Vanavond is de laatste activiteit van het eerste gedeelte "Lier Kermis 2008", op 7 juni is er de gewoontegetrouwe Pallieterjogging en 14 dagen later de verenigingenmarkt en De Préhistorie. Vrijdagavond verklaarde onze burgemeester de nieuwe kermis plechtig voor geopend. Daarna werd er duchtig geveild voor het goede doel (opbrengst 2600 euro tvv "Palliatieve zorgen") om spontaan over te gaan in het billenkletsenfestival gebracht door de "Gipfelfreunde". Zaterdagmorgen was het al even traditionele "Kaffe en koekeconcert". Koffie was er nog genoeg maar de koeken waren al lang in de Lierse magen verdwenen. 's Avonds hebben we genoten van een fantastisch optreden van Eddy en de Schellekens, een groep die er in slaagt om Vlaamse en Nederlandse smartlappen nog smartiger te doen klinken dan ze al waren. Wij hebben er van genoten en ook duchtig meegezongen. Na nog een Cavesje (echt Liers bier) genuttigd te hebben keerden we met een voldaan gevoel naar huis. Zondagmorgen werd de "Dag van het park" geïntegreerd in het Lier Kermisgewoel. Ondanks de mindere weersvoorspellingen was er toch wat volk opgedaagd, maar Lierenaars zijn toch zo moeilijk uit hun kot te lokken. Eten en drank genoeg, jazzy muziekje op de achtergrond en enkel gezelschap van leden van het vrouwelijk geslacht, wat wil een m(a)ens nog meer. Met nog een wandelingetje naar het begijnhof werd mijn Lier Kermis afgesloten. Het was iets minder zwaar dan vorig jaar, maar dat had zijn redenen, maar daarom niet minder plezierig.
Van het ene sportief sociaal engagement naar het andere. De Roparun ligt al enkele dagen achter ons en deze zaterdag had in Lier de 9de editie van de Pallietercup plaats. De Pallietercup een vriendschappelijk treffen met zeer diverse ploegjes, wijkverenigingen, caféploegjes, allochtone verenigingen en familiale clubs nemen het tegen elkaar op. De sportdienst, de dienst welzijn, de preventiedienst en de jeugddienst zetten zich in om van dit toernooi een kleurrijk samenspel van verschillende ploegen te maken. 12 Clubs hadden zich ingeschreven. Ikzelf had dankzij enkele allochtone vrienden een degelijk voetbalploegje bij elkaar getrommeld. Er was volk genoeg dus ik kon mij sportief geheelonthouden (mijn beentjes waren er echt niet klaar voor). In de voorronde eindigden we op de eerste plaats in onze reeks en waren zodoende geplaatst voor de finaleronde met de 6 beste ploegen. Nadat we 2 wedstrijden gewonnen werden we met onze voetjes terug op de wereld gezet na een verliesmatch en een gelijkspel. Uiteindelijk behaalden we een onverwachte 2de plaats, waar ieder van ons zich kon in vinden. Spijtig genoeg moest de regen het laatste uur wat roet in het eten gooien. Maar de organisatoren kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde Pallietercup 2008. En nu op weg naar een 10de (feestelijke) editie.
Eigenlijk was ik zinnens om mijn verhaal te brengen. Hoe heb ik de Roparun beleefd? Wat heb ik beleefd? Waarom doe ik dit? Hoe hard heb ik gelopen? Allemaal vragen waarop de antwoorden ook met ik beginnen. Maar dit was geen ik-belevenis hier overheerste het wij-gevoel. De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan? Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar) Bedankt voor die geweldige inzet! Die ochtend na de roparun ... op wolkjes na onze krachttoer, Allemaal een dikke merci, alleen had ik dit niet gekund net een sms gekregen van de minister-president : 'Een dikke proficiat voor de prachtprestatie aan het hele team. Kris Peeters.' Geluk zit in kleine dingen, Het wordt groots doordat we het samenvoegen. Hallo vrienden van ons "verwenweekendje" Parijs-Rotterdam, ik ben hier bezig alles terug een plaatsje te geven, de wasmachine te vullen (dank u, Anniek), te bekomen van de emoties... Krijg nog steeds kippevel als ik eraan terugdenk, aan die 3 prachtige dagen!!! Winy man; hopelijk ben je snel weer op krachten! Almera, verzorg je knappe man maar wees baas... Aan de rest van ons super-team; bedankt voor alles!!! Ik ben op stap gegaan met mensen-lotgenoten die ik amper kende of gezien had. Maar na deze 3 dagen heb ik er een ganse familie bij... (Rony, bedankt om uw 30ste vriend te mogen zijn!) Ja er is nog leven na de ROPARUN maar toch heb ik het gevoel dat dat er anders gaat uitzien. Ik heb op gezondheidsgebied ook al het één en ander meegemaakt en vaak was het moeilijk en toch moet men steeds de kracht terugvinden om door te gaan .Maar wat ik van het weekend gezien heb en ervaren heb is niet te beschrijven.Jullie gaan door een dal , al vanaf jullie het slechte nieuws kregen, en dit weekend was het ook vaak zeer zwaar en toch vinden jullie steeds weer de kracht om terug op te staan en dat éne doel te bereiken. Is er nog leven na de roparun?Voor mij in ieder geval wel! Ik heb hier een voorbeeld gekregen van sterke, positieve lotgenoten, mensen die ook na kanker op een mooie, positieve manier verder gaan. Ik kan er weer tegenaan... Met tranen in de ogen de beelden terug bekeken...zo mooi. Aan Ronny: geen excuses, het is een genoegen om met mensen als jij om te gaan. Aan Winy: een voorspoedig herstel Aan iedereen: bedankt voor deze fantastische ervaring, ik ben blij dat ik jullie mocht leren kennen! Ik ben bijzonder onder de indruk van de manier waarop wij als lopers gepamperd, gekoesterd en verzorgd werden door onze teamgenoten. Ik zei het al : het is geleden van toen ik nog luiers droeg dat ik nog zo gesoigneerd werd. Nee, alleen hadden we dit nooit gekund, zoveel is zeker. Winy, heel erg bedankt om dit in gang te zetten. Het is ons niet ontgaan dat jij met zeer grote voorsprong het leeuwendeel van het voorbereidende werk op je schouders genomen hebt, en dan nog eens tijdens de run naast het lopen voortdurend in de weer was om het beste voor ons te voorzien en alles georganiseerd te krijgen. Dat moet loodzwaar geweest zijn. Je bent letterlijk doorgegaan tot je erbij neerviel. Je zou voor minder... Je gedrevenheid is bewonderenswaardig. Ik hoop dat we de komende jaren nog velen zullen kunnen inspireren. En als er hierdoor één lotgenoot minder hervalt, dan zijn we al geslaagd in ons opzet. Ben even naar de site gaan kijken en heb jullie zien finishen . We hebben gezamenlijk een fantastische prestatie neer gezet. Bij al die mailtjes van jullie kwamen de tranen weer boven, zoveel lovende woorden. Maar jullie hebben er mede voor gezorgd dat wij als Lotgenoten Vlaanderen deze prestatie hebben geleverd. Dank zij jullie is deze Roparun voor Lotgenoten Vlaanderen geslaagd. De blijdschap, glimlachen maar voor al ook de emoties van jullie drukt al genoeg dankbaarheid uit. Ik ben dan ook trots op jullie allemaal, en laat dit jullie helpen tijdens moeilijke tijden. Speciaal voor Kristien, Phara, Simonne, Julia, Cathy, Hilde, Nicole, Kris, Rony en Ivan voor jullie was deze Roparun nog veel meer, nadat je lichaam al zo'n zwaar gevecht heeft moeten aangaan, en waar enkele nog dagelijks of geregeld de gevolgen van ondervinden, hebben jullie wederom getoond over extra wilskracht en doorzettings vermogen te beschikken, hiervoor mijn oprechte bewondering. Daarom nogmaals voor het gehele team een hele dikke proficiat. Dit was fantastisch ! Ik heb 19 nieuwe sterke mensen ontmoet, de 20e kende ik al. Uitputting en uithouding liggen toch tamelijk dicht bij elkaar heb ik de indruk. Ik heb met plezier gezien hoe jij elke dag weer meer zelfvertrouwen hebt gekregen in je sportieve kunnen. Ik ben er zeker van dat je nog veel verder zal geraken en weer die uithouding en kracht zal ontwikkelen die je zal toelaten .... nog vele blondjes in te halen... ;-) Ik kan helemaal niet zo snel lopen als jij en op mijn leeftijd denk ik dat mijn limiet wel bereikt is. Maar als ik zo mag blijven lopen tot mijn 70 ben ik al content, ik beleef er veel plezier aan. Het was me echter voornamelijk een groot plezier om deze drie dagen (dag en nacht) samen te kunnen doorbrengen. Rony, je bent een sportman in hart en nieren. Geef dat nooit op . Ik heb al vanalles meegemaakt maar deze vier dagen en de prestatie die jullie allen geleverd hebben is onwezenlijk, hallucinant. In Parijs vertrekken en 'eventjes' later, op tempo 'te voet' in Rotterdam staan. Ge gaat voor minder bleiten. Den eerste den beste die nu nog komt zagen dat hij "wat last heeft van zijn spiertjes" of "ik ben zo moe tegenwoordig", die krijgt een ticket naar Parijs en een ticket van Rotterdam naar huis. Team building. Ik heb het zelf georganiseerd, meegewerkt links en rechts. Samen met jullie heb ik het summum van teambuilding mogen meemaken. Heeft er soms iemand onder jullie mijn toiletzak gezien? Het is een zwarte met daarin een scheermachine (merk Philips, Williams F1), shampoo (Bodysol), zonnecrème (Bodysol), een nagelknipper, enkele Dafalgans, tandenborstel en -pasta... Indien hij terecht komt, loop ik voor de gelukkige vinder/-ster wel eventjes van Parijs naar Rotterdam...
Jullie waren GEWELDIG! Never forget; PIJN IS TIJDELIJK, OPGEVEN VOOR ALTIJD!
Woensdagnamiddag, stralende zon, hopelijk blijft dit zo tot maandagavond en dan mag het warmer worden. Heb juist mezelf opnieuw laten testen en de resultaten waren, voor mij althans, verbluffend. Ik had niet verwacht dat na amper 5 weken ik zoveel zou kunnen bereiken. Natuurlijk zijn de eerste weken de makkelijkste maar toch ... . De zwarte lijn is mijn test op 3 april : verzuring ligt op 121 hf. Nu 5 weken (de rode lijnen) later ligt de verzuring op 154 hf. Hier ook duidelijk te merken, vorige test in verzuring met een wattage van 188, nu trapte ik een wattage van 254. Een absolutere verbetering is hier wel tot uiting gekomen. Dit wil niet zeggen dat de schrik er nu helemaal uit is maar ik voel me al een stuk geruster. De afwisselende training fitness-lopen heeft me dus duidelijk deugd gedaan. Dankzij mijn dieet is mijn gewicht ook in dalende lijn van 92kg naar 88kg en mijn vetpercentage van 19,3 naar 18,1. Vanavond mijn laatste duurloopje en dan goed uitrusten tegen zaterdagmiddag.
Lierenaar Rony Van Oosterwijck loopt van Parijs naar Rotterdam
Lierenaar Rony Van Oosterwijck (53) neemt op zaterdag 10 mei deel aan de Roparun een loopwedstrijd van 530 km tussen Parijs en Rotterdam. Rony maakt deel uit van Lotgenoten Vlaanderen, een team van (ex)-kankerpatiënten en dat maakt de deelname zo uniek. Lotgenoten Vlaanderen is opgericht in 2007 en telt (ex-)kankerpatiënten uit heel België. Voor dit jaar hebben wij ons een speciaal doel gesteld: de deelname aan de Roparun 2008. Door deze sportieve topprestatie willen we aantonen dat 'het leven' niet hoeft op te houden na de constatering van kanker, zegt voorzitter Winy Knippen. Een van de teamleden van Logenoten Vlaanderen is Rony Van Oosterwijck uit Lier. Ondanks mijn gezondheidsproblemen, vooral van fysieke aard heb ik me geëngageerd om me te lopen, de vooral in Nederland enorm gewaardeerde Roparun.Eigenlijk was ik vlug overtuigd om mee te doen. Zo kan ik mijn ervaring ten dienste stellen van mijn zeven medelopers die op één uitzondering na, totaal geen ervaring hebben met dit soort toestanden. Zelf heb ik onder meer vijf keer de Ronde van Bellgië, een duizend kilometer lange loopwedstrijd, uitgelopen Bovendien is deze Roparun misschien wel mijn laatste loopstunt, vertelt Rony onom- wonden. "Met acht lopers willen we de afstand in ongeveer 48 uren affleggen. Iedere loper loopt, verdeeld over verschillende sessies ongeveer 65 kilometer. Ik ben er toch wel wat bang van. Vroeger trainde ik 20 tot 25 uren per week, nu met moeite 2 tot 3 uur. Als alles goed gaat finishen we samen met de 250 andere teams op maandagmiddag 12 mei op de Coolsingel in Rotterdam", aldus Rony . Alle teams proberen naast deze sportieve prestatie ook zoveel mogelijk geld op te halen voor de Stichting Roparun. Die stelt het ingezamelde geld van de Bel- gische teams ter beschikking van Kom op tegen Kanker. Uit onze regio nemen ook nog Kristien Van den Bon uit Onze-Lieve-Vrouw-Waver en Dirk Pouliart uit Mechelen deel.
Vandaag op tijd uit de veren want het is een vrije dag en die moet zo goed mogelijk ingevuld worden. Na een rustig ontbijtje hebben we onze loopsloefjes aangetrokken en heeft ieder voor zich, ik in mijn eentje en mijn vrouwtje met haar vriendin, zijn km'tjes afgelegd. Na een kleine 50 min. had ik iets minder dan 10km op de teller staan. Ondanks de 3 dagen zonder lopen ging dit vrij (???) vlot. Laten we dit maar als een positief signaal beschouwen. Na een stevige douche zijn we in de auto gestapt, want we hadden afgesproken om te gaan wandelen. We moesten het niet al te ver zoeken :
RUMST (ANTWERPEN)
08.00-15.00
De drie rivieren - natuurtocht
6-10-13-16-22-30 km
Amper een kwartiertje rijden, onze auto geparkeerd (viel nog mee), inschrijven en voor we vertrokken een lekker warm kommetje soep. Eigenlijk viel op dat moment de temperatuur wel wat tegen, ook tijdens mijn loopsessie was redelijk fris. We hadden voor 10km geopteerd maar kozen terplaatse toch maar voor de 13km, 2 stops inbegrepen. Langs een stukje "Natuurpunt" bereikten we de Nete en wandelden richting (Lazaruskapel) Walem en Duffel. In één van de tussenstops deden we ons tegoed aan broodjes en soep Via de abdij van Roosendael http://www.roosendael.be/NL/algemene_info/toegankelijkheid en een gedeelte Netedijk bereikten we terug de kerk van Rumst. Na het verorberen van een stukje taart, de innerlijke mens moet eveneens verwend worden, en een praatje met Harry (een dove vriend uit mijn Van Hooltijd) reden we met ons Opeltje terug naar Lier. 10km lopen, 13km wandelen samen 23 extra kilometers op mijn teller ter voorbereiding van de Roparun.
voor het goede doel (opbrengst 2600 euro tvv "Palliatieve zorgen") om spontaan over te gaan in het billenkletsenfestival 
gebracht door de "Gipfelfreunde". 
en ook duchtig meegezongen.
van leden van het vrouwelijk geslacht, wat wil een m(a)ens nog meer. 
voetbalploegje bij elkaar getrommeld. Er was volk genoeg dus ik kon mij sportief geheelonthouden (mijn beentjes waren er echt niet klaar voor). In de voorronde eindigden we op de eerste plaats in onze reeks en waren zodoende geplaatst voor de finaleronde met de 6 beste ploegen. Nadat we 2 wedstrijden gewonnen werden we met onze voetjes terug op de wereld gezet na een 
verliesmatch en een gelijkspel. Uiteindelijk behaalden we een onverwachte 2de plaats, waar ieder van ons zich kon in vinden. Spijtig genoeg moest de regen het laatste uur wat roet in het eten gooien. Maar de organisatoren kunnen tevreden terugblikken op een geslaagde Pallietercup 2008. En nu op weg naar een 10de (feestelijke) editie. 
De één zou niet zonder de ander kunnen en natuurlijk zijn er die enkelingen die de kar getrokken hebben, zonder hen zou er geen Roparun 2008 geweest zijn met dit dubbel elftal waarvan de meesten elkaar nog nooit gezien hadden. Maar hier heb ik even geleerd dat er nog zoiets bestaat als groepsgeest, samen voor hetzelfde doel door hetzelfde vuur gaan. Hier is geen onderhuidse hypocresie (zoals op mijn werkplaats) geen jaloezie tegenover elkaar. We weten met zijn allen perfect waarvan we komen, maar wat we nog niet wisten : hoever kunnen we gaan? 
Laat het ons over het antwoord niet discussiëren, tamelijk ver als je't mij vraagt. Sommigen (of moet ik zeggen allen) hebben zich overtroffen, zij wisten hoegenaamd niet dat ze tot zulke prestaties in staat waren. Dit zal voor sommigen een nieuwe overwinning zijn op weg naar een nog bijzonder gevarieerd leven. Na de Roparun heb ik zoveel prachtige woorden ontvangen dat mijn getokkel op mijn PC nu ophoudt en ik iedereen wil laten meegenieten (namen heb ik bewust achterwege gelaten, zij die deze woorden uitgesproken hebben blijf ik voor eeuwig dankbaar)
(Lazaruskapel) 
van Rumst. 
