopt tot een fantastische, nederlandstalige covergroep (ik zou zeggen een aanrader). Er werd door een 10-tal meiden een vrijgezellenavond georganiseerd en wie was de gelukkige om met de aanstaande bruid te dansen, natuurlijk (zij is mij komen halen en niet omgekeerd zoals je zou denken). Waren er in de late uurtjes misschien nog nieuwe coalities in de maak, wie zal het ooit weten? Na onze burgerplichten vervuld te hebben, hebben we stevig ontbeten in de spiegeltent (verkiezingsontbijt georganiseerd door het Lier- kermiscomité). In en om het begijnhof was het een geblaat van jewelste. Alles wat naam en faam had in schapenwereld was aanwezig en we hebben ongelooflijk genoten van een schitterende demonstratie schapendrijven. Rond 19u, na enkele biertjes op het terras van de Ierse pub, zakten we terug af naar de spiegeltent waar we genoten van een Liers eetmaal : paling in't groen, konijn met Caves en rijstpap met bruine suiker (wat was de hemel hier dichtbij). Het was heerlijk. Moe maar voldaan (het was een weekend om u tegen te zeggen) keerden we huiswaarts waar we ons afkapten in een luie zetel. Life is beautiful, maar je moet het wel zelf beleven.
(voor alle foto's van Lier kermis : www.lierinbeeld.com) (met dank aan Marcel en Kris Schoeters)
Voor de 23ste keer vondt in mijn stad de alomgekende pallieterjogging plaats. Vroeger steeds in handen van het Lier kermiscomitee, nu gedragen door de Lierse sportdienst. Zij weten dat ze op mij kunnen rekenen maar voor de jogging ben ik niet te vermurwen om een handje toe te steken. Één keer heb ik moeten passen (wegens vakantieplannen) maar voor mij wordt het de 22ste deelname. Ik denk niet dat er velen zich geroepen voelen om dit aantal te overschrijden (ééntje die ik zelf ken!!!). Zelfs verleden jaar was ik door de oncoloog niet te overtuigen, tussen twee chemokuren in, heb ik deelgenomen. Meer dan 1000 deelnemers vonden de weg naar de pallieterstad en de terrasjes zaten propvol. Wie zij ook alweer dat sporten in de binnenstad een verliespost is? De kinderen werden stevig opgewarmd vooraleer aan hun sportieve prestatie te beginnen. Stipt om 16u verklaarde speaker van dienst, Bart Radeur, de jogging voor geopend. Deze jogging is geen wedstrijd (vroeger werden er zelfs geen borstnummers gebruikt) maar de besten willen wel vooraan staan om als een pijl uit een boog van start te gaan. Ik had mezelf zowat halverwege geposteerd. Midden in het pak is het de eerst km. moelijk lopen, maar vanaf de Berlarij ging het vlot. Een tijdje hebben we met 2 samen gelopen maar al vlug werd ik aan mijn lot overgelaten. Persoonlijk vind ik dit niet erg, als ik alleen loop bepaal ik mijn eigen tempo. De kasseitjes van de Berlaarsestraat tot voorbij de Vismarkt waren moeilijk verteerbaar. Via de Mosdijk en de Kar. Cardijstraat liepen we langs de stadsvesten naar de Fred. Pelzerstraat. Één zaak bemoeilijkte enorm mijn loopvermogen, ik moest zoveel keer goeiedag zeggen dat ik de volgende keer een negertje (is dit niet wat té racistisch, nee het is maar voor de grap hahaha) ga inhuren om deze taak van mij over te nemen. Via de drie K-vesten (Kartuizers, Kolveniers en Kapucijnen) werd ik gedwongen (voor de 5km naar links) naar rechts (hahaha) af te wijken. De eerst 5km zaten erop. Langs Begijnhofstraat, de stadsvesten en de Netedijken bereikten we de Ouderijstraat om uiteindelijk terug via de Begijnhofstraat op het Zimmerplein te arriveren. Luid aangemoedigd bereikte ik na exact 51 min. (over 10km) de eindstreep (die er niet lag). Mijn prijzen had ik al afgehaald voor het vertrek, maar eigenlijk was ik zeer zwaar teleurgesteld. Mijn t-shirt was ok, maar kreeg ik nu geen medaille in mijn handen geduwd. Ik, die al 22 jaar spaar om mijn badkamer te betegelen (in voorgaande jaren kreeg iedereen een stenen tegel) was diep ontgoocheld. Hopelijk kan men deze fout volgend jaar herstellen, want met een medaille metsen is nogal moeilijk.
