(foto : www.lierinbeeld.com) Zaterdag ging voor de 24ste maal de "Pallieterjogging" door. Een evenement dat jaarlijks in mijn agenda met stip is aangeduid. Als Lierse loper kan je je niet permiteren (!!!) om niet mee te doen. Ik sta dus voor de 23ste keer aan de start. Maar mijn vooruitzichten zijn niet schitterend, de Roparun zit nog altijd in mijnen lijf ende leden. Cathy (en haar vriend) en Winy deden me de ongelooflijke eer aan om naar Lier af te zakken. Zo waren er toch 3 van de 8 lopende Roparunners aanwezig. Na tientallen handjes schudden en ontelbare goeiedagjes was het enkele minuten na 4 uur dat Bart de officiele start gaf voor alle 5 en 10km lopers. De kids hadden hun metertjes al afgelegdom 3u. Zoals de laatste jaren mijn gewoonte is start ik bij de laatsten en laat me gewillig met de massa meedrijven. Trouwens tot aan de Berlaarstraat kan je toch bijna niet voorsteken. Zo legden we rustig keuvelend onze eerste kilometer(s) af. Mijn rechterhand deed meer pijn van het wuiven dan dat, op die moment, mijn benen pijn deden. We bleven met 4 rustig samen tot km 6 en toe begon Winy het tempo op te drijven. Ik bleef rustig naasthem lopen, maar op een kleine km van het einde was mijn pijpje uitgeblazen en heb ik al mijn "slecht karakter" moeten aanspreken om aan te komen. Iedereen vondt dat ik er nogal vermoeid uitzag, nu niets was minder waar. Man, man, man wat heb ik afgezien!!! Maar na een weldeugend douchje en enkele glazen Duvel was ik weer helemaal de oude.
Reeds voor de 35ste keer werd er in Nijlen de traditionele halve marathon gelopen. De Nijlense atletiekvrienden, een bont allegaartje echte vrienden, stellen alles optimaal in het werk om deze traditie staande te houden. Als één van de vrienden (allé dat hoop ik toch hahaha) draag ik mijn steentje (klein maar van harte) bij en engageer ik me om aan de inschrijvingstafel te zitten. Meestal neem ik samen met Luc de halve marathon omdat we de meeste atleten ook nog persoonlijk kennen. Dit jaar was er echter concurrentie in Oostmalle (de Parel der Kempen) en dat was toch wel te merken. Maar ondanks alles namen meer dan ruim 200 atleten deel aan de 1/2 marathon. Neem er nog de 5 en de 10km bij en men komt aan een totaal van meer dan 600 atleten en atletes. Mijn tafelgenoot Luc Bax was de concurrentie te sterk op de 5km, hij moet volgende week presteren tijdens de interclub met Ac Lierse. Katrien Goyvaerts (Ac Hulshout) nam alle dames op sleeptouw. Chris Gommers won zeer afgescheiden de 10km voor mijn goede vriend Gilles (Coeckelberghs) die terug op de goede weg is na een slepende blessure. Bij de vrouwen was Anouk Bongaerts de beste. Op de halve was er normaal geen kruid gewassen tegen Stefan Van den Broeck, maar hij nam Lierenaar Eric Calewaert gedurende 16km op sleeptouw om hem te leiden naar een nieuw persoonlijk rekord, wat nog lukte ook. Eerste dame werd Maria Vranckx, die ondanks haar mastersleeftijd de eerste seniore met meer dan 6 min. voorafging. Het was weeral een schitterende organisatie die afgesloten werd met een daverende prijsuitreiking en het nuttigen van ettelijke liters trappist en andere soorten drank. Op naar de volgende editie op 7 juni 2009, maar ik denk dat het dan ook verkiezingen zijn.
Vanavond is de laatste activiteit van het eerste gedeelte "Lier Kermis 2008", op 7 juni is er de gewoontegetrouwe Pallieterjogging en 14 dagen later de verenigingenmarkt en De Préhistorie. Vrijdagavond verklaarde onze burgemeester de nieuwe kermis plechtig voor geopend. Daarna werd er duchtig geveild voor het goede doel (opbrengst 2600 euro tvv "Palliatieve zorgen") om spontaan over te gaan in het billenkletsenfestival gebracht door de "Gipfelfreunde". Zaterdagmorgen was het al even traditionele "Kaffe en koekeconcert". Koffie was er nog genoeg maar de koeken waren al lang in de Lierse magen verdwenen. 's Avonds hebben we genoten van een fantastisch optreden van Eddy en de Schellekens, een groep die er in slaagt om Vlaamse en Nederlandse smartlappen nog smartiger te doen klinken dan ze al waren. Wij hebben er van genoten en ook duchtig meegezongen. Na nog een Cavesje (echt Liers bier) genuttigd te hebben keerden we met een voldaan gevoel naar huis. Zondagmorgen werd de "Dag van het park" geïntegreerd in het Lier Kermisgewoel. Ondanks de mindere weersvoorspellingen was er toch wat volk opgedaagd, maar Lierenaars zijn toch zo moeilijk uit hun kot te lokken. Eten en drank genoeg, jazzy muziekje op de achtergrond en enkel gezelschap van leden van het vrouwelijk geslacht, wat wil een m(a)ens nog meer. Met nog een wandelingetje naar het begijnhof werd mijn Lier Kermis afgesloten. Het was iets minder zwaar dan vorig jaar, maar dat had zijn redenen, maar daarom niet minder plezierig.
Van het ene sportief sociaal engagement naar het andere. De Roparun ligt al enkele dagen achter ons en deze zaterdag had in Lier de 9de editie van de Pallietercup plaats. De Pallietercup een vriendschappelijk treffen met zeer diverse ploegjes, wijkverenigingen, caféploegjes, allochtone verenigingen en familiale clubs nemen het tegen elkaar op. De sportdienst, de dienst welzijn, de preventiedienst en de jeugddienst zetten zich in om van dit toernooi een kleurrijk samenspel van verschillende ploegen te maken. 12 Clubs hadden zich ingeschreven. Ikzelf had dankzij enkele allochtone vrienden een degelijk voetbalploegje bij elkaar getrommeld. Er was volk genoeg dus ik kon mij sportief geheelonthouden (mijn beentjes waren er echt niet klaar voor). In de voorronde eindigden we op de eerste plaats in onze reeks en waren zodoende geplaatst voor de finaleronde met de 6 beste ploegen. Nadat we 2 wedstrijden gewonnen werden we met onze voetjes terug op de wereld gezet na een verliesmatch en een gelijkspel. Uiteindelijk behaalden we een onverwachte 2de plaats, waar ieder van ons zich kon in vinden. Spijtig genoeg moest de regen het laatste uur wat roet in het eten gooien. Maar de organisatoren kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde Pallietercup 2008. En nu op weg naar een 10de (feestelijke) editie.
Eigenlijk was ik zinnens om mijn verhaal te brengen. Hoe heb ik de Roparun beleefd? Wat heb ik beleefd? Waarom doe ik dit? Hoe hard heb ik gelopen? Allemaal vragen waarop de antwoorden ook met ik beginnen. Maar dit was geen ik-belevenis hier overheerste het wij-gevoel. De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan? Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar) Bedankt voor die geweldige inzet! Die ochtend na de roparun ... op wolkjes na onze krachttoer, Allemaal een dikke merci, alleen had ik dit niet gekund net een sms gekregen van de minister-president : 'Een dikke proficiat voor de prachtprestatie aan het hele team. Kris Peeters.' Geluk zit in kleine dingen, Het wordt groots doordat we het samenvoegen. Hallo vrienden van ons "verwenweekendje" Parijs-Rotterdam, ik ben hier bezig alles terug een plaatsje te geven, de wasmachine te vullen (dank u, Anniek), te bekomen van de emoties... Krijg nog steeds kippevel als ik eraan terugdenk, aan die 3 prachtige dagen!!! Winy man; hopelijk ben je snel weer op krachten! Almera, verzorg je knappe man maar wees baas... Aan de rest van ons super-team; bedankt voor alles!!! Ik ben op stap gegaan met mensen-lotgenoten die ik amper kende of gezien had. Maar na deze 3 dagen heb ik er een ganse familie bij... (Rony, bedankt om uw 30ste vriend te mogen zijn!) Ja er is nog leven na de ROPARUN maar toch heb ik het gevoel dat dat er anders gaat uitzien. Ik heb op gezondheidsgebied ook al het één en ander meegemaakt en vaak was het moeilijk en toch moet men steeds de kracht terugvinden om door te gaan .Maar wat ik van het weekend gezien heb en ervaren heb is niet te beschrijven.Jullie gaan door een dal , al vanaf jullie het slechte nieuws kregen, en dit weekend was het ook vaak zeer zwaar en toch vinden jullie steeds weer de kracht om terug op te staan en dat éne doel te bereiken. Is er nog leven na de roparun?Voor mij in ieder geval wel! Ik heb hier een voorbeeld gekregen van sterke, positieve lotgenoten, mensen die ook na kanker op een mooie, positieve manier verder gaan. Ik kan er weer tegenaan... Met tranen in de ogen de beelden terug bekeken...zo mooi. Aan Ronny: geen excuses, het is een genoegen om met mensen als jij om te gaan. Aan Winy: een voorspoedig herstel Aan iedereen: bedankt voor deze fantastische ervaring, ik ben blij dat ik jullie mocht leren kennen! Ik ben bijzonder onder de indruk van de manier waarop wij als lopers gepamperd, gekoesterd en verzorgd werden door onze teamgenoten. Ik zei het al : het is geleden van toen ik nog luiers droeg dat ik nog zo gesoigneerd werd. Nee, alleen hadden we dit nooit gekund, zoveel is zeker. Winy, heel erg bedankt om dit in gang te zetten. Het is ons niet ontgaan dat jij met zeer grote voorsprong het leeuwendeel van het voorbereidende werk op je schouders genomen hebt, en dan nog eens tijdens de run naast het lopen voortdurend in de weer was om het beste voor ons te voorzien en alles georganiseerd te krijgen. Dat moet loodzwaar geweest zijn. Je bent letterlijk doorgegaan tot je erbij neerviel. Je zou voor minder... Je gedrevenheid is bewonderenswaardig. Ik hoop dat we de komende jaren nog velen zullen kunnen inspireren. En als er hierdoor één lotgenoot minder hervalt, dan zijn we al geslaagd in ons opzet. Ben even naar de site gaan kijken en heb jullie zien finishen . We hebben gezamenlijk een fantastische prestatie neer gezet. Bij al die mailtjes van jullie kwamen de tranen weer boven, zoveel lovende woorden. Maar jullie hebben er mede voor gezorgd dat wij als Lotgenoten Vlaanderen deze prestatie hebben geleverd. Dank zij jullie is deze Roparun voor Lotgenoten Vlaanderen geslaagd. De blijdschap, glimlachen maar voor al ook de emoties van jullie drukt al genoeg dankbaarheid uit. Ik ben dan ook trots op jullie allemaal, en laat dit jullie helpen tijdens moeilijke tijden. Speciaal voor Kristien, Phara, Simonne, Julia, Cathy, Hilde, Nicole, Kris, Rony en Ivan voor jullie was deze Roparun nog veel meer, nadat je lichaam al zo'n zwaar gevecht heeft moeten aangaan, en waar enkele nog dagelijks of geregeld de gevolgen van ondervinden, hebben jullie wederom getoond over extra wilskracht en doorzettings vermogen te beschikken, hiervoor mijn oprechte bewondering. Daarom nogmaals voor het gehele team een hele dikke proficiat. Dit was fantastisch ! Ik heb 19 nieuwe sterke mensen ontmoet, de 20e kende ik al. Uitputting en uithouding liggen toch tamelijk dicht bij elkaar heb ik de indruk. Ik heb met plezier gezien hoe jij elke dag weer meer zelfvertrouwen hebt gekregen in je sportieve kunnen. Ik ben er zeker van dat je nog veel verder zal geraken en weer die uithouding en kracht zal ontwikkelen die je zal toelaten .... nog vele blondjes in te halen... ;-) Ik kan helemaal niet zo snel lopen als jij en op mijn leeftijd denk ik dat mijn limiet wel bereikt is. Maar als ik zo mag blijven lopen tot mijn 70 ben ik al content, ik beleef er veel plezier aan. Het was me echter voornamelijk een groot plezier om deze drie dagen (dag en nacht) samen te kunnen doorbrengen. Rony, je bent een sportman in hart en nieren. Geef dat nooit op . Ik heb al vanalles meegemaakt maar deze vier dagen en de prestatie die jullie allen geleverd hebben is onwezenlijk, hallucinant. In Parijs vertrekken en 'eventjes' later, op tempo 'te voet' in Rotterdam staan. Ge gaat voor minder bleiten. Den eerste den beste die nu nog komt zagen dat hij "wat last heeft van zijn spiertjes" of "ik ben zo moe tegenwoordig", die krijgt een ticket naar Parijs en een ticket van Rotterdam naar huis. Team building. Ik heb het zelf georganiseerd, meegewerkt links en rechts. Samen met jullie heb ik het summum van teambuilding mogen meemaken. Heeft er soms iemand onder jullie mijn toiletzak gezien? Het is een zwarte met daarin een scheermachine (merk Philips, Williams F1), shampoo (Bodysol), zonnecrème (Bodysol), een nagelknipper, enkele Dafalgans, tandenborstel en -pasta... Indien hij terecht komt, loop ik voor de gelukkige vinder/-ster wel eventjes van Parijs naar Rotterdam...
Jullie waren GEWELDIG! Never forget; PIJN IS TIJDELIJK, OPGEVEN VOOR ALTIJD!
Woensdagnamiddag, stralende zon, hopelijk blijft dit zo tot maandagavond en dan mag het warmer worden. Heb juist mezelf opnieuw laten testen en de resultaten waren, voor mij althans, verbluffend. Ik had niet verwacht dat na amper 5 weken ik zoveel zou kunnen bereiken. Natuurlijk zijn de eerste weken de makkelijkste maar toch ... . De zwarte lijn is mijn test op 3 april : verzuring ligt op 121 hf. Nu 5 weken (de rode lijnen) later ligt de verzuring op 154 hf. Hier ook duidelijk te merken, vorige test in verzuring met een wattage van 188, nu trapte ik een wattage van 254. Een absolutere verbetering is hier wel tot uiting gekomen. Dit wil niet zeggen dat de schrik er nu helemaal uit is maar ik voel me al een stuk geruster. De afwisselende training fitness-lopen heeft me dus duidelijk deugd gedaan. Dankzij mijn dieet is mijn gewicht ook in dalende lijn van 92kg naar 88kg en mijn vetpercentage van 19,3 naar 18,1. Vanavond mijn laatste duurloopje en dan goed uitrusten tegen zaterdagmiddag.
Lierenaar Rony Van Oosterwijck loopt van Parijs naar Rotterdam
Lierenaar Rony Van Oosterwijck (53) neemt op zaterdag 10 mei deel aan de Roparun een loopwedstrijd van 530 km tussen Parijs en Rotterdam. Rony maakt deel uit van Lotgenoten Vlaanderen, een team van (ex)-kankerpatiënten en dat maakt de deelname zo uniek. Lotgenoten Vlaanderen is opgericht in 2007 en telt (ex-)kankerpatiënten uit heel België. Voor dit jaar hebben wij ons een speciaal doel gesteld: de deelname aan de Roparun 2008. Door deze sportieve topprestatie willen we aantonen dat 'het leven' niet hoeft op te houden na de constatering van kanker, zegt voorzitter Winy Knippen. Een van de teamleden van Logenoten Vlaanderen is Rony Van Oosterwijck uit Lier. Ondanks mijn gezondheidsproblemen, vooral van fysieke aard heb ik me geëngageerd om me te lopen, de vooral in Nederland enorm gewaardeerde Roparun.Eigenlijk was ik vlug overtuigd om mee te doen. Zo kan ik mijn ervaring ten dienste stellen van mijn zeven medelopers die op één uitzondering na, totaal geen ervaring hebben met dit soort toestanden. Zelf heb ik onder meer vijf keer de Ronde van Bellgië, een duizend kilometer lange loopwedstrijd, uitgelopen Bovendien is deze Roparun misschien wel mijn laatste loopstunt, vertelt Rony onom- wonden. "Met acht lopers willen we de afstand in ongeveer 48 uren affleggen. Iedere loper loopt, verdeeld over verschillende sessies ongeveer 65 kilometer. Ik ben er toch wel wat bang van. Vroeger trainde ik 20 tot 25 uren per week, nu met moeite 2 tot 3 uur. Als alles goed gaat finishen we samen met de 250 andere teams op maandagmiddag 12 mei op de Coolsingel in Rotterdam", aldus Rony . Alle teams proberen naast deze sportieve prestatie ook zoveel mogelijk geld op te halen voor de Stichting Roparun. Die stelt het ingezamelde geld van de Bel- gische teams ter beschikking van Kom op tegen Kanker. Uit onze regio nemen ook nog Kristien Van den Bon uit Onze-Lieve-Vrouw-Waver en Dirk Pouliart uit Mechelen deel.
Vandaag op tijd uit de veren want het is een vrije dag en die moet zo goed mogelijk ingevuld worden. Na een rustig ontbijtje hebben we onze loopsloefjes aangetrokken en heeft ieder voor zich, ik in mijn eentje en mijn vrouwtje met haar vriendin, zijn km'tjes afgelegd. Na een kleine 50 min. had ik iets minder dan 10km op de teller staan. Ondanks de 3 dagen zonder lopen ging dit vrij (???) vlot. Laten we dit maar als een positief signaal beschouwen. Na een stevige douche zijn we in de auto gestapt, want we hadden afgesproken om te gaan wandelen. We moesten het niet al te ver zoeken :
RUMST (ANTWERPEN)
08.00-15.00
De drie rivieren - natuurtocht
6-10-13-16-22-30 km
Amper een kwartiertje rijden, onze auto geparkeerd (viel nog mee), inschrijven en voor we vertrokken een lekker warm kommetje soep. Eigenlijk viel op dat moment de temperatuur wel wat tegen, ook tijdens mijn loopsessie was redelijk fris. We hadden voor 10km geopteerd maar kozen terplaatse toch maar voor de 13km, 2 stops inbegrepen. Langs een stukje "Natuurpunt" bereikten we de Nete en wandelden richting (Lazaruskapel) Walem en Duffel. In één van de tussenstops deden we ons tegoed aan broodjes en soep Via de abdij van Roosendael http://www.roosendael.be/NL/algemene_info/toegankelijkheid en een gedeelte Netedijk bereikten we terug de kerk van Rumst. Na het verorberen van een stukje taart, de innerlijke mens moet eveneens verwend worden, en een praatje met Harry (een dove vriend uit mijn Van Hooltijd) reden we met ons Opeltje terug naar Lier. 10km lopen, 13km wandelen samen 23 extra kilometers op mijn teller ter voorbereiding van de Roparun.
Nog een 10-tal dagen en de weg tussen Parijs en Rotterdam zal geplaveid worden met duizenden enthousiaste atleten. Allen met hetzelfde doel voor ogen, Rotterdam bereiken. Ook ik zal één van hen zijn als er niets onverwachts om de hoek loert tenminste. De laatste dagen heb ik alle trainingen moeten terugschroeven omwille van de zware arbeidsactiviteiten in mijn tuin. Hopelijk kan ik vandaag of morgen de draad terug opnemen want het wordt vroeg dag. De week hiervoor ging het vrij goed, 2 tot 3 sessies in het fitnesscentrum en 2 tot 3 loopactiviteiten, ik heb zelfs voor de eerste keer in maanden (sinds september vorig jaar) een duurloop van 1 uur afgewerkt. Maar ik betwijfel of dit voldoende zal zijn om het er heelhuids van af te brengen. Vanmiddag nog een mailtje gehad dat er iemand zou afhaken omdat hij niet voldoende hersteld is (darmkanker). Met deze wens ik Hedwig toch het allerbeste. Maar wij weten allemaal dat dit kan gebeuren. Zaterdag ben ik, tussen het leggen van 2 stenen in, even gaan kennismaken met het grootste gedeelte van de bende waarmee ik 3 dagen zal opgeschept zitten, of zij met mij (hahaha). Veel tijd om wat te vertellen was er niet maar vanaf vrijdag (9 mei) hebben we tijd tot maandag om wat meer over elkaar te weten te komen. Morgen neem ik de trainingsdraad weer op, we zijn 4 dagen thuis, zodoende kan ik voldoende rust en recuperatietijd inbouwen.
Ieder van ons heeft zo zijn eigenaardigheden, zo ook ikzelf. Ik ben een grote fan van SF (dit is iets anders dan SM!!!) zowel in het lezen van boeken als in het bekijken van films of feuilletons op TV. Met Star Trek (sinds 1966, was toen 11) ben ik opgegroeid, met Star Wars (sinds 1974, heb alle films in mijn bezit) werd ik stilaan volwassen (nu ja een deel kindsheid zit er nog steeds in, maar is dat niet in ieder van ons). En dat deel kindsheid heb ik vandaag in alle glorie weer opgerakeld. Ik heb samen met mijn dochter Star Wars the Exhebition in Brussel (Tour & Taxis) bezocht. Het was een aangenaam weerzien met alle personages die dit SF-epos groot hebben gemaakt. Ik moest zelfs tot mijn schande vaststellen dat sommige personages totaal uit mijn geheugen gewist waren. De tentoonstelling is ingedeeld met als hoofdthema de verschillende planeten (???) die een rol spelen in de films (van Naboo, Coruscant enz...). Aan de hand van maquettes, filmfragmenten, personages en beelden die laten zien hoe de films tot stand zijn gekomen, werd vrij bondig weergegeven hoe Star Wars in mekaar zit. Voor de 6 films heeft men beroep gedaan op duizenden medewerkers die allen hun deel hebben bijgedragen om dit epos te maken tot wat het nog steeds is. Meer dan 30 jaar na dato van de release van de eerste film zijn er nog steeds een hoop mensen die interesse hebben (de tentoonstelling in Portugal trok meer dan 200 000 toeschouwers). Opvallend was wel dat, buiten enkele schoolklassen, de meeste aanwezigen de 40 gepasseerd waren, maar dat hun kinderen ook geïnterresseerd zijn. Dit houd de mythe (voorlopig) in stand, maar ik heb ergens gelezen dat men een nieuw feuilleton aan het maken is en dat men nog een film wil uitbrengen van voor "The Phanton Menace" (deel 1 maar als 4de film uitgekomen). (Op 15 augustus 2008 zal er een nieuwe Star Wars-film genaamd Star Wars: The Clone Wars in de bioscoop komen, volledig in computeranimatie, en zal later vervolgd worden in een tv-serie. [5] De film en de tv-serie zullen zich rond de zelfde tijd afspelen als de tekenfilmserie Star Wars: Clone Wars (2003-2005). (uit Wikipedia) Bijna 2 uur hebben wij met plezier in de catacomben van Tour & Taxis rondgelopen. Het was een aangename maar soms verrassende herkennisneming met StarWars-attributen. Voor de prijs hoef je het niet te laten (trein plus inkom 20 euro), en het is nog een mooi wandelingetje vanuit Brussel Noord naar de tentoonstellingsruimte.
Na mijn toezegging om deel te nemen aan de Roparun zit mijn eerste trainingsweek er op. Ze heeft blood, sweat and tears (waar ken ik dit nog van ...) gekost. Vrijdag, maandag en donderdag naar het fitnesscentrum en zondag en woensdag looptraining. Fitnessen dat valt al bij al nog mee. Mijn opwarming bestaat uit een 15-tal minuten fietsen (hartslag rond de 105-108, 140-150 watt, rond de 95 omwentelingen) gevolgd door 15 of 20 min. crosstraining (zuiver op HF 110).
Om af te sluiten met opnieuw 15 min. fietsen (75 - 90 watt, 80 omwentelingen). In totaal ben ik een klein uurtje bezig zonder het gevoel op te wekken dat ik me forceer. De looptrainingen daarentegen zijn van een ander kaliber. Zondag iets meer dan 50 min (in de zone 105 -115 HF) en dat is vrij traag. Woensdag heb ik na ongeveer 23 min wijselijk de training gestaakt, eigenlijk had ik er al na 10 min de brui moeten aangeven (maar ja mijn doorslecht karakter). Mijn ademhaling stokte en mijn HF liep ongeloofelijk naar omhoog. Ik kon geen nieuwe lucht in mijn longen pompen !!! Stoppen is en was de boodschap. Voor de geïnteresseerden op de site (www.roparun.nl) vindt je het ganse parkoers vermeld.
De kogel is door de kerk. Ofwel blijf ik me constant afvragen of ik fysiek nog zal verbeteren ofwel neem ik de koe bij de horens en stort ik me in een zelfvernietigingsavontuur (waar ik uiteindelijk misschien beter van wordt). Ik heb voor het laatste gekozen en ga met een team kanker- en ex-kankerpatiënten deelnemen aan de ROPARUN.
"Van 10 tot 12 mei 2008 vindt de zeventiende editie van de Roparun plaats, de langste non-stop-estafetteloop ter wereld: het parcours van Parijs naar Rotterdam is ongeveer 530 kilometer lang. Het is een unieke hardloopwedstrijd, met een even uniek doel: trachten leven toe te voegen aan de dagen, waar geen dagen meer kunnen worden toegevoegd aan het leven. De opbrengst van de jaarlijkse Roparun gaat namelijk naar de palliatieve zorg ten behoeve van kankerpatiënten. In Vlaanderen worden de gelden besteed voor projecten binnen palliatieve zorg. De opbrengst van de Vlaamse (Belgische) teams gaat steeds naar Vlaamse (Belgische) projecten. Alles over de teams uit Vlaanderen vindt u hier!"
Door middel van korte trainingsloopjes en 3 maal per week een uur fitness hoop ik me voldoende klaar te stomen. Eigenlijk heb ik er geen goed oog in, maar mezelf kennende, ik heb een redelijk "slecht" (zie artikel hieronder) karakter, moet het deels wel lukken. Spijtig genoeg kan ik niet aan de activiteiten deelnemen die mijn loopgroep gepland heeft. Maar ik ga moeite doen om toch op eentje aanwezig te zijn. Voor de rest weet ik nog niet veel, maar ik hou jullie op de hoogte.
Ik had me voorgenomen om deel te nemen aan de laatste natuurloop, als het weer het zou toelaten. Zo gedacht, zo gedacht om 1u mijn sloefjes aangetrokken en met weinig fysiek (het was alweer meer dan een week geleden) maar met een zak vol karakter naar de start. Het weer was ronduit schitterend (op dat moment althans) een beetje koud maar zonnig en weinig wind. Zoals altijd nestelde ik me in de achterste gelederen, dit om mezelf de discipline op te leggen niet TE snel te starten. Maar ik zat al vlug in een redelijk (voor mijn normen) tempo en had ik de vorige keren bijna 18min nodig (voor de eerste 3km), nu amper 16min. Veel te snel dacht ik en ik zou naderhand de weerbots (is dit Liers voor terugslag???) wel krijgen. Maar niets was minder waar, ik legde zelfs een drietal km af onder de 5min./km (niets spectaculairs maar voor mezelf een overwinning waard). Op het lange rechte stuk naar de Melkerij stond de wind wel in de rug (1 kans op 10 meestal dus omgekeerd) en met medewerking van mijn inderdaad "slecht" karakter bereikt ik net onder de 51min de eindstreep. Zonder trainen en telkens sneller gelopen, het beloofd, nu zou ik nog eens moeten kunnen trainen. Spijtig genoeg begon daarna de regen met bakken uit de hemel neer te dalen, mijn collega's die de 25km hadden verkozen kwamen allen nat en doorweekt aan de aankomst. Ondanks dat ik dit in een vorig leven allemaal zelf heb meegemaakt had ik toch een beetje compassie (is dit ook Liers?). De 5de editie van de Natuurlopen zit er op, meer dan 2800 lopers en loopsters namen deel, een gigantisch succes. En alhoewel ik met de organisatie, bewust, niets meer te maken heb, mag ik toch een beetje (veel) fier zijn. Zelfs binnen 20 jaar blijven de Natuurlopen mijn "geesteskind" en daar kan niemand afbreuk aan doen. Ook de mensen van "Lierinbeeld" bedank ik, persoonlijk, van harte om door weer en wind telkens paraat te staan om de deelnemers op foto vast te leggen. Ik denk dat ze wel beseffen dat hun werk door iedereen van harte geapprecieerd wordt. Zoals het topatleet betaamt, waagde ik me zondagmorgen aan een uitlooppoging, maar dat was buiten de waard gerekend. In 3 fases heb ik 20min gelopen maar ik ben wel meer dan 1,5 uur van huis geweest, mijn vrouw wou de politie al verwittigen (hahaha). Op een zondagmorgen moet ik van de stadsvesten wegblijven, want nu houd men mij al tegen om zijn beklag over de Groen!en (wij zijn te Belgisch en moeten ons alleen met het milieu bezighouden???) te doen. Ondertussen heb ik hierover al wat ervaring en probeer ik fatsoenlijke antwoorden te formuleren. Ik moet een eind maken aan dit artikel want we zijn uitgenodigd in het rustoord waar mijn vader verblijft en wat eten we : konijn met bier en pruimen. Sorry jongens voor morgen (!!!)
Stuur goede én slechte voorbeelden van fietspaden uit Lier in op www.nieuwsblad.be/fietspad en bekijk foto's uit Lier Het volledige rapport van de fietspaden lees je vanaf dinsdag 8 april in de krant.
Inderdaad na jaren van (letterlijk) stilzwijgen is Zjef Van Uytsel terug van weggeweest. Uit "De Morgen" ( "Ooit was Zjef Vanuytsel in Vlaanderen even populair als Koen Wauters. Van Zotte morgen gingen in de eerste helft van de jaren zeventig meer dan 100.000 exemplaren over de toonbank en Vanuytsel was er samen met Johan Verminnen, Kris de Bruyne en Wim De Craene verantwoordelijk voor dat het Nederlands als liedjestaal au sérieux werd genomen. Toen werd het kleinkunst genoemd, een term die Vanuytsel zelf altijd wat geringschattend heeft gevonden, vandaag is het gewoon popmuziek. In 1983 hield hij het ontmoedigd door de fletse kritieken voor bekeken en begon hij een nieuwe carrière in de architectuur. Vierentwintig jaar later keert Vanuytsel terug met Ouwe makkers, een nieuwe cd die voortbouwt op zijn eigen traditie en die zonder overbodige franjes is opgenomen. Aan de gelouterde teksten merk je toch dat er naast de soms hoog oplopende emoties ook een plekje voor de rede is gekomen. Voor de wijsheid van een man op jaren, een zestiger die weliswaar graag terugkijkt, maar daarom niet in het verleden leeft. En over vroeger gesproken: 'Als je zomaar weg zou gaan' is een ontroerend liefdeslied dat in 1973 al eens werd uitgebracht, maar nu vanuit een ander perspectief herwerkt is. Wég is de kalverliefde van toen. Ze heeft plaatsgemaakt voor de genegenheid van iemand die weet dat de laatste rechte lijn in zicht is en beseft dat liefde de overtreffende trap van verliefdheid is. Ook 'Stil in de Kempen' blik terug op een vervlogen jeugd, haalt herinneringen op aan het ouderlijke huis en wie daar woonde. De titelsong, een duet met generatiegenoot Jan De Wilde, geeft aan dan Vanuytsel soms wat kwetsbaar zingt, maar ook hier is het toch vooral het fraaie muzikale kader dat de aandacht trekt. De combinatie van veelal akoestische instrumenten en strijkers levert haast zonder uitzondering knappe resultaten op. En zelfs wanneer het kader een tikje moderner aandoet ('In lief en leed') of wat naar organische jazzrock neigt ('Gevoelige jongen') valt het ijzersterke songmateriaal op. Deze ouwe makker kan het nog. Wie hem niet vergeten is, zal blij zijn dat hij terug is."
En of we blij waren, liedjes uit zijn nieuwe cd afgewisseld met al zijn bekende hits (Zotte morgen, De massa, Hop Marlene enz....) werden door zij 10-koppig orkest met veel bravoure begeleid. Ook al kan hij voor sommigen niet echt goed zingen, hij komt wat Joe Cockeriaans over, zijn teksten blijven zoveel jaren na datum nog kakelvers. En zijn nieuwe liedjes getuigen nog steeds van simpele, dicht-bij-onszelf-staande, dichterlijke accenten. Mijn laatste abonnementsticket heb ik opgebruikt en het was weer een boeiend cultureel jaar in ons CC De Mol. Hopelijk wordt het volgende even boeiend.
Mijn fiets heeft de nacht in koude en eenzaamheid doorgebracht maar ... . Het zal een éénmalige belevenis zijn, want wat is er vanmorgen gebeurd. Mijn vrouw en ik rijden, zoals elke doordeweekse morgen, langs de krantenwinkel om een gazetje te kopen. Om op de Ring te komen rijden wij langs de kerk aan de Leuvensepoort en wat ziet mij vrouwtje tot haar grote verrassing, inderdaad mijn fiets. Mijn fiets geparkeerd tegen de kerk, waarschijnlijk heeft de onrechtmatige bezitter een soort wroeging voelen opkomen. Wij vlug teruggedraaid en ik op mijn fiets terug naar huis. Als dat geen goed begin van een nieuwe dag is. In elk geval ik heb mijn fiets terug en zal hem in het vervolg altijd op slot doen. Maar ze moeten met hun handen van iemand anders zijn bezit blijven.
Het kan elk van ons overkomen. Je hoort het vaak, maar het is ver-van-mijn-bed. Tot dat het je toch overkomt. En nu is het zover. Deze namiddag kwam ik tot de ontdekking dat ik vandaag mijn geleende cd's terug naar de bibliotheek moest brengen. Eerst even mijn vader bezoeken in het rustoord, terwijl thuis mijn video beelden van Parijs-Nice vastlegde en dan mijn geleende cd'tjes omruilen voor een vijftal nieuwe exemplaren. Zo gezegd, zo gezegd, tegen de strakke wind in, mijn fiets gestald, maar zonder hem op slot te doen (mij kan toch niets overkomen, tenminste mijn fiets). Binnen de tien minuten had ik mijn cd'tjes omgeruild en ik kom buiten en zie 100m verder mijn fiets rijden, met een vreemd persoon die zijn trappers bediend. Ondanks mijn gedegen leeftijd heb ik er de spurt van mijn leven uitgeperst, al roepende dat het mijn fiets was. Misschien had ik dief, dief, dief moet roepen, maar dat kwam niet onmiddellijk in me op. Daar stond ik dan, verslagen door mijn gestolen fiets, cd'tjes in de hand. Ik heb de politie, mijn fiets is gegraveerd, gewaarschuwd met een bijna prozaische beschrijving, maar hoeveel fietsen worden er in onze stad gestolen. Hierbij een foto van mezelf en mijn fiets, ik ben er nog maar waar is mijn fiets. Geachte lezer, moest je mijn rijdend vehikel ergens vereenzaamd of met een diefelijke rijder op, toevallig tegenkomen, laat me een seintje. Mijn fiets zal u eeuwig dankbaar zijn.
Het weekend zit er weer op. 't Was druk, deels triest maar best gezellig. Zaterdag ganse dag in Gent gezeten op de Groen!dag van de lokale politiek (zie andere blog). Zondagmorgen mezelf onderworpen aan het pijnigen van het lichaam. Verplicht nummertje, maar alweer een tijd geleden (van 20/2), en het ging dan ook niet echt goed. Twee keer de omloop van de stadsvesten (8,2km) afgelegd en als ik thuis kwam voelde ik me net Tia Hellebaut (hopelijk heeft elke rechtgeaarde atletiekfan gezien hoe een mens tot op de finishlijn kan sterven, om dan uiteindelijk niet dood te gaan maar te triomferen, ik heb er van genoten). Na een uur recuperatie was ik nog niet helemaal bekomen, dat zegt voldoende over mijn huidige fysieke toestand. Maar we blijven proberen (waar heb ik dat nog gehoord). De namiddag hebben we deels in het ziekenhuis (daar is weinig rozegeur en maneschijn te vinden) en deels bij mijn vader, die gelukkig is in "zijn" rustoord, doorgebracht. 's Avonds stond er een optreden van Stef Bos , met zijn nieuwe theatertour "Later is nu", in ons "huidig" cultureel centrum, op het programma. En we hebben er weer beiden van genoten, niet alleen als zanger maar ook als verteller komt hij tot zijn recht. Hij heeft een zondvloed aan woordenschat die hij nog extra verrijkt met zijn Zuid-afrikaanse interesses. Met een totaal nieuw show , hij vertelde zelf dat hij sommige liedjes na al die jaren wel grondig beu is. En daar kunnen wij inkomen. Moraliserend (uitspraak : "mooie woorden zijn nooit waar, ware woorden zij nooit mooi"), entertainend, vertellend, zingend, op gitaar, akkordeon of piano, hiij heeft het allemaal in zich. En zijn drietaligheid (Nederlands, Antwerps en Zuidfrikaans) komt hem geweldig goed van pas. Omdat de toehoorder zou kunnen volgen geeft hij uitleg en vertalingen (Big Brother is in Zuidafrika loerbroer, vrijen is liefde maken enz...). Eentje wil ik toch even op papier zetten, 'iemand die oerdom is' : "steek zijn verstand in een vogeltje en het vliegt achteruit". Ik ben zeker dat ik zijn nieuwe cd in mijn (al redelijk grote) collectie ga opnemen.
Week van de vrijwilliger van zaterdag 1 maart tot zondag 9 maart
Misschien zijn jullie aardig op weg om het heen en weer te krijgen van al die weken . Toch wilden we eventjes de aandacht vestigen op de week van deze week, nl. de Week van de Vrijwilliger. Jullie vrijwillige inzet, engagement, betrokkenheid etc.. verdient een bak(fiets) vol bloemen ! Je vindt ze in bijlage. Met dank aan de Fietsersbond
Reeds voor de 35ste keer werd er in Nijlen de traditionele halve marathon gelopen. De Nijlense atletiekvrienden, een bont allegaartje echte vrienden, stellen alles optimaal in het werk om deze traditie staande te houden. Als één van de vrienden (allé dat hoop ik toch hahaha) draag ik mijn steentje (klein maar van harte) bij en engageer ik me om aan de inschrijvingstafel te zitten. Meestal neem ik samen met Luc de halve marathon omdat we de meeste atleten ook nog persoonlijk kennen. Dit jaar was er echter concurrentie in Oostmalle (de Parel der Kempen) en dat was toch wel te merken. Maar ondanks alles namen meer dan ruim 200 atleten deel aan de 1/2 marathon. Neem er nog de 5 en de 10km bij en men komt aan een totaal van meer dan 600 atleten en atletes. 
voor het goede doel (opbrengst 2600 euro tvv "Palliatieve zorgen") om spontaan over te gaan in het billenkletsenfestival 
gebracht door de "Gipfelfreunde". 
en ook duchtig meegezongen.
van leden van het vrouwelijk geslacht, wat wil een m(a)ens nog meer. 
voetbalploegje bij elkaar getrommeld. Er was volk genoeg dus ik kon mij sportief geheelonthouden (mijn beentjes waren er echt niet klaar voor). In de voorronde eindigden we op de eerste plaats in onze reeks en waren zodoende geplaatst voor de finaleronde met de 6 beste ploegen. Nadat we 2 wedstrijden gewonnen werden we met onze voetjes terug op de wereld gezet na een 
verliesmatch en een gelijkspel. Uiteindelijk behaalden we een onverwachte 2de plaats, waar ieder van ons zich kon in vinden. Spijtig genoeg moest de regen het laatste uur wat roet in het eten gooien. Maar de organisatoren kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde Pallietercup 2008. En nu op weg naar een 10de (feestelijke) editie. 
De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan? 
Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar)
(Lazaruskapel) 
van Rumst. 
Ieder van ons heeft zo zijn eigenaardigheden, zo ook ikzelf. Ik ben een grote fan van SF (dit is iets anders dan SM!!!) zowel in het lezen van boeken als in het bekijken van films of feuilletons op TV. Met Star Trek (sinds 1966, was toen 11) ben ik opgegroeid, met Star Wars (sinds 1974, heb alle films in mijn bezit) werd ik stilaan volwassen (nu ja een deel kindsheid zit er nog steeds in, maar is dat niet in ieder van ons). En dat deel kindsheid heb ik vandaag in alle glorie weer opgerakeld. Ik heb samen met mijn dochter Star Wars the Exhebition in Brussel (Tour & Taxis) bezocht. 
totaal uit mijn geheugen gewist waren. De tentoonstelling is ingedeeld met als hoofdthema de verschillende planeten (???) die een rol spelen in de films (van Naboo, Coruscant enz...). 
Aan de hand van maquettes, filmfragmenten, personages 
en beelden die laten zien hoe de films tot stand zijn gekomen, werd vrij bondig weergegeven hoe Star Wars in mekaar zit. Voor de 6 films heeft men beroep gedaan op duizenden medewerkers die allen hun deel hebben bijgedragen om dit epos te maken tot wat het nog steeds is. Meer dan 30 jaar na dato van de release van de eerste film zijn er nog steeds een hoop mensen die interesse hebben (de tentoonstelling in Portugal trok meer dan 200 000 toeschouwers). Opvallend was wel dat, buiten enkele schoolklassen, de meeste aanwezigen de 40 gepasseerd waren, maar dat hun kinderen ook geïnterresseerd zijn. Dit houd de mythe (voorlopig) in stand, maar ik heb ergens gelezen dat men een nieuw feuilleton aan het maken is en 
dat men nog een film wil uitbrengen van voor "The Phanton Menace" (deel 1 maar als 4de film uitgekomen). (Op 15 augustus 2008 zal er een nieuwe Star Wars-film genaamd Star Wars: The Clone Wars in de bioscoop komen, volledig in computeranimatie, en zal later vervolgd worden in een tv-serie. 
Na mijn toezegging om deel te nemen aan de Roparun zit mijn eerste trainingsweek er op. Ze heeft blood, sweat and tears (waar ken ik dit nog van ...) gekost. Vrijdag, maandag en donderdag naar het fitnesscentrum en zondag en woensdag looptraining. 
(hartslag rond de 105-108, 140-150 watt, rond de 95 omwentelingen) gevolgd door 15 of 20 min. crosstraining (zuiver op HF 110).
, met zijn nieuwe theatertour "Later is nu", in ons "huidig" cultureel centrum, op het programma. En we hebben er weer beiden van genoten, niet alleen als zanger maar ook als verteller komt hij tot zijn recht. Hij heeft een zondvloed aan woordenschat die hij nog extra verrijkt met zijn Zuid-afrikaanse interesses. Met een totaal nieuw show 
