Deze kan niet missen. Vivinus in het groot geschilderd op de radiator. Het betreft hier een foto van een vroege rijschool in Stockholm Zweden die gebruik maakten van Vivinussen.


Nog een schitterende glasplaat foto van een  Scandinavische Vivinus. Numerplaat A 848 weerspiegelt in de motorkap

Prachtige opname van een Vivinus, mogelijk de deelnemer aan de coupe de Liedkerke 1908.
En dan hier een zeer speciale. Het zou gaan om de Vivinus van Koning Leopold II, met daarbij een uitzonderlijk, fantastisch verhaal, verteld en opgetekend door zijn vriend, eveneens petrolhead,  Graaf Henri Langloi van Ophem.... We verklappen het hier onder. Zeker lezen !

Volgens het opschrift bij deze foto zou hier een Vivinus in beeld zijn. We zijn echte niet zeker, maar het is en blijft een interessante foto uit Brussel.

Dan konden we deze zeker niet onthouden.  Minerva met Zweedse Boddy.

Ook dit zou een Minerva zijn,  bijzonder caros met hoog geplaatste lampen. 

Minerva A 368 verdient zeker een plaatsje in dit blog.

Zoals ook A 1400 


Wellicht toonden we deze al eerder, maar het blijft een schitterende foto, 
Is dit een Minerva?  volgens de inzender een Postvoertuig Minerva uit Zweden.

Wie zich de mooie foto uit de jaren 60 met het oudere koppel herinnert uit een vorig artikel, kan hier aan zijn trekken komen. Deze zelfde auto reed mee in een rally in 2014. Hier enkele opname's.

Met kenteken F 223 jaren 70

F 223





En JU 88.79 in 2014. (Noorwegen)

Als je een ontmoeting met Graaf Geoffroy de Beauffort op je agenda had staan, waren gesprekken over oude auto’s met zekerheid deel van de menukaart. Zijn vriend Leopold II en hij zelf waren zeer geïnteresseerd in de ontluikende auto industrie aan het begin van vorige eeuw, net zoals later zijn zoon Albert I.  Een hele reeks auto modellen kregen de adellijke titel  ‘Roi des Belges’ omdat ze hun wagens vaak lieten uitrusten met comfortabele en volumineuze bekleding.  Leopold en Albert waren ook steevast te vinden op autosalons, rally’s en evenementen.  De koning was grote Fan van Etienne Hautvast die de  Belgische kleuren van het Merk Pipe verdedigde, waarvan hij ook een goede klant was. 

Het verhaal.

Op een mooie dag besloot Leopold met zijn Monteur/Chauffeur en favoriete Belgische sportman een motor tour te gaan ondernemen, vanuit de Maasvallei richting Ardennen. Incognito natuurlijk want het was eigenlijk niet toegestaan voor een Royal om dit soort dingen te ondernemen. Ze gebruikten een Sportwagen van 100PK, die een snelheid van 120 km/h zou kunnen halen. Het merk word niet vernoemd.  Op het moment dat ze richting Luxemburg reden speelt zich dit verhaal af.

Zijne majesteit droeg een grote beschermende bril, alsook een grote doek, masker voor de mond en om zijn baard te vrijwaren van stof. Een bijkomend voordeel was dat hij daardoor onherkenbaar was, en zijn opstandig gedrag kon verdoezelen. Voor dit soort gelegenheden die blijkbaar meermaals voorkwamen, liet hij zichzelf  ‘Graaf de Bonchamps’ noemen.  Zien we hier enig vergelijkend materiaal met ene zekere Laurent?

Op weg richting Luxemburg, ergens op een verlaten weg, op enige afstand tussen 2 huizen ontmoeten ze een andere wagen die in panne staat. Een chauffeur ligt roerloos onder de auto, en wekte de indruk dat hij verpletterd was. De eigenaar staat naast de wagen en doet teken aan het naderende voertuig om te stoppen. Hij vraagt een lift naar de eerstvolgende stad. Het was een breedgeschouderde man van gemiddelde lengte, en net als de koning onherkenbaar gezicht. Ze reden in een grote limousine, en zag er van goede afkomst uit.

De koning stemde toe, de chauffeurs zaten naast elkaar en de koning en zijn gast op de achterbank. Ze reden aan een gematigd tempo en het voorbijglijdende Belgische landschap gaf aanleiding tot een gesprek over onderwerpen over de Belgische actualiteit.  De koning was zeer geamuseerd door dit gesprek, en het feit dat hij niet herkend werd. Hij was zeer verbaasd  over de vaardigheid waarmee de vreemdeling sprak, maar ook hard en kritisch was, en relevante adviezen over de onderwerpen uitsprak. Maar dit zonder oneerbiedig over te komen, en met waardering voor het beleid van de koning. Deze amuseerde zich des te meer en had het verlangen zijn identiteit prijs te geven.  Maar toch vertelde hij zijn metgezel; Ik zie de koning vaak, en zal uw verstandige bespiegelingen met hem delen. Hij heeft niet zo veel verstandige  en gedocumenteerde mensen als u om zich heen, en ik ben er zeker van dat hij u als adviseur en vertrouwenspersoon zou willen aanstellen.

Als u wil kan ik u aan hem voorstellen, en ik ken hem goed genoeg om met zekerheid te weten dat hij u zal aanwerven.

De vreemdeling antwoordde; Ik ben vereerd en gevleid, maar moet u bedanken, ik ben niet vrij en kan me niet onttrekken aan mijn verplichtingen. De koning der Belgen was op het moment gekomen dat hij zichzelf dan maar moest ontmaskeren om deze man te overtuigen privé adviseur te worden op het paleis.  Dit aanbod kon hij dan toch onmogelijk naast zich neerleggen.

 Pardon,ik moet toch weigeren antwoordde de man, terwijl hij zich vooroverboog met diep respect. Ik moet de eer verwerpen die u me waardig acht, ik heb het echt te druk elders, terwijl hij zichzelf  ontmaskerde door ook zijn bril  te verwijderen.

Leopold II, verbaasd, herkende zijn neef Willem II, keizer van Duitsland.