Ik ben enkele dagen weg van deze wereld. Ik ben altijd onderweg, schreef eens iemand, wel ik ben onderweg naar Dranouter, city of folk. Ik ga genieten van het overweldigende aanbod aan muziek. Tot schrijfs, tot maandag. http://www.folkdranouter.be/overzicht.aspx
Onder de historische lindebomen van het olense Dorpsplein vindt zondag 27 juli het jaarlijks Kleinkunstfestival plaats. Het Kleinkunstfestival is een van onze paradepaardjes, zegt organisator Jan Bellens. We bieden de betere Vlaamse en Nederlandse kleinkunstenaars een podium. In Vlaanderen zijn er, behalve Nekka, niet zoveel plaatsen waar dat nog gebeurt. Het is juist de combinatie van verschillende artiesten die het programma van de eerste tot de laatste minuut boeiend maakt. Bart Van den Bossche is er met zijn groep al bij vanaf het eerste jaar. Hij begeleidt traditioneel enkele gasten die hun bekendste nummers brengen. Armand is zon vaste gast, lacht Jan Bellens. Zijn Ben ik te min? galmt hier jaarlijks over het terrein, meegezongen door iedereen. De roodharige hippie op leeftijd is ook dit keer van de partij. Hij wordt bijgestaan door de Gentse folkzanger Walter De Buck en de Nederlandse Astrid Nijgh. De Antwerpse volkszangers Ed Kooyman en Herman Van Haaren waren enkele jaren geleden al eens te gast voor enkele nummertjes. Beide heren kenden toen zoveel bijval dat ze nu een optreden van zowat drie kwartier voor hun rekening nemen. Johan Verminnen sluit dit jaar af. De zanger stuurt al zijn mooiste liedjes over de weide. Het festival start zondag om 14u stipt en eindigt om 18.30u. De toegang is helemaal gratis. Na twee uitgeregende edities laten de weersvoorspellingen alvast een mooie kleinkunstdag vermoeden. (uit GVA 25/07/07)
Als echte liefhebbers wij daarheen. Het weer en het gezelschap (altijd komen we toch bekenden tegen) schitterend, de muziek geweldig en het bier ... . Bart (Van den Bossche) sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand , de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man. Walter De Buck , koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque) speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden. Afsluiter, van dit geslaagde, simpele festival, Johan Verminnen . Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. Wij komen volgend jaar terug Olen.
Het minste wat we kunnen zeggen (of schrijven) is dat dit weekend wel letterlijk in het water is gevallen. 4 Dagen fietsen en wandelen, het vooruitzicht klonk ons als muziek in de oren. Het enige geluid dat we waargenomen hebben was dat van liters water, vallend uit de hemel, uiteenspattend op het betonnen wegdek of op de bladeren van de bomen en plonsend in de Molse meren. Ondanks deze minder prettige toestanden zijn we er toch in geslaagd om veel tijd in de natuur door te brengen. Vrijdagmiddag zijn we met onze fiets (via de knooppunten) een lekker Posteltje gaan drinken (Postel kaas, boter en speculoos sloegen we in als proviand). Via een ommetje door Nederland, we hadden het bijna niet gemerkt, en een stukje langs het water bereikten we na ongeveer 35 km terug Mol Rauw, waar we de nacht zouden doorbrengen in het huis van onze dochter. We maakten ons klaar voor een fikse fietstocht langs de Kempische kanalen, maar jammer genoeg viel dit alles in het water. We hebben dan maar onze wandelschoenen aangetrokken voor een stevige wandeling langs de Molse meren. Het is er schitterend, vertrekkend aan het ecocentrum, onmiddelijk het bos in en dan ongeveer een 12km rond de Molse meren. Via de Blauwe Kieldreef (http://www.sibelco.be/Web/Sibelcobe/Site.nsf/Lwp/News-News20070502?EditDocument&P1=02&P2=01), een stukje langs het kanaal Bocholt-Herentals kom je in natuurgebied "De Maat" (http://www.gemeentemol.be/product/1568/default.aspx?_vs=1_N&id=958). Langs de nieuw aangelegde haven (Port Aventura) bereik we moe, nat maar voldaan terug het ecocentrum "De Goren".
Maandag, nationale feestdag, maar niet echt veel van gemerkt. Sire, zijn er nog Belgen, ja maar elke dag enkele minder. Daar Beringen niet echt ver van Mol gelegen is wij met 3, samen met de hond van onze dochter, op weg. Het weer was nog een beetje behoorlijk, spijtig genoeg zou dat niet zo blijven.
BERINGEN (LIMBURG)
Zomertocht 4-6-12-20km
Organisator: DE MIJNLAMP BERINGENMIJN (L 072) Start: Sint-Denijsgildezaal, Beverlosesteenweg, Beringen-Mijn. Wandeling door bosrijke omgeving, 4 km is toegankelijk voor rolstoelgebruikers. Zij die de 12 en 20 km doen hebben de mogelijkheid om over de mijnterril te wandelen.
Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. Naeen korte afdaling werden we de bossen in gestuurd om er bijna niet meer uit te komen. Het regende steeds harder en Sado, onze labrador, steeds meer in zijn sas, maar met steeds meer verandering van vachtkleur (van bruiblond naar slijkzwart). En wij ... wij ploegden dapper voort. Nadat we het bos eindelijk achter ons hadden en we de laatst km door Beringen-Mijn wandelden, was het eindelijk opgehouden met regenen. Maar dit kon ons weinig opbeuren, een warm bad dat hadden we nodig en wij niet alleen. Onze hond was duidelijk de winnaar van het meest slijkerige figuur. Hopelijk vindt onze volgende wandeling plaats met een ietsje betere weersomstandigheden.
Na een BBQ-tje links (ditmaal vervangen door een binnenhuisgrill) en een tuinreceptie rechts, was het de hoogste tijd om wat aan het verbruik te denken. Wij dus zondag naar Aarschot voor de 50km van het Hageland (sorry wij hebben er maar 12 gedaan).
AARSCHOT ZONDAG 13 JULI: 50 KM VAN HET HAGELAND School SIBA Pastoor Dergentlaan 4-8-12-15-20-30-42- 50 km Het was, alweer, een schitterende wandeling. Na ongeveer een kleine km, stapten we rechtsaf het bos in en op enkele plaatsen na, zijn we er niet meer uitgeweest (nee we zijn niet verloren gelopen). Wij moeten beiden toegeven dat de organisatoren er werk van gemaakt hebben om ons zo goed mogelijk op het recht pad te houden. Niets hebben ze aan het toeval overgelaten. Het Hageland bezit nog een groot aantal boomkwekerijen dat hebben we met eigen ogen kunnen aanschouwen . De organisatie had zelfs een ijskar voorzien, waarvan gretig gebruik werd gemaakt (ja ook door ons). Na goed dik 2u stappen bereikten we terug het beginpunt. En nu naar huis want het is Tour de France en dat willen we niet missen. Ondertussen was het zonnetje wel vervangen door een wolkendek, spijtig.
LIER - Dertig Lierenaren sprongen zondag in de Nete. Ze kwamen met deze actie op voorproper water. De actie was vooral gericht naar minister van Leefmilieu Hilde Crevits (CD&V).
Hoewel maar een dertigtal 'waterratten' aan de ludieke actie zelf deelnam, toch bracht de Big Jump honderden ecoliefhebbers en nieuwsgierigen op de been. 'Is het niet geweldig?' zegt organisator Dirk Van Laer. 'Hier in het publiek in de Nete te kunnen springen op enkele meters van het standbeeld van Timmermans, een man die als geen ander het Netelandschap heeft gepromoot en met smaak over natuur en water heeft geschreven.'
Jong en oud, die aan de Peerdendrink het donkere Netewater zijn ingestapt, sommigen joelend en hevig water opspattend, weten precies wat ze komen doen: ijveren voor proper water.
Kristel De Roovere is een kinesiste met grote zwemvliezen aan. Ze is voorzichtig gaan pootjebaden en ze heeft zichzelf omgord met een vuilniszak van de stad. 'Ik pleit voor gezond water', zegt ze. 'Maar ons water is vervuild. Dat wilde ik hier maar even aantonen.'
Rony Van Oosterwijk is de lokale voorzitter van Groen!. 'Nee, ik heb er niet van gedronken', grapt hij. 'Ik geloof niet dat het Netewater klaar is om op flessen te trekken. Maar toen ik jong was, zaten hier aan de overkant nog rijen vissers. Deze actie is prima om de mensen te tonen hoe vervuild ons water is. Hier ziet het zelfs niet donkergroen, maar zwart.'
Dirk Van Laer spoot zich af met de waterslang. 'Ik ben tevreden', zegt hij en zijn ogen glinsterden. 'Er was een heel gevarieerd publiek, jong en oud. Ik hoop dat de boodschap is overgekomen en dat we hier volgend jaar mogen terugkomen. Het is toch een symbolische plaats, niet?'
De Bond Beter Leefmilieu, Green vzw en Natuurpunt organiseren de Big Jump om de aandacht te vestigen op de problemen die er zijn rond water, zoals de vervuiling en de soms twijfelachtige beschikbaarheid van gezond water in de wereld. (Het Nieuwsblad 08/07/08)
07/07Actievoerders duiken in Binnennete Enkele deelnemers aan de zogenaamde Big Jump plonsen aan de Lantaarnstraat in Lier in de Binnennete. Met hun opvallende daad vroegen de actievoerders zondagnamiddag aandacht voor proper water waarin kan worden gezwommen.De actie paste in de internationale campagne van het European Rivers Network, die in Vlaanderen door Bond Beter Leefmilieu, Green en Natuurpunt wordt gesteund. In Lier dook gisteren een dertigtal enthousiastelingen het water in. (GvA 07/07/08)
Waarom meespringen? Voor propere rivieren, kanalen en meren Onze waterlopen worden nog dagelijks vervuild. Door de industrie, de landbouwsector én door huishoudens door ons allemaal dus. Wij springen in het water om te vragen of iedereen zijn bijdrage wil leveren aan het verbeteren van de waterkwaliteit - door zelf minder water te vervuilen. Voor levende rivieren, kanalen en meren Watervervuiling aanpakken is niet voldoende. Heel wat waterlopen zijn nog altijd gebetonneerd, ingedamd of rechtgetrokken. Daardoor verliezen ze hun schoonheid en verdwijnt de kans op een bloeiende rijkdom aan planten en dieren. We springen in het water omdat we vinden dat waterlopen een groener en ruimer jasje moeten krijgen in de plaats van hun betonnen harnas. Voor rivieren, kanalen en meren waar je kan van genieten Wandelaars, fietsers, kanovaarders, roeiers, duikers, vissers, natuurliefhebbers, booteigenaars, buurtbewoners, zwemmers en andere waterdieren moeten allemaal kunnen genieten van propere en levende rivieren. Ieder zijn plekje, maar allen samen voor proper water. Wij springen in het water voor het recht om om van waterlopen te kunnen genieten. Een propere en levende rivier brengt heel veel soorten mensen plezier.
Waar?
Waar? Er wordt geprongen (lopen kan ook) in de Binnennete ter hoogte van "de peerdendrink" Dit is een straatje dat schuin de Binnennete in loopt!. Dit is aan de Lantaarnstraat. Verzamelen doen we op het Felix Timmermansplein.
sloeg meteen de vlam in de pijp en Astrid Nijgh zong uit volle (Nederlandse) borst haar meest gekende nummers. Zij heeft nog altijd een fantastische stem. Armand 
, de bijna-immer stoned zijnde Nederlander, stelde zijn nieuwe LP (jaja LP niet CD) voor (een 3-dubbele). Hij heeft er 6 jaar aan gewerkt. Hij zong zelfs in het IJslands, maar hij had er ginds niet echt succes mee, de titel was zwaar dubbelzinnig. Eigenlijk typisch Armand, net zoals zijn teksten die zijn en blijven pareltjes van woordenkunst. Het was genieten van die man. 
, koning van de Gentse fiesten, had zijn thuisgrond even verlaten om ons enkele nummers ten beste te geven. 74 jaar en nog steeds vol vuur. Ed Kooyman en Herman Van Haeren (en Fred Birque) 
speelden, in volmondig Antwaarps de ziel uit hun lijf. Simpele teksten op een simpele melodie, wa moet da mier zein. Al zingen ze zelf dat nie meer gewest is wa dat was, het was voor ons een blij weerzien. Lang geleden dat we hen nog aan het werk gezien hadden. 
. Zelfs zijn Frans (Brel, Brasens) klinkt voor ons als muziek in de oren. Met een ode aan Shaffy en Vermeulen en zijn eigen repertoire wist hij het publiek een goed uur schitterend te bespelen. 
Het minste wat we kunnen zeggen (of schrijven) is dat dit weekend wel letterlijk in het water is gevallen. 4 Dagen fietsen en wandelen, het vooruitzicht klonk ons als muziek in de oren. Het enige geluid dat we waargenomen hebben was dat van liters water, vallend uit de hemel, uiteenspattend op het betonnen wegdek of op de bladeren van de bomen en plonsend in de Molse meren. )
meren. Het is er schitterend, vertrekkend aan het ecocentrum, onmiddelijk het bos in en dan ongeveer een 12km rond de Molse meren. 
Via de Blauwe Kieldreef (
Na een korte aanloop door enkele wijken van de stad (langs de Grote Moskee), mochten we binnen op de mijnterril van Beringen. Hoe hoger we klommen, hoe mooier, ondanks het miezerige weer, het zicht. 
