Lof der Zotheid.

Erasmus zaliger heeft het ooit gezegd ende beschreven; Lof der Zotheid.
400 jaar geleden geschreven en nog steeds actueel!

Soms moet je goed zot zijn om onze hobby te beoefenen. Last minit besloot ik me aan te melden om aan de laatste rit van het jaar deel te nemen, want alle weermannen en vrouwen waren het eens over de warmte die dit weekend over Belgenland zou trekken. Maar niet zonder trekken of streken.

Volgens mijn echtgenote een teken van God dat de lier van de aanhanger hettot 2 maal toe begaf. Blijf maar thuis was de boodschap. Daarmee rekende ze niet met het feit dat er nog een andere God bestaat, die met die 2 hoorntjes, de welke het ook nooit opgeeft.
Hoewel ik de organisatoren reeds had laten weten dat er een kans was dat ik er niet zou wezen, toch nog opgelost de boel, en huppekee vroeg in de ochtend 125 km richting Mechelen, met op de achtergrond het deuntje van Zjef Vanuytsel; de zotte morgen.

De rit verliep dan ook weer niet zoals verwacht wegens een gps met een eigen willeke. En het mocht gebeuren dat klokslag 9h ik nog arriveerde, precies op het moment dat de andere deelnemers het startschot al gehoord hadden. Wat een geluk dat afladen sneller gaat dan opladen. Gezwind werd de boel aan de gang gedraaid, en konden we op pad.

Het ging over voor mij onbekende wegen tot we de Zimmertoren van Lier passeerden, en even later herkende ik het plaatsje Emblem. Ookeen Amerikaans motorfietsmerk.Afbeeldingen van emblem motorcycles

Wat kan ik meer zeggen dan dat het weer plezant was eens op plaatsen te komen waar mijn GOD nog niet geweest was.

Het waren een deftig aantal kilometers die verslonden dienden te worden, om uiteindelijk welverdiend aan een herberg te kunnen halt houden. Hoognodig om vocht welk nog niet via de poriën als angstzweet ontsnapt was, te lossen, en gelijk weer bij te vullen. Dorst dat je daar van krijgt !

Pas nu kreeg ik in de gaten dat de opkomst dit jaar weeral afgezwakt was ten opzichte van vorige jaren, maar des al niet te min was de leut even groot. Een tiental deelnemers maakten de wegen rond Mechelen onveilig. Amerikaanse wagens hadden duidelijk het overwicht; Stodart dayton, Overland, Oakland en T Fords uit de tienerjaren, Een vaste Britse klant op deze rit, de zeldzame Calcott. Dan de 2 oudste voertuigen van Belgische makelij, Minervette en Nagant. Een ander Brit was een gigantische Rolls Royce Phantom, of Gosth? Erg leuk om achter aan te tuffen. Eigenlijk een jaartje of 2 te jong voor deze rally, maar hij was dan ook een substituut voor een T Ford.
Vervangingen waren schering en inslag, want ook een Unic 1912 werd vervangen door een Morgan. Op zaterdag reed nog een Dion Bouton 1903 mee (foto in,zet boven)) En de Nagant racer nam de honeurs waar voor een Clement 1902.
Zo zie ja maar, het gaat niet altijd van een leien dakje met die oude dingen. Gelukkig hebben de meeste eigenaars nog andere paarden op stal.

De pauze duurde niet al te lang, daar er nog een afspraak na te komen was bij aankomst terug in Mechelen.

Vandaag had God weer eens ongelijk, of toch niet helemaal, want ik verloor op een hobbelige weg een zoeklamp, welke met veel geluk net niet overreden werd door een tegenliggende wagen. Anderen hadden dan op dezelfde plaats te maken met een verstopte benzineleiding. Kijk, daar dient zo een rally nu voor. Alle euvels aan je voertuig steken de kop op, en je kan weer verbeteringen aanbrengen. Lang leve de knutselaars.

Terug in Mechelen werden we ten huize van, ontvangen voor een aperitiefje en een verrassing. We bevonden ons aan het einde van het straatje zonder einde…. Hoe zot kan het nog worden? Naar het schijnt heeft deze plek in Mechelen de beste akoestische voorwaarden om de beiaard en andere muziek te beluisteren. Er is hier een heus onderzoek naar gedaan.
Er was een Gids ter plekke die een en ander uit de doeken deed over de stad, en ons vervolgens leidde naar een Vliegend Peerd.

Dit is het voormalige woonhuis van Mayke Verhulst, een 16^de eeuwse kunstenares. Allee, waar kennen we die van?

Wellicht nergens van, maar wel een van haar pupillen, nml Pieter Breughel, welke ook in dit atelier het vak leerde en later zelfs huwde met de dochter van Mayken. Ook de kleinzonen Pieter Breughel de jongere en broer Jan kregen hier hun opleiding.Mayken had er blijkbaar een goed leven, want ze werd maar liefst 81 jaar jong en overleed er in 1599. De geboortedatum mag u zelf uitrekenen. Als je weet dat men toen gemiddeld 50 werd, heeft ze goed geboerd.

Omdat we toch al een beetje niet goed bij het hoofd zijn, door met onze oude naftslurpers een beetje de lucht gaan helpenopwarmen, is dit pand ook toepasselijk kabinet der zotheid genoemd. Een 2 kamers groot museum met schilderwerken van o.a. Pieter Breughel. Onmiddellijk al bij het aanzien van de werken ontwaarde ik Jeroen Bosch. Ik herinnerde me de lelijke mensenkoppen nog van in de lagere school. Het museum heet kabinet der zotheid, omwille van de onderwerpen van de schilderijen, boordevol satirische allegorieën en vernufte verwijzingen naar het wulpse leven in de tijd van de rederijkers. De schilders durfden al eens de draak steken met de Adel, kerk en overheid. Werken die later tijdens de Spaanse overheersing verboden werden. In dit museum onder andere het oudste pornoschilderij der lage landen. Ene meneer Baldung Grien kreeg in 1525 de behoefte dit neer te kwasten. De Kamasutra was er al in de 2^de eeuw….

Gen….kt werd er nog vroeger.

Onze gids deed een en ander smakelijk uit de doeken, waardoor we weer een stukje wijzer geworden zijn wat betreft gebruiken en beeldtaal uit de middeleeuwen. De vrouwen gingen met schuldgevoelens naar buiten.

Het moeten niet altijd oude auto’s zijn om je mee te amuseren.

Voila, het grootste deel van de dag zat er weer op, en het ging via het historisch centrum van Mechelen terug naar het vertrekpunt alwaar een diner op de gasten te wachten stond. Heel wat mensen hadden de camera in de aanslag.

Benieuwd of er misschien een lezer van dit blog tussenstond en een fotootje wil delen.

Hasta la viesta………….

De eerste beelden werden geschoten bij de nodige eerste stop. Een van de oudst deelnemende voertuigen Nagant 1907. Op de achtergrond T ford.
voorbijgstoken door deze minervette die enkel jaartjes ouder is. Op zaterdag reed er nog een De Dion Bouton uit 1903 mee (zie foto inzet) met dank aan  Luk van Roost.

Klaar voor een aperitief, teenagers op een rijtje. Achterkant even mooi als de voorkant. Dat kan je van moderne wagens niet altijd beweren. Allen de picknick manden in de aanslag.....

Van voren ziet het er dan zo uit. De Nagant werd ingezet in plaats van een 1902 Clement, die met eigen willetje geen zin had in een uitstapje. De Oakland was er dan op het laatste nippertje nog wel bij. De ideale versie zou vervolledigd geweest zijn met een Unic 1912 single phaeton. Plaats werd ingenomen door een Morgan. En nog eenT ford ipv Rolls Royce.


Grootste wagen was zonder twijfel deze wondermooie Rolls. Vergeten te vragen of het een phantom of een Gost was. In ieder geval een model uit 1922, ter vervanging van een T ford, die het op deze dag niet zag zitten, ondanks het prachtige weder.

Lekker luxueus.

Deze Calcot  1914 zagen we reeds op elke aflevering van deze rally, sedert toch wel een jaar of 7......

Nog meer Amerikaans, Stodart Dayton 1912. Onlangs nog op tv in de serie 'chasing clasic cars' waar op een wagen met replica boddy een heel dikke prijs geplakt werd.

Nog eens de tienagers.........



Aankomst in Mechelen op het einde van het straatje zonder einde was het akoestisch goed toeven. Zicht op de kathedraaltoren.


Een gids stond bereid om Zotte dingen te gaan vekennen. (let op het snuitje van de t- ford)

Hier is hij beter te zien, de toren.

 Dit pand is gedoopt 'vliegend Peert'

met als inhoud het zotte kunstkabinet. (fragment uit de oudste pornoafbeelding)

Twee kamers groot met bekende werken van breughel, bosch en anderen. De moeite eens te gaan bekijken, best met een gids die uitvoerig de betekenissen  letterlijk uit de doeken doet.

Tja, als je in die tijd een vrouwke moest uitkiezen.