In een ver verleden was ik zelf marathonloper ( de laatste is al geleden van 2001), 25 heb ik er onder mijn zolen voelen voorbijgaan. En elke marathon is anders. Zaterdag was het algemene van de fietsersbond. Een ganse dag vergaderen, terwijl buiten het zonnetje schijnt, het was een lange, zittende dag. Want elke marathon is anders. Zondagmorgen ben ik op mijn fiets gesprongen en naar Antwerpen gereden (samen met mijn goede vriende Paul) om de lopende mannen en vrouwen aan te moedigen in hun calvarietocht van 42km. Om 10u was het zonnig, maar nog vrij fris, maar naarmate de dag vorderde werd het warmer en warmer. De atleten die minder dan 3u lopen, hebben de drukkende warmte nog een beetje kunnen vermijden, maar voor de anderen ... . Voor iedereen is een marathon anders. Buiten de kopgroep die uiteindelijk bestond uit 2 zwarte atleten en onze Belgische topper Rik Ceulemans en Eric Gerome (toch netjes verdeeld over de beide taalgroepen) was het verschil tussen de andere lopers (die vooraan liepen) nogal vrij groot. Lierenaar Stefan Van Den Broeck werd mooi 4de in een persoonlijk record (2u20.08), een andere Lierse-atleet Paul Mertens (2u40) was 12de. Eerste dame werd zoals verwacht (maar daarom is het nog niet zo) Anja Smolders (2u41.19),maar zonder haar hazende echtgenoot , Johan Schoors (zelf nog 15de) zou het een eenzame tocht geworden zijn. 's Avonds heb ik met enige bewondering en verwondering zitten kijken naar de marathon van Londen. De ganse wereldtop was er aanwezig maar de (volgens de kranten althans) grote favorieten hebben het laten afweten (wereldrecordhouder Tergat werd 6de, Gebresselasie gaf na 30km op). Ook voor hen telt dat elke marathon anders is.
... dan blijft de kater alleen achter. Mijn vrouwtje en onze dochter hebben een welness-weekend achter de rug. Voor wie dat woord niet echt duidelijk is, het heeft alles te maken met Niagara-baden, "hete stenen" op uw rug en courgetten en paprika's op uw gezicht. Je komt er dan toaal "reborn" (nu ja) van terug. Maar dit terzijde ... de kater is solo. Ben vrijdagnamiddag een kijkje gaan nemen naar het voetbaltornooitje aan de stadsvesten, veel jong volk gezien. Ik denk dat er mag gesproken worden van een groot succes (zie www.lierinbeeld.com). 's Avonds een "groen!" bezoekje gebracht aan Bart, die dankzij het voetballen zijn kruisbanden en meniscus gescheurd heeft. Sport doen is toch zo gezond !!! Heb dan thuis nog wat gelezen (Rechts voor de raap van JM Dedecker) in de hof, het was er gewoon zaaaalig. Zaterdagmorgen, na een blitzbezoek aan de markt, werd ik door mijn eigenste broer op een terras betrapt, met 2 andere vrouwen. Het zal weer verraden werk worden en zo krijgt men thuis een slechte naam natuurlijk. Rond 2u in de namiddag ben ik op mijn fiets gesprongen en ben naar Mechelen gereden om naar een loopwedstrijd te gaan kijken. Ondanks de broeiende hitte (zeker naast de kanaaldijk) boden zich meer dan 600 deelnemers aan de start. De eerste drie plaatsen werden ingenomen door allochtone Belgen, zegt dat iets over hen of zegt dat iets over ons. De tweede Belg in de uitslag is dan ook nog boven de 45 jaar, zegt dat iets over hem of zegt dat iets over de jongeren. Na nog wat (positieve) commentaar over onze marathonorganisatie gekregen te hebben, heb ik mijn stalen ros omgekeerd en ben terug naar Lier gereden. Voor avondeten diende ik niet te zorgen want ik was uitgenodigd op een BBQ. Het werd een gezellige bedoening met als achtergrond geluid de boe's en de oe's op het Lierseterrein. Jammer genoeg voor hen is de match blijven steken op 0-0, en komt 2de klasse met rasse schreden dichterbij. Maar daar ga ik mijn slaap niet voor laten. Zondag was het sportdag. De marathons van Parijs (spijtig genoeg geen sportzender op TV in Lier) en Rotterdam, ik heb 2u en half genoten van het spektakel (heb er zelf 25 gelopen, dus ik kan en mag er over meepraten). Het verraste me enorm dat de organisatie de wedstrijd na een bepaalde tijd heeft stilgelegd, omwille van de warmte. Ik heb ooit Kortrijk-Brugge gelopen in een temperatuur van 41 graden, men moet als loper zelf zijn grenzen kennen. Ondertussen was mijn vrouwtje terug van haar welnessweekend en ik moet toegeven ze zag er "wel" uit. Normaal zou ik naar de voetbalwedstrijd Lyra-Lille gaan (had een vip-kaart) maar ik vind koers toch nog een ietsje mooier. Nu heb ik wel een doelpuntenfestival gemist, 6-0 was de uitslag. Maar ik heb des te meer genoten van het stof in Parijs-Roubaix en laat ons wel wezen de beste heeft gewonnen. En Tom Boonen kan niet alles winnen, het zou trouwens vlug eentonig worden. Mijn solo-weekend was weeral veel te vlug voorbij. Misschien komt er nog wel eens eentje.
Paasmaandag een vrije dag voor iedereen. Gisteren wat verdwaasd blijven kijken naar de "Ronde van Vlaanderen". Voor mij was het een olifant die een muis baarde (of is het andersom !!!), de Belgen konden niet of waren niet slim genoeg, en uiteindelijk heeft de beste renner van de afgelopen week (hij won ook de 3-daagse van De Panne) verdiend gewonnen. Maar een echt mooie koers, om met zulk mooi weer in je zetel te blijven zitten moet je echt wel karakter hebben, was het niet (natuurlijk is dit een persoonlijke mening). Vanmorgen onze fietsbandjes opgepompt en weg zijn wij. Het knooppuntennetwerk is wel degelijk een fantastisch initiatief, je maakt van elke route een nieuwe. Het duurde wel eventjes eer we onze eerste stop konden inplanten (een manege dan nog wel), maar dorst had de bovenhand. Mijn vrouwtje vloog direct in de Hoegaarden (ik heb haar gezegd dat ik haar vanaf nu Hoogie noem, de laatste tijd loopt het met haar wel degelijk het verkeerde pad op, ze heeft altijd dorst !!!), ik, rustig typetje als ik ben, een ordinair cola'tje. Na een verkwikkende maaltijd, wij weer de fiets op, op weg naar het volgende terras ( de Averechten). Het was er vrij rustig ondanks het weer (alhoewel de wolken de zon regelmatig aan ons zicht onttrokken). Om tot slot, na een verkeerde weg (gewenst of ongewenst haha) te hebben genomen, op het terras (grasvlakte met speeltuin) van de "Beemden" terecht te komen. Enkel pintjes (of Hoegaarden) later zijn we moe maar voldaan en met een tevreden gevoel naar huis gefietst. Men kan zich de vraag stellen : is fietsen de rede om op een terras gaan te zitten of is op een terrasje zitten het gevolg van het fietsen? Het antwoord laat ik aan ieder van jullie over, maar je mag het me gerust melden.
Sinds een paar dagen heb ik er een vrijwilligersjobje bij. Eentje waar ik fier op ben en waar ik 100% (als 't kan misschien wel meer) voor ga. Ik word nl. secretaris van de Lierse sportraad en voorzitter van de werkgroep "Sportbeleidsplan". In navolging van een cultuur- en jeugdbeleidsplan is elke Vlaamse gemeente verplicht een sportbeleidsplan uit te tekenen. Reeds enkele jaren geleden heb ik een voorstel ingediend om in Lier een beleidsplan uit te werken, maar door omstandigheden is het er niet van gekomen. Nu worden we verplicht en ik ga mijn uiterste best doen om hier mijn sportsteentje bij te dragen. Volgens mijn (bescheiden) mening is onze sportraad ism de sportdienst er helemaal klaar voor om een realistisch sportplan voor de komende 6 jaar op poten te zetten. Met een vooruitziende sportraadvoorzitter (Jo Docx), een sportfunctionaris (Michel De Herdt) en een nieuwe sportpromotor (en motor achter het beleidsplan Stefanie Laenen) en een werkgroep (als klankbordgroep) bestaande uit Wim Van de Weyer, Wim Kinnet en Chris van Gestel (voor de scholengemeenschap) kan er eigenlijk weinig mislopen. De laatste, en tevens belangrijkste persoon, is de heer schepen Freddy Callaerts. Hij moet er voor zorgen dat onze (en zijn) realistische planning de volgende 6 jaar kan uitgevoerd worden.
Wij beseffen wel al te goed dat voor 33 000 inwoners goed doen onmogelijk is, maar wij willen als "rule number one" zoveel mogelijk Lierenaars aanzetten tot sporten. En dit niet alleen clubgebonden maar ook individuele sporters (vestlopers, gelegenheidstennis, wijkpleintjesvoetbal enz...). Als secretaris van de Fietsersbond heb ik mijn nut al bewezen (samen met het ganse bestuur natuurlijk) mag ik toch zeggen. Ook hier blijf ik mijn beste beentje voorzetten,want het negatieve imago van Lier (dan heb ik het wel over de stad binnen de ring) als fietsstad is nog lang niet weggewerkt.
Ten slotte and last but not least ben ik sinds 1 januari 2007 voorzitter van Groen! Lier. Een ondankbare job? Tenslotte hebben we niets maar dan ook niets in de pap te brokken. Laat me zeggen een uitdagende job, voor het volle pond gemotiveerd. En af en toe zul je er wel iets van horen. Wij kunnen rustig ons ding doen, hebben geen verantwoording af te leggen en we hopen de eerstvolgende 6 jaar van ons te laten horen, maar vanaf de zijlijn. Eén ding heb ik wel geleerd geen enkele van de huidige politici ligt wakker van wie of wat je bent dus ... .
Vandaag is mijn blog één jaar oud. Mag ik mezelf feliciteren? Is het een goed jaar geweest? Ja en nee. Ik heb 36 artikels geschreven op deze blog, maar ik heb er nog 2 andere, dus ongeveer 1 tot 2 schrijfjes per week. Ongeveer 5000 personen hebben mijn blog bezocht, een aantal waar ikzelf tevreden mee ben. Ik heb geen groot nieuws te vertellen, geen opvallende berichten verspreid, ik was alleen mezelf en daar deed (en doe) ik het voor. Aan de meeste artikels heb ik veel plezier beleefd (om ze te schrijven), ik hoop van de lezers hetzelfde (om zete lezen). Misschien een fotootje meer, een tekeningetje extra zou de artikels nog interessanter gemaakt hebben. Wel hier ga ik proberen in de toekomst wat aan te doen. Mijn sportblog verdwijnt en wordt hier mee opgenomen. Maar dat item zal sterk verminderen, tenzij ik er zelf in zal slaan om enkele sportieve prestaties neer te zetten. Maar daar ben ik momenteel nog niet aan toe. Mijn politiek blog daarentegen zal langzamerhand meer en meer gebruikt worden. De gebruikte toon zal wel een andere weerklank hebben, maar dat merk je wel. Ik heb nu een gans jaar mijn eieren gelegd, gelukkig is het bijna Pasen en kan ik ze allemaal gemakkelijk kwijt.
En Tom Boonen kan niet alles winnen, het zou trouwens vlug eentonig worden.
Een ondankbare job? Tenslotte hebben we niets maar dan ook niets in de pap te brokken. Laat me zeggen een uitdagende job, voor het volle pond gemotiveerd. En af en toe zul je er wel iets van horen. Wij kunnen rustig ons ding doen, hebben geen verantwoording af te leggen en we hopen de eerstvolgende 6 jaar van ons te laten horen, maar vanaf de zijlijn. Eén ding heb ik wel geleerd geen enkele van de huidige politici ligt wakker van wie of wat je bent dus ... . 
