Zoals hieronder (artikel) vermeld zijn we gisteren naar het kleinkunstfestival in Olen geweest. Na een geslaagde kennismaking vorig jaar, dit jaar voor herhaling vatbaar. Een gratis,kleinschalig festival waar alle artiesten vlot in elkaar overlopen, enkel voor de hoofdact is er een instrumentarium wissel. Bart Van den Bossche is de man die alles in goede banen leidt en samen met zijn band de meeste artiesten begeleid. Het was prachtig weer, zeer aangenaam gezelschap, er was genoeg drank en de muziek was (voor mij althans) om duimen en vingers af te likken. Philippe Robbrecht zong wat oude nummers afgewisseld met nieuwe, Armand was in zijn "normale" doen, Hans De Booy was soms het noorden kwijt (leeft teveel in hogere sferen!!!) maar zijn liedjes zijn en blijven parels. Elly en Rikkert, het was voor mij meer dan 30 jaar geleden dat ik hen nog had zien optreden. Maar de stem van Elly is nog steeds een pareltje. De dochter van Ed Kooyman zong enkele liedjes met hen mee en Ed verscheen bij het laatste nummer ook even op het podium. Hoofdact van de avond was Jan de Wilde, die was ook helemaal zichzelf, tekst kwijt, soms wat verward, maar tekstueel helemaal ok. Kortom een geslaagde namiddag die stipt om 18u30 eindigde. Hopelijk tot volgend jaar.
Woensdagmorgen om 7u stonden Paul en ik klaar om de trein naar Wiltz (Lux.) te nemen, waar we 3 dagen sportief gingen stappen. Leuven en Liege Guilemins waren onze overstapplaatsen om uiteindelijk in Kautenbach te belanden. Van hieruit was het normaal nog een 1/2 uurtje met de trein, maar we hadden besloten om via het Charles Mathieu-pad (http://www.mdt.public.lu/action/infrastructure/sentiers/charles_mathieu.pdf) te voet Wiltz te bereiken. Een wandeling van ongeveer 13km met alles erop en eraan (behalve vlakke stukken). Na meer dan 4u stappen bereikten we onze bestemmingsplaats waar we ons onmiddellijk tegoed deden aan het plaatselijke vocht, een zalige Diekirch (of 2???). Na een heerlijke chinese maaltijd (we werden echt wel goed gesoigneerd), begaven we ons naar de jeugdherberg waar we een rustige nacht doorbrachten. Een stevig ontbijt (in de JH) moest volstaan om er een stevige dag tegenaan te gaan. Rond 9u verlieten we Wiltz en we zouden er pas tegen 16u terugkeren, na een wel zeer stevige wandeling. Zware klimmetjes (%???) en afdalingen losten elkaar in sneltempo af. Hier zien we er nog fris uit. Ook Luxemburg kent zijn windmolens. Dit zijn een aantal wegwijzers waar we ons op concentreerden. Halfweg in Esch-sur-Sure, Zicht op Esch-sur-Sure En schitterend weer hadden we ook.
Na een heerlijke maaltijd en enkel mojito's in het café van de JH vielen we moe maar voldaan in een diepe slaap. Onze laatste dag in Wiltz profiteerden we om nog een stevige (ditmaal vrij vlakke) wandeling te maken langs enkele mooie kabbelende beekjes in de omgeving Mooie gemeentehuis van Wiltz.
Na een (h)eerlijk middagmaal in het door de Europese gemeenschap gesubsidieerde project (http://www.cooperations.lu/fr/accueil), waar de JH, de tuin van Wiltz, de cinemazaal, het cafe en het rest-aurant deel van uitmaken, was het tijd om de trein huiswaarts te nemen. Met een klein ongemakje, de trein van Luik naar Oostende (via Leuven) had 40 min vertraging, bereikten we rond 20u ons eigenste Lier. We hadden er 3 fantastische dagen opzitten, gezelschap (merci Paul), slapen, eten, drinken (Diekirch???) en vooral fantastische maar vermoeiende wandelingen in een fenomenaal decor en schitterend weer. Voor herhaling vatbaar!!!
Beste vrienden, Vanaf heden verdwijn ik tot zaterdag in de Luxemburgse bossen. Wie mij komen zoeken wil, die mag. Maar ik ben geweldig goed om mij in het g(G)roen (!) te verstoppen.
Rond 14u ons Combo'tje in en op weg naar een derde dag folkfestival. Eigenlijk dekt vandaag de vlag de lading niet want de Fanfare van Vorselaar, Mira, Guido Belcanto of Amaryllis kun je moeilijk onder de noemer folk rangschikken. Maar voor ons niet gelaten, papa en mama zijn blijven hangen in de six(seven)ties. Mira, niet enkel een mooie, frisse verschijning, heeft nu ook een echte band achter zich. En dat geeft toch een beter gevoel, je staat er niet alleen voor. Zij is niet lang meer opkomend talent (als singer/songwriter) zij heeft talent. Spijtig dat haar bisnummer een herhaling was van een eerder gezongen lied. Amaryllis heeft een prachtige stem, maar verder kon ze ons niet echt bekoren. Jasper Erkens behoorde niet direkt tot onze interessewinkel. Wij lieten dit jonge geweld over aan de giecheltrutjes van de huidige generatie. Geef ons maar 'de' Guido. Meer dan een half uur voor het begin van zijn optreden zat de tent afgeladen vol. En niemand heeft het zich beklaagd, hij was helemaal zichzelf en zo moet dat. Het was een geweldig optreden, met fantastische muzikanten een een waanzinnig uitgelaten publiek. Liedjes over vrouwen, over mannen, over mensen die niet weten tot welke soort (???) ze behoren, kortom liedjes over en voor (met een kleine nuance, soms niet voor kinderoren bestemd) iedereen. Mijnheer Belcanto, wij hebben genoten. Tenslotte Yevgueni, met Groen!e jongen, zanger Klaas Delrue, hij weet ondertussen het (jonge) publiek wel op zijn hand te krijgen. Er was zelfs bereidheid tot samenzang. Het was goed en als afsluiter (voor ons althans) van dit driedaagse festival mochten ze er zijn. Na fir Bolg, ik denk dat ik volgend jaar terugkom, jullie hebben me bekoord en overtuigd. Een klein familiaal festival, maar eentje dat er mag zijn.
Door omstandigheden dit jaar geen Dranouter voor mij. Dus op zoek naar een "beetje" vervanging. Als absolute kleinkunst- en folkfan leek me het intieme festival "Na Fir Bolg" ('de ronde mannen' in Gaelic) een alternatief. En na 2 dagen heb ik het me nog niet beklaagd. Vrijdag met mijn vrouwtje onze "dancing shoes" voor een Boombal de Luxe (http://nl.wikipedia.org/wiki/Boombal). Na een geslaagde initiatie (ik denk voor ons toch al de 4de keer) werden de namen bourre, scottish, polka, mazurka, wals enz... weer wat helderder in het geheugen opgeslagen. En dan er tegenaan, eerst met "Peut-être demain" en dan EMbrun, die hun nieuwste cd kwamen voorstellen. Het was lang geleden dat wij nog zo gewalst en geschwungt hadden. De nachtelijke uren waren al lang ingetreden als we moe maar voldaan terug huiswaarts reden. Gisteren was ik solo, mijn vrouwtje had andere verplichtingen. Het eerste groepje dat speelde noemde zichzelf "piepklein" (uit Heist o/d Berg) maar voor mij was het de ontdekking van een nieuwe dag na-fir-bolgen. Gert Bettens was niet echt mijn ding, maar de waalse folkbands "Ceili Moss" (http://www.ceilimoss.be/ned.htm) en "KV Express" (http://www.myspace.com/kvexpress) speelden folk van een degelijk tot zeer degelijk niveau. Alweer genieten dus. Ondertussen nog een solo-optreden van blueswonderman Roland meegepikt. Ook al ben ik niet echt een fan, ik ben tot de laatste noot blijven luisteren. Hij heeft "het" toch en trekt elke toehoorder naar zich toe. Top of the bill van deze 2de dag, Urban Trad, een folk-rock band waar vanaf de eerste noot tot de laatste toon de schwung in zit. Ondanks mijn respectabele leeftijd heb ik mij anderhalf uur volledig laten gaan. Ik was niet meer van deze wereld, een soort dance-trance had zich van mij meester gemaakt. En ik heb er mij potverdorie geen bal van aangetrokken, want meestal ben ik nogal 'verlegen'van aard. Hierna ben ik wel huiswaarts gereden, bezweet en leeg. Het optreden van "de Mens" heb ik hierdoor wel gemist, maar men kan niet alles hebben in het leven.
En nu ga ik me klaarmaken voor dag nummer drie, met momenteel op de achtergrond "pak maar wat je pakken kan" van Yevgueni.
Voor ons, mijn vrouwtje en ik, is de vakantie , tijdelijk, voorbij. En of het goed was!!! Aaan de zee, prachtig weer, een week Sicilië, genoten en 4 dagen Lier feest, oef. Na een iets te lange vliegtrip, 4u ipv 2u20, en nog een dik uur met de bus werden we afgeleverd in hotel "Costa Verde" in Cefalu. Over het hotel, tenzij dat het voor ons een ietsje te groot was (we zijn kleine hoteletjes gewoon), niets dan goed. Ruime kamers (airco), prachtig zwembad, lekker en voldoende eten en drinken. Vlotte aangename bediening, een charmant (!!!) animatieteam wat wil een mens nog meer. De meeste dagen hebben we doorgebracht in volstrekte luiheid. Ik heb wel de geschiedenis van Lier (600pag. door Anton Bergmann) geestelijk verwerkt en heb enkele geweldige ontdekkingen gedaan over mijn stad. Sicilië, een eiland zo groot als België, moest toch een beetje bezocht worden. Palermo hebben we met een gids doorkruist, maar het is en blijft een grootstad (met een lelijk en klein stadhuis) met toch enkele mooie monumenten. De Etna stond ook op het programma, maar dat is enkel een toeristisch uitgebuite parkingplaats. Tot 1800m mag je komen, verder moet je een lift, een terreinwagen en een gids (zeer duur) nemen om uiteindelijk op 3000m te komen en nog niets te zien. Maar ja we hebben de Etna live gezien, met wat dampende wolken bovenaan de top. Het bezoek aan enkele kleine typische Siciliaanse stadjes was des te aangenamer en een verrijking voor onze westerse manier van leven (stressy en gejaagd). En dan maar weer afkappen aan het zwembad, in het zonnetje tot het tijd was om het vliegtuig naar huis te nemen. Na wat gewas en geplas vertrok mijn vrouwtje terug naar zee. Voor mij stond een 4-daags feest op het programma. Donderdagavond was het sportraad, met achteraf een fris pintje, de verenigingenmarkt (waar steeds minder echte verenigingen aan meedoen???) was een nachtelijke uitloper en zaterdag was een extralange marktdag en 's avonds een Frans feestje in Brasschaat. Met een groot deel van mijn vrienden Lotgenoten (zie Roparun) was het een aangenaam weerzien en een absoluut gezellige avond (en nacht). Zondagnamiddag heb ik als (Groen!) voorzitter een stukje meegefietst met de milieuraad en daarna ben ik afgezakt naar de binnenstad om te genieten van de aangeboden muziektoestanden dit alles overgoten met heerlijke Liers Caves. Vakantie een lang woord dat altijd veel te kort duurt. Maar er komt nog ... .
Bart Van den Bossche is de man die alles in goede banen leidt en samen met zijn band de meeste artiesten begeleid. 
Philippe Robbrecht zong wat oude nummers afgewisseld met nieuwe,
Armand was in zijn "normale" doen, 
Hans De Booy was soms het noorden kwijt (leeft teveel in hogere sferen!!!) maar zijn liedjes zijn en blijven parels. 
Elly en Rikkert, het was voor mij meer dan 30 jaar geleden dat ik hen nog had zien optreden. Maar de stem van Elly is nog steeds een pareltje. De dochter van Ed Kooyman zong enkele liedjes met hen mee en Ed verscheen bij het laatste nummer ook even op het podium.
Hoofdact van de avond was Jan de Wilde, die was ook helemaal zichzelf, tekst kwijt, soms wat verward, maar tekstueel helemaal ok.
Woensdagmorgen om 7u stonden Paul en ik klaar om de trein naar Wiltz (Lux.) te nemen, waar we 3 dagen sportief gingen stappen. Leuven en Liege Guilemins waren onze overstapplaatsen om uiteindelijk in Kautenbach te belanden. Van hieruit was het normaal nog een 1/2 uurtje met de trein, maar we hadden besloten om via het Charles Mathieu-pad (
Mira, niet enkel een mooie, frisse verschijning, heeft nu ook een echte band achter zich. En dat geeft toch een beter gevoel, je staat er niet alleen voor. Zij is niet lang meer opkomend talent (als singer/songwriter) zij heeft talent. Spijtig dat haar bisnummer een herhaling was van een eerder gezongen lied. 
Amaryllis heeft een prachtige stem, maar verder kon ze ons niet echt bekoren.
, wij hebben genoten.
Yevgueni, met Groen!e jongen, zanger Klaas Delrue, hij weet ondertussen het (jonge) publiek wel op zijn hand te krijgen. Er was zelfs bereidheid tot samenzang. Het was goed en als afsluiter (voor ons althans) van dit driedaagse festival mochten ze er zijn. 
Ook dit is genieten.
"Peut-être demain" en dan 
EMbrun, die hun nieuwste cd kwamen voorstellen. Het was lang geleden dat wij nog zo gewalst 
en geschwungt hadden. De nachtelijke uren waren al lang ingetreden als we moe maar voldaan terug huiswaarts reden.
"Ceili Moss" (
Roland meegepikt. Ook al ben ik niet echt een fan, ik ben tot de laatste noot blijven luisteren. Hij heeft "het" toch en trekt elke toehoorder naar zich toe. 
Urban Trad, een folk-rock band waar vanaf de eerste noot tot de laatste toon de schwung in zit. Ondanks mijn respectabele leeftijd heb ik mij anderhalf uur volledig laten gaan. Ik was niet meer van deze wereld, een soort dance-trance had zich van mij meester gemaakt. En ik heb er mij potverdorie geen bal van aangetrokken, want meestal ben ik nogal 'verlegen'van aard. Hierna ben ik wel huiswaarts gereden, bezweet en leeg. Het optreden van "de Mens" heb ik hierdoor wel gemist, maar men kan niet alles hebben in het leven. 
Sicilië, een eiland zo groot als België, moest toch een beetje bezocht worden. Palermo hebben we met een gids doorkruist, maar het is en blijft een grootstad 
(met een lelijk en klein stadhuis) met toch enkele mooie monumenten. 
De Etna stond ook op het programma, maar dat is enkel een toeristisch uitgebuite parkingplaats. Tot 1800m mag je komen, verder moet je een lift, een terreinwagen en een gids (zeer duur) nemen om uiteindelijk op 3000m te komen en nog niets te zien. Maar ja we hebben de Etna live gezien, met wat dampende wolken bovenaan de top. 
En dan maar weer afkappen aan het zwembad, in het zonnetje tot het tijd was om het vliegtuig naar huis te nemen.
