De natuurloop van vorige zaterdag heb ik wijselijk aan mezelf laten voorbijgaan. Ik vond het nogal gewaagd om mijn lichaam te onderwerpen aan het lopen van een wedstrijdje wetende dat het me in een later stadium duur te staan zou komen. Heb ik gelijk, dat zal ik nooit weten maar achteraf bekeken was ik tevreden dat ik niet had meegelopen. Ik heb er dan maar van geprofiteerd om naar het veldrijden te kijken. Ben ook geen Duveltje gaan drinken. ´s Avonds zijn mijn vrouwtje en ik gaan kijken naar een "ode" aan Wannes Van de Velde. Nog niet zovele jaren ben ik een fan van hem. De reden waarom in een verder verleden niet, kan ik me niet herinneren. Onder de titel "Gesloten hart" brachten enkele muzikanten en zang van Lucas Van den Eynde, Tine Bertels (die ik niet kende), Tom Van Stiphout (kan goed overweg met het Antwerps) en Kathleen Vandenhoudt het beste van zichzelf om Wannes te eren. Het waren niet zijn bekendste en meeste geliefde songs die ten gehore werden gebracht. Het was ook geen Wannesnaäperij maar men had nieuwe arrangementen gebruikt en éénieder had er zijn eigen persoonlijke finishing touch aan gegeven. persoonlijk heb ik er ongelooflijk van genoten, mijn vrouwtje vond het maar niks. Dat noemt men vrijheid van meningsuiting, ik heb nog een boel werk aan de winkel om ze te overtuigen dat Wannes Van de Velde "het" icoon van de vlaamse muziekscene is, was en blijft.
