Roparun

De dieren in het bos waren diep aan het slapen

want de dag was warm geweest en nu was het koel in de nacht

De Grote Beer,  zijn vriend Maan en een deel van zijn vrienden Lotgenoten stonden een paar lichtjaren verder geamuseerd te kijken naar een stoet van kleine lichtjes op de aarde

Om een of andere reden was daar precies iets bezig van zuid naar noord

Tussen hen en de stoet  was er geen enkel obstakel, alleen tijd

Dan werd de maan moe en ze tikte af met de zon want die stond klaar op het wisselpunt en ze stond te springen van ongeduld

Tijdens de wissel schaterde de maan en ze zei dat het de moeite was, daar op aarde was een groep mensen bezig met iets héél speciaals.

Yés, zei de zon, ze trok haar vuist naar beneden, wreef in haar handen en ze kreeg nog meer goesting voor de dag, voor glimmende pannekoekbenen, parelend water, zweetdamp en warme voeten.

Rustig inlopen dacht ze, de dag werd stillekes geboren en de dieren werden eerst wakker.

Komaan mensen, dacht de zon, elke dag is een feest, geen tijd verliezen. Toen zag ze een paar stoetmensen voorzichtig uit de deur van hun mobilhome stappen Ze moest eens goed lachen met die slaapogen. Mille gust, dacht de zon, ze zien er niet uit maar ze hebben de boodschap wel gesnapt.

De maan moest nog wat stretchen en ging rusten. De chauffeur van de cosmos had ook maar kort geslapen en keek met zijn navigator naar Het Plan